Ο άντρας-Το μωρό

Σε ποια ηλικία πραγματικά ενηλικιώνεται ο άντρας; Είναι ένα ερώτημα το οποίο πραγματικά με βασανίζει. Γιατί ενώ μπήκα κανονικά στα άντα εδώ και χρόνια, βρίσκω τα ίδια ανώριμα και αντικειμενικά ηλίθια πράγματα αστεία. Και δεν είμαι μόνο εγώ και η παρέα μου που διατηρούμαστε σε ένα σοβαρό επίπεδο ηλιθιότητας. Είναι γενικό το κακό. Ο άντρας είναι μαννός. Όσο σοβαρός και μετρημένος πλασάρεται τόσο ανώριμος και χάχας μπορεί να γίνει. Με βασανίζει χρόνια αυτό το ερώτημα. Πότε πραγματικά θα σταματήσει να μας φαίνεται αστείο κάτι με το οποίο γελούσαμε πριν 20 χρόνια. Θα εξελιχθούμε άραγε ποτέ;

1. Σε ποια ηλικία άραγε σταματάει να θεωρείται η κλανιά αστεία; Σε ποια ηλικία αυτός ο μακρόσυρτος δυνατός τσακριστός ήχος δεν θα προκαλεί πλέον τον κρυφό θαυμασμό εν μέσω όμως διαμαρτυριών από την παρέα και ταυτόχρονα το κόρτωμα του δράστη.
2. Σε ποια ηλικία ο άντρας ενώ κάθεται με την παρέα του θα αντισταθεί στον πειρασμό να φωνάξει «Α μανα μου ίντα κολαρούθκια έσιεις πουρέκκα μου» σε διερχόμενη κοπέλα. Γιατί το κάνει άραγε; Νομίζει ίσως ότι αυτό το πελοκομπλιμέντο μπορεί να φέρει κάποιο θετικό αποτέλεσμα; Όχι. Νομίζω έχουμε πλέον όλοι αντιληφθεί ότι ενι πέφτουν έτσι. Χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια. Δεν μπαίνουν καν οι βάσεις έτσι. Άρα ποιος ο σκοπός άραγε;
3. Πότε επίσης ο άντρας σταματά να τρώει ώσπου να μην αντέχει άλλο γιατί έτσι επιβάλλει η παράδοση και στο τέλος καταλήγει στις πρώτες βοήθειες. «Ε μα έκαμε σούβλα ο κουμπάρος να μεν τον τιμήσομεν».
4. Μέχρι ποια ηλικία άραγε οι επιτυχίες στον αθλητισμό θα σου προκαλούν τα ίδια δυνατά συναισθήματα που σου προκάλεσαν την πρώτη φορά που σε επήρε ο παπάς σου γήπεδο πριν 30 χρόνια;
5. Ως πότε θα θεωρείται πιο άντρας αυτός που την έχει μεγαλύτερη έστω και αν οι τρίτοι δεν το παραδέχονται λέγοντας τις γνωστές φράσεις «εντζαιν το σαϊζ που μετρά ρε» και το «βίλλα έχουν τζι γάροι».
6. Μέχρι ποια ηλικία άραγε η παρέα θα θεωρεί μάγκα αυτόν που πίνει μέχρι οι υπόλοιποι να πέσουν και αυτός είναι ακόμα όρθιος;

Το τελευταίο είναι αυτό που έδωσε το έναυσμα για αυτούς τους βαθύτατους συλλογισμούς. Αυτή η παρέα των τριών ηλιθίων η οποία σε πάρτι γενεθλίων το Σάββατο αποφάσισαν να κάνουν διαγωνισμό απου πιει τες παραπάνω πύρες μονορούφι. Η φυσική εξέλιξη του πιο πάνω διαγωνισμού ήταν πρώτα η υπερβολική τρυφερότητα μεταξύ τους που εκδηλώθηκε με αγκαλιές και επιφωνήματα του τύπου «μαλάάακα είσαι ο καλύττερος τζαι ααοθφφκξηφςσεοιβκ». Μετά ακολούθησε ο έντονος χωρίς ρυθμό χορός ο οποίος στην κορύφωσή του περιείχε πλάκα στο πάτωμα αλλά και πάνω στο τραπέζι με την κοιλιά. Και τέλος φτάσαμε στην κατά μέτωπο επίθεση προς ένα ανυπεράσπιστο φυτό εσωτερικού χώρου το οποίο βρέθηκε στο δρόμο τους. Περιττό να σας πω ότι το συγκεκριμένο φυτό μετακινήθηκε τουλάχιστον 3 φορές από τους ιδιοκτήτες αλλά πάλι δεν την γλύτωσε. Το ξερίζωσε ο πιο μάγκας εν μέσω αποθέωσης από τους υπόλοιπους πίθηκους.

Ξυστά του επέρασεν πάντως γιατί ειδικά τώρα στην γενικά άσχημη ψυχολογική κατάσταση που βρίσκομαι, πέρασε από το μυαλό μου να του φορέσω την γλάστρα καπέλο έτσι για να μου περάσουν τα νεύρα αλλά συγκρατήθηκα. Να φάμε τζαι ξύλο σκέφτηκα τούτο μας λείπει τωρά. Άλλωστε τζαι εσύ καλεσμένος είσαι τζαι σίουρα εν είσαι τζαι του καφκά. Άρα κρύψε να περάσουμεν.

Πραγματικά όσο διασκεδαστικές και αν βρίσκω τις αντρικές ανωριμότητες τόσο πολύ μου την σπάζει αυτό το ξέσπασμα και η επιθετική συμπεριφορά μερικών όταν πίνουν. Αν δεν το σηκώνεις τι το πίνεις ρε βλάκα. Και εμείς πίνουμε αλλά δεν το κάνουμε τουτούκκι. Περνούμε ωραία ήσυχα και πολιτισμένα. Γιατί ορισμένοι νιώθουν την ανάγκη να το διατυμπανίζουν; Ίσως γιατί σαν έφηβοι αντί να βγαίνουν έξω κάθονταν σπίτι με την μάμμα τους και έπαίζαν scrabble; Ίσως. Νιώθουν πάντως αυτή την ανάγκη να αποδείξουν ότι είναι Άντρες.
Πιστεύω ότι αν επιστρέψουμε πίσω στο σημείο 5 μπορεί να καταφέρουμε να αποκωδικοποιήσουμε σε μεγάλο βαθμό αυτές τις συμπεριφορές. Είναι ξεκάθαρο νομίζω ότι την έχουν μικρή. Την αυτοπεποίθηση εννοώ βρε.