CYPRUS CRITIC

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Η μάχη ενός εσωστρεφή

Η Κούλλα (Criticoulla) μπήκε στο σπίτι προχτές με το περιοδικό TIME διπλωμένο σε ένα άρθρο. «Θκιέβαστο νομίζω ενδιαφέρει σε».

Όντως ήταν το πιο ενδιαφέρον κείμενο που διάβασα εδώ και πολύ καιρό. Περιέγραφε απόλυτα την ζωή μου. Ο συγγραφέας είναι ο Bryan Walsh και ο τίτλος του άρθρου The upside of being an Introvert (and why extroverts are overrated) Δυστυχώς δεν μπορείτε να το βρείτε ολόκληρο γιατί πρέπει να πληρώσεις συνδρομή στο περιοδικό αλλά έχω εδώ ένα απόσπασμα.

Νομίζω εν σας το είπα ποτέ ως τωρά αλλά είμαι κάπως Introvert (εσωστρεφής). Τι κάπως δηλαδή; Είμαι αρκετά. Ήμουν τουλάχιστον αρκετά παλαιότερα και σιγά σιγά βελτιώνομαι. Τζαι τούτη η εσωστρέφεια εδιμιούργησε μου ως τωρά διάφορα προβλήματα όπως στο σχολείο η στην δουλειά μου όπου θα μπορούσα να είμαι πιο αναβαθμισμένος. Γιατί στο κάτω κάτω τα πάντα πλέον σήμερα εν αυτοπροβολή και διαπροσωπικές σχέσεις. Η κατάσταση μου δεν είναι σοβαρή. Νομίζω τουλάχιστον. Υπάρχουν πιο σοβαρές περιπτώσεις τις οποίες βλέπω γύρω μου και φυσικά τις αναγνωρίζω εύκολα. Για να φτάσω όμως στο σημείο τούτο επολέμησα το πολλά. Αντιλήφθηκα ότι τούτη η μαλακία έμπαινε εμπόδιο σε πολλά πράγματα που ήθελα στην ζωή μου. Πολέμησα να κάμνω πράγματα τα οποία σιχαίνομαι τζαι φοούμαι για να το ξεπερασω. Ας πάμε όμως που την αρχή.

Τι σημαίνει να είσαι εσωστρεφής. Δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζετε. Ο εσωστρεφής και ντροπαλός άνθρωπος (ο ντροπαλός όμως δεν είναι κατ ανάγκη πάντα και εσωστρεφής) είναι μόνιμα σε ένα αγώνα. Με τον εαυτό του. Συνέχεια. Η ζωή του εσωστρεφή είναι ένας αγώνας επιβίωσης σε ένα κόσμο εξωστρεφών ανθρώπων. Αυτή την μάχη ή την πολεμάς και επιβιώνεις η δεν την πολεμάς και χάνεις. Αν την χάσεις τότε κλείνεσαι όλο και περισσότερο στον εαυτό σου και δημιουργείς εσύ ο ίδιος προβλήματα στις σχέσεις σου στα επαγγελματικά σου και γενικά στην ζωή σου όλη. Όσοι είναι έξω από τον χορό και βλέπουν ορισμένα πράγματα σαν δεδομένα δεν μπορούν να αντιληφθούν τι λέω. Και όμως πάρτε μια γεύση για την ζωή κάποιου εσωστρεφή άνθρωπου.

Ο εσωστρεφής τρομάζει με την ιδέα ακόμα και των πιο απλών πραγμάτων. Ο εσωστρεφής δυσκολεύεται αφάνταστα να παρουσιαστεί σε ένα πάρτι μόνος. Ο εσωστρεφής τρομάζει με την ιδέα ενός group meeting στην δουλειά. Ο εσωστρεφής τρομάζει με ένα conference call. Ο εσωστρεφής τρομάζει να μπει μόνος σε ένα νέο χώρο που είναι άγνωστος για αυτόν (ακόμα και σε κατάστημα). Ο εσωστρεφής νιώθει απίστευτη πίεση ακόμα και στην απλή ερώτηση της πωλήτριας «χρειάζεστε βοήθεια»; Ο εσωστρεφής τρομάζει να σηκώσει το τηλέφωνο και να κάνει συζήτηση με ένα άγνωστο. Ο εσωστρεφής τρομάζει να πάει σε interview. Ο εσωστρεφής νιώθει άβολα όταν βρίσκεται one on one σε ένα αυτοκίνητο γιατί θα πρέπει να μιλά συνέχεια με τον συνοδηγό του, ακόμα και αν αυτό το άτομο το ξέρει καλά. Ο εσωστρεφής σε μια ανοιχτή συζήτηση όπου δεν ξέρει καλά τους συνομιλητές του δεν θα λάβει ποτέ μέρος έστω και αν ξέρει τις απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που τίθενται. Ο εσωστρεφής δεν σήκωσε ποτέ (ποτέ όμως) το χέρι στην τάξη.

Η λίστα είναι τεράστια και μπορεί να γράφω για ώρες. Το θέμα είναι να πολεμήσεις αυτές τις φοβίες σου και να αντιμετωπίσεις ακριβώς αυτά που σε τρομάζουν.

Θα σας κάμω μια εξιστόρηση του τι σημαίνει να είσαι εσωστρεφής στην σημερινή κοινωνία. Το κείμενο μου εν μεγάλο γιατί προσωπικά το θεωρώ ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζω προσωπικά και είμαι χαρούμενος που κατάφερα να το πολεμήσω σε ένα ικανοποιητικό τουλάχιστον βαθμό. Και αν διερωτάστε πως γίνεται να γράφω αυτό το blog και να υποστηρίζω ότι είμαι εσωστρεφής τότε να σας πω ότι αυτό ακριβώς είναι το κύριο χαρακτηριστικό κάποιου εσωστρεφή ανθρώπου. Να εκφράζει καλύτερα τα συναισθήματα και τις ιδέες του απρόσωπα. Χωρίς άμεση επαφή. Ο εσωστρεφής είναι πιο παραγωγικός όταν δουλεύει σε απομόνωση. Ακριβώς αντίθετα δηλαδή από το σημερινό group working corporate culture που εισήγαγαν οι Αμερικάνοι και προσωπικά θεωρώ βλακεία.

Η ιστορία λοιπόν έχει ως εξής:

Ο μικρός Critic

Από πολύ νεαρή ηλικία είχα τα κλασσικά χαρακτηριστικά του εσωστρεφή ανθρώπου. Ήσυχος, ντροπαλός, λιγομίλητος και μπορούσα να περάσω απίστευτες ώρες μόνος σε απομόνωση σε ένα δωμάτιο να παίζω χωρίς την ανάγκη επαφής με άλλο άνθρωπο. Και παρά το γεγονός ότι αυτό είναι όντως βολικό για πολλούς γονείς που περηφανεύονται «μάνα μου τι καλό τζαι ήσυχο εν το μωρό μου» μάλλον θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι το παιδί τους είναι ίσως εσωστρεφές. Και γεννήθηκε έτσι και καλό είναι να το βοηθήσουν από νωρίς να αντιμετωπίσει αυτή την φοβία του. Με το μαλακό όμως και όσο μπορεί. Στο κάτω κάτω δεν είναι και καμιά καταστροφή να είσαι λιγομίλητος και ήσυχος. Το θέμα είναι αυτό το χαρακτηριστικό να μην εξελιχτεί στην ενηλικίωση του σε μια πιο σοβαρή κατάσταση όπως αγοραφοβία. Συμβαίνει και το είδα.

Ήμουν λοιπόν η χαρά της γιαγιάς, των φίλων των γονιών μου, της θείας, του θείου. Όλοι ήθελαν να πάω για επίσκεψη. Τι καλό και εύκολο μωρό ο Critic. Οι γονείς μου έπαιρναν με στο εξωτερικό μαζί τους, σε επισκέψεις σε φίλους παντού. Στο δημοτικό είχα φίλους καλούς. Ο εσωστρεφής δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάμει φίλους. Μπορεί αλλά αυτές οι φιλίες συνήθως είναι πιο βαθιές και όχι επιφανειακές. Όχι φιλίες του πασιαμά τζαι της εφτομάδας δηλαδή. Για να καταλάβετε οι περισσότεροι μου φίλοι είναι οι ίδιοι από τα 10 μου.

Το «πρόβλημα» μου οξύνθηκε νομίζω κάπως περισσότερο στην εφηβεία. Εκεί που ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και προσπαθείς να βρεις ένα τρόπο να εκφραστείς. Να δείξεις ποιος είσαι και που ανήκεις. Να μπεις σε ομάδες και να κάμεις φιλίες. Για να σας βάλω στο κλίμα να σας πω ότι εγώ ήμουν έφηβος την δεκαετία του 90. Την δεκαετία που ανθούσε ακόμα το μέταλ αλλά κυρίως η Grunge. Ήταν η περίοδος που μεσουρανούσαν οι Nirvana και ο Kurt Cobain ήταν το ίνδαλμα κάθε έφηβου και ο σκοπός κάθε έφηβης. Ήταν η περίοδος που οι Metallica απογειώνονταν με το Black Album και οι Iron Maiden οι απόλυτοι μεταλλάδες των 80’ς έχαναν την μεγαλύτερη μέταλ φωνή της δεκαετίας τον Bruce Dickinson. Με λίγα λόγια. Ο παράδεισος του εσωστρεφή. Πόσο εύκολα ήταν τα 90ς για ένα εσωστρεφή έφηβο; Πανεύκολα ακούτε με.

Άφηνες μακρύ μαλλί, φορούσες μαύρα, δεν μιλούσες πολύ, άκουγες μέταλ, εξέφραζες τα συναισθήματα σου κάνοντας head banging, πήγαινες Piccadilly, ξεκινούσες το κάπνισμα και σιγά σιγά αραίωνες και σταματούσες τις προπονήσεις στο άθλημα που τόσο σου άρεσε και ακόμα λατρεύεις γιατί δεν σύναδε με τα πιο πάνω. Το παράξενο όμως είναι ότι κάνοντας όλα αυτά μπορούσες ταυτόχρονα να είσαι και δημοφιλής. Αν είχες δε και λίγο χιούμορ ήσουν μέσα. Μάλιστα μπορούσες να είσαι και εξίσου δημοφιλής με τις μικρές γκομενίτσες. Χωρίς να χρειαστεί να μιλήσεις. Ναι. Χωρίς καν να μιλήσεις. Ήσουν λιγομίλητος και μυστήριος. Έτυχε μάλιστα μια φορά να προχωρήσω σχεδόν all the way χωρίς να αρθρώσω ούτε και μια λέξη. Αυτές νόμιζαν οτι είσαι cool ενώ στην πραγματικότητα εσύ δεν είχες την παραμικρή ιδέα πως να τις προσεγγίσεις. Δεν ήξερες καν τι να πεις. Άνοιγες το στόμα σου και δεν έβγαινε λέξη. Παράξενη εποχή όντως.

Αυτά όλα όμως δεν βοηθούσαν. Το γεγονός ότι είχα φίλους και γενικά το γεγονός ότι η εσωστρέφεια μου δεν μου δημιουργούσε άμεσα και ουσιαστικά προβλήματα στην σύναψη σχέσεων, δεν σημαίνει ότι δεν μου δημιουργούσε άλλα προβλήματα. Μου δημιουργούσε και μάλιστα σοβαρά. Στο σχολείο οι καθηγητές που προφανώς τότε ακόμα αδυνατούσαν να αντιληφθούν πως θα έπρεπε να χειριστούν μια τέτοια κατάσταση με απομόνωναν. Και όσο περισσότερο σε έβαζαν στο στόχαστρο τόσο περισσότερο απομονωνόσουν. Και όση περισσότερη ήταν η αποξένωση από τους καθηγητές τόσο χειρότεροι ήταν και οι βαθμοί που έρχονταν. Έφτασα σε σημείο να ρωτάει η καθηγήτρια ερώτηση και εγώ να σκύβω. Ναι να σκύβω και να μην απαντώ. Ούτε ξέρω, ούτε δεν ξέρω. Τίποτε. Κιχ. Ρε Critic ξέρεις ή όχι. Τίποτε Κιχ. Σκυμμένο το κεφάλι και μουγκαμάρα.

Στο σπίτι δε τα πράγματα χειρότερα. Τώρα που μιλούμε με την Criticoμάνα γελάμε και της λέω καλά ρε πως άντεξες το γεγονός ότι κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου στα 14 και βγήκα στα 18; Σε ένα δωμάτιο γεμάτο νεκροκεφαλές που μύριζε μόνιμα τσιγάρο. Όντως ανησυχητικό. Η πόρτα κλειδωμένη και η Criticoμάνα έξω να κλωτσάει χωρίς καμία ανταπόκριση.

Γενικά όμως μην νομίζετε ότι ήμουν κανένας αναρχικός. Καμία σχέση. Δεν δημιουργούσα προβλήματα ούτε στο σχολείο ούτε στο σπίτι. Δεν τσακωνόμουν απλά αγνοούσα τους πάντες επιδεικτικά. Δεν καυγάδιζα, δεν φώναζα, δεν έκαμνα φασαρία στην τάξη. Κατά βάθος όταν το βλέπω εκ των υστέρων ξέρετε τι ήθελα. Να με αφήσουν ήσυχο. Ήταν πολύ δύσκολο για ένα εσωστρεφή έφηβο να επιβιώσει σε ένα σχολείο, ένα σύστημα και μια κοινωνία η οποία ήταν φτιαγμένη για εξωστρεφείς. Ήταν τόσο δύσκολο να το καταλάβουν;

Ευτυχώς πλέον νομίζω ότι η κατάσταση βελτιώνεται όσο αφορά την παιδοψυχολογία. Δεν αντιμετωπίζονται πλέον όλα τα παιδιά σαν κοπάδι. Ευτυχώς προοδεύσαμε κάπως σε αυτό τον τομέα.

Είναι μεγάλο το θέμα.

Η συνέχεια για τον ενήλικο Critic έρχεται στο μέρος 2ο

23 σχόλια:

  1. Πολύ ενδιαφέρουσα η εξιστόρηση σου.

    Το θέμα με απασχολούσε και μένα όταν ήμουν μικρότερος, ανκαι νομίζω όταν γύρω στα 25 μου πάλαρα με την αυτοπεποίθηση μου, λίγο πολύ τα ζητήματα ξεπεράστηκαν.

    Αναγνωρίζω όμως ακόμα και τώρα κάποια χαρακτηριστικά: ας πούμε μου προκαλεί ακόμα δυσφορία να με ρωτάει η πωλήτρια ή ο πωλητής αν θέλω βοήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πραγματικά πρέπει να είναι δύσκολο να είσαι, όπως το είπες, ο εσωστρεφής στον κόσμο των εξωστρεφών. Δίνουμε τόση σημασία στις κοινωνικές δεξιότητες που έχουμε ξεχάσει πως ο κάθε άνθρωπος έχει τις ιδιαιτερότητές του και πως δεν πρέπει, δεν επιβάλλεται να είμαστε όλοι οι ίδιοι. Πάντως αυτό που λες ότι "Στο σχολείο οι καθηγητές που προφανώς τότε ακόμα αδυνατούσαν να αντιληφθούν πως θα έπρεπε να χειριστούν μια τέτοια κατάσταση με απομόνωναν." δυστυχώς ισχύει ακόμα και σήμερα. Ιδέα δεν έχουν οι καθηγητές πώς να χειριστούν τέτοιου είδους καταστάσεις. Τι νόμισες, ότι τους κάνουν crash course ψυχολογίας παιδιού στο παιδαγωγικό ινστιτούτο; Αυτή τη στιγμή είναι πολύ απασχολημένοι με τα νέα αναλυτικά για να ασχοληθούν με τέτοιες περιπτώσεις. Τελικά, εναπόκειται στον χαρακτήρα του ίδιου του εκπαιδευτικού η αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Δυστυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σαννα τζιαι εγώ έγραψα το ποστ ρε φίλε.
    Δε τζιαι τούντη συνέντευξη της Susan Cain, τζιαι εν είναι θκιέβασε τζιαι το βιβλίον της.
    http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=the-power-of-introverts

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μα είσαστε ούλλοι μουλλωχτοί σιόρ;
      σιγανοπαπαθκιές;
      κρυψονούρηες;
      Εδώ που τα λέμε, μπορεί να φταίει τζιαι το ζώδιο σας δηλαδή...

      Παίδες, ειναι ωραίες οι αμερικανοψυχαναλύσεις αλλά όλες καταλήγουν στην εργαλειοποίηση του εσωστρεφούς ατόμου και στην ένταξή του στην παραγωγή. Παλιά τους έλεγαν περιθωριακούς, απροσάρμοστους και ήταν/είναι τα καλύτερα παιδιά, όταν όμως πουλούσαν και εκατομμύρια άλπουμς ήταν καλύτερα! Έτσι την πάτησαν στην κονσομασιόν κοινωνία οι γυναίκες και όλες οι παλιές καλές μειονότητες και υποκουλτούρες.
      Οι παραπάνω αναλύσεις (ναι κρίτικ, και η δική σου) ερμηνεύουν τους εξωστρεφείς με όρους εσωστρέφειας και το ανάποδο. Αφήνοντας όμως, στην καλύτερη περίπτωση, τον εσωστρεφή να δουλέψει στην ησυχία του και δημιουργώντας πλασματικές φωτοβολίδες για τους εξωστρεφείς, ο παραονομαστής μένει ίδιος: Πρέπει να αποδώσεις εργασία σ' ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον που δεν (πρέπει) να ενδιαφέρεται για το στυλ που επιλέγεις (ή σε επιλέγει).

      Έχω μια άλλη ιδέα:
      "Και συχνά ενώ βρίσκεσαι στο κρεβάτι με μια γυναίκα
      ή σ' ένα φιλικό σπίτι, πλάι στο τσάι ή σε μια κομματική συγκέντρωση
      σηκώνεσαι αθόρυβα και φεύγεις απ' την πίσω πόρτα
      αφήνοντας στη θέση σου ένα καθρέφτη.
      Γιατί οι άνθρωποι μόνο όταν βλέπουν τον εαυτό τους μέσα σου
      βεβαιώνονται ότι κι εσύ υπάρχεις."
      (Τάσος Λειβαδίτης)

      Δείτε τη ακαριαία διατύπωση της τελευταίας πρότασης. Ακόμα και ο Προυστ έπρεπε να γράψει πάνω από 1000 σελίδες για να αποδείξει πως ο χαμένος και μοναχικός χρόνος είναι ο δημιουργικός.
      Μην κατακρεουργείτε το κεφάλι επειδή δε σας ταιριάζει το καπέλο. Αντίστροφα πάει.

      Και αφού ήδη έγραψα πολλά, θα πω και το τελευταίο.
      Πιο πολύ με ανησυχεί που η μαμά επαινούσε το μικρό Κρίτικ για την απομόνωσή του, παρά η μεταγενέστερή του δυσχέρια. Κριτικούρα μου, τσέκαρε λίγο αν όλα αυτά συμβαίνουν για να είναι (τότε) η μαμά ευτυχισμένη.

      -μχ

      Διαγραφή
    2. Εν μπορείς με δείγμα 3 ατόμων, να λες ότι ΟΥΛΛΟΙ είμαστε εσωστρεφείς...
      Άστα ζώδια για τους βλάκες.
      Μεν είσαι απόλυτος. Όλοι είστε εσωστρεφείς, όλες οι αμερικάνικες ψυχαναλύσεις... Πέφτεις σε λογικά σφάλματα. Κρίνε αντικειμενικά.
      Μεν το κουράζεις, εν απλό. Ο κόσμος ΓΙΑ τους εξωστρεφείς, ΑΠΟ τους εσωστρεφείς. Οι εσωστρεφείς δημιουργούν τον κόσμο στον αγώναν τους για προσαρμογή με τη φύση των εξωστρεφών. Τζιαι απαιτείται ένας τεράστιος αγώνας(εν ξέρω αν είσαι εσωστρεφής-τότε μόνο μπορείς να καταλάβεις) τζιαι είτε χάννεις τον εαυτό σου τζιαι γίνεσαι ένα με τους εξωστρεφείς, ή κλίνεσαι στο δωμάτιό σου για πάντα, ή, πιο σπάνια, κάμνεις την αλλαγή στον κόσμο με την εσωστρέφιά σου.

      Διαγραφή
  4. Έχεις δίκιο.
    Αλλά ήταν χιούμορ για τα ζώδια, κλπ, έπρεπε να το καταλάβεις.
    +Από λαθος έβαλα την απάντηση μου κάτω που τη δική σου, ας το διορθώσει ο Κρίτικ.

    -μχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση. Όντως είναι δύσκολο να είσαι εσωστρεφής τύπος σε μια κοινωνία που απαιτεί την εξωστρέφεια. Μιλώντας εκ πείρας, η εσωστρέφεια αυτή συνήθως συνοδεύεται καί από ντροπαλότητα καί από βαθύ συναισθηματισμό που οι υπόλοιποι δεν καταλαβαίνουν. Στη δική μου περίπτωση, η εσωστρέφεία μου εκδηλωνόταν με τέτοιο τρόπο ώστε ο περίγυρός μου με θεωρούσε (και θεωρεί) απρόσιτη, snob, τυπική Κυπραία που το παίζει ντίβα. Γι' αυτό και πολλές φορές προτιμώ να κάθομαι σπίτι στην ησυχία μου παρά να συναναστρέφομαι με άτομα που το παίζουν εξωστρεφείς και cool, που στην τελική όμως να είναι περισσότερο κλειστοί στον εαυτό τους απ' ότι εγώ κι απλά να υποδύονται κάτι που δεν είναι. Ίσως γι' αυτό κιόλας να υπάρχει σήμερα τόσο μεγάλο μπέρδεμα στις σχέσεις των ανθρώπων, ειδικά αντρών και γυναικών. Είμαστε όλοι κλεισμένοι στο δικό μας κόσμο ο καθένας και απλά υποδυόμαστε ρόλους. Θυμάμαι τώρα και μια παλαιότερη ανάρτησή σου σχετικά με τη δυσκολία των αντρών να πλησιάσουν τις γυναίκες... :)
    Ακόμα και οι φίλοι μου, που με ξέρουν, κάποιες στιγμές παρεξηγούν τη στάση μου κι αυτό με πληγώνει. Το παλεύω κι εγώ και νομίζω πως έκανα κάποια πρόοδο αλλά νομίζω πως όταν το έχεις να είσαι εσωστρεφής θα το 'χεις πάντα. Η ουσία νομίζω είναι, αφού αντιλαμβανόμαστε αυτήν μας την ιδιαιτερότητα, να την αποδεχτούμε και να μάθουμε να ζούμε μαζί της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Για μενα το ποστ σου είναι σαν αποκάλυψη. Ιδιαιτερα εκει που μιλας για τα χαρακτηριστικά του εσωστρεφή ανθρώπου. Στην εφηβεία ήμουν με ένα βιβλίο στο χέρι και μου εβαζαν τις φωνές να το παρατήσω και να βγω έξω. Θυμάμαι την αδερφή μου να μου φωνάζει ότι δεν γίνεται να ζω τη ζωή μου μέσα από τα βιβλία. Εκει ξύπνησα λίγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σιέρουμαι για την ανταπόκριση του πόστ γιατί εν ένα θέμα που με βασάνισε αρκετά τζαι από ότι βλέπω εν είμαι μόνος μου…

    Προσωπικά νομίζω ότι δεν το ξεπερνάς ολοκληρωτικά ποτέ. Απλά αντιλαμβάνεσαι ότι εν μια μαλακία τζαι πρέπει να κάμεις κάτι.

    Δηλαδή σκέφτεσαι το λίο λογικά τζαι λαλέις. Καλά ρε πως γίνεται να είμαι ο μόνος σε τούντη συγκέντρωση της δουλειάς που εν μιλώ με κανένα; Τζαι σηκώνεσαι τζαι πάεις τζαι μιλάς. Τζαι σε λίο περνά σου.
    Ή σκέφτεσαι καλά ρε μα εν λογικό τωρά να αντρέπουμαι να πάω στο reception του ξενοδοχείου να ρωτήσω πέντε πράματα που θέλω; Πόσο μαλάκας είμαι ρε; Τζαι πάεις.

    Άμαν το αντιμετωπίσεις με λογική αντιλαμβάνεσαι ότι εν η βλακεία σου η ίδια που σε κρατά πίσω. Οϊ πως έννα γίνεις ποττέ στην ζωή σου social butterfly (αρέσκει μου πολλά τούτη η έκφραση) αλλά τουλάχιστον είσαι ενεργό μέλος της κοινωνίας με φίλους δουλειά τζαι κοινωνική ζωή τζαι εν καταλήγεις κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συγχαρητηρια για το blogspot σου. Εξαιρετικο. Και ειδικα το συγκεκριμενο. Αν μου επιτρεπεις, επειδη πριν λιγο διαβασα ενα πιο προσφατο blog, θα συμφωνησωμαζι σου οτι η εσωστρεφεια ισως βελτιωνετε, με προσπαθεια, αλλα δεν ξεπερνιετε εντελως. Στον γαμο του φιλου σου ενω ολοι χορευαν, καθοσουν ΜΟΝΟΣ στο μπαρ και γνωρισες μονο ενα ατομο. Πιο παλιά μπορει να μην του μιλουσες καν. Μπορει και να βοήθησε και το αλκοολ.......

      Keep writing!

      Διαγραφή
  8. Όντως φίλε ως blogger ΔΕΝ φατσάρεις εσωστρεφής, έσιεις πολλύν άποψην ως άτομον, πολλύν δυναμισμόν, φκάλλεις αυτοπεποίθησην. Αλλά το blogging δημιουργεί μας μιαν άλλην προσωπικότηταν, που έσιει τες δικές της αλληλεπιδράσεις. Μπορεί έτσι ένας κατά τα άλλα κοινωνικότατος άθρωπος να μεν "τραβά" στο blogging τζιαι αντιστρόφως. Μπορεί επίσης θκιό "διαδικτυακοί συνομιλητές" να τα βρίσκουν πολλά καλλίττερα που απόστασην παρά αν είχαν βρεθεί που κοντά.
    Εγώ μπροστά που το πληκτρολόγιο νοιώθω πολλά πιο δυνατός "συνομιλητής" παρά in the flesh. Ανάμεσα σε άλλα διότι εν είμαι witty enough τζιαι το blogging διά μου χρόνον να σκεφτώ, να κάμω έρευναν γνώσης/ πληροφορίας κλπ.
    Συμφωνώ επίσης πόσον "απελευθερωτικόν" εν το headbanging. Γίνεσαι άλλος άθρωπος ρε παιδί μου. Γι'αυτόν τζιαι πρέπει να stay cool and keep rocking (and headbanging).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. polla wraio to post sou, latrevw psixanalisi in retrospective, aman paeis pisw tziai analieis thn efiveia sou, me gnwseis pou tote en eishes!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Oi exwstrefeis exoun thn xarh tous, oi eswstrefeis th dikh tous to idio paei gia tous exwstrefeis me taseis eswstrefias kai eswtrefeis me tash exwstrefias kai otidhpote allo combination theleis na baleis damai bale.

    Oloi eimaste ta idia skata (h kala - exartatai apo th dia8esh mas)me diaforetikes "ikanothtes"

    1. Kathikon goniou na parathrhsei to mwro tou kai na to ma8ei..etsi an einai p.x. eswstrefeis, na to dektoun kai na prospa8hsoun na tou dwsoun opla na thn xeirizetai or8a. To idio kai an einai exwstrefeis

    2. Ka8hkon kathe an8rwpou, na dextei th fysh tou and work with it.

    Ta pramata apla...toso apla pou sxedon kanenas en ta kamnei...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. File Critic se noiotho! Kai ego etsi imoun/ime kai pisteuo tha sinexiso na ime.. Gia na katalaveis akomi prospatho na apofigo meetings i parousiasis stis opoies tha xreiasti na miliso, akoma kai an autes ine ena call conference..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τελικά ποια η διαφορά ντροπαλού και εσωστρεφή, ξέρει κανένας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Άρεσε μου πολλά το παρτ με τα 90's..Εγώ είμαι κάτι στη μέση .Εν νιώθω άβολα να κάμνω συζητήσεις με 1 άτομο, αλλά όταν είναι πολλοί μαζί και μιλούν ακούω τους και εν σχολιάζω,άσχετα αν λέουν ασυναρτησίες τύπου : "Όι ρε μ...α είμαι σίουρος ότι η πρωτέυουσα του Καναδά εν το Τορόντο, αφού είσσεν τζαι τους Ολυμπιακούς", true story.
    Επίσης για κάποιο λόγο εν μου αρέσκει να πιάνω τηλέφωνα "ξένους" ,ούτε καν για να παραγγείλω πίτσα..Αλλά πρέπει ναν κόμπλεξ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμε που το λινκ που έδωσα πιο πάνω:
    introversion is different from shyness. Shyness is the fear of negative judgment, while introversion is simply the preference for less stimulation. Shyness is inherently uncomfortable; introversion is not. The traits do overlap, though psychologists debate to what degree.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ευχαριστώ μισιαρέ. Ναι, έτσι το καταλαβαίνω και 'γω, ότι η ντροπαλότητα έχει να κάμει με φόβο, ενώ εσωστρέφεια είναι απλώς έλλειψη ενδιαφέροντος για επικοινωνία. Έχω την εντύπωση όμως ότι οι 'καθαροί' εσωστρεφείς είναι λίγοι, ενώ οι παραπάνω έχουν και μια δόση από ντροπαλήτητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κρίτικ πόσο σε νιώθω. Εγώ πέρασα απο φάσεις εξωστρέφειας-εσωστρέφειας, δηλαδή απο αστέρι της τάξης σε περίοδο που με έλουνε κρύος ιδρώτας να διαβάσω το κείμενο στην τάξη. Νομίζω είναι γονιδιακό, εμένα και οι δυο οι γονείς μου είναι μοναχικοί άνθρωποι, και παιδείας, δηλαδή μεγάλωσα σε ένα σπίτι που δεν εμπαίναν πολλοί ανθρώποι μέσα για να αποκτήσω πολλά social skills. Με τα χρόνια όμως έκατσα πάνω στο πρόβλημα και το έχω λύσει κατά 80%. Μεγάλη ανακάλυψη για μένα ήταν οτι δεν πειράζει να κάμνω ματσουτζιές στις κοινωνικές μου συναναστροφές εφόσον παρατήρησα ότι οι αδύναμοι ανθρώποι είναι πιο συμπαθείς και αγαπητοί στον κόσμο απο τους τέλειους διότι είναι less intimidating στην ζούγκλα που ζούμε :))

    Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. This is my first time go to see at here and i am really happy to read all at
    alone place.

    Also visit my site GFI Norte

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. https://www.facebook.com/profile.php?id=100005608293793 Εσωστρεφης κοινοτητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κριτικ πες μου σε παρακαλώ, όταν είσαι στα εσώτερά σου και θλιμμένα σου, θες να σε αφήσει ήσυχο το έτερον ήμισυ ή να σου φτιάχνει το κέφι με νοστιμάδες και γέλια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μπραβο βρε κριτικ ετσι ακριβως κι εγω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή