CYPRUS CRITIC

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Κτύπα κι΄αλλο



Τόσα χρόνια λαλώ ότι καλά την έχω. Προσωπικά. Τζαι καλά εσπουδάσαμε με λεφτά άλλων (των γονιών μας) ενω άλλοι έπρεπε να δουλέψουν ταυτόχρονα για να τα καταφέρνουν, τζαι καλή δουλειά ήβρα όταν ήρτα πίσω, τζαι καλούς φίλους έχω, τζαι καλή γενέκα, τζαι μια χαρά σχέση με την οικογένεια μου. Γενικά περνούσα μια χαρά. Είσαι που τους τυχερούς έννα πουν ορισμένοι. Εν νομίζω.

Εν πιστεύκω στην θρησκεία, στην τύχη, στην ατυχία, στο μάτι κ.τ.λ. Γενικά εν πιστεύκω σε τίποτε. Απλά έτσι έκατσε η φάση τζαι επερνούσα καλά. Μπορεί να εκάθετουν διαφορετικά. Εν υπάρχουν ανώτερες δυνάμεις. Για να σκεφτείτε ο παπάς μου έπρεπε να με πάρει στο Natural History Museum στην Αγγλία στα 8 μου για να τον πιστέψω ότι υπήρξαν κάποτε δεινόσαυροι. Με τον λόγο του τζαι τες φωτογραφίες μόνο αρνούμουν.

Αλλά ρε φίλε με τα πράματα που μας συμβαίνουν το 2013 εννα αρχίσω να πιστεύκω ότι κάτι μας κυνηγά. Ενι ξέρω τι. Το μάτι, η ατυχία, καμιά κατάρα, ο κακός θεούλης γιατί εν πιστεύω στην ύπαρξη του, ή το φάντασμα του Τασσου γιατί ακόμα κατηγορώ τον. Κάτι μια ανώτερη δύναμη ίσως; Σκατά όμως αφού εν πιστέυκω σε έτσι πράματα. Αλλά γαμώτο. Ακούτε για να καταλάβετε.

Ο χρόνος εξεκίνησε με αβεβαιότητα που προήλθε που της πώλησης της εταιρίας που με εργοδοτεί και το σταδιακό κλείσιμο της και απορρόφηση των εργασιών της αλλά όχι και απορρόφηση όλων των υπαλλήλων. Τούτο ενόμιζα ότι θα ήταν το κυριότερο πρόβλημα που θα είχα να αντιμετωπίσω με τον νέο χρόνο. Αμ δε. Έτυχαν τόσα πολλά που την δεδομένη στιγμή ειλικρινά στα αρχίδια μου η δουλειά.

Ο χρόνος ξεκίνησε νωρίς νωρίς με ένα χαμό. Ξέρετε την γενική επιφύλαξη που έχω προς τα μωρά. Και την άποψη μου ότι τελειώνουν ούλλα όπως τα ήξερες μόλις γεννηθεί το πρώτο. Είπαμε τα τζαι πιο παλιά. Όμως η αλήθκεια ένει ότι ο χρόνος λιοστεύκει, η Κούλλα (Criticoulla) μεγαλώνει τζαι εγώ έπρεπε να δοκιμάσω αν πιάνει ο σπόρος μου. Ξέρετε το αιώνιο ερώτημα που έχει κάθε άντρας μετά που σχεδόν 20 χρόνια σεξουαλικής ζωής και καμία μη προγραμματισμένη εγκυμοσύνη. Παρά το ότι έτυχε να σπάσει. Αρκετές φορές.

Τελικά όμως προς μεγάλη ικανοποίηση (και του εγωισμού μου βεβαίως) ο σπόρος μου πιάννει. Δαμέ έρκεται όμως ο πρώτος χαμός που είπαμε. Πιάννει αλλά εν έπιασε καλά. Οκ ρε λαλείς τουλάχιστον ξέρουμε ότι δουλεύκει η φόρμουλα. Επόμενη φορά.

Τούτο όμως έδωσε το έναυσμα για τα υπόλοιπα πιο σοβαρά που ακολούθησαν. Ενάμιση μήνα μετά ο Criticoπαπάς νιώθει αδιαθεσία. Ανακαλύπτει ταυτόχρονα μαλακίες στο σώμα του που κανένας δεν θέλει δικό του άνθρωπο να ανακαλύψει. Ποτζίνα τα κωλοκουβάρκα που καταλαμβάνεις ότι επούτσησες την πριν καν σου το πει ο γιατρός. Τζαι ο γιατρός απλά επιβεβαιώνει. Ναι καρκίνος.

Το καλό μέσα στο κακό είναι ότι είναι αργής μορφής και με την σωστή θεραπεία θα μπορέσει να ζήσει για αρκετά ακόμα χρόνια (είπε ο γιατρός) μαζί με τον νέο του φίλο. Έτσι τον αποκάλεσε ο γιατρός τον συγκεκριμένο καρκίνο. Τώρα είμαστε κάπου στην μέση της σχεδόν οκτάμηνης θεραπείας. Ο γιατρός καθησυχαστικός. Θα περάσει, θα ξανάρτει πιθανώς, θα το πολεμήσουμε ξανά και είπαμε. Πρέπει να γίνουν φίλοι.

Πιστεύκεις τον γιατρό και προχωρείς. Εντάξει έννα ταλαιπωρηθεί με τες χημειοθεραπείες και τα λοιπά αλλά τουλάχιστον ήβρε το γλήορα, η θεραπεία πάει οκ και βλέπουμε. Μετά όμως έρκεται τζαι ο άλλος πάτσος.

Η παπάς της Κούλλας (Criticoulla), ένας απίστευτος χαρακτήρας και εξαιρετικός άνθρωπος ήταν για χρόνια άρρωστος. Το μοιραίο περιμένουν το ούλλοι. Ειδικά σε έτσι περιπτώσεις αλλά όταν έρτει εν άλλο πράμα. Ο Κούλλας (Criticoulla)’s dad μας άφησε λίγο μετά το Πάσχα. Ησύχασε είπαν σχεδόν ούλλοι. Έτσι είπαμε τζαι εμείς. Όμως ο χαμός εν χαμός είτε τον περιμένεις είτε όχι. Αλλάσσει σου την καθημερινότητα σου. Τζαι όσο τζαι αν τον περιμένεις προκαλεί πόνο. Πολύ.

Αλλά γαμώτο. Λαλείς στάθου. Εν εντάξει υπάρχουν και χειρότερα. Υπάρχουν χειρότερα που μέσα σε 5 μήνες να πουληθεί η εταιρεία σου, να κάμεις μια αποβολή, να πάθει καρκίνο ο παπάς σου τζαι να πεθάνει ο πεθερός σου. Ε υπάρχουν γαμώτο υπομονή. Μπορούσε ας πούμε εγώ τζαι η Κούλλα (Criticoulla) να ήμασταν Σύριοι. Να μεν είχαμε δουλειά, τζαι να σκοτώνετουν ούλλη η οικογένεια μας στον πόλεμο. Μπορεί τζαι εμείς. Ναι τζείνο εννα ήταν χειρότερο.

Για αυτό τζαι αντιμετωπίσαμε την κατάσταση με λογική. Οκ τούτα τα πράματα συμβαίνουν σε ούλλους. Έτσι εν η ζωή. Εμας ετύχαν μας ούλλα μαζί. Ε γάμησε τα τι να γίνει. Υπομονή ως πάρατζι.

Η Κούλλα (Criticoulla) η οποία έχει παρόμοια στάση και άποψη για την ζωή μαζί μου άρχισε να αμφισβητεί ορισμένα πράματα. Κάτι για μάτι άρχισε να μου λαλεί κάτι για κάρμα για ατυχία. Εγώ όμως ανένδοτος. Μαλακίες. Απλά ορισμένες φορές shit happens. Τζαι ορισμένες φορές έρκεται σου σε τεράστιες ποσότητες. Πρέπει να πλυθείς λίο καλύτερα αλλά που έννα πάει έννα ξεβρομίσεις στο τέλος. Ελπίζω.

Αλλά το τελευταίο που έτυχε τωρά ήρτε μας που την εξωτερική. Να σας πω την αλήθκεια τελευταίως είχα αρχίσει να σκεφτούμαι ποιο θα μπορούσε να ήταν το επόμενο χτύπημα. Είχα καταλήξει ότι με την συχνότητα με την οποία κάμνω τελευταίως γυμναστική και αθλούμαι γενικώς (κυρίως για να χαλαρώσω τα τεντωμένα νεύρα μου) ένα τραυματισμός είναι πιθανός. Μια ολική ρήξη χιαστών ας πούμε θα πήγαινε γάντι να κλείσει η χρονιά. Αλλά, χωρίς να αποκλείουμε το πιο πάνω, ο πάτσος ήρτε τελικά που αλλού.  

Εγώ ήμουν πάντα των σσιύλλων. Εν μου αρέσκαν ούτε είχα ποττέ κάττο. Αλλά πριν 6-7 χρόνια έσωσα ένα μικρό καττί που μες τον δρόμο το οποίο εκατέληξε σπίτι μας. Εν το ήθελα στην αρχή, έκαμα πολλές προσπάθειες να το παξιώσω αλλού αλλά εν τα κατάφερα. Έμεινε μας. Ακόμα εν μου αρέσκουν οι κάττοι. Τον συγκεκριμένο όμως ελάτρεψα τον. Τζαι τα αισθήματα αμοιβαία. Φοβερή σχέση. Ένας από εμάς. Εν ήμασταν δύο στο σπίτι αλλά τρεις.

Ε λοιπόν μες σε ούλλα που μας ετύχαν τελευταίως να εν ετοιμοθάνατος τζαι ο κάττος μου πως σας φαίνεται!!!! Έννα μου πεις εν το ίδιο ο κάττος τζαι ο άνθρωπος; Οϊ βέβαια. Αλλά όπως τζαι να το κάμουμε εν μέλος της οικογένειας. Όχι ισότιμό αλλά εν μέρος της καθημερινότητας τζαι της ζωής σου. Στην τελική ζεις μέσα σε ένα διαμέρισμα με τούντο πλάσμα συνέχεια. Τζαι συνδέεσαι πολλά θέλεις εν θέλεις. Τζαι άμαν ετύχαν τζαι ούλλα τα πιο πάνω τότε γίνεσαι πιο ευαίσθητος σε ακόμα ένα χαμό.

Το παράξενο όμως ένει ότι ο κάττος εν 6 χρονών. Εν μωρό ακόμα. Μπορεί να πάν τζαι ως τα 20 αν κάμνουν καλή ζωή τζαι σωστή διατροφή. Τζαι εμάς έκμανε. Πας τους καναπέδες του, με τα δικά του κρεβάτια, το καλό του το φαί, τα μπόλια του, την αγάπη τζαι την σημασία του. Τι σκατά ρε φίλε. Τζαι όϊ εν τον ετσίλλισε κανένα αυτοκίνητο η έππεσε που το μπαλκόνι. Απλά η υγεία του χειροτέρευε μέρα με την μέρα τον Αύγουστο, κατέληξε τρόφιμος του κτηνιατρείου για τον τελευταίο σχεδόν μήνα χωρίς να καταλήξουμε ακόμα στο τι έχει. Κάτι που ξεκίνησε σαν ίωση εξελίχτηκε σε κάτι άλλο.  

Η κουβέντα ξεκίνησε αρχές Αυγούστου. Νομίζαμε ότι η βαρετή ίωση που ήταν η πρώτη διάγνωση και για την οποία έμεινε δέκα μέρες στον γιατρό επέρασε. Εξού τζαι πήρε εξιτήριο που το κτηνιατρείο και επέστρεψε σπίτι με όντως βελτιωμένη διάθεση και όρεξη. Τζαι ενώ ο γάτος φάνηκε να ξεπερνά το πρόβλημα κατά την διάρκεια των διακοπών μας αρρώστησε πάλε. Κανένας που τους 4 γιατρούς που τον είδαν ως τωρά εν έφκαλε συμπέρασμα που τι πάσχει. Εκάμαν του ότι τεστ μπορείτε να φανταστείτε, ultrasound τα πάντα. Ακόμα τζαι τέστ για AIDS των γάτων εκάμαμέν του. Fuck εν ήξερα ότι υπάρχει έτσι πράμα.

Αποκλείστηκαν σχεδόν ούλλα λοιπόν τζαι έμειναν δυο τρεις μόνο επιλογές ασθένειας, οι οποίες μπορούν να εντοπισθούν μόνο με εγχείρηση και αφαίρεση ιστού και βιοψία. Το καττί όμως εν πλέον τόσο αδύνατο που εν μπορεί να εγχειριστεί. Αν τον κοιμίσω για να τον εγχειρίσω μάλλον εν θα ξαναξυπνήσει είπε ο γιατρός. Τζαι οι πιθανότητες επιβίωσης του πλέον εν πολλά μα πολλά μειωμένες.

Η πιο πιθανή αιτία της απότομης επιδείνωσης της υγείας του είναι ο καρκίνος. Πιθανόν του παχέος εντέρου ή του στομάχου τζαι μάλλον εν αργά να κάμουν ότιδήποτε.  

Άρα τέλος και ο γάτος. Γάμησε τα. Τωρά στο σπίτι έχουμε δράματα. Μέσα σε 8 μήνες να κάμεις μια αποβολή, να κινδυνεύεις να χάσεις την δουλεία σου, να πάθει καρκίνο  ο παπάς σου, να πεθάνει ο άρρωστος πεθερός σου, τζαι στο τέλος να πεθάνει στα καλά του καθούμένου τζαι ο κάττος σου!!!!! Ρε φίλε!!!!! Δηλαδή είμαστε σοβαροί!!!!

Υπάρχει κάτι που χάνω; Κάποιος μας περιπαίζει ρε εν γίνεται.

19 σχόλια:

  1. εν ξέρω αν θες να σου πούμε κάτι, λογικά απλά ξεσπάς, και im sorry for everything u r going through

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλά έκαμες τζιαι έγραψες τα. Σε έτσι φάσεις βοηθά.
    Ενηξέρω τι άλλο να πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στεναχωρήθηκα πολύ διαβάζοντας αυτά που περνάς εσύ κι η οικογένειά σου. Εύχομαι να έρθουν μέρες πιο χαρούμενες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δυστυχώς όλοι έχουμε τέτοιες χρονιές.
    Ο θείος μου ζει εδώ και χρόνια με τον "καινούριο φίλο" του,και κτύπα ξύλο,όλα καλά,εύχομαι να έχεις τον παπά σου για πολλά ακόμη χρόνια.
    Μακάρι να σας συμβεί σύντομα κάτι πολύ ευχάριστο-όποιο κι αν είναι αυτό-και να αλλάξει ο τροχός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Critic,
    Σε χαιρετώ!

    Βαθιά ανθρώπινο το κείμενο ΣΟΥ κι ένοιωσα την ανάγκη να πω θκυο λόγια... [Και φυσικά τούτη τη φορά ΔΕΝ θα πολιτικολογήσω, όπως συνήθως κάμνω σε σχολιο-παρεμβάσεις και κείμενα μου]...

    Πριν καμιά 10ριά χρόνια, κι εκεί που σχεδόν όλα κυλούσαν όμορφα κι ωραία στη ζωή μας [ήμασταν και πολύ νεώτεροι!] ξεκίνησαν, όλως αιφνιδίως να φεύγουν από τη ζωή [δια παντός και φυσικά χωρίς τη θέληση τους] άτομα από την Οικογένεια [με την στενότερη της έννοια]... Μέσα σε τρία χρονικά έφυγαν τρεις, κι ΟΛΟΙ από την «επάρατη νόσο», τον καρκίνο! Πρώτα η μικρή αρφότεγνη, 9(!) χρονών, μετά ο γαμπρός [άντρας αδερφής], 40 χρονών και τέλος ο Πατέρας, 73 χρονών! [Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που τους σκεπάζει!]... Δεν προλαβαίναμε να βγάλουμε τα μαύρα και τα ξαναβάζαμε! Από τους τρεις θανάτους όμως, με πόνεσε πιο πολύ ο τελευταίος! Για καιρό ένοιωθα ένα κενό μέσα μου...

    Διαβάζοντας την εισαγωγή του κειμένου ΣΟΥ και την αναφορά ΣΟΥ «στην θρησκεία, στην τύχη, στην ατυχία, στο μάτι» και σε «κακό θεούλη», είπα [κατ’ αρχάς] να κάνω λίγο [μαύρο] χιούμορ. Μετά άλλαξα γνώμη κι αποφάσισα θα μεταφέρω εδώ θκυο κουβέντες της Μάνας που είπε μετά που πέθανε ο Πατέρας ... [Μέσα σε ενάμισι περίπου μήνα από τη διάγνωση του καρκίνου εποσπάστηκε]:
    - Μετά την κηδεία είπεν μας [η Μάνα]: «Την πρώτη ημέρα εν φωθκιά, τη δεύτερη εν κάρβουνα τζιαι την τρίτη εν σταχτός», θέλοντας να πει ότι με τον χρόνο ο πόνος απαλύνεται! Κι έτσι είναι!
    - Σε κάποιο μνημόσυνο [δεν θυμάμαι ποιου από τους τρεις] κάποια της είπε, «Έτο, αγάπα τους ο Θεός τζι’ επήρεν τους κοντά του!»… Και η Μάνα: «Ας αγαπούσεν τζιαι κανέναν άλλον!»...
    Στις άτυχες στιγμές γενικώς λέμε «Υπομονή», αγαπητέ Critic!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η φιλοσόφηση των πραμάτων του τύπου "υπάρχουν τζιαι shιειρόττερα" φίλε μου βοηθά με συνέχεια στες κακοτοπιές. Ο άθρωπος ο ισορροπημένος κατ'εμέναν εν τζιείνος που θωρεί πάνω, θωρεί τζιαι κάτω.
    Υγείαν τζιαι ευτυχίαν εύχουμαι πάντα, τζιαι οϊ χρόνια πολλά. Τζιαι αγάπην εύχουμαι, όπως τζιείνην των δικών σου.
    Με τα μωρά μας εδυσκολευτήκαμεν τζιαι μεις πολλά, αλλά εκαταφέραμεν τα διότι επιμέναμεν. Αν τζιαι ο Coelho μάλλον νευριάζει με, κάποτε εν ωραίον να πιστέψεις ότι άμα θέλεις κάτι πολλά, εννά συνομωτήσει το σύμπαν για να σου έρτει...
    Να ξέρεις ότι ακόμα τζιαι ως "άγνωστοι" μεταξύ μας, είμαι μαζί σου όποτε με χρειαστείς, είτε διαδικτυακά ή άλλωσπως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλε λυπουμαι. Υπομονή. Anef Oriwn, τι να πω.... Καλη δύναμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η ζωή μας ένει σφαίρα τζαι γυρίζει. Επέρασα κάποια που τούτα που αναφέρεις τζαι ένοιωθα όπως εσένα. Θέλει δύναμη φίλε μου να αντέξεις ώσπου να γυρίσει η γέριμη η σφαίρα. Εμένα εβοήθαν με να εστιάζω στες μικρές χαρές της ζωής, που τελικά ένει τζαι οι πιο σημαντικές. Θυμούμαι ένα πρωινό που επήενα να πιω καφέ με την μάμα μου που επερνούσε μια σειρά χημειοθεραπειών για 4η χρονιά, τζαι έλεα που μέσα μου, "τι τυχερή που είμαι που μπορώ να περάσω λίην ώρα με την μάνα μου σήμερα ενώ κανονικά εν θα έπρεπε να ήταν ζωντανή".

    Δύναμην τζαι υπομονή, πού εννα πάει, εννα γυρίσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Thanx a lot guys……

    Αφου εν θα τα ελάλουν είπα να τα γράψω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φίλε μου υπομονή. Καλά έκαμες τζαι έγραψες τα να νιώθεις καλύτερα. Η ζωή εν κύκλος που γυρίζει τελικά τζαι έχουμε τζαι τις κακές τζαι τις καλές στιγμές. Σου στέλλω πολύ αγάπη.
    Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Υπομονη ρε, και δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ο χρόνος βοηθά φίλε. Απαλύνει κάπως τον πόνο.
    Επεράσαμεν τζι εμείς πολλά που τούτα που γράφεις, τζι ήρταν μας τζι εμάς μαζεμένα. Εθάψαμεν γιον τζαι τζύρην σε διάστημα λλιόττερο που 1.5 χρόνο. Μετά που ψυχοφθόρες μάχες με τον καρκίνο.

    Κράτα καλά τζι εννα γυρίσει ο τροχός. Shit happens.
    Έτσι εν η ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ούλλοι είχαμε απώλειες τζαι ούλλοι έχουμε γνωστούς/φίλους που είναι άρρωστοι... εν κάποια παρηγοριά τούτο αν το σκεφτείς, ότι εν υποφέρεις μόνος σου τζαι έσιει πολλύν κόσμο που σε νιώθει, σε καταλαβαίνει...

    κανένας εν είπεν ότι η ζωή εν στρωμένη ροδοπέταλα, έτο προσπαθούμε να εκτιμούμε τα όμορφα τζαι να αντέχουμεν τα δύσκολα, τζι ευτυχώς έχουμεν ανθρώπους να μας αγαπούν τζαι να μας στηρίζουν

    καλήν υπομονή, καλύ δύναμη ντήαρ...
    (γιατί πραγματικά έσιει τζαι σιειρόττερα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Λαλεί πολλά το κείμενον σου φίλε. Πάρα πολλά. Χωρίς να το πείς, έξερα το ότι είσιες κάττον που τον αγαπάς.

    Διερωτούμαι τί θα μπορούσεν να σε κάμει να κλάψεις.

    Είχα μιαν θκειάν που της ετύχαν όλα στην ζωήν. Πράματα που δεν μπορεί να φανταστεί ο νούς του πλασμάτου. Ποττέ εν της έλειψεν το χαμόγελον τζιαι ποττέ δεν της άκουσα να πει κατζίαν ή να παραπονηθεί. Σε μιαν πολλά δύσκολην ώραν λλίες ώρες πριν το τέλος, έπιασα την μες τ΄αγκάλια μου τζιαι αρώτησα την: "πως μπορεί να αντέξει τόσα το πλάσμαν τζιαι να χαμογελά τζιόλας". Έκλαψεν τσας τζιαι είπεν μου: "Έτο γιέ μου, ότι έρτει, κουντάς το τζιαι πάει", τζ΄εχαμογέλασεν πάλε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Όταν επιζητούμε αποδείξεις λέγεται επιστήμη...οχι πίστη...και άλλο η πίστη, άλλο η θρησκεία...η πίστη όμως δεν έρχεται με την λογική- ούτε απο την μια στιγμή στην άλλη...όταν έρθει όμως...ζείς μια άλλη μορφή 'εκ-στασης'...

    Καλή δύναμη!

    Ελένη

    Υ.Γ...απο κάποια που πίστευε λιγότερο απο σένα κάποτε...μετά φτάνεις στον πάτο και αρχίζεις και αλλάζεις 'your life paradigm'...και αρχίζουν επιτέλους όλα και έχουν κάποιο νόημα..ακόμα και οι δοκιμασίες...και νιώθεις οτι ζείς σε ένα φως...οχι στο σκοτάδι...(αν υπάρχει sub-P.S. tha sou egrafa oti an diavaza auta pou grafw twra prin dyo xronia tha elega- i kaimeni ti vlakies leei...)

    Υ.Γ.2...όσο για το σχόλιο που έγινε στο μνημόσυνο...είναι τέτοια άστοχα, αναίσθητα και α-συναίσθητα σχόλια που διώχνουν πολλά άτομα απο την πραγματική έννοια της πίστης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κρίτικ, εισαι πολλά δυνατός και ταυτόχρονα ευαίσθητος. Η γιαγία μου ελάλεν :- και αυτό θα περάσει.
    ιων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καρκίνος Λτδ... Είμαστε όλοι μέτοχοι. Είναι η μόνη εταιρεία που το κράτος αρνείται πεισματικά να ανακεφαλαιώσει...

    Δεν πιστεύω να υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα που ο καρκίνος θερίζει τόσο αποτελεσματικά. Και χωρίς να έχουμε βαριά βιομηχανία!

    Τα κοπελλούθκια είναι στρεβλωμένη υπόθεση. Από τη μια το κράτος δεν προστατεύει αλλά ούτε ενθαρύνει έμπρακτα τη μητρότητα. Από την άλλη υφίσταται η κοινωνική και βιολογική προσταγή για αναπαραγωγή. Φακ ιτ. Δοκίμασε λίγες φορές, μεν φάεις τα λεφτά σου στις εξωσωματικές και υιοθέτησε κανά αφρικανούιν να τελειώνουμε.

    Θεωρώ τους κατ λάβερς πιο ιντελλέκτιουαλ, πιο ψηλά στην ιεραρχία του ραφιναρίσματος. Σε συνδιασμό με την μπασκετική σου αγάπη, πλέον θεώρησε ότι είσαι στο τοπ 10% του ραφιναρίσματος. Αν αγαπάς σκύλους ΚΑΙ γάτους παράλληλα, σε συνδιασμό με το μπάσκετ δικαιούσαι να δίνεις διαλέξεις πάνω στο ραφινάρισμα καθώς έχεις και το μπρουτ του σκύλου μέσα σου και μπορείς να τα ξεχωρίζεις.

    Απόλαυσε την εθνική που γαμάει φέτος. Απόλαυσε την και του χρόνου και του παράλλου και πάντα και ως που να σταματήσεις να αναπνέεις. Να γαμάς τις μάνες τους ως που να σταματήσεις να αναπνέεις. Να αγαπάς τις γυναίκες σου (και τους άντρες σου) ως που να σταματήσεις να αναπνέεις. Το ίδιο έκανε ο πεθερός σου, ο πεθερός μου. Το ίδιο θα κάνει ο πατέρας σου και ο πατέρας μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλά έκανες και τα έγραψες - τουλάχιστον εκτονώθηκες.
    Κουράγιο φρέντ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Υπομονή ρε Critic... Τζιαι κουράγιο.
    Εν χτιτζιό που έρχονται όλα μαζεμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή