A sheep’s (shitty) story

Συζητούσα με έναν συνάδελφο για τον Δημητριάδη και τον Αναστασιάδη. Προσπαθούσα να παραθέσω τα επιχειρήματα μου προς υπεράσπιση της ανεξαρτησίας του Κεντρικού τραπεζίτη για να αντικρούσω το «αφού εν αχάπαρος να φύει». Όπως γνωρίζετε και εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι εν αχάπαρος ο διοικητής αλλά ΔΕΝ πρέπει να φύει. Αν ξεκινήσουμε έτσι ποιον αχάπαρο πρέπει να πρωτοδιαλέξουμε για να εκδιώξουμε πρώτα. 

Όπως εμιλούσαμε λοιπόν ήρτε μου μια εκπληκτική παραβολή την οποία νιώθω ότι πρέπει να μοιραστώ μαζί σας. Θα την ονομάσουμε την θεωρία του κοπαδιού. Ξέρετε άλλωστε ότι τις ηλιθιότητες και τις μαλακίες νιώθω υπόχρεος να τις μοιράζομαι μαζί σας. Ο συνάδελφος μάλιστα γέλασε όταν τέλειωσα την ιστορία μου λέγοντας μου «είσαι παλαβός».

Ξεκινούμε

Η Κύπρος είναι λοιπόν είναι ένα μικρό κοπάδι με χαζά ηλίθια πρόβατα. Στην πιο κάτω φωτογραφία η Τρόικα η οποία εμφανίζεται στην ιστορία μας σαν ποιμενικός σκύλος παρακολουθεί τους χαζούς Κυπραίους (πρόβατα) να ζουν (βόσκουν) αμέριμνα ενώ ο κακός λύκος (χρεοκοπία) παραμονεύει. Η φωτογραφία μπορεί κάλλιστα να τοποθετηθεί χρονικά στην περίοδο διακυβέρνησης Χριστόφια.

Τα χαζά πρόβατα βόσκουν αμέριμνα τρων στοτσιάζουν μπεμπερίζουν και γενικά χάνουν την ώρα τους χωρίς καμία έννια. Ο σκύλος (Τρόικα) παρακολουθεί τα πρόβατα σκεφτόμενος καλά ρε τούτα εν τέλλια μαννά. Εν παίρνουν χαπάρι τι γίνεται; Μάσα τζαι να μασήσεις, μπεμπερισε τζαι να μπεμπερίσεις what the fuck. Κάτι πρέπει να κάμω όμως γιατί έννα τους φάει ο κακός ο λύκος. Άσε που αν τους φάει ο λύκος κατίσηι μου τζαι εμένα που τον βοσκό (Ευρωπαϊκή Ένωση-Παγκόσμια Οικονομία)...Ας τους πάρω λοιπόν στο μαντρί με τα άλλα ζώα.

Το κοπάδι παίρνει όντως τον δρόμο προς το μαντρί με οδηγό τον σκύλο ενώ ο βοσκός τους περιμένει να μπουν και πάλι μέσα να τους φροντίσει. Ο σκύλος (Τρόικα) γαβγίζει, δαγκώνει και τρομοκρατεί τα μικρά χαζά πρόβατα για να τα πείσει να τον ακολουθήσουν ενώ το αρχιπρόβατο (πρόεδρος) παρακολουθεί και σπρώχνει (ο Αναστασιάδης διακρίνεται στα αριστερά του κοπαδιού). Αυτά πορτοκλωτσουν, φωνάζουν, αλλά ακολουθούν.

 Τελικά θα μπουν στο μαντρί και θα σωθούν. Μπορούσαν να μπουν και πιο γρήγορα για να μεν κινδυνέψουν. Μπορούσαν τζαι έτσι θα γλυτώναν τζαι λία λαξίματα τζαι ακκαμαθκιές. Τι να γίνει; Είπαμε εν μαννά.

Πως συνδέεται αυτό με τον Δημητριάδη; Θα σας πω. Για να μπει το κοπάδι στο μαντρί υπάρχουν 2 σημαντικοί, βασικοί άξονες. Ο σκύλος και ο βοσκός. Ο σκύλος οδηγεί και ο βοσκός ανοίγει την πόρτα της μάντρας. Τα πρόβατα απλά ακολουθούν. Η σύνθεση λοιπόν του κοπαδιού είναι στην ουσία άσχετη με το αποτέλεσμα.

Έτσι και στην Κύπρο λοιπόν. Κουμάντο κάμνει η Τρόικα και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Τρόικα (σκύλος) δίνει διαταγές στον Αναστασιάδη και αυτός εκτελεί. Η Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα δίνει εντολές στον Δημητριάδη και αυτός εκτελεί. Η σύνθεση του κοπαδιού δεν έχει καμία σημασία. Έτσι και αλλιώς μιλούμε για άβουλα πρόβατα.

Τι ρόλο παίζει πλέον ποιος είναι ο Κεντρικός Τραπεζίτης, ο υπουργός οικονομικών, η ακόμα ο πρόεδρος. Εντολές πρέπει να ξέρουν να ακολουθούν σαν καλά πεμπεράκια. Τίποτε άλλο. Γιατί λοιπόν να μπει ο πρόεδρος μας στην διαδικασία να παύσει τον διοικητή πηγαίνοντας κόντρα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Πρόβατο είναι και ο πρόεδρος, πρόβατο και ο διοικητής, πρόβατο και ο νέος διοικητής που σκοπεύει να βάλει.

Αχα καλό εεεεεε;;;;

Φτάνει μαλακίες

Κλέβουν παιδιά στην Ελλάδα, κλέβουν παιδιά στην Πορτογαλία, γενικά επικρατεί πανικός. Οι κακοί ζητιάνοι οι γύφτοι που κλέβουν παιδιά για να παίρνουν επιδόματα, για να τα βάζουν στα φανάρια να καθαρίζουν παράθυρα και να χορεύουν στους γάμους σαν τες αρκούδες. Επικρατεί παροξυσμός στα μίντια στην Ελλάδα με τα εξαφανισμένα μωρά. Πανικός. Ε τι να μεν ζηλέψει τζαι ο Κυπραίος ο στερημένος προσοχής τζαι σημασίας.

 

Χαμός τζαι στην Κύπρο. Βρέθηκε ο Μικρός Μπέν. Βρέθηκε. Σε εκκλησία όπου ένας αργόσχολος βλακέντιος Κυπραίος έφκαλε τον βίντεο τζαι έστειλε το στην αστυνομία τζαι στα κανάλια. Τζαι η αστυνομία μας η οποία φυσικά και δεν φημίζεται για τα έξυπνα και σπιρτόζικα μέλη της κινητοποιήθηκε. Στα κανάλια χαμός. Εφκάλαμεν τζαι την γέριμη την μάνα του Μπέν να μας μιλήσει. Να μας πει τι ρε μια γενέκα που έχασε το γιο  της πριν 2 δεκαετίες. Έννεν κρίμα ρε να την χρησιμοποιείτε για δημοσιότητα.

 

Αποδεικνύεται πόσο χαμηλό πραγματικά εν το επίπεδο. Μετά που μας εκαμετε τα αρχίδια μας παττίσιες εντεκάκιλες μες τες μαλακίες που σκαρφιστηκετε μαζί με τις διάνοιες της κυβέρνησης για τον Δημητριάδη, αρχίσετε τωρά για χαμένους Εγγλέζους που βρέθηκαν στην Κύπρο....Σε εκκλησία μάλιστα.

 

Ρε μαλάκες πραγματικά. Ελείψαν μας τα προβλήματα; Ελείψαν μας τα θέματα να ασχοληθούμε;. Γαμώ το κέρατο μου. Ήρτεν η Τρόικα Κύπρο, εμείς είμαστε παττισμένοι τζαι ζιθκιανεύκουμε λεφτά τζαι εσείς ασχολείστε με τον Μπέν. Που έννεν ο Μπέν!!!! Τι επίπεδο εν τούτο; Είσαστε δημοσιογράφοι εσείς.

 

Θα μου πείτε όπως η κυβέρνηση και ο ηγέτης κάθε χώρας καθρεφτίζει και το επίπεδο των κατοίκων της. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το επίπεδο δημοσιογραφίας. Εννεν λογικό; Ένας λαός ο οποίος είναι παττισμένος γιατί να ασχολείται με έτσι θέματα; Επίσης μια κυβέρνηση η οποία δέχεται την Τρόικα για αξιολόγηση του μνημονίου αυτή την εβδομάδα πως γίνεται να σπαταλά resources για να δεχτεί με τιμές αρχηγού κράτους κάτι κόκαλα κάποιου καημένου που ξέθαψαν πριν χρόνια.

 

«Η Κύπρος υποδέχεται σήμερα με τιμές αρχηγού κράτους την τιμία Κάρα του Αποστόλου Ανδρέα. Στόχος της μεταφοράς στην Κύπρο της Τιμίας Κάρας είναι η τόνωση του θρησκευτικού αισθήματος, αλλά και η οικονομική ενίσχυση της αναστύλωσης της κατεχόμενης Μονής Αποστόλου Ανδρέα. Η Τιμία Κάρα θα μεταφερθεί το απόγευμα στο αεροδρόμιο Λάρνακας με στρατιωτικό αεροπλάνο C-130, της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Σήμερα, στις 18:00, θα πραγματοποιηθεί στη Λευκωσία η τελετή άφιξης, από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη»

Φτάνει μαλακίες ρε..... ΦΤΑΝΕΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ....

 

Προσγειωθείτε επιτέλους στην πραγματικότητα. ΦΤΑΝΕΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ....

Η περιρρέουσα....

Τον Οκτώβριο του 2004, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, κατάγγειλε δημόσια ότι άτομα και οργανισμοί στην Κύπρο χρηματοδοτήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω της UNOPS, για να προωθήσουν το «ναι» στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004.

Για ένα ολόκληρο μήνα, το ζήτημα αυτό ήταν πρώτο θέμα στην επικαιρότητα. Ύστερα από όλη αυτή τη συζήτηση, εκείνο που έμεινε στην κοινή γνώμη είναι πως, πράγματι, κάποιοι στην Κύπρο πήραν χρήματα από τις ΗΠΑ για να υποστηρίξουν το σχέδιο Ανάν.

Τι μας θυμίζει όλο αυτό το σκηνικό. Μα φυσικά το σκηνικό που στήνει ο Αναστασιάδης για να ρίξει τον Δημητριάδη από την Κεντρική. Στήθηκε ένας μηχανισμός μέσω των πολιτικών κομμάτων και των προβατο-media ο οποίος προσπαθεί να μας πείσει ότι για όλους τους κακούς χειρισμούς που έγιναν αναφορικά με τις τράπεζες φταίει ο Δημητριαδης.

Έδωσε commission στους Aλβάρεζ για την ανακεφαλαιοποίηση, φταίει για το ΕΛΑ της Λαϊκής, φταίει για το μεγάλο διάστημα που πήρε για να στηθεί νέο συμβούλιο στην τράπεζα Κύπρου, φταίει φταίει φταίει. Είπαν μας ότι εν διπλοθεσίτης και παίρνει δύο μισθούς τζαι τωρά είπαν μας ότι χρεώνει και την Κεντρική τράπεζα τα έξοδα επίπλωσης του σπιτιού του.

Δεν συζητώ αν εν άσχετος. Φυσικά και EINAI άσχετος. Τούτο είπα το που την πρώτη στιγμή που εμπήκε. Άσχετους όμως στην κυβέρνηση κ. Πρόεδρε έβαλες πολλούς. Δαμέ έβαλες υπουργό οικονομικών άνθρωπο με προϋπηρεσία στα τουριστικά και ξενοδοχειακά!!! Γιατί να φάεις μόνο τον Πανίκο δηλαδή; Φάε πρώτα τζείνους που μπορείς τζαι μετά θωρείς για τους υπόλοιπους.

Δεν ακούεις όμως κανένα. Λαλούν σου μεν τον πειράξεις που την Ευρώπη αλλά εσύ τίποτε. Έβαλες το γινάτι να τον φάεις. Θυμάσαι όμως τι πάθαμε με το γινάτι του μαγουλά Αχάπαρου IV. Τζαι κάμνεις τζαι εσύ τα ίδια.

Πάντως πρόεδρε πρέπει να πω ότι περίμενα κάτι διαφορετικό από έναν άνθρωπο ο οποίος πολεμήθηκε όσο κανένας άλλος το 2004 από το κυβερνητικό σύστημα και παρασύστημα. Πως μπορείς να χρησιμοποιείς εσύ τις ίδιες αισχρές μεθόδους για καταστρέψεις έναν άνθρωπο απλά για να τον εξαναγκάσεις να παραιτηθεί. Ντροπή. Μόνο τούτο έχω να πω. Ντροπή και απογοήτευση.

By the way έχω δυσκοιλιότητα τελευταίως τζαι είμαι σίουρος ότι φταίει ο Δημητριάδης.

Επίσης είμαι σίουρος ότι φταίει ο Δημητριάδης όταν χέζω τζαι κατουρώ κόκκινα μετά που έφαγα παντζάρι.

Το τέλος της κτηματαγοράς.

Θα μειώσουμε τα ενοίκια. Τόσο στα εμπορικά όσο και στα οικιστικά ακίνητα. Ένα ωραίο μέτρο που ηχεί τέλια στα αυτιά όσων ενοικιάζουν και δίνει ψήφους και πολλά μπράβο στους άσχετους (κρετίνους θα έλεγα) βουλευτές που το ψήφισαν.

 

Θα πω ξανά ότι στην Κύπρο δεν ανακαλύψαμε την τασιηνόπιτα. Τούτο το μέτρο δεν είναι Κυπριακής ιδιοκτησίας. Δοκιμάστηκε ξανά και ξανά και έχει αποτύχει. Με κλασσικό παράδειγμα την Νέα Υόρκη. Δεν θα συζητήσω κατά πόσο η κρατική παρέμβαση είναι καλή ή όχι. θα μιλήσω συγκεκριμένα για τα ενοίκια. Απλά θα αναφέρω πριν, μια ατάκα του Ronald Reagan, ενώ ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ. Είχε πει "The nine most dangerous words in the English language: We're from the Government, and we're here to help". Προχωρούμε.

 

Μέχρι στιγμής το δείγμα γραφής και τα παραδείγματα παρεμβατισμού (επηρεασμού τιμών) στην Κύπρο αποδείχτηκαν καταστροφικά. Και θα μιλήσω μόνο για την Κύπρο. Θυμάστε τότε το 1999 που πετούσαν οι μετοχές και όλοι θα γινόμασταν εκατομμυριούχοι. Ναι. Σχεδόν στο απόγειο των τιμών οι διοικούντες απαιτούσαν απαραίτητα την κατοχή του τίτλου ιδιοκτησίας (του χαρτιού) της μετοχής για να είναι εμπορεύσιμη. Όλα αυτά ενώ παράλληλα η παγκόσμια οικονομία βίωνε την dot.com φούσκα και την αυτοματοποίηση. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν η χαρτούρα να γίνει τόση πολλή και η γραφειοκρατία τόσο απροσπέλαστη που δεν μπορούσαν πλέον να την χειριστούν.

 

Εδώ οι διάνοιες προέβηκαν σε μια πράξη εγκληματική. Έκλεισαν το χρηματιστήριο για τρεις βδομάδες μέχρι να τακτοποιηθούν οι εκκρεμότητες. Ο απλός κόσμος άκουσε ότι έκλεισε το χρηματιστήριο γιατί δεν μπορούσε να χειριστεί τις μεταβιβάσεις τίτλων. Ακόμα και αυτοί που δεν ενδιαφέρονταν αρχικά αποφάσισαν να μπουν αφού υπάρχει τεράστια προοπτική (ευφορία). Μέχρι το πέρας των τριών εβδομάδων ολόκληρη η Κύπρος περίμενε με αγωνία την επαναλειτουργία του ΧΑΚ. Οι εντολές για αγορά τίτλων είχαν εκτοξευθεί και με το άνοιγμα έγινε της πουτάνας. Η φούσκα γιγαντώθηκε και έσκασε φυσικά πολύ πιο βίαια. Μπορούσαν να πράξουν διαφορετικά; Φυσικά. Άλλωστε δεν ήμασταν η μόνη χώρα στην ιστορία που είχε την φαεινή ιδέα να κλείσει το χρηματιστήριο της με αποτέλεσμα να το καταστρέψει. Τα παραδείγματα ήταν μπροστά τους και έπρεπε να τα δουν.

 

Δεύτερο παράδειγμα ο παρεμβατισμός στην αγορά ακινήτων από τους developers και τις τράπεζες με τις ευχές των πολιτικών. Τα τελευταία 5 χρόνια οι πολιτικοί, οι εκτιμητές γης, οι developers και οι τράπεζες αποφάσισαν ότι οι τιμές των ακινήτων οι οποίες είχαν φουσκώσει επικίνδυνα μέχρι το 2008 δεν έπρεπε να πέσουν. Έτσι με ένα συνδυασμό υπερεκτιμήσεων, μη τήρησης των δειχτών κακών δανείων από τις τράπεζες και χαλαρών κανόνων από την κεντρική φτάσαμε στην καταστροφή.

 

Οι τιμές δεν έπεσαν, οι developers συνέχισαν να δανείζονται και να χτίζουν με εγγύηση λάθος εκτιμημένα ακίνητα και οι τράπεζες αύξαναν τα χαρτοφυλάκια δανείων τους με τις ευχές της κεντρικής και των πολιτικών όσο αφορά την μη τήρηση των δειχτών μη εξυπηρετούμενων δανείων. Το αποτέλεσμα; Γνωστό η καταστροφή.

 

Γιατί λοιπόν να νομίζουμε ότι αυτή η παρέμβαση με τα ενοίκια είναι σωστή; Δεν είναι. Είναι άκρως λανθασμένη και θα καταστρέψει εντελώς την κτηματαγορά. Καταρχήν πρέπει να πούμε ότι τα ενοίκια στην Κύπρο δεν είναι ακριβά. Ακριβά είναι τα ακίνητα. Θα παραθέσω μερικούς αριθμούς για τους οποίους έγραψα και πιο παλιά.

 

Τα ενοίκια την δεδομένη στιγμή, παγκύπρια δίνουν μια απόδοση στον ιδιοκτήτη της τάξεως του 3,8% για τα σπίτια και 2% για τα διαμερίσματα. Αυτό είναι το investment yield (ενοίκιο Χ 12 μήνες / τιμή ακινήτου). Παγκοσμίως το ποσοστό αυτό θα πρέπει να είναι από 5-8% για να θεωρείται μια επένδυση σε ακίνητο βιώσιμή. Εμάς είναι χαμηλό. Άρα πρέπει ή να πέσουν οι τιμές των ακινήτων ή να ανέβουν τα ενοίκια.

 

Για να δούμε ποιο από τα δύο είναι πιο πιθανό να γίνει μπορούμε να δούμε ένα άλλο ratio. Την τιμή (ακινήτου/ εισόδημα) Χ 100  η οποία δείχνει πόσο προσιτές είναι οι τιμές. Βάση των τελευταίων στοιχείων (RICS) η μέση τιμή ακινήτων είναι στα 1,350 ευρώ/ τετραγωνικό ενώ το μέσο εισόδημα στα 21,300 ευρώ. Το αποτέλεσμα μας είναι 6.4 ενώ θα έπρεπε να είναι στο 4 για να θεωρείται ‘δίκαια τιμή’. Άρα πρέπει ή να ανεβεί το μέσο εισόδημα ή να πέσουν οι τιμές των ακινήτων.

 

Από τα πιο πάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι τιμές είναι ψηλές και πρέπει να μειωθούν. Οι τιμές όμως των ακινήτων και όχι τα ενοίκια. Γιατί η περαιτέρω μείωση των ενοικίων δυσχεραίνει περισσότερο το investment yield με αποτέλεσμα να ασκείται ακόμη περισσότερη πίεση in the long run και στις τιμές. Όσο περισσότερο δυσχεραίνεις την απόδοση μιας επένδυσης (αγορά ακινήτου) τόσο περισσότερο αυξάνεις την πίεση του ιδιοκτήτη να πουλήσει και κατ’ επέκταση την τιμή του, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο.

 

Τα ενοίκια έχουν ήδη μειωθεί αρκετά και σε ένα τεράστιο ποσοστό από τον Μάρτιο. Η αγορά έχει φροντίσει για αυτό. Και το πιο πάνω σε συνδυασμό με την πίεση που θα ασκήσουν οι τράπεζες στο εγγύς μέλλον για αποπληρωμή δανείων αλλά και εκποίηση περιουσιών προβλέπεται να ρίξει τις τιμές περισσότερο. Οι ιδιοκτήτες που απέμειναν αρνούμενοι να μειώσουν τα ενοίκια τους θα καταλήξουν είτε με άδεια ακίνητα είτε με ενοικιαστές οι οποίοι δεν θα πληρώνουν με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε χρονοβόρες δικαστικές μάχες.

 

Επίσης η αύξηση της φορολογίας ακινήτων αυξάνει το κόστος κατοχής ακίνητου. Η υποχρεωτική μείωση του ενοικίου σε συνδυασμό με τα πιο πάνω καθιστά την κατοχή του ακινήτου ων μη επικερδή. Άρα φυσικά αυξάνει την προσφορά αφού περισσότεροι ιδιοκτήτες θα προχωρήσουν σε πωλήσεις.

 

Επίσης στην πράξη ο έλεγχος τιμών δημιουργεί ελλείψεις. Κλασσικό παράδειγμα; Η παλιά Λευκωσία. Ο δήμος αποφάσισε να δώσει διευκολύνσεις και χαλαρώσεις στις φορολογίες (φόρος parking) εντός των τειχών για άνοιγμα κέντρων αναψυχής (εστιατορίων μπάρ) σε βάρος των επιχειρηματιών που λειτουργούν εκτός της εν λόγω περιοχής. Αποτέλεσμα αυτής της ανισότητας ήταν να δοθούν σε ένα χρόνο και κάτι 85 άδειες, να δημιουργηθεί μια απίστευτη φούσκα στην παλιά πόλη, να αυξηθεί η ταλαιπωρία για τους υφιστάμενους ιδιοκτήτες διαμερισμάτων και οικιών, και να σκοτώσει εντελώς τις υπόλοιπες εμπορικές περιοχές (π.χ. Μακαρίου). Η εν λόγω ελάφρυνση λοιπόν μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί σαν μια κίνηση κανιβαλισμού εκ μέρους του δήμου Λευκωσίας.

 

Μιλώντας όμως για Μακαρίου... Νομίζω ότι η Μακαρίου λανθασμένα υπήρξε ένας σοβαρός παράγοντας που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της έγκρισης του νόμου ενοικίων, ωθούμενη και από τις οικονομικές διάνοιες του δήμου Λευκωσίας. Η πραγματικότητα είναι ότι τα ενοίκια στην Μακαρίου δεν έχουν πέσει ουσιαστικά. Αυτό σε συνδυασμό με τις χαλαρώσεις που λανθασμένα  έγιναν στην παλιά πόλη σκότωσε τον δρόμο. Τα 2/3 των καταστημάτων είναι άδεια αλλά τα ενοίκια δεν έχουν μειωθεί σοβαρά. Στον δρόμο αυτό εδώ και χρόνια οι ιδιοκτήτες είχαν κτίσει στην ουσία μια μικρή ολιγοπολιστική συμμαχία στην οποία αύξαναν παλαιότερα τα ενοίκια ενώ τώρα αποφάσισαν να μην τα μειώσουν δραστικά για να μην δημιουργηθεί ντόμινο.

 

Όμως τούτο εν δεδομένο ότι θα γίνει. Για πόσο καιρό θα μπορούν οι ιδιοκτήτες να διατηρούν άδεια τα ακίνητα τους με αυξημένη μάλιστα φορολογία. Η οικονομική θεωρία (game theory) λέει ότι όλοι οι παίχτες της αγοράς μπορούν να επωφεληθούν εάν συνεργαστούν και να κερδίσουν την ψηλότερη δυνατή τιμή. Κάτι που γινόταν τόσα χρόνια. Εάν όμως σπάσει έστω και ένας κρίκος από την αλυσίδα συνεργασίας τότε αναπόφευκτα ακολουθούν και οι υπόλοιποι καταλήγοντας στην χαμηλότερη δυνατή τιμή. Χαμηλότερα ακόμα και από αυτές που θα χρέωναν αν δεν συνεργάζονταν εξ αρχής. Εσείς πραγματικά νομίζετε ότι η Μακαρίου με αυτόν τον καινούργιο νόμο θα  αναζωογονηθεί. Εγώ νομίζω χλωμό.

 

Υπάρχουν πολλά που μπορεί να λεχθούν όμως για την δύσκολη εφαρμογή αυτού του νόμου. Πολλοί ιδιοκτήτες θα αρνηθούν να εφαρμόσουν την νέα νομοθεσία. Είτε γιατί δεν θα αποπληρώνεται η δόση του δανείου τους, είτε γιατί θεωρούν την τιμή τους ήδη αρκετά χαμηλή, είτε απλά γιατί δεν θέλουν. Πόσο χρονοβόρα θα είναι πραγματικά μια δικαστική διαδικασία μεταξύ ιδιοκτήτη ενοικιαστή και που θα οδηγήσει; Η ακόμα πιο σημαντικό. Γιατί η νομοθεσία αυτή εξαιρεί τα ακριβά εμπορικά ενοίκια, άνω των 2,750 ευρώ. Ποια η λογική;

 

Παγκοσμίως σε πολλές περιπτώσεις όπου εφαρμόστηκαν rent ceilings τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια. Οι ιδιοκτήτες αμελούν τα ακίνητα τους αφού το εισόδημα που λαμβάνουν δεν επαρκεί πλέον για την συντήρηση τους. Αποτέλεσμα είναι να αφεθούν στο έλεος του χρόνου. Για παράδειγμα μελέτη που έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες (από τον Paul Niebanck) έδειξε ότι χειροτέρεψε η κατάσταση 29% των ακινήτων που είχαν ελεγχόμενο ενοίκιο, σε αντίθεση με μόλις 8% σε μη ελεγχόμενα ακίνητα. Παρόμοια αποτελέσματα υπήρξαν σε Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο.

 

Ένα άλλο πρόβλημα με την εν λόγω νομοθεσία είναι ότι προωθεί τις επενδύσεις σε άλλους κλάδους. Όταν η επένδυση σε ένα ακίνητο είναι αδύνατο να σου αποφέρει κάτι ουσιαστικό είτε αυτό είναι ενοίκιο η απόδοση κεφαλαίου (τιμή ακινήτου) τότε ο επενδυτής θα στραφεί σε άλλες αγορές. Και την δεδομένη στιγμή (προ μείωσης) με τόσο χαμηλά investment yields (από 2-3,8%) φοβούμαστε να φανταστούμε που θα φτάσουν οι αποδόσεις.

 

Τέλος θα πω ότι με μαθηματική ακρίβεια η κίνηση αυτή σε συνδυασμό με την εκποίηση από τις τράπεζες και την αύξηση της φορολογίας θα οδηγήσουν σε μια άνευ προηγουμένου κατάρρευση της αγοράς. Η υπερ-προσφορά ακινήτων θα σκοτώσει τις τιμές. Και εκεί που όλοι αυτοί οι άσχετοι (σε σημείο ηλιθιότητας) περνούν έτσι νομοθεσίες νομιζόμενοι ότι βοηθούν την οικονομία απλά την στραγγαλίζουν. Συγχαρητήρια και πάλι για ακόμη ένα τεράστιο σας επίτευγμα. Μαλάκας που σας ψηφίζει. Άχρηστοι.

 

Και έτσι για να κλείσω θα σας βάλω μια σχετική ατάκα που βρήκα του Nguyen Co Thach παλαιού υπουργού εξωτερικών του Βιετνάμ. Είπε σε ένα συνέδριο στο Νέο Δελχί: «controls ... had artificially encouraged demand and discouraged supply.... House rents had ... been kept low ... so all the houses in Hanoi had fallen into disrepair. The Americans couldn’t destroy Hanoi, but we have destroyed our city by very low rents. We realized it was stupid and that we must change policy”.

Γεια σου τεράστιε Συρίγο

Για την μεγαλύτερη νύχτα του Ελληνικού αθλητισμού μιλήσαμε ξανά. 14 Ιουνίου 1987. Τελικός Ελλάδα-Σοβιετική ένωση και η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Ελληνικού εθνικού αθλητισμού μετά το χρυσό μετάλλιο του Σπύρου Λούη στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες. Μια μέρα που με ώθησε να ασχοληθώ αποκλειστικά με την καλή μπάλα. Τούτη του μπάσκετ και ένα άθλημα για ψαγμένους, όχι για χάχες (ποδόσφαιρο).

Δεν ήταν μόνο το χρυσό στο Ευρωπαϊκό του 1987 που ήταν επικό. Επική ήταν φυσικά  και η μετάδοση του τεράστιου Φίλιππα Συρίγου. Του δημοσιογράφου που έβαλε στα Ελληνικά σπίτια το μπάσκετ από τις αρχές της δεκαετίας του 80. Του δημοσιογράφου που αγάπησε το μπάσκετ όσο τίποτα άλλο και σε αντίσταση όλων ασχολήθηκε αποκλειστικά με αυτό και όχι με την εύκολη λύση, την μπαλίτσα.

Όσοι δεν τον γνώριζαν τον έμαθαν στις 14 Ιουνίου του 87. Οι απανταχού Έλληνες γνώριζαν πλέον τον Γκάλη τον Γιαννάκη τον Φασούλα τον Καμπούρη τον Φάνη αλλά γνώριζαν και τον Φίλιππο. Μπορεί να μην είχαν ακούσει ποτέ για τον Καρατζιά τον 12^ο παίκτη εκείνης της εθνικής αλλά τον Συρίγο τον γνώριζαν.

Στην Κύπρο μας συστήθηκε τον Ιούνιο του 87. Η μπάσα, αντρική, μάγκικη φωνή του και οι μαγικές του ατάκες από τον μεγάλο τελικό έγιναν cult στα ανοιχτά γήπεδα όταν μικροί προσπαθούσαμε να αντιγράψουμε τα ηρωικά μπασίματα του Γκάλη ή τα μπλεζόν του Γιαννάκη.

Ο Συρίγος δεν ήταν μόνο ο εκφωνητής του τελικού. Ήταν και ο ιδρυτής του μεγαλύτερου αθλητικού περιοδικού στην Ελλάδα. Το θρυλικό ‘Τρίποντο’ το οποίο έφτανε στην Κύπρο κάθε Τετάρτη αργοπορημένο μια μέρα και με περίμενε σπίτι. Το ξεφύλλιζα και το μάθαινα απέξω. Μπροστά μπροστά βρισκόταν η στήλη ‘Δίχως μαλλιά στην γλώσσα’ στην οποία ο Φίλιππας έγραφε αυτά που σκεφτόταν. Και πάντα αυτά ήταν ενάντια σε όλους και σε όλα. Δεν κώλωνε μπροστά σε τίποτα και κανέναν. Τα έλεγε όπως θέλουμε όλοι να τα πούμε με την υπογραφή μας από κάτω και δεν τολμούμε.

Αυτή του η μανία και ευθύτητα όμως οδήγησαν και στην απόπειρα δολοφονίας του το 2005 όταν και τον μαχαίρωσαν 5 φορές (νομίζω) για να σκάσει. Την εποχή εκείνη ο Φίλιππος ξεσκέπαζε τα σκάνδαλα με τα Ολυμπιακά ακίνητα και την μάσα που έπεσε πριν τους Ολυμπιακούς στην Ελλάδα. Προσπάθησαν αλλά δεν κατάφεραν να τον σκοτώσουν και εννοείται ότι δεν έσκασε ποτέ. Τους την είπε σε συνέντευξη τύπου, από το νοσοκομείο φορώντας την πιτζάμα του ασθενή. Έτσι για να τους την σπάσει εντελώς.

Το 1997 θυμάμαι ο Συρίγος είχε απολογηθεί μέσω της στήλης του στο περιοδικό ‘Τρίποντο’ δέκα χρόνια μετά, για την κακή μετάδοση του (όπως την αποκάλεσε) στον τελικό και τα πολλά λάθη. Δεν χρειαζόταν φυσικά απολογία γιατί αυτή ήταν η ιστορικότερη μετάδοση αθλητικού γεγονότος στην Ελλάδα. Μια μετάδοση που προσπάθησαν να αντιγράψουν και να φτάσουν πολλοί. Έτσι για να μείνουν και αυτοί στην ιστορία αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα όλων ο Χελάκης το 2004 ο οποίος με ατάκες του διπλοσέλινου προσπάθησε να μείνει στην ιστορία. Απλά γελοίος.  

Μερικές από τις θρυλικές ατάκες του τεράστιου Συρίγου εκείνη την νύχτα πριν 26 χρόνια ήταν, (Σημειώστε ότι πολλές σας τις γράφω χωρίς να τις κάμω google. Μετά που 26 χρόνια):

Για τον διαιτητή τον Ισπανό Σαντσίς είπε «Έχω την εντύπωση ότι ο Σαντσίς απόψε διαιτητεύει με κόκκινα γυαλιά". Σημειώστε ότι τον έκραζε σαν ανίκανο να διαιτητεύσει τελικό πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι.

Μετά από απανωτά τρίποντα του μεγάλου Λετονού playmaker λέει με πόνο που νιώθεις μέσω της τηλεόρασης. «Βάλτερς...... ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής. Θυμάστε τι έκανε πέρσι στον μεγάλο ημιτελικό της Μαδρίτης και κάνει τώρα πάλι τα ίδια».

Μετά από μαγική κίνηση του Γκάλη «Ελίσσεται σαν έλουρος ο Έλληνας άσσος». Αυτή η ατάκα ακόμα ακούγεται στα γήπεδα του μπάσκετ μεταξύ 35άρηδων και όλοι γνωρίζουν από που προήλθε.

«Κλαίει.....Ο αρχηγός της εθνικής ομάδας...Ο Ισπανός του φέρθηκε με τόση σκληρότητα». Μετά από το ανύπαρκτο 5^ο φάουλ που σφύριξε ο Σαντσίς σε καθαρό κλέψιμο του Γιαννάκη.  

Η Ελλάδα προηγείται με τρεις πόντους λιγότερο από ένα λεπτό πριν την λήξη. Ο Συρίγος λέει φωναχτά "Ας τον αφήσουν να βάλει καλάθι εκεί όχι τρίποντο ...θέλει προσοχή.. είπα όχι τρίποντο...όχι τρίποντο.... όχι τρίποντο..... 101-101» Ενώ φωνάζει όχι τρίποντο όχι τρίποντο, ο τηλεθεατής μπορεί εάν δυναμώσει αρκετά την ένταση της φωνής, να διακρίνει τον ήχο της πένας του, την οποία χτυπά με μανία στο τραπέζι και την οποία εκσφενδονίζει (από νεύρα) στο τέλος μάλλον στον τοίχο. Ναι ξέρω το είμαι άρρωστος είδα το 100 φορές.

Η τελευταία επίθεση στην Ελλάδα. 101-101. Ο Μέμος Ιωάννου ελευθερώνεται σουτάρει αστοχεί και «Ριμπάουντ ο Καμπούρης και φάουλ ο Γκομπόροφ 4 δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Ο Αργύρης Καμπούρης κρατάει την πρόκριση στα χέρια του» Φυσικά μιλούσαμε για κύπελλο Ευρωπαϊκό και χρυσό μετάλλιο, όχι για πρόκριση. Αφού ήταν τελικός.  

Ο Καμπούρης παίρνει θέση για τις βολές που θα έδιναν το χρυσό στην Ελλάδα. Ο Φίλιππος επιμένει.... «Η πρόκριση κρέμεται στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα...Αργύρης Καμπούρης». Περιττό να πούμε ότι το παρατσούκλι τίμιος γίγαντας ακολουθεί τον Καμπούρη από εκείνη την νύχτα.

Εύστοχος και στις δύο βολές ο τίμιος γίγαντας και η μπάλα στους σοβιετικούς για τα τελευταία 4 δευτερόλεπτα. «101-103....θέλει προσοχή...Ο Βάλτερς για τον Γιοβάϊσα σουτ τριών πόντων...Η μπάλα έξω............ Είναι το τέλος... Η ελληνική ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης.... Η ελληνική ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης....Είναι μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του παγκόσμιου αθλητισμού....Είναι ένας θρίαμβος, ένα ηρωικό κατόρθωμα....Η Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ένας μύθός καταρρίφθηκε. Ένας μύθος καταρρίφθηκε και γράφτηκε μια μεγάλη εποποιία....»

Κάθε φορά που θα δω το τέλος κάθε φορά όταν ακούσω την πιο πάνω ατάκα η τρίχα πάει κάγκελο. Κάθε φορά.

Ο Φίλιππας έμεινε στον χώρο. Διατηρούσε τα τελευταία χρόνια μαζί με τον γιο του την καλύτερη και ποιοτικότερη μπασκετική εκπομπή στην Ελληνική τηλεόραση. Την Super Euroleague. Μαζί με τον γιο του Γιώργο (και αυτός μπασκετικός δημοσιογράφους), με τον Καρύδα, τον Παπαδογιάννη και άλλους μπασκετικούς δημοσιογράφους έκαναν κάθε Πέμπτη ή και Παρασκευη μια εκπομπή η οποία βρισκόταν στο υψηλότερο επίπεδο. Η ανάλυση των αγώνων και το επίπεδο δημοσιογραφίας στην συγκεκριμένη εκπομπή δεν μπορούσε να το ματσάρει καμία αντίστοιχη εκπομπή πανευρωπαϊκά. Η Κούλλα (Criticoulla) με υπομονή κάθε Πέμπτη στις 12 έπεφτε για ύπνο ενώ εγώ κλασσικά έπρεπε Παρασκευή να πάω νυσταγμένος δουλειά.

Στο τέλος της προπέρσινης σαιζόν όμως αλλά και στην αρχή της περσινής ο Φίλιππας απουσίαζε λόγω προβλήματος υγείας. Εγώ δεν έδωσα πολύ σημασία απλά περίμενα την επιστροφή. Αρχές του 2013 όντως επέστρεψε αγνώριστος όμως αδυνατισμένος φαλακρός με καπέλο. Καρκίνος. Του πήρε λίγο καιρό να πάρει τα πάνω του αλλά μέχρι το τέλος της αγωνιστικής σαιζόν ήταν και πάλι ο Συρίγος που ξέραμε. Απολαυστικός, χιουμορίστας, εγωιστής, ωραιοπαθής, καυστικός, αναλυτικός, είρωνας και φυσικά μαλάκας. Ειδικά με τον Καρύδα. Αλλά πραγματικά ένας υπέροχος μαλάκας. Υπάρχει έτσι χαρακτηρισμός; Ναι είναι ο Συρίγος.

Δεν κατάλαβα ότι το τέλος του ήταν κοντά. Φαντάστηκα ότι για να επιστρέψει στην εκπομπή αλλά και στις ανταποκρίσεις και μεταδόσεις από το εξωτερικό ότι το είχε ξεπεράσει. Τελικά όμως όχι.

Η τελευταία παράσταση του Συρίγου έγινε από το Λονδίνο τον Μάιο όταν ο Ολυμπιακός στον τελικό με την Ρεάλ κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ήξερε ότι ήταν η τελευταία του και ήθελε να τον θυμόμαστε έτσι. Ο Ολυμπιακός τον αντάμειψε με ένα ακόμη Ελληνικό Ευρωπαϊκό και ο Φίλιππας μας χάρισε ακόμη μια ιστορική μετάδοση. Οι ατάκες του τελικού μοναδικές και πάλι.

«Καλά ο σκηνοθέτης είναι για τα μπάζα» Πάντα είχε μια συμπάθεια στους σκηνοθέτες  

Για την Ρεαλ «Ξεκινάνε να επιτεθούν χωρίς να ξέρουν τι θέλουν να κάνουν. Δεν μπορούν να σκεφτούν»

Για τους γνωστούς θεατρίνους bad losers Ισπανούς «Άλλη Κατίνα Παξινού τώρα ο Σερτσι», και το θεϊκό «Τώρα θα αρχίσουν να πέφτουν για να πάρουν φάουλ. Θα βάλουν βατραχοπέδιλα και μάσκες»

Για την διαιτησία «Ο Μπελόσεβιτς πρέπει να είναι μεθυσμένος»

Και όταν πια το παιχνίδι είχε κριθεί και ο Ολυμπιακός ήταν κοντά στο τρόπαιο ο Αμερικάνος της Ρεάλ καρφώνει με μανία «ο Σλότερ καρφώνει» (λέει ο Καρύδας)... και απαντάει ο γνωστός είρωνας Συρίγος «Μπράβο ας βγάλει φωτογραφία»

«Η βασίλισσα Ρεάλ είναι μια απλή βασιλική ακόλουθος. Βασιλιάς της Ευρώπης είναι ο Ολυμπιακός

Και τέλος για τον αγαπημένο του Ρούντι Φερνάντεζ τον μεγαλύτερο bad loser στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ λέει «Αυτό που έκανε ο Ρούντι...ας μου επιτραπεί η έκφραση ήταν κωλοπαιδισμός».

Αυτός ήταν ο Φίλιππος Συρίγος. Απλά τέλειος. Rest in Peace μεγάλε, ασυναγώνιστε Συρίγο. 

Τελικός Ελλάδα-Σοβιετική Ένωση με περιγραφή Συρίγου και το θρυλικό Final Countdown των  Europe που συνόδευε την εθνική σε κάθε παιχνίδι. Απλά υπέροχα. Απλά 80s.

Τούτος ο πίθηκος που κλωτσά και κτυπά φωτογράφους και κάμεραμεν θέλει να εκλεγεί δήμαρχος Αθηνών. Ουστ που δαμέ ρε....

Η επανάσταση του Single Malt

Ξέρετε τι νευριάζω με τους μιτσιούς σήμερα; Που εγίναν τόσο φλώροι. Μυγιάγκιχτοι, μαμμόθρεφτοι, κομπιουτεράκηδες, σμαρτοτηλεφωνάκηδες, χέστηδες και άχρηστοι στα αθλητικά. Καλοί όμως σε άλλα πράματα που εμείς είχαμε μεσάνυχτα. 

Τούτοι ας πούμε παίζουν στα δάχτυλα τους οτιδήποτε ηλεκτρονικό. Από την άλλη, η πρώτη επαφή που είχαμε εμείς οι 35άρηδες (πάνω κάτω) ήταν μια πράσινη οθόνη με μια γραμμή που αναβόσβηνε περιμένοντας σε με αγωνία να γράψεις κάτι. Στην ουσία όμως χέστηκες για την γραμμή που αναβόσβηνε. Ακόμα τζαι το παιχνίδι του φίλου σου να ήθελες να κάμεις copy έπρεπε να γράψεις ένα σιδηρόδρομο από αστεράκια, άνω κάτω τελείες, κάθετες γραμμές και άλλα παρόμοια ακαταλαβίστικά. Για αυτό χέστηκες και προτιμούσες την μάππα, μπάσκετ στην γειτονιά. Η οποία φυσικά περιλάμβανε και τουλάχιστόν μια  μηνιαία παρεξήγηση, η οποία κατέληγε σε ξύλο και πολλές φωνές όταν επέστρεφες σπίτι καταφατσελλωμένος. Ωραία πράγματα.

Τούτοι οι φλώροι όμως τι κάμνουν; Χάσκουν στην ουσία. Άμαν τους θωρώ έτσι αποχαυνωμένους να βαστούν τζείντο κινητό έτσι έρκεται μου να τους δώκω μια πας τα ζινίσςια να γυρίσει ο κόσμος τους. Έπιασε με τούτη η πελλάρα το περασμένο Σάββατο. Είχα περάσει ένα ωραίο απογευματάκι στην πόλη όπου καταναλώσαμε τις μπύρες μας με την Κούλλα (Criticoulla) και κάτι φίλους. Στην συνέχεια φάγαμε το σουβλάκι μας τζαι σαν αθκιασεροί, άτεκνοι, κουρούπεττοι που είμαστε είπαμε να περάσουμε που την πλατεία φανερωμένης πριν πάμε σπίτι.

Ξέρετε την αποκαλούμενη και πλατεία του Μανώλη! Την ίδια πλατεία που ο Ιωνάς Νικολάου, αυτός ο τεράστιος πολιτικός, αποκάλεσε τα Εξάρχεια της Λευκωσίας. Ξέρετε την πλατεία που ήθελε να καθαρίσει από τους αναρχικούς ο τραόπαπας πριν 2-3 χρόνια. Αναρχικοί των οποίων η πιο ακραία πράξη ήταν κανένα graffiti στον τοίχο της εκκλησίας του τράγου. Ε τζαι καμιά μπύρα χαμέ, καμιά κιθαρούα, άτε τζαι καμιά περιστασιακή ψιλή. Τωρά όμως που νοίκιασε τα καταστήματα ο τράγος για να κατεβαίνουν οι τάχα και οι δήθεν στην παλιά πόλη δεν τον πείραξε που η πλατεία του μετατράπηκε σε Αγιά Νάπα. Τέλος πάντων άλλο το θέμα.

Πάρτι στην πλατεία λοιπόν με μουσική. Πάμε με την Κούλλα (Criticoulla) και κάτι φίλους για να γελάσουμε. Να γελάσουμε με το συνονθύλευμα των ψευτο-αναρχικών και των τάχα στην ίδια πλατεία. Με μουσική από άθλια μέχρι άθλια, οργάνωση του αντρικού μορίου (κοινώς του πούτσου), ατμόσφαιρα και παλμό ανύπαρκτο και πολλούς γελοίους έφηβους και καλά αναρχικούς και καλά ρόκ και καλά αντίσταση. Με μια λέξη. Κωμωδία. 

Εμείς τι κάναμε στα 15-16 μας; Στα άχαρα 90s; Την εποχή της άνθισης του μέταλ αλλά και του legendary grunge era. Η εποχή της μαυρίλας, της ψυχοπλάκωσης και του είμαι και πολύ dark άμα λάχει να ούμε. Φορούσαμε μαύρα, είχαμε μακριά μαλλιά και το παίζαμε και καλά αναρχικοί μεταλλάδες. Πηγαίναμε πικαντίλλι τζαι underground (οι πιο παλιοί Μύθο), κάτω reckless τζαι νομίζαμε ότι ήμασταν και καλά βαθιά μέσα στην μεταλλιά και την Νταρκίλλα. Μαλακίες. Εκ των υστέρων μαλακίες. Γιατί χρυσέ μου Critic βουτημένος στην αναρχία τζαι στο μέταλ εν είσαι άμαν σε ταίζει τζαι ποτίζει σε η μάμμα σου τζαι μια χαρά την έσιεις.

   

Αλλά γαμώτο. Όσο φλώροι τζαι αν ήμασταν στην ουσία τζαι εμείς, τους νέους τωρά εν τους τζίζουμεν. Στην εποχή μας τουλάχιστον τα gadgets δεν υπήρχαν τζαι το χαρτζιλίκι ήταν περιορισμένο. Δηλαδή έθελες να γοράσεις τσιγάρα ας πούμε στα 16 σου; Έθελες φυσικά να πιάσεις Marlboro κότσινα ή Camel αλλά ουσιαστικά εβάστας μόνο για Rothmans. Να μεν σου πω ότι σε κλειστή παρέα (που εν σας εθωρούσαν οι γκόμενες) εγοράζετε τζαι Crown των 50 σέντ. Αναρχία της δεκάρας δηλαδή.

Αλλά τούτο που είδα στην Φανερωμένη το Σάββατο έν ήταν καν αναρχία της δεκάρας. Ήταν αναρχία του πούτσου. Γελοιότητα. Να σας πω γιατί.

Καταρχήν το ντύσιμο. Το αναρχικό ντύσιμο γλυκά μου παιδάκια είναι μεν μαύρο και ροκ αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τρώεις τρία κάρτα για να το πετύχεις. ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Επίσης ο αναρχικός-ροκάς-μεταλλάς εν χτενίζεται. Τα μαλλιά του εν μακριά, ατημέλητα, και εννοείται χωρίς τζελάκι των 30 ευρώ.

Επίσης ο αναρχικός-ροκάς-μεταλλάς εν χωρέυκει το you can leave your hat on. Μα σας παρακαλώ. Καταρχήν γιατί το έπαιζαν; Μα σας παρακαλώ!!!!!

Επίσης γλυκά μου παιδάκια πρέπει να τονίσω ότι αναρχία κάμνεις με συγκεκριμένα αλκοολούχα ποτά. Αν είσαι αναρχοκουμμούνι ας πούμε τότε τα ποτά της προτίμησης σου είναι τσίπουρο (ζιβάνα στην Κύπρο), ούζο, φτηνή μπύρα (Μύθος στην Ελλάδα Κεο στην Κύπρο), και φτηνό κρασί. Πιθανότατα Λοέλ στο χάρτινο.

Αν είσαι και καλά ροκ και μεταλλάς τότε το ποτό σου είναι πιο συγκεκριμένο. Αν τύχει τζαι βρεθείς με 5 μπακίρες στην πούγκα σου αγοράζεις Jack Daniels. Αν όχι τότε ότι πιάννεις ότι bourbon μπορεί να αγοράσει η πούγκα σου. Στην τελική αν μεν βαστάς πιάννεις ένα J&B που πάει τζαι εύκολα κάτω. Αν δεν βρεθείς όμως με λίρες στην πούγκα σου τότε πάεις για μπύρα. ΚΕΟ ή Carlsberg φυσικά τενεκκούι μισάλιτρο. Αν θέλεις να σε πιάσει τζιόλας γοράζεις τζαι μια φτηνή πότσα τεκίλα για στύλωμα. Αν βαστάτε καμιά μπακίρα παραπάνω τότε αντικαθιστάς την τεκίλα με το Jagermeister για στύλωμα. Rock καταστάσεις.

Αυτά. Οποιαδήποτε παράκληση από τα πιο πάνω σε καθιστά ανίδεο αναρχικό, ή ανίδεο ροκά. Για παράδειγμα γλυκά μου παιδάκια.

Αναρχία με leffe μπύρα εν καμνεις. Τι σκατά σκέφτεστε; Leffe; Σοβαρά Leffe; Καταρχήν αναρχία με οποιαδήποτε μπύρα σε μπουκάλι 33cl εν γίνεται. Τι να προλάβεις να πιεις; Πόσο μάλλον leffe που την πληρώνεις τζαι 2 ευρώ. Τι εγίναν οι ΚΕΟ ή οι Carlsberg οι μισάλιτρες;;;;;

Επίσης αγαπητά μου παιδάκια. Αναρχία με Γεροβασιλείου κρασί των 16 ευρώ στο ράφι εν γίνεται. Γαμώ την ιστορία μου γαμώ. Το Γεροβασιλείου φίλε μου εν το πίνεις καν την νύχτα μόνος σου με την γενέκα σου χωρίς να υπάρχει κάποιο occasion. Τζιέφκεις το. Επιλέγεις κάτι πιο φτηνό. Εσείς όμως στυλώνετε το μπροστά που την εκκλησιά της Φανερωμένης σάννα τζαι εν τοππουζόκρασο του χωρκού του τζυρού σας. ΛΟΕΛ είπαμε χάρτενο τι εν καταλάβετε;

Τέλος όμως τζείνο που με σκότωσε ήταν άλλο. Σταυροπόδι η παρέα των μεταλλάδων με τις Iron Maiden και τις Sex Pistols τις φανέλλες και το αντίστοιχο μαλλί και ύφος. Και κλασσικά το ουίσκι στην μέση to share. Ως εδώ καλά. Αλλά γαμώ την ιστορία μου Anarchy in the UK με Single Malt whisky εν κάμνεις αγαπητά μου παιδάκια. Εν καμνεις. Anarchy in the UK κάμνεις με φτηνή μπύρα.

Τζαι Αμερικάνικες μεταλλιές ακούεις πίνοντας Jack. Ο Slash εν Jack Daniels που έπινε ξαπλωμένος στο πάτωμα με το τσιγάρο στο στόμα. Ο James εν για το Jack Daniels που επήε σε κλινική αποτοξίνωσης, για να το ξεπεράσει. Σε καμία περίπτωση οι πιο πάνω δεν επίναν Glenfiddich 12άρι Single Malt των 25 ευρώ!!!!! Ποτέ των ποτών. Ίντα πάλε καλά που ήταν 12άρι. Εσείς με την φόρα που επήρετε μπορεί να σας έβρουμε να στυλώνετε τζαι κανένα 21νάρι καμιά ημέρα. Στο κάτω κάτω ο μαλάκας ο Σκοτσέζος εν εκάθετουν 12 χρόνια να το γλέπει να ωριμάζει για να το στυλώνετε εσείς οι αμπάλατοι σαν τζιλλιέστε χαμέ.  

Αγαπητά μου παιδάκια. Όταν κλέβουμε την κάβα του παπάκη μας σε καμία περίπτωση δεν παίρνουμε τα πιο πάνω ποτά. Σκατά αναρχία κάμνουμε με τα πιο πάνω. Θωρεί σας τζαι ο κόσμος τζαι περιπαίζει σας.

Η Αναρχία του Single Malt whisky. Χαχα. Μα εν τζαιν να ζιώ με τα βουνά να σας παρατζέλλω ρε παιδάκια.