Ένας μήνας

Αισίως επέρασε ένας μήνας χωρίς ποστ. Έσιει τέσσερα χρόνια που γράφω ένα τουλάχιστον την εβδομάδα. Τον τελευταίο μήνα ειδικότερα αλλά τζαι γενικά τους τελευταίους τρεις εν τραβώ.

 Όπως είχα γράψει τζαι πιο παλιά οι αλλαγές στην δουλειά μου, ετραβήσαν με αρκετά πίσω. Job satisfaction μηδέν, που μεταφράζετε σε ένα γενικότερο εκνευρισμό. Όρεξη για να θκιεβάσω νέα τζαι να παρακολουθήσω τις εξελίξεις; Καμία απολύτως. Έχει χρόνια να μπω σε μια τέθκοια κατάσταση αναισθησίας. Επεράσαν οι εκλογές για να καταλάβετε τζαι ένα σχόλιο εν είχα να γράψω. Τίποτε.

Ήταν φυσικά τζαι τα άλλα. Τον τελευταίο μήνα είχα τρείς γάμους τζαι ένα bachelor. Που στην ουσία σημαίνει τέσσερα σαββατοκύριακα. Τρία για την ακρίβεια γιατί οι δύο γάμοι ήταν το ίδιο σαβ/κο. Τζαι εν ήταν ότι ότι γάμοι. Κολλητοί, παιδικοί φίλοι, συγγενείς. Μιλούμε για σοβαρές καταστάσεις. Ξέρετε. Πρέπει και στους τρεις γάμους να πιεις να μεθύσεις (δεν πρέπει, κατ’ ακρίβεια θέλεις να μεθύσεις) και πρέπει και στους τρεις γάμους να χορέψεις (τούτο πρέπει αλλά εν θέλεις). Έκαμα τα λοιπόν τζαι τα θκυο. Τζαι ήπια τζαι χόρεψα τζαι επέρασα ωραία. Έξω λοιπόν δύο σαββατοκύριακα.

Πιο σημαντικό όμως που τους γάμους για μένα εν το bachelor. Στο εξωτερικό γιατί είμαστε και πολύ κουλ. Τούτα εν τα ωραία. Οϊ για να πάεις να ξενογαμήσεις όμως! Εν κάμνω έτσι αθλήματα. Έσιει που κάμνουν. Αλλά πιστέψετε με. Αν θέλεις να ξενογαμήσεις κάμνεις το τζαι έσσω σου που λαλούν, έννεν ανάγκη να ταξιδέψεις. Δόξα τον θεό έχω πολλές ώρες μόνος μου.

Οϊ εγώ λατρεύω τα bachelor στο εξωτερικό γιατί μπορώ να απολαύσω την αντροπαρέα χωρίς εξωτερικούς περισπασμούς. Με λία λόγια χωρίς γυναικείο πρήξιμο.

Γιατί μπορεί η Κούλλα (Criticoulla) μου να μην είναι φαν του πιο πάνω αθλήματος (του σπασίματος των αρχιδιών εννοώ) αλλά δόξα τον θεό πολλές από τις γυναίκες-φίλες των φίλων μου είναι. Μερικές μάλιστα είναι και πρωταθλήτριες. Παγκυπριονίκες, βαλκανιονίκες κτλ. Ορισμένες ξένες είναι και πρωταθλήτριες στις χώρες τους. Πρόβλημα όμως των αντράδων τους όχι δικό μου. Επίσης πολλοί, οι περισσότεροι, είναι πλέον τζαι παπάδες. Καθόλου χρόνο λοιπόν για να βρεθεί η παρέα, να τα πει, να τα πιει, χωρίς ενοχλήσεις.

Στα Bachelors όμως!!!! Άλλο πράμα. Ξέρεις τι είναι για μερικούς να μπορούν να παν σπίτι μεθυσμένοι στις 5 το πρωί χωρίς να ακούσουν μουρμούρα. Η να μεν χρειάζεται να ξυπνήσουν στις 6-7 να ταΐσουν μωρά; Ή να μεν χρειάζεται να κάμουν babysitting της γυναίκας τους; Άλλο πράμα. 3-4 μέρες λοιπόν απόλυτης αντρικής κραιπάλης, φαγιού, ποτού, κλανιάς και ανωριμότητας. Όπως μου αρέσκει.

Πρέπει να σας πω ότι γύρισα αρκετές πόλεις του εξωτερικού με αυτή την δικαιολογία την τελευταία δεκαετία. Τζαι πρέπει να σας πω ότι πέρασα τέλια σχεδόν σε ούλλα τα ταξίθκια. Ακόμα τζαι στες πιο μουρόχαβλες. Για τους πιο πάνω λόγους. Τζαι χαλάλι τα λεφτά που έφαα για τούντο άθλημα. Που εν ήταν λία. Άλλωστε εν τζαι πιάννω τζαι μια φάουσα.

Αλλά γαμώτο έννα τσιγκουνευτείς τζαι να χάσεις τούντο παναύρι. Ή το άλλο. Να τσιγγουνευτείς τζαι να μεν πάεις στο Euro, ή στο final four ή στους Ολυμπιακούς; Πέφτουν και τα bachelor στην ίδια κατηγορία με τούντα ταξίθκια. Τούτα εν πον να μείνουν άλλωστε. Τζαι τα λεφτά στην τράπεζα φυσικά μπορούσαν να σου μείνουν αν μεν επήεννες αλλά τι εν τα λεφτά χωρίς εμπειρίες χωρίς βιώματα. Τζαι η Κύπρος σίουρα εν προσφέρεται για τούτο.

Επέρασε λοιπόν τούτος ο μήνας ο οποίος ήταν δύσκολος μεν οικονομικά αλλά τζαι εξίσου διασκεδαστικός. Τωρά πίσω στην δουλειά τζαι στην ρουτίνα. Ταπί αλλά σίκκιμε. Επεράσαμεν ωραία.

Μόνο που το ενδιαφέρον μου για τες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Άρα να γράψω οποιοδήποτε ποστ σχετικό με τα πιο πάνω θέματα μάλλον φαντάζει δύσκολο το επόμενο διάστημα.

Υ.Γ. Ξέρετε τι λαλούν για τις χρηματαγορές; Ότι αν καταφέρουν να σε φέρουν σε extreme βαθμό ευφορίας ή σε σημείο απόλυτης απαξίωσης τότε είναι που γυρίζουν και σε κρεμάζουν. Για αυτό τα λεφτά πάντα κάμνουν τα οι σοβαροί και οι ψύχραιμοι. Τζαι οι κλέφτες. Αν έσιει βάση τούτη η θεωρία λοιπόν τότε η αγορά κάτι μας φυλάει για έκπληξη.