Ανευθυνότητα σημαίνει:

Είναι επίσημο. Δεν πρέπει να νιώθουμε μόνοι μας. Υπάρχουν και άλλοι ηλίθιοι στην Ευρώπη. Και μάλιστα αποδεδειγμένα πλέον. Ακόμα πιο ηλίθιοι και από εμάς φανταστείτε. Οι Έλληνες πολιτικοί για παράδειγμα. Βέβαια.

Χρεοκόπησαν αρχικά την χώρα και υποχρεωτικά πήραν βοήθεια από την Τρόικα με αντάλλαγμα διάφορους όρους. Οι Έλληνες όμως δεν μάσησαν. Δεν τήρησαν τους όρους του μνημονίου σε ένα τεράστιο ποσοστό. Τι τα κλειστά επαγγέλματα, τι οι ιδιωτικοποιήσεις οι αδελφοί μας πίστεψαν ότι μπορούν να τους γελάσουν τους βλάκες τους Ευρωπαίους. Αποτέλεσμα αυτού; Τα δημοσιονομικά γίνονταν όλο και χειρότερα οι όροι γίνονταν όλο και πιο αυστηροί με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σημείο η Λαγκάρτ να βρίζει ουσιαστικά τους Έλληνες και η χώρα να βρίσκεται ετοιμοθάνατη στον αναπνευστήρα. Και όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν αναγνώρισαν το πρόβλημα και δεν το πολέμησαν στην ρίζα του. Επίσης προσπέρασαν επιδεικτικά τις πρώτες δεσμεύσεις τους με ατάκες του τύπου «λεφτά υπάρχουν» με αποτέλεσμα να οδηγήσουν την χώρα στην χρεοκοπία.

Ναι οι Έλληνες είναι όντως οι πρωταθλητές. Οι πιο ανεύθυνοι στην ΕΕ. Τώρα από ότι φαίνεται τον τίτλο διεκδικούν και οι Ισπανοί. Αρνούνται πεισματικά να προσφύγουν στον μηχανισμό στήριξης για την ανακεφαλαιοποίηση της Bankia η οποία χρειάζεται 19δις. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι αποδόσεις των 10-ετών ομολόγων της Ισπανίας να εκτοξευθούν στο 6.50% και να κοντεύουν επικίνδυνα το 7%, επίπεδο που θεωρείται απαγορευτικό για δανεισμό από τις αγορές. Το αποτέλεσμα αυτού είναι μάλλον δεδομένο. Η Ισπανία θα κλειδωθεί από τις αγορές και θα απευθυνθεί στον μηχανισμό για στήριξη. Οι όροι μάλλον θα είναι σκληροί και δύσκολα εφαρμόσιμοι. Αν προσέφευγαν νωρίτερα και πριν κρεμαστούν μόνοι τους ίσως να ήταν και καλύτερα τα πράγματα.

Τα πιο πάνω δεδομένα είναι δυστυχώς παρόμοια και στην Κύπρο. Η δική μας οικονομία είναι πανομοιότυπη με αυτές της Ιρλανδίας και της Ισπανίας. Η Ιρλανδία κατέρρευσε γιατί το τραπεζικό της σύστημα ήταν δυσθεώρητα μεγάλο σε σχέση με την οικονομία της και επίσης γιατί το προσωπικό χρέος των νοικοκυριών είχε εκτιναχθεί στο 220% του εισοδήματος τους. Επίσης η αγορά ακινήτων είχε απογειωθεί με αποτέλεσμα η πτώση της να είναι απότομη και επώδυνη. Η Ισπανία από την άλλη επίσης λυγίζει κάτω από την πίεση της φούσκας των ακινήτων. Η Ελλάδα από την άλλη λύγισε κυρίως λόγω του μεγάλου δημοσίου χρέους της, και της τεράστιας, ακριβής και μη αποτελεσματικής κρατικής μηχανής.

Η Κύπρος; Ένας συνδυασμός των πιο πάνω. Τεράστιο τραπεζικό σύστημα σε σχέση με την οικονομία, τεράστια χρέη νοικοκυριών, μια τεράστια φούσκα της αγοράς ακινήτων έτοιμή να εκραγεί και μια πανάκριβη τεράστια κρατική μηχανή. Και όμως παρά τα πιο πάνω η χώρα κατάφερνε να διατηρεί το δημόσιο χρέος της κάτω από το 50%/ΑΕΠ. Αυτό έδινε στην χώρα μας ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Απλά διότι ενώ τα πιο πάνω τραγικά σενάρια ξεδιπλώνονταν μπροστά στα μάτια μας, εμείς είχαμε ουσιαστικά χρόνο να δράσουμε. Και αρκετό μάλιστα. Δύο και τρία χρόνια είναι πολύς χρόνος. Όμως δυστυχώς εμείς αποφασίσαμε να κλείσουμε μάτια και αυτιά και να λέμε ότι η κρίση δεν θα μας επηρεάσει. Θα περάσει και θα μας ξύσει.

Πολλοί έλεγαν τότε ότι η καταστροφή έρχεται αλλά κανένας δεν δρούσε. Χωρίς να θέλω να καυχηθώ ότι Yes ήβρα το θα σας δώσω ορισμένες ημερομηνίες απλά και μόνο για να αντιληφθείτε το μέγεθος του εγκλήματος που έχει γίνει στην Κύπρο. Έγκλημα από αμέλεια και ανικανότητα. Γιατί όταν τα γεγονότα είναι μπροστά σου και εσύ τα αγνοείς επιδεικτικά τότε τι είσαι; Είσαι εγκληματίας. Όταν ακόμα και ένα μπλογκ σαν αυτό μπορεί να δει τι έρχεται και εσύ που κατέχεις την θέση αδυνατείς τότε τι είσαι; Είσαι ανίκανος εγκληματίας.

Τον Αύγουστο του 2010 όταν οι πωλήσεις ακινήτων είχαν ανακάμψει σε σχέση με το 2009 οι καθηγητές Κύπριοι αξιωματούχοι πανηγύριζαν λέγοντας ότι «αυτό ήταν η αγορά θα γυρίσει» βασιζόμενοι στην παιδικού επιπέδου κυπριακή θεωρία που λέει ότι η αξία της γης πάει πάντα πάνω. Τότε σε τζείντο ποστ είχα πει ότι «Εγώ φίλε μου εννα κάτσω στο διαμερισματούι μου τζαι έννα περιμένω υπομονετικά και θα γοράσω το σπίτι των ονείρων μου στην μισή τιμή από ότι μου το πλασάρετε σήμερα. Είμαι σίγουρος για τούτο τζαι κατα βάθος ξέρετε το τζαι εσείς».

Ως τότε οι πωλήσεις ήταν 16% αυξημένες σε σχέση με το 2009. Το 2011 οι πωλήσεις κατέρρευσαν (-18,38%) ενώ οι τιμές από το τέταρτο τρίμηνο του 2009 μέχρι το τέταρτο του 2011 έπεσαν παγκύπρια κατά 20% για τα διαμερίσματα και 12% για τα σπίτια. Και η πτώση είναι περιορισμένη απλά γιατί οι τράπεζες συγκρατούν τεχνικά τις τιμές.

Τον Σεπτέμβρη και τον Νοέμβριο του 2010 είχα απαριθμήσει τους λόγους οι οποίοι κατά την άποψη μου θα οδηγούσαν την χώρα μας στον μηχανισμό στήριξης αφού θα αδυνατούσε πλέον να δανειστεί από τις αγορές. Και υπάρχουν και άλα ποστς παρόμοιου περιεχομένου που μπορείτε αν θέλετε να διαβάσετε. Και εγώ όμως που το έλεγα δεν είμαι κάποιος μάντης. Το έλεγαν και άλλοι. Απλά στοιχεία διάβαζα και έφτασα σε αυτό το συμπέρασμα. Απλά στατιστικά στοιχεία τα οποία ήταν εκεί προσβάσιμα από όλους. Δεν χρειαζόταν να είσαι και κανένας Einstein για να το καταλάβεις. Απλά χρειαζόταν να ανοίξεις τα μάτια σου, να κοιτάξεις τι γίνεται γύρω σου και να αντιληφθείς ότι δεν είσαι καράολος και οι παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες σε επηρεάζουν. Εμείς όμως μείναμε άπραχτοι με αποτέλεσμα η χώρα να καταρρεύσει. Υπεύθυνοι είναι η Κυπριακή πολιτική σκηνή στο σύνολό της που δημιούργησε ένα τερατούργημα που ονομάζεται κρατική μηχανή, οι διοικήσεις φυσικά των τραπεζών μας και εννοείται η κυβέρνηση Χριστόφια η οποία δεν πήρε κανένα ουσιαστικό μέτρο για να αποτρέψει την καταστροφή.

Γιατί ρε μαλάκες;

Γιατί οι τράπεζες δεν διέγραψαν εγκαίρως στεγαστικά κακά δάνεια από τα Κυπριακά χαρτοφυλάκια τους και τα άφησαν εκεί καλύπτοντας τα δίνοντας περιόδους χάριτος απλά για να παρουσιάζουν κέρδη; Απλά γιατί δεν συνέφερε σε κανέναν να πέσει η αγορά ακινήτων. Τόσο απλό. Τώρα όμως μετά το κούρεμα των Ελληνικών ομολόγων θα πρέπει παράλληλα να αναγνωρίσουν και bad debts από το Ελληνικό δανειακό χαρτοφυλάκιο τους. Πως λογαριάζουν λοιπόν να χειριστούν στην χειρότερη δυνατή χρονική στιγμή το Κυπριακό χαρτοφυλάκιο στεγαστικών τους δανείων; Θα σας πω. Θα αναγκαστούν να  αναγνωρίσουν και εκεί μεγάλο ποσοστό doubtful debts με αποτέλεσμα η κτηματαγορά να κτυπηθεί ακόμη περισσότερο. Χειρότερα από ότι θα επηρεαζόταν αν τα αναγνώριζαν σιγά σιγά.

Επίσης ποιος θα λογοδοτήσει στα συμβούλια και στα treasuries των τραπεζών για τις επενδύσεις σε Ελληνικά ομόλογα από την δευτερεύουσα αγορά το καλοκαίρι του 2010. Ποιος θα λογοδοτήσει στους μετόχους; Επίσης ποιος θα λογοδοτήσει στην Λαϊκή για την προτροπή προς τους καταθέτες να επενδύσουν σε μετατρέψιμα χρεόγραφα της τράπεζας σε υψηλό επιτόκιο. Ποιος θα λογοδοτήσει τώρα δύο χρόνια μετά που οι καταθέτες έχασαν ουσιαστικά πάνω από το 50% της αξίας των καταθέσεων τους που επενδύθηκε στα εν λόγω ομόλογα;

Ποιος θα λογοδοτήσει από την κυβέρνηση η οποία δεν πήρε κανένα μέτρο παρά κάποια γελοία ημίμετρα. Γιατί δεν έγινε αναδιάρθρωση της ΑΤΑ, γιατί δεν φορολογήθηκε το ΕΦΑΠΑΞ, γιατί δεν κόψατε τις προαγωγές και τα επιδόματα των κυβερνητικών όταν ακόμα είχαμε τον έλεγχο. Γιατί φοβάστε κάτι υποκείμενα όπως τον Γλαύκο; Γιατί; Αφού είναι ξεκάθαρο ότι με την αναγκαστική πλέον προσφυγή μας στον μηχανισμό τα μέτρα θα είναι πολύ πιο σκληρά. Τώρα να δείτε γέλια. 

Φυσικά με τα πιο πάνω δεν θέλω σε καμία περίπτωση να απαλλάξω την ΕΕ και την Τρόικα από τις ευθύνες τους οι οποίες είναι τεράστιες. Ο ανεπαρκής έλεγχος και η αδυναμία τους για ουσιαστική κεντροποίηση όλων των οικονομιών κάτω από μια ομπρέλα με κοινή δημοσιονομική πολιτική (γιατί οι δείκτες του Μααστριχτ είναι ουσιαστικά για την μόστρα) οδήγησαν εδώ. Επίσης η αντίδρασή τους στην κρίση ήταν αργή, ανεπαρκής και λανθασμένη με αποτέλεσμα την δεδομένη στιγμή να απειλούνται άμεσα με χρεοκοπία εκτός από τις Πορτογαλία, Ελλάδα  Ιρλανδία και οι Κύπρος, Ισπανία και σε δεύτερο βαθμό η Ιταλία.

Και αν δούμε την πολιτική λιτότητας που εφάρμοσαν στην Ιρλανδία όταν και έκαναν bailout την χώρα μετά από την κατάρρευση των τραπεζών και της κτηματαγοράς, ίσως μπορέσουμε να πάρουμε μια γεύση για το τι μας περιμένει και εμάς. Η ομοιότητα των δύο οικονομιών μας δίνει την ευκαιρία να δούμε την εικόνα της Κύπρου μπροστά στον χρόνο.

Την δεδομένη στιγμή στην Ιρλανδία υπάρχει ένας θανάσιμος συνδυασμός των πιο κάτω δεδομένων. Τα νοικοκυριά έχουν τεράστια δάνεια την ίδια στιγμή που η αξία των  περιουσιακών τους στοιχείων (μετοχές, ακίνητα κτλ) πέφτει. Επίσης το μέσο μηνιαίο εισόδημα πέφτει (λόγω φορολογίας ανεργίας κτλ) και αυτό οδηγεί σε αύξηση της αξίας των χρεών τους. Αποτέλεσμα αυτού είναι η μειωμένη κατανάλωση αφού αυτοί που έχουν λεφτά φοβούνται και έτσι αποταμιεύουν περισσότερα ενώ αυτοί που δεν έχουν υποχρεωτικά μειώνουν και αυτοί τα έξοδα τους. Αυτά σε συνδυασμό με τις τράπεζες οι οποίες δεν δανείζουν διατηρούν την κατανάλωση και κατ’ επέκταση την ανεργία σε αυξητική τροχιά.

Αυτή η κατάσταση όμως στην περίπτωση της Κύπρου γίνεται ακόμη χειρότερη αφού ουσιαστικά η προσαρμογή στους μισθούς (προς τα κάτω) γίνεται κυρίως μέσω της ανεργίας (η οποία αυξάνεται) αφού ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού απολαμβάνει εργασιακή μονιμότητα (κυβερνητικοί, τραπεζικοί ημι-κρατικοί). Άρα ένα μεγάλο ποσοστό της πτώσης του μέσου μισθού επιβαρύνει ουσιαστικά την κυβέρνηση η οποία πληρώνει αυξημένα ανεργιακά επιδόματα. Τα πιο πάνω δεδομένα απλά δημιουργούν μια παγίδα όπου η επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών είναι συνεχόμενη και χωρίς φρένο.

Η απάντηση σε όλα αυτά είναι μια και μοναδική. Μια φόρμουλα η οποία η ΕΕ και το ΔΝΤ απέτυχαν να εφαρμόσουν μέχρι στιγμής σε όποια χώρα προσέφεραν βοήθεια. Να εφαρμόσουν μέτρα ανάπτυξης σε συνδυασμό με τα μέτρα λιτότητας. Και η πολιτική τους αυτή έχει οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα. Πλέον απειλείται ολόκληρη η Ένωση με κατάρρευση. Απειλείται ακόμη και αυτή η ίδια η ιδέα γύρω στην οποία κτίστηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση πριν πενήντα τόσα χρόνια. Να μπουν δηλαδή οι βάσεις έτσι ώστε να αποφύγει η Ευρώπη έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Ποιος μπορεί πλέον να εγγυηθεί ότι η πτώση του κοινού νομίσματος και η κατάρρευση πολλών Ευρωπαϊκών κρατών δεν θα επιφέρει την ολική καταστροφή. Ποιος μπορεί να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο εδώ που φτάσαμε; Απομακρυσμένο μεν αλλά όχι απίθανο. Και δεν μιλώ κατ’ ανάγκη για πόλεμο αλλά για γενικές αναταραχές, ακραίο ρατσισμό και ολική αναρχία.  

Οι ενέργειες τους θα πρέπει πλέον να είναι άμεσες και αποτελεσματικές. Εγώ σε τι συμπέρασμα καταλήγω; Ότι όσο πιο νωρίς μπεις στον μηχανισμό τόσο το καλύτερο όσο αφορά τα μέτρα που θα σου επιβάλουν. Αυτό είναι δεδομένο. Αλλά παρόλα αυτά ο μηχανισμός δεν σημαίνει εξυγίανση και ανατροπή δεδομένων. Με την τωρινή του φόρμουλα απλά οδηγεί τα κράτη σε ένα πιο αργό θάνατο σε σχέση με τον άμεσο θάνατο που επιφέρει μια άμεση χρεοκοπία. Άρα η καλύτερη λύση για εμάς θα ήταν να εφαρμόζαμε τα απαραίτητα μέτρα μόνοι μας όταν μπορούσαμε και είχαμε την ευκαιρία και τον χρόνο να το κάνουμε. Αμελήσαμε για μικροκομματικά συμφέροντα. Συγχαρητήρια λοιπόν και καλό κουράγιο σε όλους μας friends.

Τρέξε κόσμε

Τρέξτε τρέξτε παιδιά. Κρατικοποιείται η Λαϊκή, κρατικοποιείται η Λαϊκή. Τρέξτε να προλάβετε. Μεγάλες προσφορές. Δύο σε ένα. Τρία σε ένα. Μια ντουζίνα σε ένα. Τρέξτε να προλάβετε. Τέτοια προσφορά δεν ξανάγινε. Μια ολόκληρη τράπεζα σε τιμή ευκαιρίας τρέξε κόσμε τρέξε κόσμε. Μόλις 1.8 δις.  Έλα εδώ η καλή τράπεζα.

Τράπεζες υπάρχουν πολλές, Λαϊκή όμως μόνο μια. Εσύ είσαι η μια, στον κόσμο άλλη καμία. Λαϊκή η πρώτη μου αγάπη και παντοτινή, η Λαϊκή ξέρει, με την Λαϊκή την βρίσκω.

Πράγματι τι ευκαιρία και αυτή που μας παρουσιάστηκε. Δηλαδή να κάθεσαι εσύ σαν πτωχός πλην τίμιος βεβαίως βεβαίως πολιτικός-κομματάρχης στο φτωχικό σου και ξάφνου μπαμ σκάζει η είδηση. Κρατικοποιείται η Λαϊκή τράπεζα. Γάμησε τα μαλάκα σκέφτεσαι. Δηλαδή δεν φτάνει που τα ελέγχουμε όλα, τώρα μας δίνεται η ευκαιρία να ελέγξουμε και τις τράπεζες. Τι καλά που τα έκαναν σκατά οι τραπεζίτες!!! Τι καλα τι καλά. Μας έστρωσαν κόκκινο χαλί στην είσοδο της Λαϊκής. Εκεί μπροστά από το γλυπτό αντρικό μόριο.  

Αφήνεις τον καφέ στην μέση, σου φεύγει και λίγο κάτουρο από τον ενθουσιασμό και μπαίνεις τρεχάτος στο φτωχικό, Γερμανικό, 35αρι SUV αυτοκίνητο σου. Φύγαμε. Ολοταχώς για το κόμμα Κιντ. Περνάς όλα τα φανάρια με κόκκινο, όλες τις διαβάσεις χωρίς να σταματήσεις, τρέχεις με χίλια και τελικά παρκάρεις σε διπλή κίτρινη γραμμή έξω από τα γραφεία του κόμματος. Στα παπάρια σου όμως ποιος τολμάει να σε γράψει εσένα. Άλλωστε έχεις και ασυλία.

Μπαίνεις από την πόρτα του κόμματος και  βλέπεις εκεί όλα τα φιλαράκια σου. Τους συναγωνιστές σου. Τα υπόλοιπα τεράστια κομματικά στελέχη. Ναι ναι είναι όντως και αυτοί όσο ενθουσιασμένοι όσο εσύ. Ναι ναι σας έχει φύγει όλους λίγο κάτουρο και φαίνεται. Δεν μπορείτε να συγκρατηθείτε.

Παιδιά αναφωνείς. Δεν ξανάγινε. Μετά που καταφέραμε τόσα χρόνια να πείσουμε τον Κυπριακό λαό ότι μπορούμε να χωρίσουμε θκυο γάρους τάσιερο, και ότι είμαστε σε θέση να διοικήσουμε την χώρα τώρα παρουσιάζονται μπροστά μας νέες προοπτικές. Νέες ευκαιρίες.

Αφού καταφέραμε τόσα χρόνια, μετά από τόσους αγώνες, να διοικήσουμε όλα τα συμβούλια των ημικρατικών, μετά που καταφέραμε να μείνουμε στο προσκήνιο πιππιλόντας το Κυπριακό πρόβλημα, μετά που εφάμε τζαι εσπάσαμε, τώρα ήρθε η μεγάλη στιγμή. Τώρα φίλοι μου μετά που καταφέραμε να γίνουμε πατατάρηδες με τα συμβούλια πατατών, βόθρατζιες με τα συμβούλια αποχετεύσεως, telecom experts με το συμβούλιο της ΑΤΗΚ αλλά γενικώς και αοριστώς experts, ήρθε επιτέλους η ώρα που όλοι περιμέναμε.

Τώρα η μεγάλη ευκαιρία είναι μπροστά μας. Θα γίνουμε πρώτα ενεργειακοί Κροίσοι αφού θα ιδρυθεί κρατική εταιρία που θα ελέγχει τα αέρια, τις κλανιές και τα πετρέλαια μας, αλλά θα γίνουμε επίσης και τραπεζίτες. Ναι ναι Τραπεζίτες. Επιτέλους γιατί όντως αυτό έλειπε από το CV μας. Τραπεζίτες ναι ναι ναι ναι ναι. Θα περνούν τα πετροδόλαρα και θα μπαίνουν στην δική μας τράπεζα. Ναι καλά ακούσατε στην δική μας, την ολόδικη μας τράπεζα.

Τρέξτε πάρτε τηλέφωνα. Βρείτε άτομα για το συμβούλιο πριν μας προλάβουν οι άλλοι. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε αυτό. Το συμβούλιο της Λαϊκής πρέπει να γίνει δικό μας.  Θα γίνουν όλα δικά μας. Θα χεστούμε στο τάλιρο θα τρώμε και με χρυσά κουτάλια. Και ο τρόπος γνωστός έτσι. Δώστε στον κόσμο τυρούδι. Αυξήστε λίγο τις κυβερνητικές θέσεις, κάντε ακόμα κανένα ημικρατικό, δώστε και κανένα επίδομα να τυφλωθούν τα αρνιά ακόμα λίγο.

Βγείτε πείτε τους και πέντε μαλακίες στην τηλεόραση, δημιουργείστε ανασφάλεια, πείστε τους ότι υπάρχει ακόμα Κυπριακό πρόβλημα και μπορούμε να το λύσουμε. Πείστε τους ρε γαμώτο ότι μας χρειάζονται. Μας χρειάζονται και για αυτό μας ψηφίζουν. Πείστε τους και δεν θα χάσετε. Θα χεστούμε σας είπα στο τάλιρο και θα μαζεύουμε τους εμετούς από τους διαδρόμους.

Ναι ναι ναι ναι ναι δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλη ευτυχία. Τι ωραία να είσαι πολιτικός στη Κυπρο. Είχε δίκαιο τελικά ο μπαμπάς μου. Είχε δίκαιο που μου είπε «μπες γιε μου (κόρη μου) στην ΝΕΔΗΚ, ΝΕΔΗΣΥ, Νεολαία ΕΔΕΚ, ΕΔΟΝ και θα με θυμηθείς». Ναι μπαμπά δίκαιο είχες. Thanx daddy. Πόσα πολλά μου έχει προσφέρει πράγματι η πολιτική. Thanx daddy. Thanx

Υ.Γ. Σας παρακαλώ φέρτε τον μηχανισμό. Μόνο αυτός μας σώζει.

The new wave of male moustaches

Είμαι γενικά νάκκο αχάπαρος όσο αφορά τέχνη, λογοτεχνία τζαι ψαγμένη μουσική. Εν διώ τζαι πολύ σημασία. Ακόμα ακούω ας πούμε κλασσικές ροκιές τζαι αρνουμαι να εξελιχτώ. Επίσης για βιβλία και λογοτεχνία μεν με ρωτήσετε. Χέσε μέσα. Όπως τζαι για τέχνη. Ένα φίλος μου είπε κάποτε «τέχνη για μένα ένει να κάτσω να με ζωγραφίσεις τζαι να μου μοιάζει»...Καλά κάπως ακραία η άποψη του αλλά τζαι εγώ εν απέχω πολλά. Εν το πιάνω το θέμα.

Έννα μου πεις είσαι πεζός τζαι βόρτος. Ε μάλλον είμαι αλλά εν πειράζει. Αναγνωρίζω το αλλά εν προσπαθώ να βελτιωθώ. Εν με κόφτει. Εν θα ερκέψω να θκιεβάζω λογοτεχνία, εν θα αρκέψω να πιέννω σε εκθέσεις για να το παίζω κουλτουριάρης, τζαι εν θα αρκέψω να ακούω τούντο new wave of jazz για να μπορώ να μπαίνω σε μουσικές συζητήσεις.

Η Κούλλα (Criticoulla) που την άλλη είναι και πολύ arty farty. Εν μες σε ούλλα τα πιο πάνω. Εν καλλιτεχνικό μυαλό. Εν του ουρανού. Για να καταλάβετε όταν την γνώρισα τζαι επήα σπίτι της για πρώτη φορά αντιλήφθηκα ότι η τηλεόραση ήταν κλειστή! Και μάλιστα επίτηδες! Και μιλούσαν! Αντάλλασαν απόψεις με κρασί για ώρες. Και επαναλαμβάνω προσέξτε. Η τηλεόραση ΚΛΕΙΣΤΗ και ΜΙΛΟΥΣΑΝ!!! Απίστευτο έννεν;;;

Επίσης στο δωμάτιο της για να κοιμηθεί διάβαζε αντί να θωρεί τηλεόραση ενώ δείπνο ετρώαν συνήθως στην τραπεζαρία μαζί με την συγκάτοικο της και μιλούσαν αντί στο σαλόνι μπροστά που την τηλεόραση!!! Extreme or what???

Πέρασε που τότε σχεδόν μια δεκαετία. Κανένας δεν προσπάθησε να αλλάξει τον άλλο (η συνταγή της επιτυχίας).Σιγά σιγά έγινα τζαι εγώ πιο δεκτικός στα πιο παράξενα trends, στην τέχνη (μέχρι και σε μουσεία και galleries επήα ορισμένες φορές), στην μουσική κτλ κτλ. Όϊ πως εμεταμορφώθηκα. Πάλε βόρτος είμαι απλά πιο δεκτικός βόρτος.

Όσο άσχετος είμαι με τα πιο πάνω λοιπόν άλλο τόσο άσχετος είμαι τζαι με την μόδα. Γενικά εν διώ πολλή προσοχή. Ένα τζιν καμιά φανελλούα κατά προτίμηση μονόχρωμη χωρίς πάτσιες κτλ κτλ. Απλά πράματα. Ούτε προσέχω να σας πώ την αλήθκεια πολλές φορές τι φορεί ο κόσμος αλλά ούτε τζαι πως κουρεύεται αν φορεί γυαλιά κτλ κτλ.

Η Κούλλα (Criticoulla) που την άλλη τρώει με τζαι δαμέ αφού εν πιο εναλλακτική. Για να καταλάβετε σε μια που τες πρώτες μας εξόδους (όταν ακόμα κλαμπάραμε) εκατέβηκε με την συγκάτοικο της στο κλάμπ τζαι εστιλλομάθκιασα.

Τζαι οι θκυό τους βάλλω στοίχημα πρέπει να είχαν περάσει που μάντρα στη Αθηένου τζαι να κλέψαν κανένα πεμπέρι πριν φκουν έξω. Η μια εφόρε προβιά σε λαχανί χρώμα για παλτό ενώ η δική μου ένα παράξενο ζώο για μπότες ενώ ήμουν σίουρος ότι πρέπει να είσιε βάλει το δακτύλι της μες την πρίζα για τουλάχιστον 10 δευτερόλεπτα πριν έρτει. Εν εδικαιολογείτουν διαφορετικά έτσι μαλλί.

Σιγά σιγά όμως με λίγη εξάσκηση έγινα τζαι εγώ πιο ευέλικτος όσο αφορά την εμφάνιση. Ο καθένας ότι θέλει φορεί. Φυσικά ορισμένα δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα και ασχολίαστα. Εν αμαρτία. Όπως ας πούμε τα κολάν με κώλο αεροδιάδρομο που σχολιάσαμε σε προηγούμενο πόστ. Όπως επίσης και το αντρικό σορτσάκι με επένδυση αρχιδάκια σε κοινή θέα στο εσωτερικό...

Αλλά τούντη νέα μόδα εν την πιάνω με τίποτε ρε κουμπάρε. Τζαι ρώτησα την Κούλλα (Criticoulla) γιατί γυρίζουν όπως τους μαννούς τούτοι ούλλοι μες τον κόσμο τζαι η απάντηση ήταν… «Εν hipsters.

Μάλιστα οκ έπιατο.

Εν έχω κάποιο σχόλιο για τα ρούχα τους. Εμένα εν άλλο που μου φάτσησε στο μάτι. Εν που τον λαιμό τζαι πάνω που εν το πιάνω ρε φίλε.

Που πότε το λειρί του κόκορα  μαζί με το mullet εγίναν πάλε της μοδας; Μα νομίζω ως πρόσφατα το λούκ Στάθης Ψάλτης και Σταμάτης Γαρδέλης στην ταινία έλα να αγαπηθούμε Ντάρλιγκ θεωρείτο ξεπερασμένο. Καλά τζαι εγώ μέσα μέσα μπορεί να εμφανίσω κανένα mullet αλλά κατά λάθος. Απλά επειδή εν έχω καλές σχέσεις με τον μπαρπέρη μου. Οϊ ότι το επιδιώκω.

Γιατί τζείντο γυαλί το τεράστιο το κοκκάλενο της μυωπίας; Που χώνει μούττη μάθκια βούτσες τζαι μέτωπο γιατί έγινε πάλε την μόδας; Μπορείς αν θέλεις να γυρίσεις τζαι την κελλέ σου για να δεις κάποιον. Εν τζαιν ανάγκη να έσιεις περισκόπιο.

Τζαι το σιειρότερο. Πέτε μου πλιζ πότε έγινε πάλε της μόδας το μουστάτζι. Τι εν τούντο πράμα ρε παιθκιά; Τζείντο αγνό παρθένο μουστάτζι . Τζείνη η παρεξήγηση τρίχας. Τζείντο πράμα που αν τους εθώρεν ο παππούς μου στο χωρκό ήταν να τους κόψει μιαν αξινόστραφη να φαν τζαι μιαν που τον τοίχο. Η τρίχα στο υπόλοιπο σώμα ξιουρισμένη αλλά πάνω που το στόμα θέλουμε μια τάτσα.

Αφού χρυσέ μου εν το έσιεις το άθλημα τι το παλεύκεις; Αξιούριστος δέκα μέρες να μείνεις πάλε η τρίχα σου εννάν λιότερη που νεαρό παπά της ιερατικής. Αφού αν πάεις στην στετέ σου στο χωρκό έννα σε πιάει στο μαϊττάπι γιατί το δικό της μουστάτζι εν πιο μιάλο που το δικό σου.

Κάποτε το πασιή, μακρύ, αδρωπινό μουστάτζι ήταν ένδειξη ανδρισμού. Το μουστάτζι είχε την δική του ιστορία στον παλιό καλό Κύπριο. Όσο πιο πασιη τζαι μακρύ το είσιε τόσο πιο μεγάλα τα είσιε τζαι πουκάτω. Τωρά τι; Τι σημαίνει τζείντο πράμα; Αν θα αφήκεις να αφήκεις. Οξά έμεινε μας μόδα που τον τζαιρό του Τάσσου; Γελοιοποιήσαμε τζαι το μουστάτζι πιον.

Τζαι στην ερώτηση στην Κούλλα (Criticoulla) (που ξέρει πολλά τζαι ο νους της κατεβάζει) «καλά αφήνουν το προς ένδειξη διαμαρτυρίας σε κάτι; Αφήνουν το ίσως ως αντίδραση σε κάτι»; Η απάντηση ήταν από ότι ξέρω όχι. Εν μόδα.

Ε να το σιέσω για μόδα αν ένει να γυρίζω σαν τον μαννό.

Είμαι λαλείτε εγώ πολλά ιδιότροπος;

Χρόνους μας πολλούς

Να ζήσετε φίλοι μου. Να σας ζήσω τζαι εγώ να με σιέρεστε. Να μας ζήσει η Κύπρος μας. Να μας ζήσουν τζαι οι πολιτικοί μας αρχηγοί. Να μας ζήσουν οι οπαδοί της ΑΕΛ. Να ζήσουμε ούλλοι ανεξαιρέτως.

Σήμερα 15 Μαΐου γιορτάζει ο μεγάλος Άγιος προστάτης της Κύπρου. Ο Άγιος Πανηγύριος μεγάλη η χάρη του.

Δεν είναι διαδεδομένο όμως το όνομα του στην Κύπρο αν και ο άγιος είναι Κύπριος. Άγια ολάν. Φυσικά και είναι Κύπριος. Τι άλλο θα μπορούσε να ένει δηλαδή; Ισπανός; Χορχε Πανηγύριος Ντε Λα Χορκάτες; Χλωμό. Εν Κυπραίος φυσικά.

Μεν το σκέφτεσαι όμως άγιε μου. Εν πειράζει που δεν θα συναντήσεις πολλούς Κύπριους συνονόματούς σου. Γιατί στην χώρα που σε γέννησε οι συμπατριώτες σου τιμούν την μνήμη σου καθημερινά. Χωρίς να χρειαστεί να βαφτίσουν τον γιο τους Πανηγύριο. Είμαστε ούλλοι παναυρκα έτσι τζαι αλλιώς άγιε μου. Τιμούμε σε άγιε μου μεγάλη η χάρη σου.

Χρόνια μας πολλά.

Ναβάρο Λέλλα go home

Για τους περισσότερους από εσάς το εν λόγω ποστ θα είναι μάλλον αδιάφορο. Αλλά δεν πειράζει έπρεπε να το γράψω.

Δεν είμαι Ολυμπιακός δεν είμαι Παναθηναϊκός είμαι φαν του μπάσκετ. Και αυτή την περίοδο παίζεται το final 4 στην Κωνσταντινούπολη. Οι τελικοί δηλαδή του Πανευρωπαϊκού συλλόγων με την συμμετοχή του Ολυμπιακού αλλά και του Παναθηναϊκού. Σε περίοδο κρίσης μάλιστα. Εντυπωσιακό.

Την Παρασκευή ο Παναθηναϊκός έχασε δυστυχώς από την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ Μόσχας και δεν πέρασε στον τελικό. Ο Ολυμπιακός όμως πάτησε στον λαιμό την μεγάλη Barcelona και την άφησε εκτός τελικού…Αντιμετωπίζει λοιπόν σήμερα την ΤΣΣΚΑ σε ένα τελικό για το μεγάλο τρόπαιο.

Μακάρι λοιπόν να το πάρει όπως το πήρε και ο Παναθηναϊκός έξι φορές και αναδείχτηκε καλύτερη ομάδα της Ευρώπης την τελευταία εικοσαετία.

Για μένα όμως η νίκη του Ολυμπιακού επί της Barca είχε και ένα άλλο ξεχωριστό βραβείο. Το γεγονός ότι και πάλι το ρεζίλι του Ευρωπαϊκού μπάσκετ αυτός ο γελοίος ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο πήρε τον πούλλο του Μάντζαρη του Σπανούλη και των άλλων παιδιών του Ολυμπιακού. Όπως πήρε και πέρσι τον πούλλο του Καλάθη όταν απέκλεισε την Barcelona ο ΠΑΟ στα προημιτελικά.

Μεγάλος παίχτης ο οποίος αδικεί τον εαυτό του με τα καμώματα και τους θεατρινισμούς του. Τώρα ακόμα και στα τελειώματα του προσπαθεί ακόμα να κερδίσει τα παιχνίδια με ψέματα και θεατρινισμούς. Όταν δεν του βγαίνει το παιχνίδι προσπαθεί να το κερδίσει με το ζόρι ζητώντας την εύνοια και τα σφυρίγματα της διαιτησίας. Πήρε όμως και φέτος τον πούλλο.

Αφιερώνω λοιπόν αυτό το ποστ στην μεγαλύτερη ΛΕΛΛΑ του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Καλό ταξίδι να έχεις λοιπόν Χουάν. Η Βαρκελώνη σε περιμένει.

Bank Run

Το παραμυθάκι μας ξεκινάει κάπως έτσι….

Κάποτε υπήρχε ένα εύρωστο και δυνατό τραπεζικό σύστημα στην βλακονησίδα που λέγεται Κύπρος. Για κάποιον λόγο η μικρή, ασήμαντη και ταλαιπωρημένη αυτή χώρα έπεισε πολλές εταιρίες ξένων συμφερόντων να εγκατασταθούν στο νησί και να φέρουν τα λεφτά τους. Η κίνηση απογειώθηκε όταν ο χογλακόροτσος μπήκε στην Ευρωπαϊκή ένωση και στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και έθεσε τον εταιρικό του φόρο στο 10%.

Τότε έγινε το έλα να δεις. Πανικός στην βλακονησίδα. Το μαύρο χρήμα έρεε στην οικονομία άφθονο. Μαύρα κατάμαυρα λεφτά έρχονταν από Ρωσίες Λετονίες, Ουκρανίες και άλλες δημοκρατικές χώρες. Πλένονταν καθαρίζονταν ξυριζόταν γυαλίζονταν από τις Κυπριακές τράπεζες με την βοήθεια κυβέρνησης λογιστών και δικηγόρων και ήταν πλέον έτοιμα για ανακύκλωση στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι κάτοικοι της βλακονησίδας έγραφαν στα τεράστια τριχωτά τους παπάρια όλες τις προειδοποιήσεις των Ευρωπαίων για το λεγόμενο money laundering. Τι λένε ρε οι βλάκες. Σιγά, τι θα πει μαύρο χρήμα.

Έστησε λοιπόν το uber νησί της μεσογείου όλη την οικονομία του σε αυτό το ψέμα. Το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού της βλακονησίδας ήταν πλέον δικηγόροι, λογιστές, τραπεζικοί. Όσοι από αυτούς βαριόντουσαν να δουλέψουν ήταν κυβερνητικοί, ενώ οι υπόλοιποι εγαλεύκαν τουρίστες ή έπαιζαν τους developers. Το χρήμα έρεε άφθονο. Το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων κυκλοφορούσε πλέον με γερμανικά αυτοκίνητα και ύφος κόντε ρεπανάκια.

Οι Κύπριοι άντρες είχαν λύσει πλέον όλα τους τα σοβαρά προβλήματα και το μόνο που  είχε απομείνει ήταν οι τρίχες. Ο Κύπριος άντρας κυβερνητικός, τραπεζικός, δικηγόρος, λογιστής μη έχοντας να ασχοληθεί πλέον με βιοποριστικά θέματα κήρυξε ιερό πόλεμο κατά της φύσης και της τρίχας με όπλο την χαλάουα και το λέιζερ. Επίσης δεύτερο του σπίτι έγινε πλέον το γυμναστήριο και το σφίξιμο μέχρι πορδής.

Η Κύπρια γυναίκα από την άλλη συγκεντρώθηκε αποκλειστικά στο αιδοίο της. Ξαλαφρωμένη και αυτή από όλα τα βιοποριστικά προβλήματα της έκανε το ξύρισμα επιστήμη. Χωρίς τρίχες, με ολίγη, με γραμμή, με καρδούλα, κωλοτρυπίδα bleach και πάει λέγοντας. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

Επίσης η μικρή-μικρός Κύπρια-Κύπριος σπουδασμένη-ος 25άρης χλιδάνεργος κυκλοφορούσε με το αυτοκίνητο που του αγόρασε ο μπαμπάς ενώ παραπονιόταν γιατί τάχα δεν βρίσκει την δουλειά που θέλει. Ποία είναι αυτή; Μα φυσικά κάποια από τις πιο πάνω που αναφέραμε. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν προσβολή για την μικρή-μικρό Κύπρια-Κύπριο σπουδασμένη-ο 25άρη.

Άλλο φρούτο που άνθισε την τελευταία δεκαετία ήταν φυσικά και οι μικροί καυλιτέχνες που πέρασαν και αυτοί μια τεράστια περίοδο άνθησης. Αυτούς τους μικρούς ατάλαντους με το ζόρι καυλιτέχνες τους οποίους σπούδασε ο μπαμπάς στο εξωτερικό και γύρισαν στην Κύπρο διψασμένοι για κουλτούρα και καθόλου άγχος αφού θα τους ταίζει έτσι και αλλιώς ο μπαμπάκης μια ζωή.

Ήταν όλοι τους πλέον άρχοντες. Έγιναν μάλιστα και ρατσιστές. Η Κύπρια φυλή έπρεπε να μείνει καθαρή. Όλοι αυτοί οι λευκοί ευρωπαίοι Κύπριοι δεν μπορούσαν να συνυπάρξουν με τους σκουρόχρωμους μη Ευρωπαίους αλλά και ούτε και με τους φτωχούς ανατολικοευρωπαίους. Παρόλα αυτά είχαν όλοι τους μια σκουρόχρωμη Φιλιππινέζα να τους υπηρετεί, ένα Ρουμάνο να τους χτίζει το σπίτι, ένα Σριλανκέζο να τους ξεσκατίζει τον γέρο τους και μια Μολδαβή να τους παίρνει τσιμπούκι τις Κυριακές.

Και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Στην βλακονησίδα βγήκε πρόεδρος ο αρχι-κομμουνιστής ο οποίος φρόντισε να επισπεύσει την διαδικασία διάλυσης. Όλα τα σκατά που μάζεψαν οι πιο πάνω «επαγγελματίες» αλλά και το σάπιο σύστημα που έστησαν οι προκάτοχοι του ξαφνικά αποκαλύφτηκαν. Ήταν που ήταν όλα χτισμένα στην άμμο τους έδωσε ο κομμουνιστής πρόεδρος-νίντζα μια αριστερή κλωτσιά με τις Εσέλ κλάτσες και το παπουτσάκι-γαλόσια και τα έκανε όλα μαντάρα. Διαλύθηκε το μικρό συννεφάκι του Κύπριου-Κύπριας και ξαφνικά είναι όλα διαφορετικά.

Ο Κύπριος κυβερνητικός νιώθει την απειλή της μείωσης μισθού. Ο τραπεζικός-δικηγόρος- λογιστής νιώθει την απειλή της απόλυσης. Ο developer είναι ήδη άνεργος ενώ οι απόλυτες εταιρίες, οι Κυπριακές τράπεζες, βρίσκονται πλέον στο χείλος του γκρεμού.

Η επόμενη σελίδα της ιστοριούλας μας έχει τίτλο Bank run. Εκεί όπου καταρρέει μια τράπεζα γιατί όλοι οι καταθέτες τρομοκρατημένοι ζητούν ανάληψη των χρημάτων τους ταυτόχρονα.  Και το βιβλίο κλείνει με την χρεοκοπία της τράπεζας και με τους καταθέτες αγανακτισμένους να χάνουν τα λεφτά τους. Θα τους σώσει όλους η κυβέρνηση λένε οι ειδικοί. Αμ δε λέω εγώ.

Η ιστοριούλα με την Northern Rock δεν είναι μακριά. Υπάρχει όμως μια τεράστια διαφορά στα δύο παραμύθια. Στο δικό τους παραμύθι το Ηνωμένο Βασίλειο είχε την οικονομία αλλά και την ράχη να την σώσει. Στο δικό μας όμως η μικρή και ασήμαντη βλακονησίδα ούτε τον εαυτό της δεν μπορεί να σώσει.

Λέτε να το δούμε και αυτό; Ποιος ξέρει μπορεί. Τίποτε δεν είναι πλέον απίθανο.

Τέλος του παραμυθιού. Καληνύχτα σας.

The end

This is the end…beautiful friend....
This is the end…my only friend. The end

Αυτό είναι το the end των Doors. Ταιριάζει απόλυτα για την μητέρα Ελλάδα μετά την ψεσινή εκλογική μάχη. Τα δύο μεγάλα κόμματα καταποντίστηκαν. Η Νέα δημοκρατία βγήκε πρώτο κόμμα με μόλις 19%. Δεύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ που τετραπλασίασε τα ποσοστά του και τρίτος και καταϊδρωμένος ο πράσινος ήλιος με μόλις 13%!

Ο Καμένος σαν ανεξάρτητος Έλλην πήρε 10.5% και οι ηλίθιοι του ΚΚΕ 8.4%. Το χειρότερο όλων όμως είναι η εκλογή των ακόμα πιο ηλίθιων της Χρυσής Αυγής οι οποίοι μπήκαν στην βουλή με 21 αρνιά (αν δεν κάνω λάθος) και 7%.

Ο Έλληνας ψηφοφόρος φίλοι μου έδειξε τα αρχίδια του σε αυτούς που τον οδήγησαν προς τα σκατά (ΠΑΣΟΚ, ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ). Δυστυχώς όμως και αυτοί που εξέλεξε δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να τον βγάλουν από τα σκατά. Γιατί και αυτοί οι αντιδραστικοί που είναι όλοι τους εναντίον του Μνημονίου, δεν θέλουν να συνεργαστούν για να στήσουν κυβέρνηση με κανένα. Ούτε ο Τσίπρας ούτε η ευθυνόφοβη Παπαρήγα που λατρεύει να είναι αντιπολίτευση αλλά ούτε φυσικά και η Χρυσή αυγή.

Το πιθανότερο σενάριο λέει πλέον ότι η Ελλάδα φεύγει από το κοινό νόμισμα. Φεύγει και χρεοκοπεί. Αυτό το βλέπουν οι αγορές και το Ευρώ κατρακυλά από ψες το βράδυ όπως και τα χρηματιστήρια Ελλάδας και κατ επέκταση Κύπρου.

Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι φτάσαμε σε ένα σημείο όπου η Ελλάδα εμπιστεύεται, ελλείψει εναλλακτικής λύσης, την τύχη του σε κομμουνιστές και νεοναζί. Εμπιστεύεται την τύχη του σε λαοπλάνους Τσίπρες ενώ αναγκάζεται ακόμα και τώρα ένα 34% του λαού να ψηφίσει αυτούς τους ίδιους που τον κρέμασαν.

Και ποιος φταίει για αυτή την κατάντια; Φταίνε βέβαια οι Έλληνες αλλά όχι μόνο. Γιατί κύριοι της Ευρώπης όταν από την μια μέρα στην άλλη αναγκάζεται ένας λαός σε ποσοστό 7% να ψηφίσει τους νεοναζί και σε ποσοστό 8.5% τους κομμουνιστές τότε κάτι προφανώς έχει πάει πολύ λάθος. Κάτι πήγε λάθος στο πείραμα που λεγόταν συνετίζουμε το άτακτο κράτος.

 Φίλοι μου αυτό είναι το τέλος της Ελλάδας όπως την ξέραμε. Είτε βγει τελικά κυβέρνηση είτε όχι. Η μόνη λύση πια για τον Έλληνα είναι η μετανάστευση. Είναι δυστυχώς όμως και το τέλος για την Κύπρο. Η βοήθεια και οι όροι έρχονται. Το λέμε χρόνια αλλά δεν κάναμε απολύτως τίποτε. Τίποτε γιατί όπως και η Ελλάδα έτσι και η Κύπρος διοικείται από ηλίθιους.

 Μόνη μας σωτηρία πλέον οι προοπτικές του αερίου. Μόνη σωτηρία της Ελλάδας.....Μάλλον καμία

 The end.
 Enjoy

Η ερωτική πρωτεύουσα

Εν θα γράψω τίποτε σήμερα για τον πρόεδρο και το σινάφι του. Θα σεβαστώ ότι εχτες πρωτομαγιά γιόρταζαν και αυτός και το κόμμα του και τέτοιες μέρες είναι όντως ιερές για το Ακέλ. Δεν ειρωνεύομαι τους τεράστιους αγώνες που έκανε για την εργατιά το Ακέλ αλλά πλέον θεωρώ τέτοιες γιορτές στον δυτικό κόσμο σαν ξεπερασμένες. Όπως είναι και η μέρα της γυναίκας.

Άσχετο. Σήμερα θα ασχοληθώ με το διεστραμμένο Λευκωσιάτικο Flirt. Εγώ είμαι εκτός παιχνιθκιου εδώ και χρόνια. Άρα δεν αναγκάζουμαι να πηαίνω σε τόπους όπως το Aperitivo τα Σφινάκια το Mo και άλλα παρόμοιου τύπου παζάρκα. Οι φίλε μου. Ένα που τα θετικά που σου δια η δέσμευση εν η δυνατότητα να πηαίνεις μόνο τζαμέ που σου αρέσκει. Να πάεις ας πούμε σε μια μπυραρία να πιεις μπύρες τζαι ας μεν δεις θηλυκό μπροστά σου. Να πάεις σε κανένα πιο ψαγμένο μπαράκι με ωραία μουσική. Να πάεις ακόμα τζαι σε ένα ροκάδικο που βρωμά μασχαλίλλα. Γενικά να κάμνεις τζείνο που σου αρέσκει χωρίς την πίεση του ζευγαρώματος. Έχει και το καμάκι-φλερτ την χάρη του θα μου πείτε. Φυσικά και ναι. Αλλά στην Λευκωσία το φλερτ ήταν πάντα ένα άθλημα για γερούς και παράξενους παίχτες. Κάτι όπως το Lacrosse.

Ήρτε λοιπόν το σαββατοκύριακο που λέτε ένας φίλος που την Λεμεσό να βγούμε. Γερό λυκόσκυλο ο φίλος, Λευκωσιάτης στην καταγωγή αλλά τα τελευταία χρόνια εργάζεται στην Λεμεσό. Στην πόλη όπου το παιχνίδι έχει ανεβεί σε άλλα επίπεδα. Οι ξένες και οι ξένοι που έχουν κατακλύσει την πόλη έχουν ανεβάσει το επίπεδο του κολλήματος στο υπερπέραν. Σε επίπεδα όπου η Κύπρια-Λεμεσιανή έχει αναγκαστεί να βγάλει το σκουπόξυλο και να χαλαρώσει αφού ο ανταγωνισμός προς εξεύρεση αρσενικού έχει γίνει πολύ έντονος. Ο Κύπριος Λεμεσιανός από την άλλη έχει μετατραπεί σε αρπαχτικό. Τι αρπαχτικό όμως....Εν Στούκας βομβαρδιστικό που έγινε. Ότι κινείται πυροβολείται. Να μεν δει ξανθό. Όντως εντυπωσιακή η κατάσταση εκεί στο Λιμάνι.

Ήρτε που λέτε ο παρέας με την νοοτροπία του λυκόσκυλου στην Λευκωσία. «θέλω να πάμε κάπου που να έσιει κατάσταση. Οι να με πάρεις καμιά μπυραρία πάλε». Ότι θέλεις φιλούι μου λαλώ του τζαι παίρνω τον στο one and only jet set bar. To bling των bling ω bling. Εκεί που πάει όλη και καλά η αφρόκρεμα της Λευκωσίας. Εκεί που πάει αυτός που κρατά Lamborghini αλλά και αυτός που κρατά Mazda και ντύνεται και συμπεριφέρεται σαννα τζαι κρατά τζαι τζείνος Lamborghini. Εκεί που πάει η Λευκωσιάτισσα μετά που ξόδεψε τον μισό μισθό της για κομμωτήρια, αισθητικούς, νυχούες τζαι παρανυχούες για να έβρει γαμπρό. Με λίγα λόγια ένα μεγάλο μπουρδέλο.

Εγώ είχα όντως τζαιρό να πάω. Τζαι στο συγκεκριμένο αλλά και σε άλλα παρόμοιου τύπου. Κάθε φορά που πάω λοιπόν εντυπωσιάζομαι. Και γαμώ τους τόπους. Να μου πεις γιατί παν τούτοι ούλλοι τζαμέ για την μουσική, οξά για την ωραία ατμόσφαιρα; Σκατά.. Ούλλοι τούτοι οι τόποι εν τζαι καλά μες την τρελή χλιδή. Εμυρίστηκαν τα ψώνια τζαι πουλούν τους τζείνο ακριβώς που θέλουν. Να γυαλιζουν δηλαδή ούλλα. Που την κατουρίστρα ως τα τραπέζια που κάθεσαι. Bling bling bling. Το παν όμως εν το παιχνίδι που παίζεται σε τούντα μπάρ.

Οι κοπέλες που την μια εν ούλλες οι ίδιες. Ξανθές μελαχρινές ούλλες οι ίδιες. Γυαλίζουν τζαι έχουν ένα στέφανο γυρώ που την τζεφαλή τους. Θυμίζουν μου τζείντην εκπομπή της Σεμίνας Διγενή που της έβαλλαν φίλτρο στην κάμερα για να φαίνεται λεπτή τζαι να λαμπιρίζει. Ε κάπως έτσι. Τζαι το ωραίο. Καπνίζουν ούλλες τζείντη παρεξήγηση τσιάρου. Τζείντο μαννό το λεπτό τάχα μου σσικ.

Οι άντρες......Ω τι να πεις για τους άντρες. Τα Burberrys τους με γυρισμένο το μανίτζι για να φαίνεται το καρούι, με τα Polo τους με τα ρολόγια τους τα ακριβά. Κομπλέ κανονικά. Τζαι ο πούρος. Πιιιιι. Πολύς πούρος ρε γαμώτο. Ούτε στην Αβάνα έτσι πράμα εν θωρείς.

Εγώ εφά το φαούι μου ήπια τα ποτά μου τζαι πραγματικά απολάμβανα την νύχτα παρακολουθώντας. Εντωμεταξύ στην παρέα ήρταν τζαι 2-3 γκομενίτσες φίλες του παρέα μου μαζί με ακόμα 2-3 άλλα λυκόσκυλα έτοιμα for attack. Η μια γκόμενα όντως πολύ εντυπωσιακή. Ψηλή, όμορφη, ωραίο σώμα, κοινωνική και......Κυπραία!!!! Εντυπωσιακό γιατί συνήθως έτσι φρούτα εν όπως το παγόβουνο του τιτανικού. Λαλείς τους άλοοοο... τζαι λαλεί σου talk to the hand asshole.

Anyways…Η παρέα ήπιε και χαλάρωσε. Κατά τες θκυο είπαμε να τζυλήσουμε παρακάτω. Στο γνωστό club στα φώτα του Γαβριηλίδη που κάθε Λευκωσιάτης και μη που σέβεται τον εαυτό του, έχει μεθύσει τουλάχιστον μια φορά στην ζωή του εκεί μέσα. Τζαμέ το παιχνίδι άναψε για τα καλά. Τα λυκόσκυλα της παρέας εξαπολύθηκαν, οι γυναίκες (συμπεριλαμβανομένης και της γκομενάρας) λικνίζονταν στους ρυθμούς του......εεε.....εν το ξέρω το τραγούδι αλλά έτσι τζαι αλλιώς εν έσιει σημασία ούλλα τα ίδια ένει. Εγώ με τον ένα τον παίχτη εκόψαμε στην μια άκρη του τραπεζιού. Οι άλλοι κοπέλες τζαι άντρες ήταν ήδη σε ζευγάρια τζαι ετρίφκουνταν με δικαιολογία τον χορό.

Τον παίχτη λοιπόν που εστεκετουν δίπλα μου εν τον ήξερα. Φίλος του φίλου. Σαραντάρης, ελεύθερος, καθόλου πολιορκημένος και εξέπεμπε γενικά μια εικόνα και είχε ένα βλέμμα.... γαμώτο θέλω πολλά αλλά εν μπορώ. Για να μεν φανώ κακός θα πω μόνο ότι εν ήταν τζαι κανένας Brat Pit. Είπα να του μιλήσω μιας τζαι οι άλλοι ετρίφκουνταν τζαι εκόψαμεν μόνοι μας. Να μεν φανώ ο γνωστός αντικοινωνικός (με τους άγνωστους) critic. Τι να πεις με κάποιον όμως που δεν γνωρίζεις καθόλου;

«Εεεεε έσιει καλή κίνηση πόψε ρε φίλε α»; Λαλώ του με νόημα. «Ε....έτσι τζαι έτσι ρε φίλε....Εν έσιει καμιά της προκοπής» απαντά μου. Χμ. Οκ. Θωρώ γυρώ μου. Εντάξει η Angelina εν είσιε έρτει αλλά οϊ να μας σκαρτάρει τζαι ούλο το club. «Εκόψαμε σε γωνιά που εν ούλλες χάλια» συμπληρώνει. Κοιτάζω τζαι εγώ γυρώ μου. «Ε εντάξει ρε φίλε έσιει τζαι καλές. Τζείνη ας πούμε τζαμε κάτι λαλεί» Γυρίζει ο παίχτης μου θωρεί την, γύρνει τζαι νάκκο την σκατόφατσα του δεξιά τζαι τι μου λαλεί; «Ε φίλε εν ιξέρω ίνταλως σου φαίνεται έσένα αλλά για μένα εν στισιό»

Ντοϊγκ. Τι λε ρε μεγάλε σκέφτουμαι. Που η φάτσα σου εν όπως τον Κουασιμόδο που του επήε λάθος το σολάριουμ. Που είσαι όπως τον Ρόκκο πριν γεμώσει τους λάκκους της ακμής στην φάτσα του. Κιάολε τι να πεις. Μακάρι να είχα την μισή ιδέα για τον εαυτό μου που έσιεις εσύ με έτσι φάτσα τζαι ήταν να πάω πολλά μπροστά. Γάμησε τα. Πραγματικά γάμησε τα. Χαμογέλασα λοιπόν τζαι σκέφτηκα πελλός που σου εμίλησε.

Το ωραίο όμως ήρτε μετά. Όταν ο γκόμενος μας εντός 15 λεπτών μιλούσε και τριβόταν με μια........ πως να την χαρακτηρίσω για να μεν φανώ κακός. Έφερνε νάκκο της Charlize Theron στο monster. Προσέξετε όμως. Στο Monster όϊ σε άλλο έργο. Γυρίζω προς το μέρος του τζαι πριν προλάβω να πω τίποτε δηλώνει. «Κιάολε ίντα μπου μας κάμνει το ποτό ρε χεχεχε. Πέφτουν πολλά τα στανταρντ».

Χαμογέλασα τζαι σκέφτηκα θεε μου τι βλάκας. Που σε ρε μεγάλε. Πόσον επρόλαβες τζαι ήπιες μεταξύ του χαρακτηρισμού «στισιό» τζαι τούτης; 15 λεπτά επεράσαν τα γέριμα. Τέλως πάντων.

Από την άλλη η κοινωνική γκομενάρα η οποία χόρευε και τριβόταν ασταμάτητα κατάφερε να απομυθοποιηθεί. Η θεωρία που λαλεί ότι όλες οι γκόμενες όσο ωραίες τζαι αν ένει δεν μπορούν να ξεφύγουν από ένα κλασσικό γυναικείο χαρακτηριστικό επαληθεύτηκε και πάλι. Πρέπει να είναι και να νιώθουν ποθητές. Και όταν η γκόμενα είναι ωραία το γυναικείο αυτό χαρακτηριστικό είναι ακόμα πιο έντονο. Η τύπισσα ήταν κλασσική cockteaser. Δηλαδή είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα κάτσει σε κανένα αλλά λικνίζεται μιλά και φλερτάρει με όλο το τραπέζι. Κάμνει τους την τούρμπο τζαι μετά πάει σπίτι μόνη της. Κλασσική περίπτωση. Έσιει πολλές γκομενες που την βρίσκουν έτσι.

Πως τις αντιμετωπίζεις; Απλά δεν τους μιλάς όλη νύχτα και δεν ασχολείσαι καθόλου μαζί τους. Η συγκεκριμένη στο τέλος αφού άναψε όλα τα λυκόσκυλα της παρέας ήρτε τζαι στο έναν της παρέας που δεν της έδωσε καμία σημασία να τον χορέψει. Να μεν πάει σπίτι τζαι να της μείνει ο καημός ότι άφησε έναν που εν του την έκαμε τούρμπο. Καλα σιγά να μεν σε χορέψω σκέφτηκα. Δαμέ επαντρεύτηκα τζαι χορό εν έκαμα. Έπεψα την παρακάτω να παιδέψει άλλον.

Γενικά πρέπει να πω ότι ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα νύχτα. Πολύ μα πάρα πολύ ποτό και ενδιαφέρον περιβάλλον. Ειδικά αν είσαι ανθρωπολόγος, που by the way δεν είμαι. Είχα πεθυμήσει να πάω να δω τι καταγίνεται τζαι τούντο κομμάτι της Λευκωσίας. Είχα κόψει πολλά πίσω. Ενδιαφέρον αλλά οϊ πολλά συχνά.

Α τζαι σε περίπτωση που διερωτάστε. Κανένα λυκόσκυλο δεν έκαμε τίποτε με καμιά, ο κουασιμόδος έφυε χωρίς την Charlize Theron στο monster, και κανένας εννοείται δεν μπήκε στο βρακάκι της γκόμενας. Που τον πολύ χορό τζαι το τρίφτου τρίφτου όμως τα λυκόσσυλλα επήαν σπίτι να κάμουν το άλλο το άθλημα να ξεφορτώσουν. Ε τι να σας κάμω κοπέλια. Η cockteaser γράφει το πας το μέτωπο της. Αν μεν είσαι στραός θωρείς το.