Για την οικονομία

Θυμάστε μια εποχή που έγραφα συνέχεια για οικονομικά; Ναι; Πρέπει να ήταν γύρω στο 2010 και 2011. Μόλις ξεκίνησα το blog. Μάλιστα τα οικονομικά ήταν και ο κύριος λόγος που άρχισα να γράφω. Γιατί τότε θεωρούσα αδιανόητο ότι οι περισσότεροι (έτσι έλεγαν τουλάχιστον) δεν μπορούσαν να δουν ότι:

1. Η κτηματική αγορά θα καταρρεύσει με τις τιμές να πέφτουν στο 50%.
2. Oι τράπεζες λόγω (και) αυτού θα καταρρεύσουν με την σειρά τους και μπορεί να έχουμε Bank run. Μάϊος 2012 (το κούρεμα έγινε Μάρτη 2013) «Η επόμενη σελίδα της ιστοριούλας μας έχει τίτλο Bank run. Εκεί όπου καταρρέει μια τράπεζα γιατί όλοι οι καταθέτες τρομοκρατημένοι ζητούν ανάληψη των χρημάτων τους ταυτόχρονα.  Και το βιβλίο κλείνει με την χρεοκοπία της τράπεζας και με τους καταθέτες αγανακτισμένους να χάνουν τα λεφτά τους. Θα τους σώσει όλους η κυβέρνηση λένε οι ειδικοί. Αμ δε λέω εγώ».
3. και επίσης έγραφα (όπως και άλλοι πολλοί φυσικά) ότι οι μισθοί και τα ωφελήματα κυβερνητικών και ημικρατικών πρέπει να μειωθούν.

Τότε πολλοί διαβάζοντας ότι η κτηματαγορά θα καταρρεύσει, οι τράπεζες θα χρεοκοπήσουν και ότι οι μισθοί πρέπει να πέσουν με έβριζαν ασύστολα. Είσαι άσχετος, εν καταλάβεις, εν έσιεις να προτείνεις τίποτε απλά κλάνεις και άλλα πολλά. Λοιπόν χωρίς να θέλω να φανώ πίκρης. Όσοι με εξιτιμάζαν μπορούν απλά να παν μια παράγραφο πάνω τζαι να θκιεβάσουν ξανά τζαι ξανά το νούμερο 2 τζαι να σκεφτούν πόσοι μιλούσαν για bank run τον Μάιο του 2012, 10 μήνες πριν το κούρεμα. Σόριν αλλά άντεξα πολύ τζαιρό. Έθελα να φκάλω το απωθημένο. 

Μετά το κούρεμα είπα ότι εν θα γράψω ξανά τίποτε για οικονομία τζαι σχεδόν εκράτησα την υπόσχεση μου τον τελευταίο 1.5 χρόνο. Γράφω περί ανέμων και υδάτων. Εν υπάρχει λόγος πλέον να ασχολούμαι με οικονομικά θέματα τζαι εν έχω κάτι ιδιαίτερο να προτείνω. Η Κύπρος ετέλειωσε. Πάππαλλα. 

Αλλά έτσι για αλλαγή έννα γράψω λίο για τους δείχτες μας (τους οικονομικούς ρε) μιας τζαι εκλείσε τζαι ο χρόνος. Έτσι για να πιάσουμε μια ιδέα για το μέγεθος της ζημιάς που έγινε με το bail-out, bail-in. 

Πληθωρισμός: Τον Αύγουστο του 2012 η Κύπρος κτύπησε πληθωρισμό +4.5%. τώρα 1 χρόνο και κάτι μετά κλείσαμε το 2013 (Δεκέμβριος 2013) στο -1.25%. Αντιπληθωρισμός. Οι τιμές πέφτουν κι όταν αυτό συμβαίνει για κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα, πέφτει η παραγωγικότητα, οι μισθοί και φυσικά η ζήτηση τελικά. Αυτά σε συνδυασμό με την αναλογική αύξηση της αξίας του χρέους.

Ακαθάριστο εγχώριο προϊόν: Ανάπτυξη δηλαδή της οικονομίας. Η οικονομία μας έπεσε σε αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης το δεύτερο τρίμηνο του 2009. Εκεί όπου η χρυσή κότα των ακινήτων είχε ουσιαστικά πεθάνει, ενώ ο κίνδυνος με την Ελλάδα και το κούρεμα Ελληνικών ομολόγων αυξανόταν. Αυτό ήταν και το τέλος μας γιατί τότε έρευσε ρευστό στην Κυπριακή αγορά (από φοβισμένους καταθέτες της Ελλάδας) και αυξήθηκε η ρευστότητα στην αγορά (από 58δις καταθέσεις τον Ιαν09 φτάσαμε στα 70δις Ιαν12). Αυτή η ρευστότητα και ο αυξημένος δανεισμός επανέφεραν την οικονομία σε θετικό πρόσημο για ένα μικρό χρονικό διάστημα για να πέσει πάλι σε αρνητικό στο τέλος του 2011, καταγράφοντας μέχρι το τρίτο τρίμηνο του 2013 9 συνεχόμενα τρίμηνα αρνητικής ανάπτυξης!!! Το 2013 μιλούν για ύφεση 5.5% και ίσως χρονιαία ανάπτυξη το 2015. 

Δημόσιο χρέος: Ο Χριστόφιας παρέλαβε την χώρα με 49%/ΑEΠ χρέος και την παρέδωσε με 86%/ΑΕΠ το 2012. Την δεδομένη στιγμή και βάση των τελευταίων στοιχείων το τρίτο τρίμηνο του 2013 φτάσαμε να έχουμε χρέος 110%/ΑΕΠ και αναμένεται με την ολοκλήρωση του bail-out των 10δις να φτάσουμε στο οριακά μη βιώσιμο επίπεδο του 125%/ΑΕΠ το 2014.

Δημοσιονομικό έλλειμμα: Ο Χριστόφιας παρέλαβε την χώρα με πλεόνασμα 1%/ΑΕΠ και την παρέδωσε με έλλειμμα 5%/ΑΕΠ το 2012. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη θα το ανεβάσει στο 6,5%/ΑΕΠ το 2013 αφού δεν μας φτάνουν τα χάλια μας αποφάσισε να αποζημιώσει τα κουρεμένα ταμεία και ασφάλειες. Συγχαρητήρια. 

Ανεργία: Την δεδομένη στιγμή (Νοέμβριο 2013) έχει φτάσει στο 17.3%. Ποιος ξέρει που μπορεί να φτάσει. Η κομισιόν και η κυβέρνηση μιλούν για 19% αλλά μάλλον φαίνεται λίγο αισιόδοξη πρόβλεψη. 

Τραπεζικό σύστημα: Έχει μικρύνει όπως ήθελαν και οι δανειστές. Είναι σε κακό χάλι, κανένας ξένος δεν μας εμπιστεύεται και μην ακούτε που λένε οι πολιτικοί μας ότι η κατάσταση έχει ηρεμήσει. Αν είχε ηρεμήσει απλά θα είχαν άρει τα περιοριστικά μέτρα νωρίτερα. Την δεδομένη στιγμή τον Δεκέμβριο του 2013 το ύψος δανείων βρίσκεται στα 63.11δις εκ και οι καταθέσεις στα 47δις. Υπάρχει ένα έλλειμμα ρευστότητα της τάξεως των 16.11δις ενώ μέχρι τον Μάιο του 2012 (που είπα για bank run) υπήρχε πλεόνασμα 2δις. Φέτος, το 2013 έχουν φύγει (μαζί με το κούρεμα) 23δις!!!!

Επίσης τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια έχουν φτάσει στα επίπεδα 40-50% και δεν ξέρω με ποιο τρόπο (χωρίς μαγείρεμα αξιών ακινήτων) μπορεί να πέσει ουσιαστικά αυτό το ποσό. Με αναδιαρθρώσεις μόνο δεν το βλέπω. Αποτέλεσμα είναι οι τράπεζες να χρειαστούν περισσότερα κεφάλαια στο άμεσο μέλλον. Αυτό μπορεί να συμβεί στην τράπεζα Κύπρου μόλις ανακοινώσει τα αποτελέσματα του 4^ου τριμήνου και ξεκαθαρίσει ότι τα πρωτοβάθμια κεφάλαια της είναι στο όριο του 12% και έχει εξαντλήσει την αβάντζα που προέκυψε από το κούρεμα καταθέσεων. 

Ότι έχετε πάνω από 100,000 αν έχετε εγώ προτείνω (αν δεν το κάνατε μέχρι τώρα) να το φύγετε από την χώρα. Κάθε παράθυρο που ανοίγει στα περιοριστικά μέτρα καλό είναι να το εκμεταλλεύεστε μετακινώντας κεφάλαια σε διάφορες τράπεζες στην Κύπρο (ξένες οι οποίες ανακεφαλαιώνονται από μητρικές εξωτερικού) αλλά και να φεύγετε λεφτά από την χώρα. 

Ακίνητα: Με βάση τον δείχτη ακινήτων του Eurostat οι τιμές ακίνητων στην Κύπρο έχουν μειωθεί κατά 25% από την ανώτερη τιμή τους το 2008. Παρόμοια στατιστικά παρουσιάζει και ο δείχτης της κεντρικής Κύπρου και το RICS. Όπως έχω γράψει και άλλες φορές, με βάση τα ratios investment yield και House price/ Income προβλέπεται περαιτέρω μείωση 30-50%. Αυτό ενισχύεται και από την μειωμένη ρευστότητα από τις τράπεζες και τις μηδαμινές πωλήσεις. Η ώθηση στην προσφορά θα δοθεί σε λίγους μήνες όταν ξεκινήσουν οι εκποιήσεις και ξεπουλούν οι τράπεζες ακίνητα.

Τουρισμός: Η μόνη ακτίδα φωτός στο μπουντρούμι. Το εντεκάμηνο του 2013 τα έσοδα είναι 8.4% πάνω σε σχέση με πέρσι. Καλό σίγουρα αυτό αλλά σε απόλυτους αριθμούς αυτό σημαίνει 160εκ. Τι είναι τούτο το ποσό μπροστά στα σχεδόν 20δις χρέος. 

Πως θα μπορούσαμε να τα αποφύγουμε ούλλα τούτα. Το εκνευριστικό ένει ότι δεν χρειάζονταν πολλά. Πρώτα το κούρεμα των Ελληνικών ομολόγων θα έπρεπε να γίνει βάσει διαπραγμάτευσης από τον Αχάπαρο. Θα βοηθούσε επίσης αν δεν έμπαιναν ξανά οι τράπεζες μας στα Ελληνικά ομόλογα. Φυσικά!!!

Επίσης το εποπτικό σύστημα των τραπεζών μας δεν έπρεπε να επιτρέπει να χρησιμοποιούμε λανθασμένους δείχτες ρευστότητας και κεφαλαιουχικής επάρκειας των τραπεζών. Τότε δάνειο το οποίο είχε εξασφάλιση μεγαλύτερη της αξίας του έστω και αν δεν πληρωνόταν δεν θεωρείτο μη εξυπηρετούμενο. Αυτό γινόταν ενώ οι εκτιμητές υπερεκτιμούσαν τα ακίνητα (τις εξασφαλίσεις δηλαδή) συνεργαζόμενοι με τις τράπεζες για να μην μειωθούν οι αξίες. Μαλακίες δηλαδή. Απλά το φούσκωναν παραπάνω για να σπάσει πιο δυνατά. 

Έπρεπε να πάρουμε μέτρα και να μειωθούν οι μισθοί και τα ωφελήματα από το 2010. Επίσης έπρεπε να αλλάξουμε ωράριο, όρους εργοδότησης και ωφελήματα των κυβερνητικών, ημικρατικών και τραπεζικών. 

Τούτα τα λίγα νομίζετε ότι θα ήταν σκληρά; Εν νομίζω. Γιατί η πτώση των ακινήτων και η αναγνώριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων θα ήταν πιο αργή και ομαλή. Όπως πιο ομαλή θα ήταν και η επίδραση που θα είχαν οι μειώσεις μισθών – όρων εργοδότησης - ωφελημάτων στην κατανάλωση – ανάπτυξη – ανεργία.

Θα μπαίναμε σε ύφεση. Ναι βεβαίως. Αλλά δεν θα καταστρέφαμε την οικονομία μας μόνοι μας. Τόσο απλά.  

Τι προτείνω έννα μου πουν πάλε. Ε βασικά εν προτείνω κάτι. Εν έσιει κάτι να προτείνω. Αν έχετε δουλειά ακόμα κρατήστε την με νύχια και με δόντια. Αν μπορείτε να έβρετε κάτι εκτός Κύπρου πιάστε την ευκαιρία που τα μαλλιά τζαι πηγαίνετε στο καλό. Εκτός αν έχετε την ευχέρεια να περιμένετε αρκετά χρόνια άμπα τζαι μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε το αέριο...Ή να έβρουμε πετρέλαιο!!! 

Ή να γίνει θαύμα (γιατί ως γνωστό ο θεός αγαπά μας) τζαι να αρχίσουμε να κλάνουμε 5ευρα τζαι να σιέζουμε 20ευρα. Τούτο εν πιο πιθανό σενάριο που την ανάκαμψη εντός διετίας που ακούμε.

Message in a bottle

Θυμάστε τούτο το τραγούδι των Police φαντάζομαι;

 

Τούτο μου έρκετουν μες τον νου προχτές στην διαδρομή στο αυτοκίνητο, ελαφρώς αλλαγμένο φυσικά. Αλλά ας πιάσουμε τα πράματα που την αρχή.

 

Θυμάστε το ποστ μου για το καταραμένο 2013;

 

Είχα σας πει ότι σε ένα χρόνο πέθανε ο πεθερός μου, διαγνώστηκε με καρκίνο ο Criticoπαπάς, είχαμε μια αποβολή και στο τέλος επέθανε αναπάντεχα τζαι ο αγαπημένος μας κάττος. Εν σας έκαμα τελευταία ενημέρωση. Ναι τελικά επέθανε.

 

Έξω οι οικονομικές κρίσεις, κίνδυνος ανεργίας κτλ. Τζείνα είχαν τα ούλλοι λίο πολλά μες το 2013. Άρα εν θα τα προσθέσω.

 

Μπαίνοντας λοιπόν ο νέος χρόνος σκέφτηκα ότι μπορεί να εν καλύτερος. Οϊ πως πιστεύω σε ανώτερες δυνάμεις και άλλα παρόμοια. Ότι συμβαίνει συμβαίνει τυχαία χωρίς οποιαδήποτε ανωτέρα ώθηση και καθοδήγηση. Απλά ξέρετε. Για να λαλούμε.

 

Ξεκινά το 2014 λοιπόν με σοβαρό διάστρεμμα. Καλά λεπτομέρειες. Έννα περάσει. Το δεύτερο όμως που έτυχε μες τες πρώτες 15 μέρες του χρόνου ήταν πολλά πιο σοβαρό.

 

Όπως σας ανάφερα πολλές φορές για χρόνια απέφευγα τα μωρά. Να κάμω δικά μου εννοώ όϊ να θωρώ μωρό τζαι να κόφκω κούρβες. Σε κάποια φάση όμως (λόγω ηλικίας) είπαμε ότι πρέπει να δοκιμάσουμε αν θέλουμε στο μέλλον κάποιος/ κάποια να κουβαλά αυτά τα μοναδικά, εξαιρετικής ποιότητας γονίδια. Η πρώτη απόπειρα ήταν αποτυχημένη τζαι μαθαίνουμε αρχές της εβδομάδας ότι τζαι η δεύτερη είχε την ίδια τύχη-κατάληξη.

 

Μετά από αρκετό δράμα καταλήγουμε πάλε στην κλινική για την λεγόμενη απόξυση (καθαρισμό). Τι σκατά λέξη ρε φίλε όμως; Περιγράφει ακριβώς την διαδικασία. Απόξυση ιμίησς

 

Ξέρετε πως πάει σε έτσι περιπτώσεις έννεν; Φορτισμένη ατμόσφαιρα, ειδικά για την γυναίκα που ζει πάντα έτσι καταστάσεις πολλά πιο έντονα που τον άντρα. Δικαιολογημένα φυσικά. Στο κάτω κάτω αυτή το κουβαλά τζαι το μεγαλώνει. Εσυ κάμνεις μόνο το μακροβούτι (για ορισμένους μη προικισμένους το μικροβούτι).

 

Στην Κύπρο όμως, ως γνωστό, επικρατεί μια απίστευτη αναισθησία σε όλα τα επίπεδα. Τζαι τα ιατρεία τζαι κλινικές δεν αποτελούν εξαίρεση. Εν λογικό να βάλουν τούτες που αποβάλουν στο ίδιο δωμάτιο με κάποιες που γεννούν; Χαρά τζαι γέλια στο ένα κρεβάτι κλάμα τζαι μιζέρια στο άλλο; Τέλια έννεν;

 

Αν δώκεις μάλιστα τζαι πασσε κανένα γνωστό που γεννά!!! Ουου εν έσιει καλύτερα. Συγχαρητήρια να σας ζήσει... Φιλούι μου μοιάζει σου πάντως και άλλες παρόμοιες awkward συζητήσεις ενώ το δικό σου μωρό έμεινε στην θεωρία και στην φαντασία ενώ η γυναίκα σου μάσιεται να μπει στο χειρουργείο να το φκάλουν να φέφκει.

 

Ταυτόχρονα όμως με τα πιο πάνω εμένα ο νους μου ήταν και κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα πιο μακριά. Ο Criticοπαπάς βρισκόταν στο εξωτερικό με την Criticομαμμά για εξετάσεις (PET Scan) οι οποίες θα έδειχναν αν η θεραπεία την οποία ακολούθησε τους τελευταίους 7 μήνες είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν εγαμήσαμε δηλαδή τον καρκίνο. Τα αποτελέσματα θα τα είχαμε το μεσημέρι της ίδιας μέρας. Καταλαβαίνετε την κατάσταση στην οποία εβρίσκουμουν. Σούπα ο εγκέφαλος μου. Τραχανάς χωρίς χαλούμι.

 

Τέλειωσε λοιπόν η διαδικασία της απόξυσης. Όλα καλά (όσο καλά γίνεται δηλαδή). Πάμε στο δωμάτιο τζαι φωνάζει μου ο γιατρός να τον ακολουθήσω. Πάω στο γραφείο του συμπληρώνω κάποια χαρτιά τζαι λαλεί μου πρέπει να πάει για χρωμοσωματική εξέταση εντός μιας ώρας. Δυστυχώς δεν μπορεί κάποιος που δαμέ να πάει. Ξέρεις που ένει έννεν;

 

Σκέφτομαι χωρίς να μιλήσω: Μμμμμμ ξέρω αλλά τι εννοείς;;;;

 

Απαντώ: «Ναι ξέρω....»

 

Διά μου έναν σφραγισμένο φάκελο.

 

Σκέφτομαι χωρίς να μιλήσω: Τι σκατά εν τούτο;;;; Σοβαρα!!!! Μα διά μου το πεθαμένο μου έμβρυο!!!!!! Σε φάκελο;;;; Για να το κάμω delivery!!!!!!!!!!!!!!!

 

Απαντώ: ..............

 

Τίποτε.... Τι να απαντήσω;;; Άφωνος. Εν είχα κάτι να πω. Ήμουν απλά σοκαρισμένος. Προχωρώ προς την πόρτα τζαι σταματά με. Λαλεί μου-

 

«πρόσεχε όμως να το κρατάς ίσια να μεν γύρει!!!!!! Τζαι σε παρακαλώ μπορείς να τους πεις να σου δώσουν και λίγους ειδικούς φακέλους να φέρεις πίσω γιατί εξεχάσαν να μας στείλουν!!!»

 

Σκέφτομαι χωρίς να μιλήσω: Σαν έρκουμαι πίσω θέλεις να φέρω τζαι τσιάρα; Καμιά πισσού; Κανένα μαχαλεπί πιλέ μου;

 

Απαντώ: ............

 

Τίποτε.... Τι να απαντήσω;;; Άφωνος.

 

Μπαίνω στο αυτοκίνητο να πάω. Πρώτο μέλημα να έβρω τόπο να το βάλω να μεν γύρει. Σοβαρά ρε φίλε αν θα στέλλετε κόσμο να παίρνει delivery πεθαμένα έμβρυα (τα δικά του μάλιστα), τα οποία εν πρέπει τζιόλας να γύρουν κατά την διάρκεια της διαδρομής, εν μπορείτε τουλάχιστον να διάτε τζαι μιαν ειδική θήκη. Πως έσιει το McDonalds ας πούμε την θήκη αυτοκινήτου για την κοακόλα να μεν γέρνει που σου διούν στο drive through. Κάτι παρόμοιο. Ήμαρτον δηλαδή.

 

Στην διαδρομή λοιπόν ήρτε μου το πιο πάνω τραγούδι των Police στον νου. Message in a bottle….

Baby in an envelope…Dead baby in an envelope…

 

Γάμησε με ρε. Σοβαρά. Γάμησε με.

 

Επέστρεψα μετά που καμιά ώρα. Σχεδόν αμίλητος. Πήραμε εξιτήριο μετά που λίο τζαι στον νου μου είχα μόνο ένα πράμα. Το τηλεφώνημα που περίμενα από το εξωτερικό. Αν τα νέα που περιμένω για τον Criticoπαπά εν αρνητικά τότε η συγκεκριμένη μέρα παίρνει ανευ ανταγωνισμού τον τίτλο της χειρότερης μέρας της ζωής μου. Αν όχι σώζεται.

 

Χτυπά το τηλέφωνο. Απαντώ σαν οδηγώ. Στην γραμμή η Criticoμάνα.

 

«Αρνητικό Critic μου. Αρνητικό».

 

Απαντώ: «Τι σκατά σημαίνει αρνητικό»;

 

«Σημαίνει ότι επολέμησε το».

 

ΝΑΙ ΡΕ...ΝΑΙ..... Εσώθηκε η γαμημένη η μέρα. Εσώθηκε

 

Σε μια μετάλλαξη της γνωστής διαφήμισης.

 

 

Losing a future baby… Fucked up.

Winning back your dad…FUCKING PRICELESS

Οι "έξυπνες" διαφημίσεις του ΚΟΤ

Ένι ξέρω ποια εν η γνώμη σας για τες διαφημίσεις του ΚΟΤ οι οποίες πυροβολήθηκαν από τους πουριτανούς υπερπροστατευτικούς Κύπριους γονείς αλλά εγώ ένα έχω να πω. Αρέσαν μου.

Συνήθως οι διαφημίσεις μας εν σαχλές και χωρίς φαντασία. Τούτες έχουν χάζι. Ναι ρε έχουν χάζι τζαι μπράβο του τζείνου που τες εσκέφτηκε. Ειδικά αν τοποθετηθούν στα σωστά σημεία και αν παίζουν στην τηλεόραση τις σωστές ώρες. Τζαι ξέρω τι έννα πουν πολλοί. Προωθούμε τον τουρισμό του μεθυσιού και διώχνουμε τον ποιοτικό τουρισμό. Μαλακίες. Οι μισοί σου τουρίστες εν έτσι τζαι αλλιώς μεθύστακες άγγλοι. Εν θα βλάψει σε τίποτε μια διαφήμιση.

Τζαι σταματάτε τούντους κυπριακούς πουριτανισμούς του τύπου θίγονται τα παιδιά και ο θεσμός της οικογένειας. Μαλακίες. Τίποτε εν θίγεται. Ο κάθε γονιός είναι πρώτα από όλα άνθρωπος ο ίδιος. Και παρότι τα παιδιά του είναι το νούμερο ένα πράγμα στην ζωή του χρειάζεται (η θα έπρεπε να χρειάζεται) και χρόνο μόνος ή με τον/την σύντροφο. Χωρίς μωρά. Ωωωω ναι είναι δυνατό. Χωρίς μωρά.

Να πιουν, να φαν, να μεθύσουν, να κάμουν σεξ, να γεμίσουν τις μπαταρίες τζαι μετά να επιστρέψουν στην κουραστική τους καθημερινότητα και στα παιδιά τους τα οποία υπεραγαπούν αλλά φκάλλουν τους το κώλο τους. Τζαι η Κύπρος μπορεί να προσφέρει αυτές τις διακοπές. Τέλος.

Εγώ θεωρώ ότι εν έξυπνες γιατί με το να δείχνεις ένα μωρό χρησμένο χτιτζιό τραβάς το βλέμμα.

Άλλοι μπορεί να διαφωνήσουν. Απόψεις.

Τέλος να πω τζαι κάτι για την εφημερίδα Αλήθεια τζαι την πίεση να φκάλουν είδηση που τζαμέ που εν υπάρχει. Στην εξής φωτογραφία συμπεραίνουν ότι η άσπρη σκόνη είναι…. Κοκα!!!!

Μάλιστα. Ηλίθιοι δημοσιογράφοι θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Μπαίνει ένας μέσος άνθρωπος σε ένα μπαρ και βλέπει απλωμένα 5 σφηνάκια, κομμένα λεμόνια και άσπρη σκόνη στο πλάι. Τι είναι η πρώτη του σκέψη; Ουου τέλια… Τεκίλα με λεμόνι και κόκα και αμέσως βγάζει από την τσέπη το 5άευρω για να την σνιφάρει πάνω στο μπαρ μάλιστα!!! Και αφού σνιφάρει την κόκα θα κατεβάσει την τεκίλα και θα δαγκώσει το λεμόνι.

Το επίπεδο δημοσιογραφίας έχει πλέον ξεπεράσει τα επιτρεπτά όρια ηλιθιότητας.     

Η κουλτούρα του cafe

Τούτη η κουλτούρα εν με τράβησε ποττέ. Τούτη η καλαμαρίστικη παπαριά του κάθομαι 38 ώρες τζαι πιπιλλώ ένα φραπέ (παλαιότερα) ή ένα freddo cappuccino (πιο πρόσφατα)  εφαινετουν μου πάντα ….πως να το πω….

Ανούσια να το πω;;;; Μμμμ μάλλον.

Εν αντιλήφθηκα ποττέ τον λόγο ύπαρξης τούντης κουλτούρας.

 

Ο καφές αρέσκει μου πολλά. Αλλά ο καφές με την κουλτούρα του cafe η οποία εδημιουργήθηκε στην Ελλάδα δεν έχει καμία μα καμία απολύτως σχέση. Τον καφέ δεν τον απολαμβάνεις σε τεράστιους χώρους, άχρωμους, άκομψους, χωρίς χαρακτήρα. Χώρους όπου σου προσφέρουν δωρεάν ιντερνέτ, και ταχεία εξυπηρέτηση καφέ σε στυλ φαστφουντάδικου χρεώνοντας τον μάλιστα μέχρι και 5 ευρώ. Τούτο για μένα είναι (τζαι ήταν πάντα) μαρτύριο.

 

Σε καμία φάση της ζωής μου δεν ήμουν του cafe. Οι περισσότεροι φίλοι μου ήταν. Ορισμένες φορές εκάμναν υποχώρηση τζαι έκαμνα τζαι εγώ το βήμα παραπάνω έτσι ώστε να βρεθούμε σε ένα μη trendy χωρίς πολύ κόσμο ελαφρώς (ελαφρώς τονίζω) πιο εναλλακτικό cafe. Πλέον ούτε τούτο εν το κάμνω. Εν αξίζει την ταλαιπωρία. Πάω μόνο για ποτάκι. Είτε είναι απόγευμα είτε μεσημέρι είτε νύχτα. Η μπυρούα εν έσιει ώρα.   

 

Εν με χαλά που την άλλη να πάω σε καφενέ. Τυχαίνει να πάω στον καφενέ που πάει ο παπάς μου ας πούμε να δω ή να παίξω τάβλι μερικές φορές. Cafe όμως με καμιά δύναμη.   

 

Έπιασε με τηλέφωνο ένας φίλος προχτές τον οποίο σπάνια βλέπω γιατί μένει σε άλλη πόλη τζαι λαλεί μου. Ρε μαλάκα critic είμαι Λευκωσία τζαι έννα βρεθώ τζαι με τον τάδε παρέα μας στο Second Cup στην Έγκωμη. Ξέρω ότι φακκούν σου τα café αλλά αν μεν κάμνεις τίποτε καλύτερο έλα έναν γυρό ποδά να σε δούμε λίο ρε......

 

Έπιασε με εξ απρόοπτου πρέπει να πω. Τζαι όϊ εν έκαμνα τίποτε καλύτερο. Κατ’ ακρίβεια εν έκαμνα τίποτε απολύτως. Τζαι είχα τζαι πολύ χρόνο στην διάθεση μου.  Second Cup λοιπον α!!!

Εν είχα πάει ξανά...Eίσιε χρόνια μάλιστα να πάω σε café. Λαλώ άτε ρε γάμα το εννα πάω.

 

Ξεκινώ λοιπόν με το αυτοκινητάκι μου τζαι φτάνω στο second cup. ΧΑΜΟΣ. Πόλεμος. Τι ήταν τούτο ρε!!!! Παρκαρισμένοι 5 δρόμους παρακάτω. Ο ένας πάς τον άλλο. Ένα παναύρι. Φαντάζομαι ούτε να μιλήσουν εν θα τα καταφέρναν. Τόσος πανικός.

 

Εγώ να σας υπενθυμίσω είμαι και με στραμπουλιγμένο πόδι (προηγούμενο ποστ). Άρα έπρεπε να έβρω κάπου κοντά να παρκάρω. Αλλιώς θα ήταν η Κύρου ανάβασις η διαδρομή.

 

Φακκώ έναν γύρο με το αυτοκίνητο τίποτε. Μπαίνω στο ένα parking του Second Cup τίποτε. Φκάινω. Φακκώ αλλό ένα γυρό τίποτε. Μπαίνω στο δεύτερο parking του Second Cup πάλε τίποτε. Φκαίνω.

 

Δισπιρκώ. Σύρνω 2 χριστοπαναγίες τζαι 2 γαμωσιστιάσματα.

 

Τελευταία ευκαιρία.

 

Φακκώ αλλό ένα γυρό. Τίποτε ούτε για δείγμα. Μάλιστα τσακόνονταν τζαι θκυό 20άρες (ποτζίνες τες σπαστικες που με νευριάζουν) για ένα parking ακριβώς μπροστά που την καφετέρια.

 

Δισπιρκώ ακόμα παραπάνω. Σύρνω ακόμα 3 γαμωσιστιάσματα.

 

Αμέσως μετά όμως ηρεμώ. Σκέφτουμαι. Καλά ρε μαλάκα γιατί νευριάζεις; Μεν νευριάζεις. Αφού τούτο αποδεικνύει ακριβώς αυτό που χρόνια διατυμπανίζεις.

 

Ότι coffee culture in Greece-Cyprus sucks. Σε ελεύθερη μετάφραση ΕΝ ΣΚΑΤΑ.

 

Παίρνω λοιπόν τον δρόμο προς το σπίτι. Πιάννω τζαι τον παρέα τηλέφωνο τζαι λαλώ του. Φιλούιν μου έφυα. Εν Σκατά τζαι εν εκατέβηκα. Επόμενη φορά που έννα έρτεις πιάσμε να πάμε για κανένα ποτάκι σε κανένα τόπο που εννα μπορούμε να περάσουμε κάλά τζαι να μιλήσουμε.

 

Καμία παρεξήγησης κανένα πρόβλημα. Το λάθος ήταν δικό μου εξ αρχής που προσπάθησα να φκω εκτός προγράμματος μου τζαι να πάω σε σκατότοπο. Εν έσιει ξανά.

 

Το coffee culture στην Κύπρο εν σκατά (σοριν για την επανάληψη αλλά εν βρίσκω άλλη λέξη να το χαρακτηρίσω). Τζαι ναι. Το ακριβώς αντίθετο του Second Cup (και άλλων παρόμοιων), δηλαδή το τελείως εναλλακτικό coffee culture πάλε σκατά ένει.

Είσαι γέρος (ξύπνα ρε)

Απλά επειδή εν έσιεις μωρά, εν εκκέλιασες τζαι εν επάσιηνες, εν τζαι σημαίνει ότι εν γερνάς! Δύσκολο να το καταλάβεις. Επειδή μπορείς ακόμα να ανταγωνίζεσαι 25άρηδες σε ποτό τζαι αντοχή, αλλά τζαι επειδή ακόμα κλάνεις τους παρέες σου τζαι χασκογελάς όπως την μαϊμούνα εν τζαι σημαίνει ότι είσαι ακόμα έφηβος. Το σώμα διαφωνεί. Το σώμα ακολουθεί το δικό του ρολόι τζαι λαλεί σου (φωνάζει σου μάλιστα)….ΜΕΓΑΛΩΝΩ.

Τι αλλαγή ρε γαμώτο που τα 35 τζαι πάνω!!! Αρκέφκουν ούλλα να χαλούν. Ειδικά αν δεν τα προσέχεις. Τζαι σε τούντη ηλικία όταν κάμνεις άσκηση 3-4 μπορεί τζαι 5 φορές την εβδομάδα, παίζοντας μάλιστα και αθλήματα με επαφές χρειάζεσαι σοβαρή αποθεραπεία. Πάγους, στρέτσινγκ κρεμούλες και άλλα ωραία μετά. Ναι ξέρω που ήσουν 25 χρονών έμπαινες μες το γήπεδο ολόισια τζαι έπαιζες, ετέλειωνες μπάνιο τζαι έξω. Σάννα τζαι εν έπαιξες. Τωρά υπάρχουν επιπτώσεις.

Σιγά σιγά ξεκινά η κατηφόρα. Τι να θυμηθώ τα τελευταία 2-3 χρόνια. Να πάμε με την σειρά

• Χοντρομαλάκυνση στο γόνατο. Τονίζω στο γόνατο ρε πριν πείτε την κουβέντα σας. Τούτο βασικά σημαίνει ότι εν χαλαρό το kneecap τζαι τρίφκεται αμαν κάμνεις άσκηση τζαι πονείς. Τούτο εν μόνιμο εν περνά ποτέ τζαι πρέπει μονίμως να δυναμώνεις τους μυείς που κρατούν το kneecap. Τίποτε σοβαρό αλλά εν ενοχλητικό.

•  Σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών. Τούτο εμφανίστηκε πριν 2 χρόνια. Σχίζει ο κοιλιακός και προχωρά στους προσαγωγούς προκαλώντας πόνους σε κάθε πλάγια κίνηση του σώματος. Ακόμα τζαι να σηκώστεις που το κρεβάτι το πρωί αν είσαι πλάγια είναι δύσκολο. Πέρασε ο πολύς πόνος με 2 μήνες φυσιοθεραπεία, 3 μήνες καθημερινό κολύμπι και διάφορες ασκήσεις για ενδυνάμωση των κοιλιακών και προσαγωγών μυών οι οποίες συνεχίζονται όσο θέλεις να συνεχίσεις να ασκείσαι. Για πάντα δηλαδή.

•  Εξάρθρωση ώμου. Από πού τζαι ως που. Έν είχα ποτέ έτσι πρόβλημα. Απλά πριν ένα χρόνο σε ένα παιχνίδι εφκήκε. Φυσιοθεραπεία ένα μήνα και λάστιχα βαράκια για ενδυνάμωση τα οποία συνεχίζονται.

• Τέλος σακατεμένοι αστράγαλοι. Ειδικά ο ένας εν του πούτσου. Να πω ότι τον εγύρισα 15 φορές που τον τζαιρό που ήμουν μιτσής μπορεί να εν λίες. Ε πάλε τωρά μετά που 3 χρόνια χωρίς επεισόδιο (ρεκόρ), τζαι τζαμέ που νόμιζα ότι εδυνάμωσα τον αρκετά τακ επάθαμεν την πάλε.

Άρα για να σας δώσω να καταλάβετε, 2-3 φορές την εβδομάδα που κάμνω άσκηση σπίτι κάμνω εκγύμναση ώμο, κοιλιακούς προσαγωγούς και γόνατο. Τωρά πρέπει να επαναφέρω στο πρόγραμμα τζαι την ενδυνάμωση των αστραγάλων. Τι να γίνει είπαμε γερνούμε. Μετά τα 35 όντως αρχίζουν να χαλούν ούλλα. Αλλά ούτε ιδέα να κόψω την άσκηση. Εκτός από υγεία είναι και ψυχολογικό ανέβασμα.

Τίποτε άλλο δεν μπορεί να σου προσφέρει τα επίπεδα αδρεναλίνης που σου προσφέρει ένα καλό παιχνίδι. Είτε είναι ποδόσφαιρο είτε μπάσκετ είτε βόλεϊ κτλ. Δεν έχει σημασία. Ένα καλό παιχνίδι σε ανεβάζει παραπάνω τζαι που το σεξ!!!!! Εεεε καλά τούτο παίζεται.

Επίσης η ψυχική ηρεμία που σου προσφέρει ένα τροχάδην στο πάρκο, νύχτα, τον χειμώνα δεν συγκρίνεται με τίποτε. Γιόγκα, meditation τζαι πελλάρες. Ξεκίνα Φεβρουάριο, 9 την νύχτα στους 3-5 βαθμούς να τρέχεις στον γραμμικό δίπλα που τον ποταμό (λέμε τώρα ποταμό) να δεις ηρεμία. Εσύ, ο σκύλος σου, τα δέντρα τζαι η κρυάδα. Τούτο εν η απόλυτη ηρεμία. Καθαρίζει ο νους σου.

Άρα όσο τζαι να γερνά το σώμα, όσα σήματα τζαι να σου διά (slow down) εν πρέπει να υποκύπτεις. Η άσκηση εν υγεία. Τζαι το σημαντικό για μένα, ψυχολογική υγεία. Νιώθεις ωραία. Άρα γάμα τα. Οκ πονώ τωρά αλλά έννα περάσει. Φυσιοθεραπεία, ασκήσεις, ενδυνάμωση τζαι ξανά παλε.

Αλλά  γαμώ την ιστορία του. Τζείνος ο πόνος την ώρα που γυρίζει ο αστράγαλος!!!! Άμαν ακούσεις τζαι το γνωστό κρακ τότε γάμησε τα!