CYPRUS CRITIC

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Το πιο αηδιαστικό μου ποστ



Η απόλυτη κατάντια αυτής της χώρας την έφερε στο σημείο η τύχη της να κρέμεται στα χέρια του Νικολάκη και του Μάριον. Οι διεκδικητές του θρόνου του ΔΗΚΑ (ΔΗμοσίο ΚΑμπαρέ) κρατούν στα χέρια τους το μέλλον του Κυπριακού λαού. Ναι σε αυτό το σημείο φτάσαμε και λυπούμαι πραγματικά αυτούς που θα παν να ψηφίσουν. Όσοι όμως θα παν οφείλουν να ξέρουν ότι αυτή τους η ψήφος είναι άκρως σημαντική για την επιβίωση όλων μας.

Η απόλυτη προσήλωση και εφαρμογή του μνημονίου είναι επιβεβλημένη και η μόνη λύση αν θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει αυτό το ηλίθιο κράτος στο οποίο ζούμε. Η συγκυβέρνηση ΔΗΚΑ-ΔΗΣΥ και η πλειοψηφία στην βουλή είναι απαραίτητη για την ψήφιση των μνημονικών νομοσχεδίων. Δυστυχώς από τους δύο (Μάριον-Νικολάκης) αυτός που αναμένεται να διατηρήσει το κόμμα του στην κυβέρνηση και να ψηφίσει όλα αυτά που πρέπει είναι ο Μάριον.

Ναι αυτός ο λιγνιασμένος συμφεροντολόγος καιροσκόπος ο οποίος ενδιαφέρεται μόνο για το καλό το δικό του και όχι του τόπου. Το καλό το δικό του την δεδομένη στιγμή λέει ότι πρέπει να μείνει εντός κυβέρνησης και αυτό θα πράξει ανεξαρτήτως αν δηλώνει διάφορα όπως όχι στις ιδιωτικοποιήσεις. Νομίζω όλοι ξέρουμε ότι την στιγμή που πρέπει θα κάνει στροφή 180 μοιρών και θα πράξει αυτό που τον συμφέρει, να είναι δηλαδή συγκυβέρνηση. Δαμέ άντεξε 4 χρόνια με τον Αχάπαρο.

Ο Νικόλας από την άλλη εν Τασσούι. Ανεξαρτήτως τι δηλώνει την δεδομένη στιγμή ο ίδιος αλλά και η Αναστασία θα έρτουν σε ρήξη με τον Αναστασιάδη sooner rather than later που λένε και οι Εγγλέζοι. Για ένα απλό λόγο. Εν θέλει η οικογένεια ούτε ζωγραφιστό να τον δει. Όπως επίσης δεν επιθυμούν λύση κάτι που (θεωρητικά τουλάχιστον) θέλει ο Αναστασιάδης. Άρα η ρήξη θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη εαν εκλεγεί ο Νικολάκης. 

Για αυτό τον απλό λόγο και το ξέρω ακούεται πολλά αηδιαστικό....Ναι εγώ αν ήμουν μέλος αυτού του Δημόσιου Καμπαρέ που λέγεται ΔΗΚΟ θα ψήφιζα Κάρογιαν στις εσωκομματικές εκλογές....

Μπλιαξ Μπλιαξ Μπλιαξ

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Why do I suck?

Διάφοροι μου γράφουν: Ποιος είσαι ρε εσύ που έννα κρίνεις; Με ποιο δικαίωμα; Γιατί είσαι Critic; Είσαι τόσο τέλειος νομίζεις εσύ για να κατακρίνεις ούλλους τους άλλους.
 
Η απάντηση είναι φυσικά και όχι. Δεν χρειάζεται να είσαι άψογος για να αποκτήσεις το δικαίωμα να ασκήσεις κριτική. Κριτική μπορεί να ασκήσει ο καθένας.
 
Αλλά για να μεν αφήσω παραπονεμένους ορισμένους αποφάσισα να κρίνω και τον εαυτό μου. Θα το κάμω γιατί δεν έχω κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσω τα μειονεκτήματα μου τζαι να σας τα απαριθμήσω (αρκετά τουλάχιστον). Πολλά μάλιστα προσπαθώ να τα δουλέψω τζιόλας, άλλα με επιτυχία, άλλα όχι. Τζαι να σας πω γιατί δεν έχω κανενα πρόβλημα να σας απαριθμήσω τα θέματα μου; Απλά γιατί αντίθετα με άλλους, δεν είμαι κομπλεξικός. Και αυτό είναι το μοναδικό πλεονέκτημα που θα αναφέρω σε αυτό το ποστ. Το θέμα μας ένει τα μειονεκτήματα.
 
Ξεκινώ
 
Είμαι όπως σας ανάλυσα και σε προηγούμενο ποστ ειμαι εσωστρεφής. Αυτό τα τελευταία χρόνια το πολεμώ τζαι όσοι δεν με ξέρουν που παλιά μπορεί τζαι να μεν  το διακρίνουν. Εξακολουθεί όμως να μου προκαλεί τεράστια ανησυχία, σε αρκετά καθημερινά πράγματα. Όπως περιέγραψα και στο παλιό μου ποστ:
 
«Ο εσωστρεφής τρομάζει με την ιδέα ακόμα και των πιο απλών πραγμάτων. Ο εσωστρεφής δυσκολεύεται αφάνταστα να παρουσιαστεί σε ένα πάρτι μόνος. Ο εσωστρεφής τρομάζει με την ιδέα ενός group meeting στην δουλειά. Ο εσωστρεφής τρομάζει με ένα conference call. Ο εσωστρεφής τρομάζει να μπει μόνος σε ένα νέο χώρο που είναι άγνωστος για αυτόν (ακόμα και σε κατάστημα). Ο εσωστρεφής νιώθει απίστευτη πίεση ακόμα και στην απλή ερώτηση της πωλήτριας «χρειάζεστε βοήθεια»; Ο εσωστρεφής τρομάζει να σηκώσει το τηλέφωνο και να κάνει συζήτηση με ένα άγνωστο. Ο εσωστρεφής τρομάζει να πάει σε interview. Ο εσωστρεφής νιώθει άβολα όταν βρίσκεται one on one σε ένα αυτοκίνητο γιατί θα πρέπει να μιλά συνέχεια με τον συνοδηγό του, ακόμα και αν αυτό το άτομο το ξέρει καλά. Ο εσωστρεφής σε μια ανοιχτή συζήτηση όπου δεν ξέρει καλά τους συνομιλητές του δεν θα λάβει ποτέ μέρος έστω και αν ξέρει τις απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που τίθενται. Ο εσωστρεφής δεν σήκωσε ποτέ (ποτέ όμως) το χέρι στην τάξη».
 
Επίσης
 
Έχω πρόβλημα προφορικής έκφρασης. Όχι στην καθημερινή κουβεντούλα. Κυρίως σε κάποια προφορική αντιπαράθεση, κάποια παρουσίαση στην δουλειά, μια συζήτηση σε conference κτλ. Για αυτό άρχισα να γράφω (Τζαι εν γράφω μόνο στο blog μου). Δουλειές οι οποίες περιλαμβάνουν διαπροσωπική επαφή και ρητορεία είναι ακατάλληλες για μένα. Αν πρέπει να γίνω μάχιμος δικηγόρος ή διαφημιστής για να ζήσω μάλλον θα πεθάνω από την πείνα.
 
Έχω απίστευτό stage fright. Μια από τις πιο δύσκολες μέρες της ζωής μου ήταν ο γάμος μου. Από τότε υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι ποτέ ξανά δεν θα γίνω το κέντρο της προσοχής. Δεν μου αρέσκει, δεν περνώ καλά και δεν πρόκειται να το κάμω ξανά. Εν μιλώ συγκεκριμένα για γάμο φυσικά αλλά για παναυρι γενικότερα. Που τότε ούτε πάρτι γενεθλίων δεν έκαμα.
 
Είμαι νευρικός. Ήρεμος φαινομενικά αλλά ενίοτε με εκρήξεις θυμού οι οποίες ευτυχώς δεν επηρεάζουν σωματικά άλλα άτομα (χειροδικία). Οι εκρήξεις όμως καταλήγουν σε σπασμένα στον τοίχο κινητά, τρύπες σε πόρτες και άλλα ωραία. Η μη έκφραση των συναισθημάτων και προβληματισμών μου κτίζεται σαν βουνό και μετά γίνεται έκρηξη. Προσπαθώ να το δουλέψω με την σκέψη. Εν ασήμαντο τούτο μεν νευριάζεις ρε βλάκα, εν ασήμαντο τούτο μεν νευριάζεις ρε βλάκα.
 
Μιας τζαι ανάφερα το. Έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων. Κυρίως συναισθημάτων. Δεν είπα ποτέ σε κανένα σε αγαπώ και ακόμα χειρότερα στις δύσκολες στιγμές των άλλων φαίνομαι αναίσθητος και αδιάφορος ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαι. Δυστυχώς... Τούτο εν σοβαρό...
 
Έχω κολλήματα και είμαι πεισματάρης. Με εκνευρίζει το norm αν και φαινομενικά είμαι ΤΟ norm. Έχω σχεδόν πάντα αντίθετη άποψη σε αθλητικά, οικονομικά, διασκέδαση, οικογένεια κτλ. Ούλλους αρέσκει τους η μάππα εμένα το μπάσκετ, ούλλοι θέλουν να αγοράσουν ακίνητο εγώ εν θέλω, ούλλοι θέλουν να φορούν καλά ρούχα εγώ θέλω να φορώ μονόχρωμα t-shirts. Ακόμα επιμένω να μου αρέσκει η ίδια μουσική που άκουα έφηβος, οι φίλοι μου εν πάνω κάτω οι ίδιοι με τότε, τζαι φακκά μου το Λονδίνο που αρέσκει σε ούλλους. Εν αλλάσσω γνώμη με τίποτε, όποιος μου εφακκαν στα 15 μου ακόμα φακκά μου τζαι εν πρόκειται να υποκύψω γιατί μετά θεωρώ με μαλάκα.
Παράδειγμα. Αποφάσισα ότι φακκά μου τζαι φτάνει πλέον με την εφεδρεία. Φτάνει. Εν μπορώ πλέον να το δεχτώ. Επροσπάθησα.  Άλλοι περνούν καλά εγώ εν μπορώ. Τέλος. Εν θα ξαναπάω ας με συλλάβουν.
 
Ζω με πρόγραμμα τζαι άμαν φκω που τούτο πρέπει να επιστρέψω σε σύντομο χρονικό διάστημα. Σε ταξίδι μετά την 3-4 μέρα ανεξαρτήτως του πόσο καλά περνώ θέλω να πάω πίσω. Επίσης οτιδήποτε με φκάλει που το καθημερινό μου πρόγραμμά με εκνευρίζει. Πολλά λια πράματα τα θεωρώ αρκετά σημαντικά για να με φκάλουν που την πορεία μου.
 
Αγχώνομαι. Δείχνω αναίσθητος (τάχα Cool) αλλά δεν είμαι. Αγχώνομαι. Απλά έχω ζεν φάτσα.
 
Γίνομαι απίστευτα τεμπέλης ανά περιόδους. Συγκεκριμένα στην εφηβεία ήμουν τόσο τεμπέλης τζαι αναίσθητος που η μάνα μου έκλαιε. Νόμιζε ότι θα περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μεταξύ κρεβατιού και καναπέ. Πλέον κτυπά με ανά περιόδους. Δεν μπορώ να δουλέψω, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτε απλά θέλω να ξαπλώνω τζαι να χάνω την ώρα μου. Τωρά περνώ μια τέτοια φάση. Μη παραγωγικός στην δουλειά, μη παραγωγικός σπίτι, μη παραγωγικός γενικά. Στο σπίτι έχω να κάμω 3 δουλειές, έσιει 6 μήνες τζαι αναβάλλω το. Των 2 ωρών δουλειές μεν φανταστείτε τίποτε δύσκολο.
 
 
Δεν πειραματίζομαι εύκολα (και δεν εννοώ σεξουαλικώς). Αρέσκουν μου συγκεκριμένα πράματα, συγκεκριμένοι χώροι, συγκεκριμένα φαγιά, συγκεκριμένα ποτά κτλ. Σε εκνευριστικό μερικές φορές βαθμό, πλήρης απόρριψης οτιδήποτε διαφορετικού που εν θα μου γεμώσει το μάτι. Χωρίς πολλές φορές να υπάρχει βάσιμη δικαιολογία παρά μόνο η «τούτα εν μασκαραλίκκια»
 
Είμαι απαισιόδοξος. Κατ’ επέκταση συντηρητικός στις επενδύσεις μου. Τούτο εφκήκε μου σε καλό τωρά στην κρίση αλλά σε περιόδους ακμής χάνονται ευκαιρίες. Πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία.
 
Δεν έχω ταλέντο στις γλώσσες. Ελληνικά, Αγγλικά και μετά χέσε μέσα. Ξέρω άτομα (φίλους) που μιλούν 5 γλώσσες. Εγώ δοκίμασα να μάθω γαλλικά αλλά καμία τύχη.
 
Τούτα μου έρκουνται...Είμαι σίουρος ότι έχω τζαι άλλα που πιθανόν να μεν αναγνωρίζω τζαι θωρούν τα οι άλλοι.
 
Α να πω επίσης ότι είμαι καλός ηθοποιός. Πολλά που τούτα χώνω τα αλλά το έμπειρο μάτι μπορεί να τα δει.
 
Αυτά.
 
Κατά τα άλλα είμαι εύκολο τζαι καλό παιδί!!!

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Τα…. πόρτικα τα λόγια τα μεγάλα

Έχουμε μπουχτίσει στην Κύπρο με τα λόγια τα μεγάλα και τους ψευτο-παλικαρισμούς. Τα λεγόμενα παλικάρκα της φατζής. Τους κορτωμένους πετεινούς  που εκστομίζουν μεγάλα λόγια για να ενθουσιάσουν τα πλήθη τα οποία με την σειρά τους επευφημούν. Επευφημούν δεχόμενα με λαγνεία τις εκσπερματώσεις των πρώτων οι οποίοι δεν μπορούν να συγκρατηθούν στο άκουσμα και μόνο της ίδιας τους της φωνής.
 
Μια ομίχλη υπάρχει μονίμως πάνω από το νησί. Μια ομίχλη αποτελούμενη από πυκνό μεθάνιο αποτέλεσμα της αχαλίνωτης κλανιάς των πολιτικών τζαι της συνοπαρτζιάς τους. Επίσης η αχαλίνωτη εκσπερμάτωση έχει μετατρέψει τον κάθε τοίχο αυτής της χώρας σε σπριτζ και σαγρέ αναλόγως προτίμησης.
 
Μια συμβουλή μετά την καταστροφή. Φάουσα να φκάλετε ρε βόρτοι.
 
Επιτροπή θεσμών my klaniaris dirty ass…. Τι σας μάζεψε ρε ούλλους τζαμε το Συλουρούι για να ξεσπαθώσετε για τον Βγενόπουλο; Εμείς εν θέλουμε να ξεσπαθώσετε με ατάκες. Εμείς θέλουμε έργα. Θέλουμε τιμωρίες. Όποτε όμως ακούμε τούντα μεγάλα λόγια έρκουνται μας θύμησες χρηματιστηρίου, Κυπριακού και τόσα άλλα.
 
Η κυρία Άντρη Αντωνιάδου, διαχειρίστρια της Λαϊκής, πρέπει να παραδεχτώ ότι πέρασε απαρατήρητη ως τώρα. Όπως άλλωστε πρέπει. Low profile. Δεν μου πέρασε καν που τον νου να σας πω την αλήθκεια να μπω στην διαδικασία να κοιτάξω ποια ένει. Μετά όμως από τις κλανιές που ένιωσε την ανάγκη να ξεπορδίσει και την συστημένη απάντηση Βγενόπουλου μπήκα στην διαδικασία.
 
«Είπε ότι η Λαϊκή τράπεζα ήταν ένας μεγάλος κουκουμάς, που πολλοί τον είδαν σαν ευκαιρία για να υλοποιήσουν τα όνειρά τους».... Θα μου πείτε εν ήταν. Ναι μπορεί να ήταν αλλά είπαμε σοβαρότητα και μηδέν άσκοποι χαρακτηρισμοί... το χειρότερο όμως ήταν το
«τα στελέχη της Λαϊκής δεν κατείχαν τις απαραίτητες γνώσεις και εμπειρία για τις θέσεις που κατείχαν». Δεν νομίζω αυτό να ευσταθεί. Άλλωστε τα μέλη του συμβουλίου περνούν πρώτα από screening. Φάνηκε δαμέ ότι μάλλον φκάλει χολή η Αντωνιάδου.
 
Λογικό ήταν λοιπόν να έρτει συστημένη απάντηση από τον Βγενόπουλο όποίος εν αφήνει τίποτε να πέσει. «Στην ομάδα των στελεχών της Λαϊκής, που προήρχοντο από υψηλόβαθμες θέσεις της Eurobank, της Πειραιώς, της HSBC, της UBS, της Deutsche Bank κτλ., η κ. Αντωνιάδη δεν θα είχε καμία τύχη να συμπεριληφθεί ούτε καν στο δεύτερο επίπεδο της ιεραρχίας. Άλλωστε το 2010 είχε κάνει interview με τον κ. Μπουλούτα και τον κ. Κουννή, προκειμένου να προσληφθεί στη Λαϊκή και είχε απορριφθεί».....ΣΛΑΚ ούλλη δική σου Άντρη.... Για να προσέχεις τι λαλείς...
 
Τζαι τζαμέ λοιπόν που η Αντωνιάδη περνούσε απαρατήρητη έβαλε με στην διαδικασία να την κοιτάξω. Μάλιστα ήβρα τζαι το CV της το οποίο πρέπει να πω ότι δεν με ενθουσίασε καθόλου.
 
Καταρχήν η δομή του.... Εν το πιο άκυρο overloaded cv που είδα. Δεν μπορείς να θεωρείσαι επαγγελματίας με χρόνια υπηρεσίας σε διευθυντικές θέσεις και να παρουσιάζεις αυτό το cv. Ο σκοπός του βιογραφικού δεν είναι να πεις την ιστορία της ζωής σου και όλα τα καθήκοντα που είχες στην καριέρα σου. Σκοπός είναι μέσα σε 1 το πολύ 2 σελίδες επιγραμματικά να παραθέσεις τις γνώσεις και την καριέρα σου. Κανένας δεν χρειάζεται να μάθει όλα τα καθήκοντα ενός γενικού διευθυντή τράπεζας από το βιογραφικό σου. Είναι γνωστά.
 
Στο σωστό βιογραφικό μπαίνει με αυτή την σειρά. Τα στοιχεία σου, σχολείο, πανεπιστήμιο, επαγγελματικά πτυχία, γλώσσες, γνώσεις ηλεκτρονικού υπολογιστή και καριέρα και τέλος ενδιαφέροντα. Σε bullet point form και σε 1 το πολύ 2 σελίδες. Τα υπόλοιπα τα αναπτύσσεις και τα αναλύεις στην συνέντευξη που θα σου γίνει. Κανένας δεν σε προσλαμβάνει από το cv.
 
Γιατί όμως η κ. Αντωνιάδου δεν ξέρει να κάνει cv; Γιατί προφανώς δεν πήγε πανεπιστήμιο ή γιατί δεν ξέρει να μπει στο ιντερνετ να διαβάσει τουλάχιστον πως είναι ο σωστός τρόπος σύνταξης του. Δεν βλέπω κάποιο πανεπιστήμιο στο cv της πάντως... Κάτι Corporate social responsibility στο Albers school of business μάλλον για μηνιαία training sessions μου φαίνουνται που κάμνουν τα πανεπιστήμια για να φκάλουν λίρες. Έχει certified οκ. Εν μου λαλεί πολλά εμένα πάντως τούτο. Ούτε τα πτυχία ΕΠΕΥ της κεφαλαιαγοράς λαλούν μου πολλά.
 
Ήταν όμως στην HSBC Κύπρου διευθύντρια θα μου πείτε. Ήταν ναι όντως. Πρέπει όμως να μιλήσουμε και για το μέγεθος και τα προϊόντα που προσέφερε η συγκεκριμένη τράπεζα για βγάλουμε περισσότερα και καλύτερα συμπεράσματα. Που καταλήγω; Ότι εμένα εν με ενθουσίασε το βιογραφικό της. Καθόλου μάλιστα. Τζαι το κακό για την ίδια ένει ότι αν δεν έμπαινε στον πειρασμό να πει πελλάρες τζαι να σύρει ατάκες κανένας εν θα ασχολείτουν με τούτο. Σέρβιρε όμως την μπάλα στον βγενόπουλο τζαι τζείνος έβαλε goal. Ναι όντως. Με τούτα που είδα ως τωρά εν θα την επροσλάμβανα μάλλον στην ηγετική μου πυραμίδα αν ήμουν ο Gran Papas μιας μεγάλης τράπεζας.
 
Τζαι ήρτε μετά ο άλλος, ο ωραίος, ο Ρίκκος (ο brain που το pinky & the brain) με ακόμα πιο δυνατές ατάκες. «η Λαϊκή ήταν σαν τράπεζα που λειτουργούσε στην Αλβανία ή σε τριτοκοσμικές χώρες». Τι λαλείς ρε; Είσαι σοβαρός. Καταρχήν την Αλβανία γιατί την βάλεις στο στόμα σου; Ή το άλλο; «για να κλέψεις μια τράπεζα πρέπει πρώτα να την αποκτήσεις»...Τι λε ρε Ρίκκο;; Εδίκασες τον δηλαδή ήδη τζαι εν το καταλάβαμεν;;;;;
 
Εφκήκαν επίσης Δαμιανού (Ακέλ), Σαμψών (ΔΗΣΥ), Νικολαίδης (ΕΔΕΚ) και φυσικά ο πρωταθλητής της κλανιάς Πορδίκης και ξεσπάθωσαν. Μάλιστα ο τελευταίος αποκάλεσε τον Βγενό διδάκτωρ της παρανομίας.
 
Μα αφού ένει παγαπόντης ο Βγενόπουλος θα μου πείτε; Φυσικά και είναι. Αφού εγάμησε μας τα κωλά; Φυσικά και μας τα πήδηξε. Αλλά ο Βγενόπουλος αγαπητοί μου βουλευτές, δικηγόροι, και γενικοί εισαγγελείς είναι πιο έξυπνος που ούλλους εσας. ΜΑΖΙ.
 
Κάμνει σας γιάομα. Δαμε εβάλαν του 4 οικονομολόγους να τον ανακρίνουν στην τηλεόραση τζαι επήρε τους τζαι έφερε τους ούλλους 350 φορές. Κάπως έτσι από απλός αθλητής ξιφασκίας και δικηγόρος έγινε ο πιο δυνατός άνθρωπος στην Ελλάδα, πολυεκατομμυριούχος και όχι μόνο.
 
Αν θέλετε λοιπόν να του πιάσετε το πόδι, που πολύ αμφιβάλλω αν θα τα καταφέρετε τελικά, συνεργαστείτε χωρίς φανφάρες και άλλες παπαριές. Βάρτε ούλλοι μαζί το λίγο μυαλουδάκι που έχετε, συνεργαστείτε χωρίς λαϊκισμούς άμπα τζαι καταφέρετε να τον πιάσετε μέσα. Αμφιβάλλω. Γιατί δυστυχώς εν πιο έξυπνος τζαι πανούργος που ουλλους σας. Μας.

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

135 χρόνια μαλάκυνσης

Δεν είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Γενικά θωρώ πολλά μαύρα σύννεφα. Για αυτό τον λόγο προλαμβάνω αρκετά κακά αλλά χάνω τζαι αρκετές ευκαιρίες σε καλούς τζαιρούς. Αλλά γαμώτο την δεδομένη στιγμή τι καλό μπορώ να δω; Γιατί να είμαι αισιόδοξος; Ζω σε μια μοιρασμένη παττισμένη χώρα, με μια διαλυμένη χωρίς προοπτική βιομηχανία, με ένα οικονομικό οικοδόμημα παρωχημένο ξεπερασμένο και χρεοκοπημένο και μια κοινωνία βουτηγμένη στην θρησκοληψία την ξενοφοβία και τον πουριτανισμό. Α και με μια αμυδρή όμως ελπίδα λόγω «εθνικού πλούτου» (αέριο).


Το σάπιο πολιτικό σύστημα της μάσας προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει την κατάσταση όπως έχει, κλοτσώντας κάθε ευκαιρία αλλαγής είτε αυτή είναι οικονομική (οικονομική μεταρρύθμιση) είτε πολιτική (λύση Κυπριακού). Τα βάζει με φαντάσματα τρομοκρατώντας τους αφελείς, άβουλους και πολλές φορές απολίτιστους (ναι εννοώ και τα τρία) ιθαγενείς με πατριωτικές- ξενοφοβικές- θρησκευτικές φανφάρες (παπαριές).


Την δεδομένη στιγμή ζούμε ένα εθνικό παροξυσμό με τα κόμματα και κατ’ επέκταση τον κόσμο να τα βάζει με όλους και με όλα. Η κακή Γερμανία που θέλει να μας χαλάσει το πετυχημένο οικονομικό μας μοντέλο γιατί μας φοβάται, η κακή Τρόικα που θέλει να ιδιωτικοποιήσει τα διαμάντια της Κυπριακής κοινωνίας τους ημικρατικούς οργανισμούς, και ο ΟΗΕ ο οποίος με τους εδώ φιλό-τουρκους απεσταλμένους του προσπαθεί να προωθήσει τα Τουρκικά συμφέροντα.


Με τούτα ούλλα κατά νου σκέφτεσαι κατά πόσο υπάρχει ελπίδα να βελτιωθούμε. Τζαι ότι ελπίδα είχα όμως διαλύθηκε όταν πέρασα την Κυριακή που τζείντη πατρονο-εκκλησία τερατούργημα τζεικάτω στην Ελαιώνων. Τζαμέ που περιοδεύει ο νέος θίασος της εκκλησίας μας. Αυτός με τα κόκαλα κάποιου καημένου που υποτίθεται ότι είναι ο Απόστολος Αντρέας και κάνει τον γύρο του πανελληνίου εδώ και χρόνια για να μαζέψει λεφτά για την εκκλησία. Οι πιστοί στέκονται ουρά για να φιλήσουν τα κόκαλα περιμένοντας για ώρες δίνοντας στο τέλος και τον «οβολό τους». Όλα αυτά συνοδεύονται από καζαντί, πόμπες, σάντουιτς, μαλλί της γριάς και άλλα ωραία. Γιατί πίστη χωρίς καζαντί τζαι πόμπα τι σκατά πίστη ένει; Α ναι και να μην ξεχάσουμε. Αφού φιλήσουμε τα κοκάλα τζαι φάμε την πόμπα μας παίρνουμε τηλέφωνο το Σίγμα και κάνουμε παράπονο γιατί έδειξε δύο ομοφυλόφιλους σε μια σειρά της σειράς.


Τζαι σε όσους ισχυρίζονται ότι τα κόκαλα εν όντως του Απόστολου Αντρέα τους έχω έτοιμη την απάντηση. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Απλά κάτσετε σπίτι σας, στον καναπέ σας 5 λεπτά και σκεφτείτε με πασα σοβαρότητα και ανοιχτό μυαλό. Πάτε σε ναούς τζαι προσκυνάτε κόκαλα. Κόκαλα πεθαμένου. Τέλος. Τίποτε παραπάνω δεν έχω να πω. Πάμε παρακάτω στην ουσία του ποστ.


Ξέρετε λοιπόν τι μου ήρτε στον νου προχτές την Κυριακή μετά που είδα τούντα μακάβρια πανηγύρια με τες μαύρες μαγείες; Μια εργασία του Κυριάκου Δημητρίου του πανεπιστημίου Κύπρου η οποία καλύπτει και αναλύει μαρτυρίες Βικτοριανών Άγγλων κατά τα 12 πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας (1878-1891). Μου την έστειλε πριν καιρό ένας φίλος τζαι έκαμε μου απίστευτη εντύπωση τζαι νομίζω ότι εν ευκαιρία να σας βάλω μερικά κομμάτια της που ξεχώρισα. Μπορεί να κυκλοφόρησε τζαι μπορεί πολλοί να την έχετε διαβάσει. Ενι ξέρω.

 


Με την προσάρτηση της Κύπρου στο Ηνωμένο Βασίλειο πολλοί ερευνητές κατέβηκαν στο νησί για να δουν ποια είναι αυτή η νήσος την οποία ήξεραν στην ουσία μόνο από τον Όμηρο και τον Σαίξπηρ.


Καταγράφουν τις εμπειρίες τους τζαι εν πραγματικά εντυπωσιακό πόσα λίγα άλλαξαν στην νοοτροπία των Κυπρίων τα τελευταία 135 χρόνια!!!! Οι Κύπριοι βγήκαν εξαντλημένοι από την Τουρκοκρατία αλλά αρνήθηκαν πεισματικά να υιοθετήσουν τον δυτικό πολιτισμό τον οποίο προσπάθησαν να τους διδάξουν οι Άγγλοι, τις περισσότερες φορές φυσικά με λάθος τρόπο και μεθόδους. Οι άγγλοι ποτέ στην ουσία δεν κατάφεραν να μπουν στο πετσί και στο μυαλό του Κύπριου για να καταφέρουν να του περάσουν όσα ήθελαν. Αλλά και ο Κύπριος αρνήθηκε πεισματικά να τα δεχτεί. Και το τρομερό είναι ότι ακόμα αρνείται. Γιατί πολλά από τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στο κείμενο είναι ευδιάκριτα και στον νέο-Κύπριο ο οποίος είναι μεν μορφωμένος (μόνο ακαδημαϊκά) αλλά μαστίζεται ακόμα από τις ασθένειες που ανέφερα στην αρχή τις οποίες κουβαλά από τότε.


Ξέρω ότι θα είναι μεγάλο το κείμενο αλλά ξεχώρισα ορισμένα κομμάτια τα οποία έχουν όντως πολύ ενδιαφέρον και τα οποία αν δει κάποιος με ανοιχτό μυαλό μπορεί να διακρίνει πολλές από τις σημερινές μας συμπεριφορές. Να πούμε ότι το κείμενο συγκεντρώνει και αναλύει αναφορές διαφόρων ταξιδευτών (Άγγλων κυρίως) στην Κύπρο


«The account on Cyprus is here informed by the keen and critical eye of the Victorian politician, scholar, traveller, or ambitious businessman, and no consistent use is made of public records».

Οι άγγλοι άλλα περίμεναν να έβρουν τζαι ήβραν άλλα. «Merchants thought they would find in this new field the profits they so ardently desired. Clergymen hoped to find in Cyprus suitable positions for the young men who engaged their sympathies ... Sportsmen fancied there had opened before them a grand chance for new excitement. The island stimulated the imagination of the most adventurous: a new unexplored land with its secrets and hidden knowledge (Robert Hamilton Lang) ».


Τι βρήκαν όμως;;;;


As Phil Robinson observed, «'instead of a fertile land covered with groves or' fruit and fine woods once rendering it the paradise of the Levant, there is hardly upon earth a more wretched spot than it now exhibits». Dlick Ralph Burke, mostly known in Victorian literary circles for his historical work on Spain says «Cyprus had been shamefully governed, oppressed, secluded, and starved by the Turks. It was to be handsomely administered, enriched, and thrown open to the world by the English».


Ή έτσι νόμιζαν μέχρι που γνώρισαν τους ιθαγενείς.


Lieutenant Kitchener, appointed Director of Survey and Head of the Land Registry Office of Cyprus from 1880 to 1883, observed: «the Cypriot popular mentality, that the 'natives have no desire to save time, they follow the same narrow rugged tracks up and down the rocks that their fathers followed before them, and if Government undertook to make roads for them, they would soon be again destroyed. Things were hopefully to change if a few colonists arrived, and the example of their activity 'would speedily infuse energy into the sleepy inhabitants» Χαχαχα οι sleepy inhabitants.... Κάτι μου λαλεί τούτο....


Επίσης «This extreme simplicity and inexpensiveness of the necessaries of life he attributed to the nature of the climate (the great heat of summer) that rendered the inhabitants less disposed to exertion and predisposed them to a life of ease (Phil Robinson, author)».


Οι Κύπριοι όντως βασανισμένοι από την Τουρκοκρατία και φτωχοί ζητούσαν μόνο τα βασικά και δεν ήταν δεκτικοί σε οτιδήποτε άλλο. Χαρακτηριστικό δυστυχώς που έμεινε μέχρι σήμερα αφού αποκτήσαμε πλέον τα βασικά αλλά παρόλα αυτά παραμείναμε προσκολλημένοι στον καταναλωτισμό, την αρχοντοχωριατοσύνη αποδεικνύοντας ότι η φτώχεια του παρελθόντος έμεινε στο αίμα μας. Μας έμεινε απωθημένο.  


«The peasants' struggle to earn the necessities of life, usually through agriculture and farming, had been invariably interlinked with the problem of water supply for the purposes of irrigation. The absence of an organised water supply intensified the problems created by the recurring droughts and the lack of knowledge requisite for applying improved cultivation techniques, thereby disrupting any conception of common welfare (William Hepworth Dixon) ».


Μεν θυμηθώ τωρά τες αποκοπές νερού 130 χρόνια μετά, και την ανικανότητα μας να βρούμε ουσιαστική λύση ακόμα και το 2009.


B. Harris Cowper, portrayed them as «ignorant, superstitious, and in many cases indolent, their social condition is bad ... both men and women are, as a rule, sadly degraded and in need of enlightenment, and of that impulse to self-improvement. Instead of any ambition for self improvement the Cypriots fell under the force 'of the Epicurean philosopher's advice to mankind, "Eat, drink, and be merry, for tomorrow ye die»


Επίσης

According to Brown «the people were naturally addicted to indolence and the keeping of innumerable feast, fast, and Holydays».....Rostovitz who, was sent to investigate the island on behalf of Thomas Cook reported «the people are very poor and uneducated, and a little grasping, and distrustful of civilised ideas».



Κεφάλαιο Θρησκεία:


Οι ιθαγενείς 135 χρόνια πριν ήταν ασυνήθιστα (για τους Άγγλους) θρησκευόμενοι και προσκολλημένοι στον δογματισμό της ορθόδοξης θρησκείας. Όπως  σήμερα δηλαδή. Τόσο προσκολλημένοι που φιλούμε κόκαλα.


«The predominance of this old-fashioned domestic rule had been supported by odd religious principles, assumed to derive from the eternal dogmas of Christianity. The villagers had Christianised heathen rites, their local churches were devoted to a patron saint whom they worshipped and treated like a god (P. Gardner) ».


Σε βαθμό που, «At the village of Avgoru, having seen the three daughters of the proprietor of the house where we rested ill with fever, Dr. McLean wished to administer some medicine, which their father, a priest, peremptorily refused to allow. Obviously, under the sincere conviction that God alone could heal his daughters and no human hands could make them well (Samuel Brown) ».



Κεφάλαιο Τουρκοκύπριοι- Ελληνοκύπριοι.


What are the Cypriots? Wondered Hepworth Dixon: «Except in name, they are neither Turks nor Greeks ... Nowhere have I seen a Turkish figure, nowhere a Grecian profile. Christian Cypriots and Moslem Cypriots was the distinction favoured by David Hogarth»....


Επίσης «whether ''Turk'' or "Greek", they are Eastern people, taking their pastime in an Eastern style, i.e., in the coffee-houses and the bazaars, discussing the latest news, and trying to turn [their] paras into piastres». Πόσο επίκαιρο!!!


Και συνεχίζουν: Despite their poverty the Turkish Cypriots were presented by Victorians as «honest and hospitable, but again in flexibly devoted to a dormant oriental tradition. In their capacity as cultivators and producers they were proclaimed to be rude and innervating agriculturists, and in general inclined to be miserly and unambitious like the Greek population of the island. (J.L. Farley) ».


Παρά όμως τις πολλές τους ομοιότητες οι δύο κοινότητες είχαν προστριβές οι οποίες πήγαζαν στην ουσία από την θρησκεία η οποία κατάστρεψε την συνύπαρξη δύο κατά τα άλλα όμοιων κοινοτήτων οι οποίες θα μπορούσαν κάλλιστα να ζήσουν ειρηνικά.


«Religious fanaticism seems to have prevailed in politics. Whenever the Turks wanted to enforce a political regulation that Cypriot Christians would presumably be unwilling to comply with, they cleverly left religious differences to pave the way for it. This had constantly caused the reaction of the Orthodox Greek Church, the most patriotic in the world, and the priesthood became the natural leading caste of an awakening nation. (archaeologist Reginald Stuart Poole


Κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης απέτυχε. Ο θρησκευτικός φανατισμός γάμησε κάθε προσπάθεια τα τελευταία 135 χρόνια.



Κεφάλαιο Δυτικοποίηση πληθυσμού


«Yet the British administration should have extinguished the inherent disposition to transfer religious preoccupations into political life, and thereby established civil and religious liberty on a clearly distinguishable level. The constitution of November 1882 was meant to be a radical measure towards the modernisation of the island's political ethos and it aspired to safeguard the necessary equilibrium between the two races. The Cypriots had already forwarded (January 1882) a petition to the local Government, expressing their dissatisfaction with the progress». Προώθηση ψηφίσματος...Λαλεί σας κάτι τούτο;


«The ordinary peasant who had long indulged in a simple life, surrounded by intellectual darkness, was little, if any, appreciative of social and civil reforms, and tended to interpret those changes in terms of another kind of oppressive rule» Τούτο λαλεί σας κάτι; Ξένα συμφέροντα κτλ κτλ....


«Lang, however, foresaw that «civil stability would ultimately depend on the British attempt 'to extinguish all distinctions based upon religion or race and to classify all under the designation of Cypriotes, thus crushing the Hellenic idea, as well as Mussulman preponderance». Και η προσπάθεια καλά κρατεί εδώ και 135 χρόνια.


Αλλά ξεκάθαρα η προσπάθεια εκμοντερνισμού των ιθαγενών τους έφερε σε ρήξη με τους Βικτοριανούς. Ποτέ στην ουσία δεν κατάφεραν οι άγγλοι να περάσουν τις μοντέρνες τους ιδέες στον θρησκευτικό μεσαίωνα της Κύπρου. Αυτό φυσικά χρεώνεται και στους ίδιους οι οποίοι εφάρμοζαν προφανώς λάθος τακτικές. Το αποτέλεσμα όμως ήταν


As Mallock observed, «the 'policy of the Cyprian patriots has been from the beginning ... at once consistent and simple. It has been to oppose every scheme or suggestion, no matter what, that originated with the British authorities (Mallock)». Ήταν που τότε της μόδας τα ηρωικά όχι φαίνεται... Πόσο αξιολύπητο είναι πραγματικά να έχεις την ίδια τακτική για 135 χρόνια;;;;;


Αλλά «the common people of Cyprus: 'indolent, careless, and mimetic people ... without a touch of Grecian taste. With neither beauty of body nor sense of beauty in the mind ... with neither large aspirations nor practical dexterity of hand, they live on, in a limpid state, like creatures of the lower types, clinging to life for life's own sake; voluptuaries of the sun and sea; holding on by simple animal tenacity through tempests, which have wrecked the nobler races of mankind. (Dixon)». Απόδειξη του λάθος χειρισμού και χαρακτηριστική Αγγλική υπεροψία.


Κάπως έτσι ήρθε η ρήξη «Scott-Stevenson did not hesitate to admit that 'it is doubtless true... that both the civil and the military authorities have a decided antipathy to the Greek portion of the population. These feelings were especially directed against the educated Greeks who propagated patriotic and nationalist aspirations».



Έκαναν πολλά καλά οι Άγγλοι στην Κύπρο αλλά και πολλά κακά. Απέτυχαν στην ουσία να μπουν στην κουλτούρα των Κυπρίων και να προωθήσουν τον πολιτισμό τους με το μαλακό. Στην τελική η μετάβαση από την τουρκοκρατία και τον σκοταδισμό στην δυτική κουλτούρα χρειάζεται χρόνο, προσπάθεια και κυρίως υπομονή την οποία προφανώς δεν είχαν οι Άγγλοι. Αποτέλεσμα ήταν να αποτύχουν και αυτοί αλλά και εμείς αφού ο λαός μας μαστίζεται ακόμα από τα ίδια προβλήματα και συμπεριφορές με τότε. Πότε με ευθύνη δική μας, πότε με ευθύνη των Άγγλων. Οφείλουμε όμως να αποδεχτούμε ότι πρόσφεραν και αρκετά στην Κύπρο. Όπως αναφέρεται:


«What the British found on their arrival might be now obvious. This brings us to the question of what they had in effect accomplished to foster civilisation in the island within twelve years. The dramatic want of infrastructure was extended to works of crucial importance for the commercial and social improvement of the island. Apart from the absence of metalled and properly repaired roads there were practically no bridges, government buildings, hospitals and prisons. In 1878 there was no Post Office in the island, or printing facilities. The British had admittedly to accomplish nothing less than a structural and social metamorphosis. Among other things they had to construct harbours and develop inland communications, to promote education, to revive agriculture and arrange irrigation, create commerce and restore the forests to their former condition. And they had, besides, to deal with the pressing issue of inducing a people of mixed race and religion to live peacefully. (R.H. Laurie) ».


Στην τελική διαβάζοντας την 26σέλιδη αυτή μελέτη λυπάσαι. Λυπάσαι γιατί λάθος χειρισμοί πότε δικοί σου πότε των Άγγλων μας έφεραν στο σημείο που είμαστε σήμερα. Λυπάσαι επίσης γιατί πολλά οπισθοδρομικά χαρακτηριστικά που υπήρχαν τότε (τα περισσότερα ίσως) υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Μετά που 135 χρόνια! Ο ζημιογόνος εθνικισμός, η θρησκοληψία, ο φόβος της αλλαγής, η τεμπελιά, ο ρατσισμός. Πως γίνεται ρε γαμώτο μετά που 135 να μεν καταφέρεις να ξεπεράσεις τούτες τις αρρώστιες; Εν κρίμα. Εν εκνευριστικό. Εν απελπιστικό. Εν λίον που ούλλα.

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Τι σκατά κοινωνία είμαστε;



Το γενικά εθνικόφρων κανάλι του Σίγμα αποφάσισε ότι η ομοφυλοφιλία είναι ντροπή. Σε μια από τις σειρές της σειράς που δείχνει το κανάλι (και έχει τεράστια παράδοση σε τέτοιες) αποφάσισαν να προβάλουν μια ομοφυλοφιλική σχέση. Επιτέλους.

Μετά όμως από αντιδράσεις που δέχτηκαν από διάφορους σεμνότυφους, ψευτο-ηθικολόγους, πουριτανούς, ηλίθιους αποφάσισαν να κόψουν τις σκηνές από το σενάριο!!!!!! Ο σεναριογράφος κ. Δημήτρης Τόκαρης προφανώς φοβούμενος για την δουλειά του έκοψε σκηνές οι οποίες εξιστορούν μια απόλυτα φυσιολογική σχέση (ναι φυσιολογική) ανάμεσα σε δύο άτομα του ιδίου φύλου.

Πραγματικά σε τι κοινωνία ζούμε το 2013; Τι σκατά γίνεται; Απαγορεύεται να δείξει η τηλεόραση μια ομοφυλοφιλική σχέση; Αν είναι δυνατόν!! Αλλά από ένα συγκρότημα σαν τον Δια το οποίο εργοδοτεί άτομα σαν τον Λάζαρο Μαύρο τι περιμένεις;

Και εσύ όμως ρε Τόκαρη καταδέχεσαι να δουλεύεις για έτσι κανάλι;

Ζούμε σε μια σκατοκοινωνία που σοκάρεται στο πιο πάνω αλλά δεν σοκάρεται όταν στην πραγματική ζωή παπάδες γαμούν μικρά αγόρια, γέροι βιάζουν οικιακές εργαζόμενες, πουτάνες εκδίδονται για να πληρώνονται οι Κύπριοι μαστροποί τους και άλλα πολλά. Σε έτσι σκατά κοινωνία ζούμε.

Σε μια κοινωνία όπου βουρούμε να φιλήσουμε κόκαλα πεθαμένων γιατί νομίζουμε ότι έτσι θα πάμε στον παράδεισο!!!! Θα μπορούσαν κάλλιστα να μας μεταφέρουν σε μια σπηλιά να ζήσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας και να ζωγραφίζουμε με τις παλάμες μας στα τοιχώματα της. Γιατί αυτό μας αξίζει.

Μπράβο στον Κώστα Γαβριηλίδη για την ωραία επιστολή του και να ξέρει η Accept ότι εγώ αλλά και όλοι οι μη-ηλίθιοι της Κύπρου είμαστε μαζί τους. Η δημόσια κατακραυγή και ο πόλεμος που γίνεται προς το Σίγμα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι τουλάχιστον ένα ενθαρρυντικό μήνυμα.


Η Επιστολή....

Ανοιχτή Επιστολή - Διαμαρτυρία προς κ. Δημήτρη Τοκαρή & Τηλεόραση ΣΙΓΜΑ


κ. Δημήτρη Τοκαρή, Σεναριογράφο
Τηλεόραση ΣΙΓΜΑ
Λευκωσία


Αγαπητέ κ. Τοκαρή,


Η κοινότητα των Λεσβιών, Ομοφυλόφιλων, Αμφισεξουαλικών, Τρανς (ΛΟΑΤ) προσώπων παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον το επεισόδιο της σειράς δικού σας σεναρίου, όπου παρουσιάζεται ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων. Και δεν σας κρύβω ότι χαρήκαμε που επιτέλους η τηλεόραση αποφάσισε να συμπεριλάβει στο πρόγραμμά της και μια ομάδα ατόμων που, με βάση τις διεθνείς στατιστικές, αποτελεί το 10% του συνόλου του πληθυσμού, αλλά για διάφορους λόγους και προκαταλήψεις η Κυπριακή κοινωνία επιλέγει να την αγνοεί και να προσποιείται ότι δεν υπάρχει.

Με έκπληξη, όμως, έχουμε αντιληφθεί ότι μόνο λίγες μέρες αργότερα, οι σεμνότυφες αντιδράσεις μερίδας του κοινού προκάλεσαν την δημόσια απολογία σας από την προσωπική σας σελίδα στο
Facebook, μαζί με την διαβεβαίωση ότι η ενόχληση που εκφράστηκε θα έχει ως αποτέλεσμα την αφαίρεση του θέματος από το σενάριο.

Κατά την άποψή μας, κύριε Τοκαρή - και είμαι σίγουρος ότι εκφράζουμε και την δική σας άποψη με αυτό - οι τέχνες (στην οποία συγκαταλέγεται και η συγγραφή) έχουν ως κύριο μέλημά τους να ανοίγουν δρόμους και μυαλά και όχι να τα κρατάνε εγκλωβισμένα σε σεμνοτυφίες και προκαταλήψεις που δεν αρμόζουν σε καμία σύγχρονη κοινωνία.

Με λύπη μου διαπιστώνω ότι οι αντιδράσεις, τόσο των παραπονούμενων όσο και η δική σας, θυμίζουν σε μικρογραφία τις σκηνές υστερίας που διαδραματίζονται κατά καιρούς με πρωτοβουλία – συνήθως αλλά όχι πάντα – της εκκλησίας και αντι-δημοκρατικών Οργανώσεων όπως είναι η Χρυσή Αυγή και το ΕΛΑΜ. Σας θυμίζω τι έγινε όταν προβλήθηκε η ταινία Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Νοείται πως δεν έχω καμία πρόθεση να σας εξισώσω με τον Νίκο Καζαντζάκη, αλλά φαντάζεστε οι συγγραφείς να άλλαζαν το έργο τους γιατί προκαλεί «αντιδράσεις»; Που θα βρίσκονταν σήμερα οι τέχνες, ο πολιτισμός και η κοινωνία μας;

Τα ΛΟΑΤ άτομα αποτελούν σημαντικό μέρος της κοινωνίας, και εάν η πρόθεσή σας είναι ο αντικατοπτρισμός της μέσω της σειράς σας, τότε, το να τα αγνοείτε ή να αλλάζετε το σενάριό σας με βάση τις οποιεσδήποτε διαμαρτυρίες, δεν τιμά ούτε εσάς αλλά ούτε και το ίδιο το έργο σας, το οποίο αφήνεται έρμαιο στα σχόλια και τις προκαταλήψεις του οποιουδήποτε. Εάν οι αντιδράσεις αφορούσαν την εμπλοκή στο σενάριο ενός ξένου / μετανάστη, αναρωτιέμαι, με το ίδιο τρόπο θα αντιδρούσατε; Ή μήπως θεωρείτε ότι η εναντίωση στους ομοφυλόφιλους δεν αποτελεί ρατσισμό?

Επιτρέψτε μου, με λύπη μου, να επισημάνω ότι η απόφασή σας αυτή διακατέχεται από υποκρισία η οποία χαρακτηρίζει και μεγάλο μέρος των τηλεθεατών σας: ενοχλεί η σχέση δύο γκέι ανδρών αλλά όχι οι ατελείωτες απιστίες του ιερέα με το ποίμνιο του και της παπαδιάς με τον φίλο του γιου της. Αν δεν ενοχλεί αυτό τα ήθη της κοινωνίας μας και αν οι γονείς δεν έχουν πρόβλημα να αφήνουν τα παιδιά τους εκτεθειμένα στον «κίνδυνο» της επιρροής των όσων βλέπουν, τότε θα ήθελα να μας εξηγήσετε πώς αποδέχεστε ότι τα παιδιά θα επηρεαστούν και θα εκτεθούν στον κίνδυνο της ομοφυλοφιλίας μέσω της σειράς σας. Θεωρείτε ότι ο ομοφυλοφιλία είναι επιρροή και θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο μίμησης;


Εδώ θα ήθελα να σημειώσω και την εντυπωσιακή οικειότητα που έχουν αποκτήσει οι Κύπριοι τηλεθεατές με τα ερωτικά τρίγωνα, τετράγωνα κτλ σε σημείο που, όχι μόνο δεν ενοχλούν τα ήθη και την ηθική τους, αλλά ούτε καν αντιδρούν σε αυτά. Και δεν μπορώ να μην προσθέσω σε αυτό και το ερώτημα, αφού είμαστε – και καλά κάνουμε – τόσο ανοιχτόμυαλη ως κοινωνία και δεν μας νοιάζει τι κάνει ο κάθε ένας στο κρεβάτι του και με ποιον το κάνει, αλλά το παρακολουθούμε ανελλιπώς σε σειρές που διαρκούν για χρόνια, γιατί κοπτόμαστε τόσο πολύ για τις επιλογές συγκεκριμένων και μόνο ατόμων (και αναφέρομαι στους ΛΟΑΤ), τη στιγμή μάλιστα που τα εν λόγω άτομα δεν «στρώνουν» το κρεβάτι τους με βάση «αμαρτωλά» σενάρια, αλλά με βάση τη φύση τους;

Θεωρούσα πως ζω, εργάζομαι και πληρώνω φόρους σε ένα πολιτισμένο κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που σέβεται τα δικαιώματα και τη φύση όλων των μελών της κοινωνίας του, χωρίς διακρίσεις. Δυστυχώς με τη στάση σας, τρέφετε τη νοοτροπία που θέλει τα ΛΟΑΤ άτομα περιθωριοποιημένα, καθώς και την ημιμάθεια, τον συντηρητισμό, τη σεμνοτυφία και τον ρατσισμό της κοινωνίας μας, παρόλο που, είμαι σίγουρος, πως όταν γράφατε τη σειρά δεν είχατε κάτι τέτοιο υπόψη σας.

Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφέρω πως τα πράγματα στην Κύπρο – ευτυχώς - αλλάζουν προς το καλύτερο, μόνο και μόνο επειδή η κοινωνία μορφώνεται, εξελίσσεται και προοδεύει, παρόλο που έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να μάθει να αποδέχεται τη διαφορετικότητα και να σέβεται τα δικαιώματα όλων των μελών της. Μέχρι τότε όμως, η
Accept ΛΟΑΤ Κύπρου θα εργαζόμαστε αδιάκοπα για να το πετύχουμε και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια ζωή με αξιοπρέπεια για όλους μας, όπου οι προσωπικές προτιμήσεις του οποιουδήποτε δεν θα έχουν σημασία, όπως δεν πρέπει να έχει σημασία το χρώμα του δέρματός του, η καταγωγή του ή το φύλο του.
 
Όπως είπε και δημοσιογράφος ελληνικού καναλιού σε πρόσφατη ανοικτή επιστολή του σχετικά με το θέμα, «Χρειάζεται περισσότερο θάρρος, για να μπορέσει και η χώρα μας να αποκλείσει τον ρατσισμό, την ομοφοβία, τους βάρβαρους χλευασμούς των ανεγκέφαλων. Δεν είμαι ήρωας. Ζητώ να αλλάξουμε, επιτέλους, την ψυχή και τη σκέψη μας.»

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.


Με εκτίμηση,

Κώστας Γαβριηλίδης
Πρόεδρος, Accept – ΛΟΑΤ Κύπρου