Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε..Πάλε

Κλάψε κλάψε κλάσε κλάσε εφυρτήκαμεν εν πάει άλλο. Οι μαύρες επέτειοι του πραξικοπήματος τζαι της εισβολής. Την άποψη μου για τες επετείους είπα σας την πολλές φορές. Αλλά μέρες που ένει εν μπορώ να συγκρατηθώ. Οι γνωστές φωτογραφίες σε όλες τις εφημερίδες και τα γνωστά βίντεο σε ούλλα τα κανάλια. Οι βομβαρδισμοί, ο τούρκος τυλιγμένος την σημαία του να εισβάλει σε ένα σπίτι, τα λεωφορεία με τους αιχμαλώτους φτάνουν στην ξενοδοχειακή, η μαυροφορεμένη γριά-γιαγιά πλένει ρούχα στην σκάφη ενώ ταΐζει το εγγόνι που μια κονσέρβα, τα τσατίρκα, ο Μακάριος να περπατά στο καμένο προεδρικό κτλ κτλ κτλ.

Σατσι ρε πιον. Το αποτέλεσμα που εθέλετε εκαταφέρετε το. Η γενιά η δική μου, η μεταπολεμική, που μεγάλωσε με Σπύρο Κυπριανού για πρόεδρο τζαι με το λιμανάκι της Κερύνειας στο τετράδιο του δημοτικού έμαθε ιστορία. Έμαθε ότι είμαστε κρίμα, εν ούλλες οι μεγάλες δυνάμεις εναντίον μας, είμαστε μια ζωή αδικημένοι, χρωστούν μας ούλλοι, ο Μακάριος ήταν ο πιο κουλ πρόεδρος παπάς ever, οι Τούρτζοι εν εχθροί μας τζαι να ψοφήσουν να παν στα ανάθεμα, εμείς είμαστε Έλληνες κτλ κτλ.

Οκ εμπεδώσαμε το. Εγίναμε 35 χρονών αλλά σιγά σιγά εμάθαμεν τα. Εμάς τους γεννημένους στα mid-late 70s early 80s εκερδίσετε μας. Εκάμετε μας μαννούς άβουλους, πολιτικά πορωμένους τριάντα-σαραντάρηδες. Τους νεότερους αποξενώσετε τους εντελώς. Γράφουν σας κανονικά. Τζαι έχουν επίσης γραμμένα στα παπάρια τους  τζαι τες επετείους σας τζαι τες εισβολές τζαι το λιμανάκι τζαι το Πελλαπαϊς τζαι ούλλα. Εν τους κάμνει διαφορά αν ένει 15 του Ιούλη, 20 του Ιούλη ή παραμονή των Χριστουγέννων.

Άρα ποιος ο σκοπός να συνεχίζετε το παραμύθι τζαι το δράμα; Έννεν τζαιρός τα κανάλια να ασχοληθούν με κάτι άλλο στες 20 του Ιούλη; Έννεν τζαιρός ο αρχιεπίσκοπος με τον πρόεδρο να μεν ενώσουν τες δυνάμεις τους τζαι να κάμουν δεήσεις για επιστροφή στες πατρογονικές μας εστίες; Έννε τζαιρός να σιγήσουν οι μαλακισμένες οι σειρήνες που παίζουν τζαι λαώνουν μας μες τα μαύρα μεσάνυχα  κάθε επέτειο; Εν μας κανεί η πυρά δηλαδή;

Πότε έννα βρεθεί ένας να πεί ναι ρε κανεί με την σειρήνα. Ρε boys ας παραδεχτούμε ότι ήταν μαννή η ιδέα εξαρχής. Ήταν πας την φόρτιση της στιγμής, ένα χρόνο μετά την εισβολή, μες τον πόνο τζαι την μιζέρια ακόμα, είπαμε μιαν ιδέα-μαλακία τζαι εφαρμόσαμε την. Ε μα μια ιδέα μαλακία που την συνεχίζεις για 38 χρόνια τι ένει; Ξεπερνά πλέον την μαλακία τζαι πάει ψηλά στην στρατόσφαιρα. Μπαίνει σε άλλη διάσταση πλέον. Ένα πλάσμα ας φκει τζαι να πει ας την σταματήσουμε σιορ. Έσιε τζαι άλλα αθλήματα να ασχοληθούμε πέραν του αυνανισμού.

Είπα σας ξανά νομίζω την ιστορία με την αλλοδαπή συμφοιτήτρια φιλενάδα που είχα στο πανεπιστήμιο η οποία έκαμε το λάθος να επισκεφτεί την μαρτυρική νήσο και τον Cypriot lover Critic στις 19 του Ιούλη. Η πρώτη της νύχτα περιλάμβανε ένα κυπριακό καλωσόρισμα με ποτό και διασκέδαση μέχρι τις τέσσερις το πρωί, αλλά φυσικά και ένα ερωτικό session όπου ο critic ξεδίπλωσε το ταλέντο του και της υπενθύμισε τι λεβέντες είμαστε εμείς οι Κυπραίοι. Μετά λοιπόν που η αλλοδαπή συμφοιτήτρια ξάπλωνε και προσπαθούσε να αποκοιμηθεί στην στιβαρή, αντρική αλλά και ταυτόχρονα φιλόξενη κυπριακή αγκαλιά του critic και ενώ αναλογιζόταν πόσο τυχερή είναι (καλά κατούρα τζαι λίο ρε) έγινε το κακό.

Ιιιιιιιιιι Ιιιιιιιιι Ιιιιιιιι. Αντελωσσιάστην, επετάχτην πάνω, πρέπει να της έφιεν τζαι τίποτε. Ε άτε εξήγα της μετά. Ναι μάνα μου παίζουμε τες κάθε χρόνο. Ναι για να θυμούμαστε. Για να μεν ξεχνούμε μάλλον. Παίζουμε τες κάθε χρόνο τζαι παίζουμεν τον γενικά.

Νομίζετε εδέχτηκε το; Νομίζετε εκατάλαβε την λογική; Γιατί να θέλετε να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας, κάθε χρόνο, με ένα τέτοιο σκληρό τρόπο (σειρήνες πολέμου) μια τέτοια φρικτή εμπειρία με ρωτά. Επείδή γλυκιά μου είμαστε Ηλίθιοι. Για αυτό. Δεν μπορώ να βρώ κάποια άλλη εξήγηση.

Κάθε χρόνο που τες ακούω σκέφτουμαι το ίδιο πράμα. Πότε θα βρεθεί ένας άνθρωπος να πει κανεί με τούντη βλακεία; Πότε έννα βρεθεί μια εφημερίδα που εννα βάλει την είδηση για την μαύρη επέτειο στην τρίτη σελίδα αντί στην πρώτη; Πότε έννα προχωρήσουμε τζαι να παρετήσουμε το κλάμα; Αφού όσο τζαι να το πολεμά πλέον το πολιτικό μας σύστημα αλλά και τα ΜΜΕ εν δουλεύκει. Δεν ενδιαφέρει πλέον τον κόσμο. Καθόλου μάλιστα. Το κυπριακό επέθανε τζαι εσείς ακόμα έσιετε το πας τον αναπνευστήρα τζαι μάσιεστε να το ζωντανέψετε με αφιερώματα, σειρήνες, ευχέλαια, μνημόσυνα τζαι δεήσεις. Λογικό γιατί που τούτο ζείτε. Εν τζαι ξέρετε τζαι τίποτε άλλο. Εμείς όμως οι υπόλοιποι έννεν τζαιρός να τους κόψουμε την φόρα; Ξεκινώντας φυσικά που τες σειρήνες;

Φτάνει σειρήνες.