Ο νέος εθνάρχης

Πως νιώθει πραγματικά ένας λαός όταν διοικείται από κλέφτες; Όπως νιώθει φαντάζομαι και ο Ελληνικός λαός τώρα. Πως νιώθει όμως ένας λαός όταν διοικείται από έναν τυφλωμένο ανίκανο; Όπως νιώθει μάλλον ο Κυπριακός λαός τώρα.

 

Έβλεπα την συνέντευξη του ανίκανου την Παρασκευή και δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Και όχι δεν είμαι φανατισμένος. Δεν ψηφίζω καν κόμμα στις βουλευτικές. Γενικά δεν ψηφίζω στις βουλευτικές τέλος. Εκτός και αν ξεπεταχτεί κανένας ανεξάρτητος της προκοπής. Άρα δεν πιστεύω ότι είμαι φανατισμένος.

 

Μάλιστα για τον συγκεκριμένο πρόεδρο είχα ελπίδες πριν 4 χρόνια. Μου φαινόταν ειλικρινής και δίκαιος αν και η ιδεολογία του δεν είναι του γούστου μου. Πίστευα ότι ίσως κατάφερνε να μας βγάλει από το τέλμα και το περιθώριο που μας είχε βάλει ο προκάτοχος του.

 

Αλλά όλα αυτά έχουν καταρριφθεί προ πολλού. Ο τύπος εξέφυγε. Τον παρακολουθούσα την Παρασκευή και σκεφτόμουν ξανά και ξανά πόσο μαλάκας θα ένιωθα αν τελικά τον ψήφιζα. Ευτυχώς έλεγα που δεν πέρασε ο Παπαδόπουλος δεύτερο γύρο γιατί θα αναγκαζόμουν να το κάνω! Γιατί τότε μεταξύ Παπαδόπουλου και Χριστόφια έβλεπα Χριστόφια. Τώρα η μόνη διέξοδος θα ήταν η αυτοκτονία.

 

Πόσο πραγματικά ΜΑΛΑΚΑΣ θα ένιωθα αν τον ψήφιζα. Και πόσο διαφορετική θα ήταν τώρα η Κύπρος αν πρόεδρος ήταν ο Κασουλίδης. Ας όψεται όμως το ΔΗΚΑ (Δημόσιο Καμπαρέ) με τα συμφέροντα του αλλά και το ΔΗΣΥ με τις πατριωτικές του παπαριές και τα γλειψίματα στους παπάδες που έστειλαν πολλούς φιλελεύθερους ψηφοφόρους προς τον ανίκανο.

 

Μέσα σε ενάμιση ώρα που λέτε ο σύντροφος απέδειξε και πάλι ότι έχει ξεφύγει εντελώς από την πραγματικότητα. Μέσα σε ενάμιση ώρα πρόλαβε να κατηγορήσει συνεργάτες όπως ο Σιαρλή, ο Καζαμίας, να ειρωνευτεί πρώην συνεργάτες όπως ο Βασιλείου αποκαλώντας τον αποτυχημένο οικονομολόγο αλλά και να τον ειρωνευτεί και σαν πουλλαόφωνο («προσθέτει την φωνούλα του»). Επίσης πρόλαβε να αποποιηθεί και πάλι κάθε ευθύνης για το Μαρί.

 

Κατάφερε επίσης να μας πει ότι δεν χάθηκε και ο κόσμος αν δεν πάρουμε τον στόχο του δημοσιονομικού ελλείμματος, να καρφώσει και πάλι τον διοικητή της κεντρικής αλλά και να κατηγορήσει τις τράπεζες για όλα τα κακά που βρήκαν την οικονομία μας. Κατάφερε επίσης να καθησυχάσει όλους τους κυβερνητικούς ότι «οσο είμαι εγώ πρόεδρος» δεν θα αγγίξει κανένας τον 13ο και τα εφάπαξ σας αλλά επίσης ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δοθούν άδειες για καζίνο. Πρόσθεσε επίσης ότι το σενάριο του μηχανισμού είναι υπαρκτό αλλά δεν το θεωρεί σαν δεδομένη εξέλιξη (αν είναι δυνατόν!!!!) και άφησε τέλος να εννοηθεί ότι αυξάνονται και πάλι οι φόροι σε τσιγάρα, ακίνητα κτλ.

 

Πραγματικά είναι απίστευτο. Έχει ξεφύγει κανονικά. Είναι επικίνδυνος. Πρέπει επειγόντως να φύγει να γλυτώσει η χώρα. Και σκέφτομαι τώρα ότι πέρσι τον Ιούλιο ίσως να είχα λάθος για τις διαδηλώσεις έξω από το προεδρικό. Γιατί τότε εγώ όπως είχα γράψει και στο blog ήμουν ενάντια στις διαδηλώσεις. Στην αρχή πήγαινα τις πρώτες 2-3 μέρες αλλά όταν είδα ότι είχαν πολιτικό χαρακτήρα και επίσης παρέλαυναν κάτι ακροδεξιά-ηλίθια στοιχεία έκατσα σπίτι μου. Τώρα όμως που το καλοσκέφτομαι ίσως αυτός ο χαρακτήρας των διαδηλώσεων να ήταν και ένα αναγκαίο κακό. Απλά και μόνο για να ασκηθεί πίεση σε αυτόν τον ανίκανο άνθρωπο ο οποίος δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα να φύγει. Να πάει σπίτι του να ησυχάσουμε.

 

Ειλικρινά επαναλαμβάνω. Ευτυχώς που δεν πέρασε ο Παπαδόπουλος στον δεύτερο γύρο. Όχι τίποτε άλλο αλλά το διαμέρισμα μου είναι και ψηλά.