Είσαι κρίμα ρε

Εν μπορώ ρε παιθκιά άλλο. Τι προσπαθεί να κάμει ο άρχοντας της βλακείας μαζί με τους υπηκόους; Τι σημαίνει «εγώ μαθαίνω τα ούλλα τελευταίος, τζαι εν τεράστιο το ποσό ρε Βάσο τζαι εγώ εν υπογράφω έτσι πράμα». Κουμπάρε Τζίμη αν επήεννες σε 5 λιότερα εγκαίνια, χοροεσπερίδες τζαι κηδείες τον μήνα μπορεί να έβρισκες ώρα να κάτσεις με τον υπουργό οικονομικών τζαι τον κεντρικό τραπεζίτη σου να σου εξηγήσουν τι σκατά γίνεται με την οικονομία. Με απλά λόγια φυσικά για να μπορείς να καταλάβεις ακόμα τζαι εσύ.

 

Αλλά όι....Εσύ επιμένεις να κάμνεις εγκαίνια σε εκθέσεις στην Θεσσαλονίκη τζαι να πιένεις στην Μάλτα καλεσμένος του Πρίγκιπα και Μέγα Μάγιστρου του Τάγματος των Ιπποτών για να σε παρασημοφορήσει. Εγώ έννα σπάσω ίντα παράσημο σου έδωκε. Το παράσημο του Μέγα Άχρηστου που λαλεί τζαι ο Κοριός του Πολίτη; Άσε την επίσκεψη στον Πάπα μαζί με τις ταλιμπάν-νίντζα Ερατώ και Έλση. Ήμαρτον πιον φτάνει ρε.

 

Το κακό ένει ότι μαζί σου εν μπορώ καν να νευριάσω. Με τον Τάσσο ας πούμε έφκαινα που τα ρούχα μου (by the way εξαιρετικό θέαμα). Έθελα να πέσω πάνω του να τον φάω ζωντανό με τες μαλακίες που έκαμνε. Η μεγάλη διαφορά όμως ένει ότι τζείνος αντιλαμβάνετουν το. Έξερε τι έκαμνε. Τζαι έκαμνε το εις γνώσει του λόγω του παλιοχαρακτήρα και της υπεροψίας του. Εσύ εν καταλάβεις τζαι κάμνεις τα. Εν καταλάβεις είσαι κρίμα. Πως να νευριάσω. Έννα θυμώσεις ας πούμε ενός μωρού γιατί σιέζει πάνω του; Όχι φυσικά κάμνεις υπομονή τζαι παίρνεις το τουαλέτα κάθε φορά που σφίγγεται. Κάτι παρόμοιο είσαι τζαι εσύ.

 

Σε μια άλλη νότα σήμερα έμαθα κάτι το οποίο πιστοποιεί ότι σε τούντη χώρα ότι τζαι να πάθουμεν εν λίο μας. Την ίδια στιγμή που φωνάζουμε για την κωλοκατάσταση που επικρατεί στο δημόσιο και πόσα πρέπει να αλλάξουν για να καταστεί λειτουργικό οι αρμόδιοι καρφώνουν το μαχαίρι μόνοι τους.

 

Την ίδια στιγμή που ζητείται από την Τρόικα η ιδιωτικοποίηση της CYTA και οι δικοί μας φωνάζουν ότι κλέβουν τον πλούτο της χώρας κάμνουν ταυτόχρονα κινήσεις οι οποίες φέρουν την κοινή γνώμη εναντίον τους. Σήμερα με την συγκατάθεση του Γενικού διευθυντή ανακοινώθηκε σε όλους τους υπαλλήλους ότι ο υποψήφιος για την προεδρία Γιώργος Λιλλήκας θα επισκεφτεί τον οργανισμό για γνωριμία με τους υπαλλήλους!!!!!!!

 

Μα είσαστε σοβαροί ρε; Διεφθαρμένα καλοβολεμένα υποκείμενα. Τι γυρευκει ρε ένας υποψήφιος πρόεδρος σε οργανισμό τηλεπικοινωνιών; Πέτε μου ρε κομματόσκυλα. Τζαι εν αναφέρομαι μόνο στον Λιλλήκα. Είπα σας ξανά ότι γενικά με ανύπαρκτους όπως τον Λιλληκα εν ασχολούμαι. Μιλώ για οποιοδήποτε υποψήφιο για οποιοδήποτε πολιτικό ο οποίος επισκέπτεται οργανισμό εν ώρα εργασίας για προώθηση κομματικών συμφερόντων. Είσαστε σοβαροί ρε; Ναι ναι ξέρω εγίνετουν ανέκαθεν. Ε ναι εγίνετουν...So what…Να κοπεί.

 

Για αυτό λέω ιδιωτικοποίηση ΤΩΡΑ. Σε ούλλους. Σκατα να φάει το κράτος ο μάνατζερ της συμφοράς.

 

Για να μεν φωνάζουμε όμως μόνο τζαι να τους δείξουμε επιτέλους το δάκτυλο επισυνάπτω την δήλωση με την οποία μπορείτε να γνωστοποιήσετε σε όλα τα κόμματα ότι δεν είσαστε αρνιά τζαι εν θέλετε ούτε να τους ακούετε ούτε να τους θωρείτε. Με το έντυπο εγγράφεστε στο μητρώο προσώπων που δεν επιθυμούν να λαμβάνουν προωθητικό υλικό, στο πλαίσιο πολιτικής επικοινωνίας από πολιτικά κόμματα, εκλογικούς συνδυασμούς και εκάστοτε υποψηφίους. Το αποστέλλετε στο Γραφείο του επιτρόπου προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. 

 

 

 

Έννα μου πείτε σιγά το σκατό. Ναι μπορεί να μεννεν κάτι ουάο αλλά άμαν πάρουν τα κόμματα ένα σημαντικό αριθμό ονομάτων από άτομα που τους δείχνουν το δάκτυλο παίρνουν ένα ηχηρό μήνυμα. Φυσικά από την άλλη στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.

Ο My god... τι χωρκαθκιά

Κκίαορκα σου, εκαλέσαμεν τον κώλο τον τίτσιρο να έρτει Κύπρο, γιατί εκόψαμεν τζαι εμείς οι γέριμοι μια φορά μέσα τζαι επήρεν ο νους της αέρα. Ήρτεν ο Ρούμανος η Βελκουλέσκου μες την Κυπρον μας την ωραίαν, την βασανισμένη τζαι αντί να μας πει τζαι ένα θέκιου που της εκλείσαμεν τζαι δωμάτιο στο Χίλτον να μείνει με την συνοπαρτζιά της πουλά μας τζαι πνεύμα. 

Είπε της τα όμως καλά η Σωτηρούλλα η ξανθή power ranger. Εν κανεί που εργοδοτούμε μια φάουσα συμπατριώτες σου είπε της έρκεσαι εσού να μας κάμεις την καμπόση τωρά;; Α; Εν τζαιν εμείς που φταίμε ρα που μας την εκάτσαν οι τράπεζες τζαι η Ελλάδα.

Καλά της είπε. Ουστ ρα που έννα μας καταπατήσεις τα κεκτημένα δικαιώματα μας. Τα δικαιώματα που οι εργαζόμενοι πήραν με πόνο και με μόχθο τζαι με την βοήθεια του Ανορθωτικού κόμματος του λαού. Τι ξέρεις εσού ρα που οικονομία; Α; Α; Η Σωτηρούλλα που εσπούδασε στα φημισμένα πανεπιστήμια της Σόφιας επί κομμουνισμού έμαθεν τα ούλλα τα μυστικά. Μυστικά τα οποία φυσικά εφάρμοσε μετά που ήρτε Κύπρο όπου ουσιαστικά εν εδούλεψε ποττέ αφού εργοδοτήθηκε ολόισια στην ΠΕΟ. 

Εν σε έκαμνε σούπα καλύτερα ο Τσαουσέσκου ρα Ντέλια. Χωρκαθκιά ε χωρκαθκιά...

Αλλά πε μου όμως....Πραγματικά τι ήταν τζείντο χάλι. My god πλέον Ντέλια. 

Εκατέβηκες όπως την καταχάλλισα τον Ιούλη μες την Λευκωσία τζαι εμείς εκάμαμεν σε άδρωπο. Τι ήταν τζείντο μαλλί το ξιανισμένο όπως την πελλή; My god δηλαδή. Τζαι έπιασες τζαι τζείντον κούλλε την παλάσκα παραμάσκαλα για να μας δείξεις ότι ταχα μου «ououou I’m so busy I’m so busy» τζαι ξέρω γω κουβέντες.

Γιατί τζειντο σιάλι; Παναία μου ρε. Παρακαλείται η αεροσυνοδός των Κυπριακών Αερογραμμών από την οποία κλάπηκε στην πτήση Βουκουρέστι-Λάρνακα να το αναφέρει αμέσως.

Μετά που ήρτε όμως τζαι είδε το στάτους μας η χωρκάτα είπε ου εν μπορώ να επιστρέψω πίσω στην χώρα του Cyprio SkatArmani σαν την τσιγγάνα παλε. Πρέπει να σαστώ νάκκο. Τζαι επηεν ο κώλος ο τίτσιρος τζαι σάστην. Ατε να δω τωρά. 

Εφόρησε ταγιεράκι σικάτο, επέταξε το σιαλούι που εσύναξε που την Κούλλα (την αεροσυνοδό ντε) τζαι εγόρασε άλλο δικό της με ασορτί τσσσάντα (με τρια σσσ η τσάντα όπως στην Λεμεσό). Άτε ρε κανεί ρε. Εφκάλαμεν την 5 φωτογραφίες την Δρακουλέσκου τζαι νομίζει κάποια έγινε.

Ως τζαι το μαλλί της έκοψε το η αμπάλατη. Είδε την Σωτηρούλλα μας που έσιει τζείντο ωραίο το μαλλί το ξανθούι με την φραντζούα την sexy και όποιος αντέξει τζαι είπε να το αντιγράψει. Χα εν τα κατάφερε όμως. Της δικής μας εν καλύτερο οκ;;;;!!!! 

Εν σάννα τζαι προσπαθείς να αντιγράψεις το μαλλί κάσκα της Αντρούλας Βασιλείου. Μπορείς;;; Εν μπορείς φυσικά. Μόνο τα κράνη των Γερμανών στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο συγγενεύκουν με τζείντο πράμα.

Στα δικά μας όμως ρε Ρούμανε. Εν ήρτες δαμέσα να μας παίζεις την καμπόση άκουσες. Μια χωρκάτα ήσουν μια χωρκάτα έμεινες οκ. Εν θα περάσει ρα το δικό σου. Η Σωτηρούλλα η ξανθή power ranger και ο τρελός τρελός κατσόσιηρος γνωστός και ως Σιλιτζιώτης έννα σου δείξουν. Έννα σου κόψουν τον αέρα ρα. Που νόμισες ότι κάποια έισαι.

Τι κατάφερες δηλαδή στην ζωή σου α; Επειδή είσαι μόλις 37 χρονών, γυναίκα από χώρα όχι και τόσο ξακουστή για τους οικονομολόγους της τζαι είσαι ήδη εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Τρόικα. Τζαι τούτα ούλλα ενώ έσιεις ήδη τρία παιθκιά τζαι πρόλαβες ήδη να εκδώσεις τζαι 14 εργασίες για χώρες κυρίως της Λατινικής Αμερικής που αντιμετώπιζαν δημοσιονομικά προβλήματα.

So fucking what. Σωτηρούλλα Rulz ρα ακούεις. Εσπούδασε στην Σόφια τζαι εδούλεψε στην ΠΕΟ. Ατε να δούμεν Α!!!!

Χωρκαθκιά Ντέλια. Ε χωρκαθκιά!!!

Ο αφανισμός της μεσαίας τάξης

Στην Κύπρο του Σπύρου Κυπριανού και της δεκαετίας του 1980 υπήρχε ένα μεγάλο όνειρο. Ένα όνειρο το οποίο αφορούσε την μεσαία τάξη. Στην Κύπρο της πρόσφατης εισβολής και κατοχής δεν υπήρχε ουσιαστικά μεσαία τάξη. Υπήρχε ανώτερη και κατώτερη. Και υπήρχε και ένα μικρό ποσοστό που περνούσε άνετα έχοντας λίγο περισσότερο από τα βασικά.

 

Τι έγινε και καταφέραμε στο μεσοδιάστημα να δημιουργήσουμε μια τεράστια μεσαία τάξη; Κατασκευάσαμε ένα οικονομικό τερατούργημα το οποίο θα βόλευε τους ίδιους τους πολιτικούς αλλά και τους πολίτες. Ένα σύστημα που θα μπορούσε σε βάθος χρόνου να σπονσάρει το 30% του εργατικού δυναμικού σε κυβερνητικές, ημι-κρατικές και τραπεζικές θέσεις εργασίας έτσι ώστε να δημιουργηθεί η Κυπριακή μεσαία τάξη. Κάπου εκεί όμως χάσαμε την μπάλα. Γιατί τα δικαιώματα που δόθηκαν στους κατόχους αυτών των θέσεων δεν ήταν βιώσιμα μακροχρόνια.

 

Αντιπαραγωγικό ωράριο, τρελά ωφελήματα, τρελές προσαυξήσεις, ΑΤΑ, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εφάπαξ αφορολόγητα, συντάξεις τρελές χωρίς συνεισφορά του υπαλλήλου. Και το σύστημα δούλεψε. Για αρκετά χρόνια. Βασιζόμενο στην αρχή σε ξένα κεφάλαια για την αναστύλωση της Κυπριακής οικονομίας και στην συνέχεια βασιζόμενο στον τουρισμό, σε αραβικά λεφτά και τέλος σε ξέπλυμα και σε Ρώσικα, Ουκρανικά και άλλα πρώην σοβιετικά κεφάλαια. Και φυσικά αυτά τα λεφτά τα οποία δίνονταν σε αυτό το 30% που κατείχε τις προνομιακές αυτές θέσεις ανακυκλωνόταν στην οικονομία και δημιουργούσε θέσεις εργασίας και στον ιδιωτικό τομέα. Ήταν όλοι λοιπόν ευτυχισμένοι.

 

Αλλά για πόσο καιρό άραγε, θα μπορούσε να είναι αυτό βιώσιμο; Ο κόσμος πλούτισε, έφερε Φιλιππινέζες, έβαλε τα παιδιά του σε ιδιωτικά σχολεία με 6-7,000 ευρώ δίδακτρα τον χρόνο, αγόρασαν Γερμανικά αυτοκίνητα, πήγαν όλοι οι 20χρονοι να σπουδάσουν στο εξωτερικό, αγόρασαν πολλοί ιδιόκτητες κατοικίες και εξοχικά. Καταφέραμε μέχρι το 2008 να δημιουργήσουμε μια οικονομία όπου ένα μικρό ποσοστό της κυπριακής κοινωνίας ήταν ανώτερη τάξη, ένα τεράστιο ποσοστό μεσαία τάξη που ζούσε όμως με δανεικά πάνω από τις δυνατότητες της ωσάν να είναι ανώτερη και τέλος μια κατώτερη τάξη η οποία αποτελείτο πλέον, ως επί το πλείστον από μετανάστες.

 

Αλλά πως συντηρούσαμε αυτό το μοντέλο; Χωρίς ουσιαστικά να παράγουμε πλούτο. Το συντηρούσαμε ανέκαθεν με κεφάλαια ξένα χωρίς να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα τομέα που θα μπορούσε να προσφέρει στην Κύπρο ένα σταθερό εισόδημα, πλην του τουρισμού. Όλα τα άλλα που προσφέραμε και παρείχαν στην Κύπρο σταθερό εισόδημα δηλαδή οι υπηρεσίες θα έπρεπε στην ουσία να προσφέρουν στην χώρα επιπρόσθετο εισόδημα και να μην αποτελούν το βασικό στρατηγικό σου πλάνο. Λογικό ήταν λοιπόν, δεδομένης και της εξάρτησής σου από την παγκόσμια οικονομία να έρθει εντέλει η καταστροφή. Ειδικά όταν η πιστωτική επέκταση οδήγησε τις τιμές των κυπριακών ακινήτων αλλά και των εισηγημένων εταιριών στο ΧΑΚ στα ύψη. Γιατί πίσω από όλο αυτό δεν υπήρχε θεμελιώδης αξία.

 

Οι εταιρείες (τράπεζες) του ΧΑΚ δεν άξιζαν τα λεφτά τους. Δεν μπορούσε ρε γαμώτο να αξίζει η Λαϊκή 8,50 ευρώ, ούτε η Κύπρου 10 το 2007. Δεν είχαν τα θεμελιώδη δεδομένα για να αξίζουν τόσα. Όπως επίσης δεν μπορεί να αξίζει ένα σπίτι στον Άγιο Αντρέα Λευκωσίας 1 εκατομμύριο, ούτε και ένα εξοχικό στο Κάπαρι του Πρωταρά 500,000 αλλά ούτε φυσικά και ένα διαμέρισμα στο κύμα της Λεμεσού 800,000. Όπως και να το δούμε ο Άγιος Αντρέας δεν είναι Notting Hill και η Λεμεσός και ο Πρωταράς δεν είναι Γαλλοϊταλική Ριβιέρα. Άρα ο πλούτος και η ιδιοκτησία της μεσαίας τάξης ήταν εικονική. Αποκτήθηκε σε ένα τεράστιο ποσοστό του με δανεικά και επενδύθηκε σε αμφιβόλου αξίας περιουσιακά στοιχεία.

 

Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία μπορεί να ήταν διαμερίσματα των 100 τετραγωνικών και των 300,000 ευρώ ή  μετοχές των ιδίων των τραπεζών που τους δάνειζαν τα λεφτά και ήταν εμφανέστατα υπέρ-μοχλευμένες. Και πρόσφατα, τα τελευταία χρόνια επενδύθηκαν οι αποταμιεύσεις σε μετατρέψιμα αξιόγραφα αυτών των ιδίων τραπεζών. Λογικό ήταν λοιπόν οι τιμές αυτής της τεράστιας φούσκας κάποτε να καταρρεύσουν. Και πως βρήκε αυτή η κατάρρευση την μεσαία τάξη της Κύπρου;

 

Με τεράστια δάνεια για αγορά περιουσιακών στοιχείων που οι τιμές τους καταρρέουν. Με γελοίες μετοχές (penny stocks) και με ακίνητα τα οποία είναι μη ρευστοποιήσιμα. Το χειρότερο όμως, η ταφόπλακα, είναι το 1.4 δις αξιόγραφων το οποίο αντιπροσωπεύει ένα τεράστιο ποσοστό του πλούτου και της αποταμίευσης την Κυπριακής μεσαίας τάξης. Αυτά στέρεψαν ουσιαστικά την αγορά και μετέτρεψαν ευκατάστατα άτομα σε φτωχούς.

 

Ναι μπορεί ακόμα να μην το αντιλήφθηκαν πολλοί αλλά ναι είναι φτωχοί. Γιατί τα δάνεια τρέχουν, οι μισθοί θα πέσουν λόγω Τρόικας και ύφεσης, ενώ οι τίτλοι που κατέχουν (ακίνητα, μετοχές και αξιόγραφα) είναι ουσιαστικά μη ρευστοποιήσιμα. Και αυτό ναι σε καθιστά φτωχό και καταχρεωμένο. Και δυστυχώς τα χρήματα αυτά της μεσαίας τάξης που ίσως θα μπορούσαν να κρατήσουν την αγορά σε κάποια υποτυπώδη κινητικότητα (τα 1.4 δις) κλειδώθηκαν στα αξιόγραφα.

 

Άρα το μέλλον είναι μαύρο. Οι τιμές των ακινήτων θα συνεχίσουν να πέφτουν λόγω της μηδενικής ζήτησης αφού δεν υπάρχει ρευστό (απομόχλευση τραπεζών). Οι τιμές των μετοχών επίσης θα συνεχίσουν να πέφτουν αφού η θεμελιώδης αξία την δεδομένη στιγμή είτε αντικατοπτρίζεται πλήρως στην τιμή τους είτε είναι χαμηλότερη. Επίσης όταν μετατραπούν τα αξιόγραφα σε μετοχές θα υπάρξει υπέρ πώληση (selloff) άρα δεν προβλέπεται αύξηση (ουσιαστική τουλάχιστον) των μετοχικών τίτλων στο άμεσο μέλλον.

 

Που καταλήγω λοιπόν; Στο ότι η μεσαία τάξη στην Κύπρο όπως την ξέραμε απέθανε και κάλο είναι να αρχίσουμε να της κάμνουμε τζαι κανένα μνημόσυνο. Μπορεί να μεν το έχουμε αντιληφθεί ακόμα αλλά ναι έχει πεθάνει. Δεν λέω ότι εξαλείφθηκε φυσικά εντελώς. Θα είναι όμως κατά πολύ μικρότερη και φτωχότερη και θα αποτελείται κυρίως από άτομα τα οποία έκαναν τον καιρό της ευμάρειας συντηρητικές επενδύσεις, με βάση τον μισθό τους. Για αυτά τα άτομα ο καιρός έχει έρθει. Cash is King την δεδομένη στιγμή. Και 25,000 ευρώ στην τράπεζα το 2013 αξίζουν όσο 100,000 το 2007. Τώρα είναι η ώρα των μεγάλων ανατροπών. Είναι η ώρα που πολλοί θα καταστραφούν αλλά άλλοι θα πλουτίσουν.

 

Τι να γίνει έτσι είναι η ζωή. Οι μεγάλες ευκαιρίες, τα ψηλά επιτόκια και οι τρελές αποδόσεις στις τιμές των μετοχών εμπεριέχουν και μεγάλα ρίσκα. Αυτό δεν κατάλαβαν δυστυχώς πολλοί στην Κύπρο. Όπως επίσης δεν καταλάβαμε πως λειτουργεί ένα σωστό οικονομικό μοντέλο.

 

Η μητέρα μου για παράδειγμα η οποία ήταν τραπεζικός έπαιρνε 80 λίρες τον μήνα το 1975 (γιατί είχε σπουδάσει) και δούλευε μέχρι τις πέντε το απόγευμα και Σάββατο πρωί. Πως βρέθηκε στις 2,000 λίρες τον μήνα σε μόλις 20 χρόνια μέχρι να αφυπηρετήσει (χωρίς να πάρει τονίζω τρελές προαγωγές); Και πως βρέθηκε σε πενθήμερη εβδομάδα εργασίας και στο 7:30-2:30 ωράριο. Αυτό το παράδειγμα είναι καθολικό. Οι αυξήσεις αυτές δεν ήρθαν μέσω της παραγωγικότητας αλλά μέσω των συντεχνιών και των δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν εκείνη την εικοσαετία. Ε δεν λειτουργούν έτσι οι σωστές οικονομίες. Και τώρα πληρώνουμε τα λάθη των τελευταίων 30 χρόνων.

 

Το άσχημο για εμάς τους 25-45αρηδες είναι ότι θα είμαστε πιθανότατα φτωχότεροι από τους γονείς μας. Η περίοδος της ζωής μας όπου θα έπρεπε να δουλεύουμε και να αποταμιεύουμε θα χαρακτηρισθεί από τον θάνατο της μεσαίας τάξης και από τρομερή ανεργία. Καλό κουράγιο λοιπόν.

Οι δίδυμοι πύργοι

Επειδή τελευταίως γίνεται νάκκο πανικός με τους δίδυμους πύργους της Λεμεσού θέλω να κάμω μια πρόβλεψη. Κατ’ αρχή να ξεκαθαρίσουμε ότι έννεν πύργοι ούτε ουρανοξύστες. Εν καμιά εικοσαρκά ορόφους με το ζόρι. Έν ψηλές πολυκατοικίες.

Συμμερίζομαι βεβαίως τον ενθουσιασμό των φίλων Λεμεσιανών. Έννα γίνει βλέπετε New York New York η Limassol Limassol Limassol. Θκιεβάζοντας λοιπόν το τελευταίο ποστ της φίλης συν-blogger εκ Λεμεσού Αχάπαρης είπα να γράψω τζαι εγώ την γνώμη μου....

Φαίνεται όντως ωραίο έργο. Εν το είδα που κοντά φυσικά τζαι χλωμό το βλέπω να το δω πουμέσα.Εκτός τζαι αν γελάσω της Κάτιας Ζυγούλη που χλωμό το βλέπω επίσης. Ολόκληρο Σάκη που έσιει. Όμως με τόσους διάσημους που εννα έρτουν η επιτυχία του έργου είναι σίγουρη. Τι Αμπράμοβιτς τι Σάκης τι Χατζηγιάννης πανικός. Τζαι εν ούλλοι σίουροι ότι εννα σιεστούμε στο τάλιρο τωρά που εκάμαμε τζαι τους δικούς μας πύργους. Κλανιά τζαι δεκασέλινο, κοτσίρι τζαι δεκάευρω.

Έχω όμως κάποιες αντιρρήσεις εγώ. Τωρά με το μνημόνιο, την συζήτηση τζαι μόνο για την αύξηση στην φορολογία των εταιρειών τζαι την σκατάσταση των τραπεζών πόσους νέους επενδυτές καινούργιους νομίζετε ότι θα προσελκύσουμε στην Κύπρο. Μάλλον λίγους.Στην καλύτερη περίπτωση μακάρι να μας μείνουν τούτοι που έχουμε τζαι να μεν μας την σκαπουλάρουν για καμιά Μάλτα η καμιά Ιρλανδία. Τούτο ακόμα να μας φανεί πολλά,ιδιαίτερα στην Λεμεσό. Οι δείχτες όμως δείχνουν μια κάποια κάμψη.

Οι τιμές ακινήτων εππέσαν κατα 15.3% στην Λεμεσό από το τελευταίο τρίμηνο του 2008, τζαι η αγορά,το παζάρι εννοώ δείχνει μια κάμψη αλλά στηρίζουν το ακόμα οι ξένοι. Επίσης το σύνολο των καταθέσεων στις τράπεζες από τους κάτοικους τρίτων χωρών (εκτός ΕΕ)δεν δείχνει προς το παρών τάση φυγής. Άρα αν μη τι άλλο υπάρχει μια στασιμότητα. Μια αναμονή για να δουν τι πρόκειται να γίνει. Εμείς όμως συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Κτίζουμε Μαρίνες, πύργους ανακαινίζουμε πολυκατοικίες στο κύμα και κτίζουμε τεράστια κλάμπς, εστιατόρια και συγκροτήματα εστιατορίων βασιζόμενοι στην εξωτερική ζήτηση.

Ξέρετε πως θωρώ εγώ τούντη συμπεριφορά; Σαν τες σπασμωδικές κινήσεις που γίνονται πριν το μεγάλο μπάμ. Όπως στο χρηματιστήριο στα τελικά στάδια μιας φούσκας μπαίνουν ακόμα τζαι οι κοτζάκαρες άμπα τζαι φκάλουν τίποτε. Όπως στο Ντουμπάϊ που το κτίσιμο του Palm Residence η του Dubai World islands θα απογείωνε τάχα την οικονομία και θα τους έκαμνε το κέντρο του Αραβικού κόσμου και αντ’ αυτού έφερε την καταστροφή τζαι την χρεοκοπία.

Κάπως έτσι το θωρώ. Σαν τις τελευταίες κινήσεις κάποιων ημιμαθών ανθρώπων. Η μαρίδα ήδη μπήκε στην αγορά ενώ οι καρχαρίες είναι ήδη στο περιθώριο και παρακολουθούν περιμένοντας εξελίξεις. Τζαι ως συνήθως τζείνη που τρώεται εν η μαρίδα. Τζαι φοούμαι ότι το μπαμ εν πολλά πιο δυνατό ειδικά αν ανέβηκες πολλά ψηλά όπως η Λεμεσός.

Καλή τύχη με το μεγαλεπήβολο έργο.

Τούτο το άρθρο κυκλοφορεί πολλά τες τελευταίες μέρες. Αν δεν το θκιεβάσετε αξίζει τον κόπο.

Απλά για να κονφερμάρουμε πόσο βλάκες μας θεωρούν οι ξένοι. Το άσσιημο ένει όμως ότι τζείνοι που περιπαίζει ενι ξέρουν μάλλον αγγλικά άρα έννα πρέπει να τους το μεταφράσουμε.

There is something about Lefkosia

Έγραψα αρκετές φορές πιο παλιά για την εντός των τειχών Λευκωσία. Ότι άρεσκε μου η πολυπολιτισμικότητα της με τα καλά της αλλά οι με τα κακά της δηλαδή τα καταστήματα-οικίες- κοινόβια . Ότι άρεσκε μου που μαζεφκε πάντα πιο εναλλακτικό κόσμο. Άρεσκε μου που τα μπαράκια είχαν χαρακτήρα τζαι εν ήταν μαύρα γκρίζα ή ασημιά. Άρεσκε μου που ήταν ούλλα λίο rock. Άρεσκε μου επίσης η αναρχία. Άρεσκε μου που έμπαινα μέσα σε μπαρ τζαι εσούζουνταν οι τοίχοι που τες φωνές του Ozzy ενώ η ατμόσφαιρα θύμιζε τεκκέ. Άρεσκε μου που οι θαμώνες ήταν (η τουλάχιστον εφαίνουνταν) λίον άλουτοι. Πάνω που ούλλα όμως άρεσκε μου η παλιά Λευκωσία γιατί εκρατούσε έξω από τα τείχη τους άντρες-φωτοτυπία με τα τεράστια αλογάκια στην φανέλα και τις γυναίκες glitter φανατικές του Ρέμου της Πέγκης και του Χατζηγιάννη.
 

Όταν πριν δυο χρόνια πήγαμε με μια παρέα να φάμε σε ένα καινούργιο (τότε) εστιατόριο στην Ονασαγόρου, η παρέα σχολίαζε πόσο άσχημη είναι η παλιά Λευκωσία. Ήταν μάλιστα Φεβράρης τζαι έξω εν εκινήτουν πλάσμα. Ήταν ψατζίη εφακούσαν οι μασέλες σου τζαι στην παλιά Λευκωσία κινούνταν μόνο κάτι αλλόθρησκοι σκουρόχρωμοι οι οποίοι σκανδάλιζαν μερικές από τις κοπέλες της παρέας.

 

«Παναία μου εν μπορώ καν να παρπατώ μες την παλιά Λευκωσία πιον. Αεροθυμώ, φοούμαι. Τζαι με τούτους ούλλους τους ξένους εν μπορείς να είσαι σίουρος για τίποτε», ήταν η κουβέντα της μιας φιλενάδας του παρέα μου. Άποψη με την οποία συμφώνησαν τζαι άλλοι πας το τραπέζι. Υπήρξε και ένας μικρός χλευασμός προς εμένα και την Κούλλα (Criticoulla) αφού διαφωνούσαμε μαζί τους. Η μια μάλιστα πρέπει να εκνευρίστηκε μαζί μου γιατί της είπα ότι όντως πρέπει να προσέχει άμπα τζαι φαν την οι μαύροι τωρά που έννα πιέννει σπίτι.

 

Τι έγινε μέσα σε δύο χρόνια λοιπόν; Γιατί γίνεται ξαφνικά της πουτάνας το κάγκελο στην παλιά πόλη; Εν μπορώ να φανταστώ ότι έγινε κάτι ουσιαστικό. Εν που άλλαξε ο δήμαρχος λαλείτε; Αγγούρκα. Με δήμαρχο φάντασμα εν υπήρξε καμιά ουσιαστική αλλαγή στο στρατηγικό πλάνο για την εντός των τειχών πόλη.

 

Το μόνο που άλλαξε είναι μια μικρή μείωση στο κόστος αδειών λόγω διευκόλυνσης στις άδειες πάρκιγκ. Υπενθυμίζω ότι ο Λέλλος είχε βρει την φαεινή ιδέα πριν 30 χρόνια να χρεώνει ένα φιξτ πόσο ανά τετραγωνικά για πάρκιγκ για να σου βγάλει άδεια μπαρ,σνάκ μπαρ, εστιατορίου κτλ. Χωρίς βέβαια να παρέχει χώρους στάθμευσης ο δήμος.

Αυτό το αναχρονιστικό κόλπο είσπραξης λεφτών αποφάσισε ο δήμος να αλλάξει και να το μειώσει για την εντός των τειχών πόλη.

Αυτό άλλαξε λοιπόν όπως επίσης τζαι οι αδελφοί καλαμαράδες. Που ήρταν τζαι αποφάσισαν ότι τούτη η περιοχή μπορεί να μετατραπεί σε Ψειρή. Τζαι εκάμαν την αρχή με το να ανοίξουν 5/6 μαχαζιά της προκοπής με γούστο.

 

Εκτός από τα πιο πάνω εν άλλαξε κάτι άλλο. Οι ξένοι εν ακόμα τζαμέ, τα σκουπίθκια εν παραπάνω γιατί εν παραπάνω τζαι ο κόσμος, οι χώροι στάθμευσης εν λίοι, βρώμικοι τζαι επικίνδυνοι.Αλλά εν χαμός.

Κάθουμουν πριν δύο Σάββατα με την Κούλλα (Criticoulla) έξω στο Brew Fellas (πάροδο Λήδρας) τζαι πίναμε τις μπύρες μας. Γίνετουν μάχη.Εν είδα ξανά έτσι πράμα στην παλιά πόλη. Εκτός του ότι έπρεπε να κάμεις πόλεμο για να παρκάρεις δεν εμπορούσες καν να χαλαρώσεις. Πανικός. αυτοκίνητα πεζοί μοτόρες. Κατέβηκε το ιππικό της Ralph Lauren μαζί με τους crocodile Dundee Lacoste και τις κοκόνες με τις φουστίτσες τζαι τα τακούνια τα 12ποντα τζαι έκάμναν πορεία προς το Mercedes. Με στάσεις στο Π και Φ, στο Δυόσμος Κανέλλα, το Σούξου Μούξου Μανταλάκια,το Market, το Havana, το Beirut τζαι ξέρω γω ποιο άλλο.

Μετά που 2-3μέρες επήαμε να φάμε με τον φίλο και την ίδια κοπέλα που αεροθυμούσε στην παλιά Λευκωσία τζαι ήταν να την φαν οι μαύροι πριν δύο χρόνια.

«Επήετε στο δυόσμος κανέλλα; εδοκιμάσετε το market; Πότε έννα πάμε Platos;»

Κίαολεεεεε σκέφτουμαι; Πως μεταμορφώνουνται ούλλοι μεσσε 2 χρόνια. Ως προχτές ήταν να τους φάει ο big bad wolf τζαι τωρά εθυμηθήκαν την παλιά την Λευκωσία. Το απόγευμα καφέ στην Λήδρας τζαι την νύχτα φαί και ποτό στα μπαράκια. Ασσιοϊλε..

Τζαι επιμένω άλλαξε κάτι; Τα σκουπίθκια εν τζαμέ, τα μπάζα που σάζουν τις προσόψεις των κτηρίων εν τζαμέ, οι κατούρες τζαι οι εμετοί μες τα πάρκιγκ του Δήμου εν τζαμέ,τζαι οι μετανάστες εν τζαμέ. Απλά εν τόση η κίνηση πλέον που κλειδώθηκαν έσσω τους τζαι εν πίνουν μπύρα πας το πεζοδρόμιο πιον. Τι άλλαξε λοιπόν σε λίους μήνες;

Τίποτε. Μόνο οι οδηγίες στον εγκέφαλο του Κυπραίου που του είπαν..... Ξέρεις. Τωρα εν cool η παλιά η Λευκωσία. Ως παρατζι

Σας βάζω ακόμη ένα ωραίο βίντεο που ετοίμασαν μαθητές για να στηρίξουν τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη και να τονίσουν την βλακεία που μαστίζει τους Χρυσαυγήτες.