CYPRUS CRITIC

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

The MMP* award 22-29/11/2010

Έληξε πανηγυρικά το συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου (γνωστό και ως Ακέλ νέες δυνάμεις) την Κυριακή με την «ψηφοφορία» για την νέα κεντρική επιτροπή του κόμματος. Η αηδία κράτησε αν δεν λανθάνομαι 3-4 μέρες και από εκεί πέρασαν όλα τα κοροΐδα της ακροαριστεράς και όχι μόνο. Απ΄ όλα είχε ο μπαξές. Από πολιτικούς αρχηγούς άλλων κομμάτων (πήγε ακόμα και ο Νίκος) μέχρι και κινέζους.

Ήταν πράγματι πολύ διασκεδαστικό να παρακολουθείς όλους αυτούς τους δεινόσαυρους να συνεδριάζουν προσπαθώντας να κρατήσουν ζωντανή (στα μάτια τουλάχιστον των ψηφοφόρων τους) μια νεκρή πολιτική, μια νεκρή ιδέα. Να λένε τις ίδιες βλακείες που έλεγαν και πριν 40 χρόνια και να συμπεριφέρονται σαν να και ο Χόνεκερ δεν έπεσε ποτέ από την ηγεσία της Ανατολικής Γερμανίας και το τείχος χωρίζει ακόμα το Βερολίνο. Να ηρωοποιούν ακόμα τον Στάλιν την ίδια στιγμή που ο Μετβέτεβ διατάζει αποσταλινοποίηση της Ρωσίας μια για πάντα, έτσι ώστε να μην ταυτίζεται η χώρα του με αυτό τον ψυχασθενή εγκληματία δολοφόνο.

Την ίδια ώρα που γίνονται αυτά και ο κόσμος προχωράει οι Κύπριοι «κομμουνιστές» κάνουν συνέδρια με συνθήματα βγαλμένα από τα 60ς όπως. «Εργαζόμαστε για την υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος», «Λευτεριά, Δημοκρατία, Σοσιαλισμός» και «αντίσταση στην νέα τάξη και τον νεοφιλελευθερισμό». Όλα αυτά συνοδευόμενα από την μουσική του «Εδώ θα μείνει για πάντα (Τσε Γκεβάρα)» εννοώντας βέβαια τον μαουλά. Επίσης περήφανοι τζαι κορτωτοί μας ανακοίνωσαν ότι ήταν πολυπληθής η παρουσία του Κινέζικου Κομμουνιστικού Κόμματος αγνοώντας ότι αυτοί είναι οι μόνοι σύμμαχοι της Βορείου Κορέας που λίγες ώρες πριν είχε βομβαρδίσει την Νότιο Κορέα η οποία και πραγματοποιεί αυτή την στιγμή πολεμική άσκηση με τους Αμερικάνους.

Είδαμε και ακούσαμε πολλά αυτές τις μέρες. Αξιοσημείωτη είναι η λίστα προτίμησης που παραδίδει η επιτροπή υποψηφιοτήτων του κόμματος προς τα μέλη που θα ψηφίσουν. Βασικά τους παραθέτει τους υποψηφίους για την νέα κεντρική επιτροπή αλλά με σειρά προτεραιότητας. Φοβερά δημοκρατικό. Επίσης αξιοσημείωτο είναι το 97% που πήρε ο Κυπριανού-Μακάριος στην «ψηφοφορία» για ανάδειξη του Γ.Γ. του κόμματος. Ωραίο ήταν και το ανέκδοτο του Κυπριανού-Μακάριου που είπε ότι «Εμείς απλώνουμε το χέρι σε όλα τα κόμματα και τα καλούμε να συνεργαστούμε για την λύση. Θέλουμε ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο» Πρόσεχε να μεν ξεράνει το σιέρι σου που το πολύ το άπλωμα. Ενδιαφέρουσα ήταν και η τακτή ενημέρωση του Γ.Γ. προς τους σύνεδρους για το αποτέλεσμα του Ομόνοια-Δόξα σε μια περίοδο πού όλοι μιλάνε για αποπολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου. Μάλιστα έγινε τζαι της πουτάνας που τους πανηγυρισμούς άμαν έβαλε γκόουλ η Χομόνοια.

Γενικά όσο και να γελούμε ήταν μια καταθλιπτική εικόνα ανθρώπων οι οποίοι ζουν στο παρελθόν στον μαγικό κομμουνιστικό κόσμο τους. Για αυτούς τίποτα δεν άλλαξε η κάθε μέρα που ξημερώνει είναι κόκκινη και ζούν σε ένα δικό τους Groundhog day με τον Γριστόφια σε ρόλο Bill Murray. Είναι κρίμα να βλέπεις ότι ενώ σε άλλες χώρες η κόκκινη κουρτίνα καλύπτει ένα 4-5% του πληθυσμού, στην βλακονησίδα καλύπτει το 30%. Είναι επίσης κρίμα που τόσοι νέοι άνθρωποι είναι μπλεγμένοι στην ΕΔΟΝ που για μένα είναι όσο επικίνδυνη όσο η ΕΛΑΜ και άλλες τέτοιου είδους ηλίθιες οργανώσεις.
Είναι πραγματικά καταθλιπτικό να βλέπεις τόσους νέους να παρασύρονται από πολιτικες-κομμουνιστικές-φασιστικές (για μένα το ίδιο είναι) μαλακίες. Δεν προχωράμε. Δεν πάμε πουθενά. Τα ίδια σκατά καμία πρόοδος όσο κουβαλούμε τα ίδια φανατισμένα μυαλά.

Με την ευκαιρία αυτή λέω ότι εσείς οι φανατικοί Ακελικοί ψηφοφόροι κολλημένοι στις ψευτοιδεολογίες σας είσαστε οι ηλίθιοι της εβδομάδας. Συγχαρητήρια.

* Το MMP award είναι κάτι όπως το MVP (Most Valuable Player) αλλά στην κυπριακή του έκδοση. Είναι ο Most Mannos Player (MMP) of the week. Θα είναι αυτός που με τις πράξεις τα λεγόμενα και την μαννοσινη του ξεχώρισε από τους υπόλοιπους μαννούς. Θα είναι αυτός που θα ξεπεράσει τον εαυτό του τζαι έννα τα δώκει ούλλα. Στο τέλος της χρονιάς αυτός που θα πάρει τους περισσότερους ψήφους θα ανακηρυχτεί Most Mannos Player (MMP) of the year. Μιλούμε για μεγαλεία οι πελλάρες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου