The Mediator

Εν είμαι δικηγόρος ευτυχώς. Αλλά ακούω ορισμένα πράματα και κρίνω, χωρίς να μπορώ να αντισταθώ, έστω και δεν είναι ο τομέας μου. Για αυτό αν έχω λάθος σε τούτα που έννα γράψω παρακαλώ πέτε μου το.

Σε συζήτηση που είχα για τον ρόλο του διαμεσολαβητή (mediator) με διάφορους φίλους πήρα μια ιδέα για το τι περιλαμβάνει αυτός ο ρόλος (επάγγελμα). Οι φίλοι μου αυτοί είναι πιο έξυπνοι και πιο επαγγελματίες από την πλειοψηφία των Κύπριων πολιτικών. Άλλωστε, όπως είναι γνωστό,  η εκλογή στην θέση του βουλευτή δεν είναι θέμα εξυπνάδας. Είναι ικανότητα στο άθλημα του γλειψίματος, του τοκκαρίσματος σε καφενέδες, της χαιρετούρας σε γάμους, κηδείες, βαφτίσια, μνημόσυνα και εθνικά μνημόσυνα. Έτσι λοιπόν και εγώ (λογικά) δίνω περισσότερη βαρύτητα στην γνώμη και την άποψη αυτών των φίλων παρά στην άποψη των μισοηλίθιων-μίσοέξυπνων-επαγγελματιών της μετριότητας Κύπριων πολιτικών.

Όταν άκουσα λοιπόν την πρόταση του ΔΗΚΑ (Δημόσιο Καμπαρέ) δια στόματος Άγγελου Βότση για τους διαμεσολαβητές επαλάβωσα. Ποιος έχει λάθος; Οι πολιτικοί (Ο Νικολάκης, ο Βότσης και το ΔΗΚΑ) ή αυτοί που μου επεξήγησαν τον ρόλο του mediator.

Η δήλωση του Βότση ήταν η εξής: 

«Δυστυχώς σήμερα δεν μπορούμε να πούμε στον πολίτη ότι αυτό που έχει ενώπιον του, δηλαδή την δυνατότητα μέσω του χρηματοοικονομικού επιτρόπου, μπορεί να αντιμετωπίσει με δίκαιο και σωστό τρόπο τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Σήμερα δεν έχουμε αυτό το εργαλείο. Θα πρέπει να δοθούν αποτελεσματικά εργαλεία στον επίτροπο. Δεν πρέπει η διαδικασία της διαμεσολάβησης να είναι απλά μία καλή προσπάθεια. Δηλαδή να έρχονται τα δύο μέρη κοντά (δανειολήπτης και τράπεζες) και από εκεί και πέρα τα δύο μέρη να μπορούν να πουν ότι δέχονται ή απορρίπτουν ή διαφωνούν με το αποτέλεσμα της διαμεσολάβησης».

Κατ’ αρχή διακρίνω μια σύγχυση σχετικά με τον ρόλο του διαμεσολαβητή και του επιτρόπου χρηματοοικονομικών υποθέσεων.

Ο επίτροπος δεν είναι διαμεσολαβητής. Του επιτρόπου οι αποφάσεις όντως δεν είναι δεσμευτικές (στον ίδιο χαρακτήρα με της επιτρόπου διοικήσεως). Αν πρέπει να γίνουν δεσμευτικές είναι ένα άλλο ερώτημα το οποίο δεν θέτει ο Βότσης. Δεν είναι αυτό που λέει ο ποιητής. Ο Βοτσης και το ΔΗΚΑ (Δημόσιο Καμπαρέ) συνδέουν στην υπόθεση τον διαμεσολαβητή (mediator) ένα θεσμό ο οποίος πρόσφατα εισήχθη και ο ρόλος του είναι διαφορετικός από του επιτρόπου.

Αλλά επειδή προτρέχω, μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο μας δείχνει ότι ο ρόλος του διαμεσολαβητή είναι ο εξής:  

«Ένας εναλλακτικός τρόπος επίλυσης διαφορών. Διεξάγεται με τη συνδρομή ενός τρίτου αντικειμενικού προσώπου, του Διαμεσολαβητή, ο οποίος προσπαθεί να οδηγήσει τα μέρη στην επίτευξη συμφωνίας. Σε σύγκριση με τη δικαστική οδό, η διαμεσολάβηση μπορεί να παράγει υψηλής ποιότητας βιώσιμες λύσεις, με πολύ λιγότερο κόστος, χρόνο και συναισθηματική πίεση. Η διαδικασία διεξάγεται μέσα από εμπιστευτικές συνομιλίες και διαπραγματεύσεις με τη βοήθεια του διαμεσολαβητή, ο οποίος πρέπει να είναι εξειδικευμένος και αμερόληπτος. Η ευελιξία και η αμεσότητα του χαρακτήρα της διαμεσολάβησης, επιτρέπουν στα μέρη να επικεντρωθούν στην ουσία της διαφοράς. Δίδεται δε, ιδιαίτερη βαρύτητα, στην προσωπικότητα, τις ανάγκες και τα συμφέροντα των μερών. Ο Διαμεσολαβητής διασφαλίζει την τήρηση των αρχών της διαμεσολαβητικής διαδικασίας που είναι μεταξύ άλλων:


 

η αυστηρή τήρηση της εμπιστευτικότητας,

η ελεύθερη συμμετοχή των μερών

η διαχείριση των συναισθημάτων τους,

η ελαστικότητα της μορφής της διαδικασίας,

η ισότητα στην αντιμετώπιση των μερών,

η αποτελεσματική επικοινωνία,

ο μη δεσμευτικός χαρακτήρας όσων διαμείβονται (μέχρι την υπογραφή του συμφωνητικού επίλυσης της διαφοράς)

και η - καινοτόμος σε σχέση με τη δικαστική και διαιτητική επίλυση διαφορών - μη έκδοση απόφασης από το Διαμεσολαβητή. Ουσιαστικά δηλαδή τα μέρη έχουν τον απόλυτο έλεγχο της συμφωνίας.

Μπορείτε να μου πείτε στην πιο πάνω επεξήγηση που βλέπετε το «Δεν πρέπει η διαδικασία της διαμεσολάβησης να είναι απλά μία καλή προσπάθεια. Δηλαδή να έρχονται τα δύο μέρη κοντά (δανειολήπτης και τράπεζες) και από εκεί και πέρα τα δύο μέρη να μπορούν να πουν ότι δέχονται ή απορρίπτουν ή διαφωνούν με το αποτέλεσμα της διαμεσολάβησης»;;;; Που το σκέφτηκε άραγε το ΔΗΚΑ (Δημόσιο Καμπαρέ) τούτο;

Ή μήπως και πάλι η Κύπρος είναι ξεχωριστή περίπτωση και θέλει να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο και τον χαρακτήρα του διαμεσολαβητή; Αυτό φυσικά ίσως το καταφέρουν, αν ποτέ αντιληφθούν ποια είναι η διαφορά του από τον χρηματοοικονομικό επίτροπο!!! Α και της διαμεσολάβησης με την διαιτησία επίσης…

Α ρε τεράστιο ΔΗΚΑ (Δημόσιο Καμπαρέ)!!!!!!!!