Για την μεγαλύτερη νύχτα του Ελληνικού αθλητισμού μιλήσαμε ξανά. 14 Ιουνίου
1987. Τελικός Ελλάδα-Σοβιετική ένωση και η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Ελληνικού
εθνικού αθλητισμού μετά το χρυσό μετάλλιο του Σπύρου Λούη στους πρώτους Ολυμπιακούς
αγώνες. Μια μέρα που με ώθησε να ασχοληθώ αποκλειστικά με την καλή μπάλα. Τούτη
του μπάσκετ και ένα άθλημα για ψαγμένους, όχι για χάχες (ποδόσφαιρο).
Δεν ήταν μόνο το χρυσό στο Ευρωπαϊκό του 1987 που ήταν επικό. Επική ήταν
φυσικά και η μετάδοση του τεράστιου Φίλιππα
Συρίγου. Του δημοσιογράφου που έβαλε στα Ελληνικά σπίτια το μπάσκετ από τις
αρχές της δεκαετίας του 80. Του δημοσιογράφου που αγάπησε το μπάσκετ όσο τίποτα
άλλο και σε αντίσταση όλων ασχολήθηκε αποκλειστικά με αυτό και όχι με την εύκολη
λύση, την μπαλίτσα.
Όσοι δεν τον γνώριζαν τον έμαθαν στις 14 Ιουνίου του 87. Οι απανταχού
Έλληνες γνώριζαν πλέον τον Γκάλη τον Γιαννάκη τον Φασούλα τον Καμπούρη τον Φάνη
αλλά γνώριζαν και τον Φίλιππο. Μπορεί να μην είχαν ακούσει ποτέ για τον
Καρατζιά τον 12ο παίκτη εκείνης της εθνικής αλλά τον Συρίγο τον
γνώριζαν.
Στην Κύπρο μας συστήθηκε τον Ιούνιο του 87. Η μπάσα, αντρική, μάγκικη φωνή
του και οι μαγικές του ατάκες από τον μεγάλο τελικό έγιναν cult στα ανοιχτά γήπεδα όταν μικροί
προσπαθούσαμε να αντιγράψουμε τα ηρωικά μπασίματα του Γκάλη ή τα μπλεζόν του
Γιαννάκη.
Ο Συρίγος δεν ήταν μόνο ο εκφωνητής του τελικού. Ήταν και ο ιδρυτής του
μεγαλύτερου αθλητικού περιοδικού στην Ελλάδα. Το θρυλικό ‘Τρίποντο’ το οποίο
έφτανε στην Κύπρο κάθε Τετάρτη αργοπορημένο μια μέρα και με περίμενε σπίτι. Το
ξεφύλλιζα και το μάθαινα απέξω. Μπροστά μπροστά βρισκόταν η στήλη ‘Δίχως μαλλιά
στην γλώσσα’ στην οποία ο Φίλιππας έγραφε αυτά που σκεφτόταν. Και πάντα αυτά
ήταν ενάντια σε όλους και σε όλα. Δεν κώλωνε μπροστά σε τίποτα και κανέναν. Τα
έλεγε όπως θέλουμε όλοι να τα πούμε με την υπογραφή μας από κάτω και δεν
τολμούμε.
Αυτή του η μανία και ευθύτητα όμως οδήγησαν και στην απόπειρα δολοφονίας
του το 2005 όταν και τον μαχαίρωσαν 5 φορές (νομίζω) για να σκάσει. Την εποχή εκείνη
ο Φίλιππος ξεσκέπαζε τα σκάνδαλα με τα Ολυμπιακά ακίνητα και την μάσα που έπεσε
πριν τους Ολυμπιακούς στην Ελλάδα. Προσπάθησαν αλλά δεν κατάφεραν να τον
σκοτώσουν και εννοείται ότι δεν έσκασε ποτέ. Τους την είπε σε συνέντευξη τύπου,
από το νοσοκομείο φορώντας την πιτζάμα του ασθενή. Έτσι για να τους την σπάσει
εντελώς.
Το 1997 θυμάμαι ο Συρίγος είχε απολογηθεί μέσω της στήλης του στο περιοδικό
‘Τρίποντο’ δέκα χρόνια μετά, για την κακή μετάδοση του (όπως την αποκάλεσε) στον
τελικό και τα πολλά λάθη. Δεν χρειαζόταν φυσικά απολογία γιατί αυτή ήταν η
ιστορικότερη μετάδοση αθλητικού γεγονότος στην Ελλάδα. Μια μετάδοση που
προσπάθησαν να αντιγράψουν και να φτάσουν πολλοί. Έτσι για να μείνουν και αυτοί
στην ιστορία αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα όλων ο Χελάκης
το 2004 ο οποίος με ατάκες του διπλοσέλινου προσπάθησε να μείνει στην ιστορία.
Απλά γελοίος.
Μερικές από τις θρυλικές ατάκες του τεράστιου Συρίγου εκείνη την νύχτα πριν
26 χρόνια ήταν, (Σημειώστε ότι πολλές σας τις γράφω χωρίς να τις κάμω google. Μετά που
26 χρόνια):
Για τον διαιτητή τον Ισπανό Σαντσίς είπε «Έχω την εντύπωση ότι ο Σαντσίς απόψε
διαιτητεύει με κόκκινα γυαλιά". Σημειώστε ότι τον έκραζε σαν ανίκανο να
διαιτητεύσει τελικό πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι.
Μετά από απανωτά τρίποντα του μεγάλου Λετονού playmaker λέει με πόνο που νιώθεις μέσω της τηλεόρασης. «Βάλτερς...... ο άνθρωπος της
τελευταίας στιγμής. Θυμάστε τι έκανε πέρσι στον μεγάλο ημιτελικό της Μαδρίτης
και κάνει τώρα πάλι τα ίδια».
Μετά από μαγική κίνηση του Γκάλη «Ελίσσεται σαν έλουρος ο Έλληνας άσσος».
Αυτή η ατάκα ακόμα ακούγεται στα γήπεδα του μπάσκετ μεταξύ 35άρηδων και όλοι
γνωρίζουν από που προήλθε.
«Κλαίει.....Ο αρχηγός της εθνικής ομάδας...Ο Ισπανός του φέρθηκε με τόση
σκληρότητα». Μετά από το ανύπαρκτο 5ο φάουλ που σφύριξε ο Σαντσίς σε
καθαρό κλέψιμο του Γιαννάκη.
Η Ελλάδα προηγείται με τρεις πόντους λιγότερο από ένα λεπτό πριν την λήξη.
Ο Συρίγος λέει φωναχτά "Ας τον αφήσουν να βάλει καλάθι εκεί όχι τρίποντο
...θέλει προσοχή.. είπα όχι τρίποντο...όχι τρίποντο.... όχι τρίποντο..... 101-101»
Ενώ φωνάζει όχι τρίποντο όχι τρίποντο, ο τηλεθεατής μπορεί εάν δυναμώσει αρκετά
την ένταση της φωνής, να διακρίνει τον ήχο της πένας του, την οποία χτυπά με
μανία στο τραπέζι και την οποία εκσφενδονίζει (από νεύρα) στο τέλος μάλλον στον
τοίχο. Ναι ξέρω το είμαι άρρωστος είδα το 100 φορές.
Η τελευταία επίθεση στην Ελλάδα. 101-101. Ο Μέμος Ιωάννου ελευθερώνεται
σουτάρει αστοχεί και «Ριμπάουντ ο Καμπούρης και φάουλ ο Γκομπόροφ 4
δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Ο Αργύρης Καμπούρης κρατάει την πρόκριση στα χέρια
του» Φυσικά μιλούσαμε για κύπελλο Ευρωπαϊκό και χρυσό μετάλλιο, όχι για
πρόκριση. Αφού ήταν τελικός.
Ο Καμπούρης παίρνει θέση για τις βολές που θα έδιναν το χρυσό στην Ελλάδα.
Ο Φίλιππος επιμένει.... «Η πρόκριση κρέμεται στα χέρια αυτού του τίμιου
γίγαντα...Αργύρης Καμπούρης». Περιττό να πούμε ότι το παρατσούκλι τίμιος
γίγαντας ακολουθεί τον Καμπούρη από εκείνη την νύχτα.
Εύστοχος και στις δύο βολές ο τίμιος γίγαντας και η μπάλα στους σοβιετικούς
για τα τελευταία 4 δευτερόλεπτα. «101-103....θέλει προσοχή...Ο Βάλτερς για τον
Γιοβάϊσα σουτ τριών πόντων...Η μπάλα έξω............ Είναι το τέλος... Η ελληνική
ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης.... Η ελληνική ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης....Είναι
μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του παγκόσμιου αθλητισμού....Είναι ένας
θρίαμβος, ένα ηρωικό κατόρθωμα....Η Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ένας μύθός
καταρρίφθηκε. Ένας μύθος καταρρίφθηκε και γράφτηκε μια μεγάλη εποποιία....»
Κάθε φορά που θα δω το τέλος κάθε φορά όταν ακούσω την πιο πάνω ατάκα η
τρίχα πάει κάγκελο. Κάθε φορά.
Ο Φίλιππας έμεινε στον χώρο. Διατηρούσε τα τελευταία χρόνια μαζί με τον γιο
του την καλύτερη και ποιοτικότερη μπασκετική εκπομπή στην Ελληνική τηλεόραση.
Την Super Euroleague. Μαζί με τον γιο του Γιώργο (και αυτός μπασκετικός δημοσιογράφους), με τον
Καρύδα, τον Παπαδογιάννη και άλλους μπασκετικούς δημοσιογράφους έκαναν κάθε
Πέμπτη ή και Παρασκευη μια εκπομπή η οποία βρισκόταν στο υψηλότερο επίπεδο. Η
ανάλυση των αγώνων και το επίπεδο δημοσιογραφίας στην συγκεκριμένη εκπομπή δεν
μπορούσε να το ματσάρει καμία αντίστοιχη εκπομπή πανευρωπαϊκά. Η Κούλλα (Criticoulla) με
υπομονή κάθε Πέμπτη στις 12 έπεφτε για ύπνο ενώ εγώ κλασσικά έπρεπε Παρασκευή
να πάω νυσταγμένος δουλειά.
Στο τέλος της προπέρσινης σαιζόν όμως αλλά και στην αρχή της περσινής ο
Φίλιππας απουσίαζε λόγω προβλήματος υγείας. Εγώ δεν έδωσα πολύ σημασία απλά
περίμενα την επιστροφή. Αρχές του 2013 όντως επέστρεψε αγνώριστος όμως αδυνατισμένος
φαλακρός με καπέλο. Καρκίνος. Του πήρε λίγο καιρό να πάρει τα πάνω του αλλά
μέχρι το τέλος της αγωνιστικής σαιζόν ήταν και πάλι ο Συρίγος που ξέραμε.
Απολαυστικός, χιουμορίστας, εγωιστής, ωραιοπαθής, καυστικός, αναλυτικός, είρωνας
και φυσικά μαλάκας. Ειδικά με τον Καρύδα. Αλλά πραγματικά ένας υπέροχος
μαλάκας. Υπάρχει έτσι χαρακτηρισμός; Ναι είναι ο Συρίγος.
Δεν κατάλαβα ότι το τέλος του ήταν κοντά. Φαντάστηκα ότι για να επιστρέψει
στην εκπομπή αλλά και στις ανταποκρίσεις και μεταδόσεις από το εξωτερικό ότι το
είχε ξεπεράσει. Τελικά όμως όχι.
Η τελευταία παράσταση του Συρίγου έγινε από το Λονδίνο τον Μάιο όταν ο
Ολυμπιακός στον τελικό με την Ρεάλ κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ήξερε ότι
ήταν η τελευταία του και ήθελε να τον θυμόμαστε έτσι. Ο Ολυμπιακός τον
αντάμειψε με ένα ακόμη Ελληνικό Ευρωπαϊκό και ο Φίλιππας μας χάρισε ακόμη μια
ιστορική μετάδοση. Οι ατάκες του τελικού μοναδικές και πάλι.
«Καλά ο σκηνοθέτης είναι για τα μπάζα» Πάντα είχε μια συμπάθεια στους
σκηνοθέτες
Για την Ρεαλ «Ξεκινάνε να επιτεθούν χωρίς να ξέρουν τι θέλουν να κάνουν.
Δεν μπορούν να σκεφτούν»
Για τους γνωστούς θεατρίνους bad losers Ισπανούς «Άλλη Κατίνα Παξινού τώρα ο Σερτσι», και το θεϊκό «Τώρα θα
αρχίσουν να πέφτουν για να πάρουν φάουλ. Θα βάλουν βατραχοπέδιλα και μάσκες»
Για την διαιτησία «Ο Μπελόσεβιτς πρέπει να είναι μεθυσμένος»
Και όταν πια το παιχνίδι είχε κριθεί και ο Ολυμπιακός ήταν κοντά στο
τρόπαιο ο Αμερικάνος της Ρεάλ καρφώνει με μανία «ο Σλότερ καρφώνει» (λέει ο
Καρύδας)... και απαντάει ο γνωστός είρωνας Συρίγος «Μπράβο ας βγάλει
φωτογραφία»
«Η βασίλισσα Ρεάλ είναι μια απλή βασιλική ακόλουθος. Βασιλιάς της Ευρώπης
είναι ο Ολυμπιακός
Και τέλος για τον αγαπημένο του Ρούντι Φερνάντεζ τον μεγαλύτερο bad loser στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ λέει «Αυτό
που έκανε ο Ρούντι...ας μου επιτραπεί η έκφραση ήταν κωλοπαιδισμός».
Αυτός ήταν ο Φίλιππος Συρίγος. Απλά τέλειος. Rest in Peace μεγάλε, ασυναγώνιστε Συρίγο.
Τελικός Ελλάδα-Σοβιετική
Ένωση με περιγραφή Συρίγου και το θρυλικό Final Countdown των Europe που συνόδευε την εθνική σε κάθε παιχνίδι. Απλά υπέροχα. Απλά 80s.
Τι μου θύμισες τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν στρατό στην Πράσινη Γραμμή στην Παλιά Λευκωσία, που ούλλα τα φυλάκια στην περιοχή είμαστε το μόνο που είχε τηλεόραση, εβκάλαμε, την πας την βεράντα άλλα εν μας εφόρεν ούλλους που ήρταν τζιαί που τα άλλα φυλάκια τζιαί έτσι αναγκαστικά εβάλαμεν την τηλεόραση στο όριο που εξεκίναν η Πράσινη Γραμμή.
Που τους πανηγυρισμούς στο τέλος του αγώνα ήρταν τα Ηνωμένα Έθνη τζιαί εκάμαν μας παρατήρηση για είσοδο στην Νεκρά Ζώνη.
Ευτυχώς ο Διοικητής εν είπεν τίποτε.
Αξέχαστος αγώνας πραγματικά
φιλήσυχος φιλειρηνικός κλανιάς πολιτάκος είσαι αλλά τούντη φορά εννα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήσυρίγος!
η τελευταία φορά που τον είδα ήταν στην συνέντευξη που έπιαεν που τον γκάλη πριν λλίο τζαιρό
ήταν ο λόγος που με έκαμεν να αρχίσω να παίζω μπάσκετ όπως τζαι ούλλη η ελλάδα
δαμέ έναν αφιέρωμα που έκαμα για την θρυλική νύχτα
Final Countdown …. η εποχή που σημάδεψε όλους μας που βιώσαμε το καλοκαίρι του 87….μουσικό αθλητικό διάλειμμα
http://osr55.wordpress.com/2012/11/10/final-countdown-%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%88%CE%B5-%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85/
Μα δε που ήβραμε πράμα να συμφωνήσουμε επιτέλους ρε οσρ!!! Πέμπτη νύχτα πάντως χωρίς Συρίγο εθθαν η ίδια
Διαγραφήε μα τούντο μοναδικό φαινόμενο αξίζει να το εορτάσουμε!!!
Διαγραφήτο λοιπόν, για να τιμήσουμε τη μνήμη του μεγάλου Συρίγου τζαι τον γκάλη τον γιαννάκη τζαι τα άλλα παιδιά να παίξουμεν ένα ουαν ον ουάν ή τζαι ττου ον ττου!
που πάεις τζαι παίζεις; ιγκλις σκουλ;;;
έσιει τζαιρό να παίξω τζαι εν καλή αφορμή!!!
νταμπου λαλείς;;;
Κοπέλια, είμαι τζι εγώ μέσα! Αν τζιαι έχω τζιαιρο να παίξω μπάσκετ...
ΔιαγραφήΕξαιρετική μετάδοση είχε κάνει και στον ημιτελικό του Παγκόσμιου του '86 (ΕΣΣΔ - Γιουγκοσλαβία με το double dribble του Divac και τα 3 τριποντα του μεγάλου Sabonis)..
Μα ρε osr υπάρχει ένα πρόβλημα....Πως έννα μπορούμε μετά να τσακωνόυμαστε τζαι να ξιτιμαζούμαστε αν παίξουμε μπασκετάκι... με το μπάσκετ ως γνωστό δημιουργείται ένα μπόντινγκ
Διαγραφήπίστεψε με τζαι με το φιλούιν τον γούφι εβρεθήκαμεν κάμποσες φορές τζαι πάλε ξιτιμάζω τον!
Διαγραφήοπότε πε που τζαι πότε!
Φίλε μαζί σου, τζιαι γω συγκινούμαι για τζιίνη τη νύχταν αλλά είσια λάθος για το φούρπον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο συναίσθημαν τζιαι η έκπληξη του ΄87 αν ήταν μεγάλα, τα αντίστοιχα του 2004 όταν εσήκωννεν ο Ζαγοράκης στο Ευρωπαϊκόν μέσα στη Πορτογαλίαν ήταν τερατώδη.
Για να αθθυμίσω ότι η εθνική μπάσκετ είshιεν τον Γκάλην τότε, διαδοχικά χρόνια καλλίττερον ευρωπαίον παίκτην, ενώ η αθνική ποδοσφαίρου είshιεν μόνον το γέρημον το Ρεχακλήν τζιαι κάμποσες μετριότητες που επελλάναν τον κόσμον.
Οϊ τζιαι χάχες το λεπόν...
Για το Συρίγο σεβασμός, ήταν ιδεολόγος ο άθρωπος...
Είχα τούντη συζήτηση με πολλούς για το 87 και το 04. Διαφωνώ φίλε καμία σχέση.
ΔιαγραφήΜέχρι το 1987 ουσιαστικά δεν υπήρχε ελληνικός αθλητισμός και η Ελλάδα δεν είχε κατακτήσει τίποτε...Η είχε κάτι σποραδικές επιτυχίες, Σπύρος Λούης, η μπασκετική ΑΕΚ το 68, ο ΠΑΟ στον τελικό του Wembley...Για αυτό η κατάκτηση του 87 ήταν μια έκπληξη που «όμοια της δεν έχει να επιδείξει ποτέ στο παρελθόν ο παγκόσμιος αθλητισμός» όπως είπε και ο Συρίγος.
Που την άλλη ως το 2004 υπήρχαν πολλές επιτυχίες των εθνικών Ελλάδας σε αρκετά αθλήματα εκτός φυσικά ποδοσφαίρου...Μπάσκετ τα είχαμε πάρει όλα, βόλεϊ περάσαμε μια δεκαετία (του 90) που η εθνική ήταν άκρως ανταγωνιστική, water polo ήμασταν ανέκαθεν πολλά καλοί, στίβο και άρση βαρών επίσης.
Άρα ναι ήταν τεράστια έκπληξη το 2004 αλλά δεν είχε σε καμία περίπτωση την βαρύτητα του 87. Το 1987 δημιούργησε στην ουσία τον Ελληνικό αθλητισμό. Πρίν που τούτο δεν υπήρχε σοβαρός αθλητισμός στην Ελλάδα.
Κρίτικ, αν συγκριθούν τα λεφτά που σιωνόνουνται στο ποδόσφαιρο με αυτά του μπάσκετ, η επιτυχία του 2004 φαντάζει νάνος μπροστά στο 1987.
ΔιαγραφήΕγώ ομολογουμένως χάρηκα περισσότερο με τη Σαΐτάμα του 101-95 παρά με το 2004. Για να καταλάβει ο μέσος μη μπασκετικός το Ελλάς v Αμερική στη Σαΐτάμα ήταν σαν να παίζει στο ποδόσφαιρο
Ελλάς v ( Βραζιλία + Γερμανία +Ιταλία) Χ 2.
ΥΓ: Πήρα και το 2Κ14. Σε προειδοποιώ: Θα χωρίσεις.
..."Ο Καμπούρης παίρνει θέση για τις βολές που θα έδιναν το χρυσό στην Ελλάδα. Ο Φίλιππος επιμένει.... «Η πρόκριση κρέμεται στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα...Αργύρης Καμπούρης»..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ γιός του ηταν δίπλα του τζείνη την νύκτα τζαι λαλεί του "Τι λες ρε πατέρα, ποιά πρόκριση; Το πήραμε"
Αν κανονήσετε παιγνίδι κοπέλλια είμαι μέσα
Καλά ρε γαούρκα, εμένα γιατί δεν καλεί κανένας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αλλο λαθος που ειχε κανει σε εκεινη τη μεταδοση ηταν οτι ανεφερε 2-3 φορες το Sabonis. Και ο Γιωργος Συριγος να του απαντα: "Τι λες ρε πατερα Ο Sabonis δεν ηρθε σε τουτο το Ευρωμπασκετ!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεος!
Ατε, ποτε εννα παμε για μπασκετι;