Το Πάσχα του καλού Χριστιανού

Πέμπτη απόγευμα. Μεγάλη Πέμπτη όχι οποιαδήποτε τυχαία ταπεινή Πέμπτη. Βρίσκομαι σε ανάλαφρη διάθεση γιατί μέχρι και την Τετάρτη θα κνίθομαι κανονικότατα. Αλλά είναι όντως Μεγάλη Πέμπτη έτσι πήρα την μεγάλη απόφαση. Φέτος θα κάνω Πάσχα με τα όλα του. Όπως πρέπει. Χριστιανικό με προσευχή και μετάνοια.

Πέμπτη απογευματάκι λοιπόν και η ομάδα έχει κανονίσει φιλικό. Ενάμιση ώρα πάνω κάτω εδρώσαμε καλά. Πάω σπίτι κάνω το μπανάκι μου και φρέσκος γυμνασμένος και διψασμένος πάω με την Κούλα (Criticoula) για ποτό. Κρασάκι άσπρο παγωμένο έτσι για το καλό των ημερών. Θεία κοινωνία. Τι κουμανταρία τι λευκός οίνος. Το ίδιο πράγμα. Κάτω το ένα ποτήρι κάτω και το δεύτερο κάτω και το τρίτο (Ρε μα λαλείς να εν νερό που ήθελα τελικά). Παίρνω την Κούλα (Criticoula) και φεύγουμε. Πόση θεία κοινωνία. Πάμε για μπύρα. Να μου πείς καλά ρε θα τα σμίξεις. Βεβαίως άλλωστε το λέει και το γνωστό ρητό 'Beer after wine and you'll feel fine; wine after beer and you'll feel queer.
Ένα Pint Keo please και ένα gin and tonic για την κυρία μου. Πάμε γιέ μου. Κάτω και το Pint. Είπαμε άγιες μέρες κτλ. Κάπου δαμέ όμως (το ρολόι έλεγε 1) έπιασε με η πείνα. Σαλάτα το μεσημέρι 2ωρο μπασκετάκι το απόγευμα και μετά κρασί και μπύρες. Ινταλως να αντέξει το πλάσμα. Φορτώνω την Κούλα (Criticoula) και πάμε στο ξενυχτάδικο. Μπύρες και σουβλάκια παρακαλώ. Όπα. Ώρα τρεις πρωινή. Βρίσκομαι στο κρεβάτι μου δίπλα από την ζαλισμένη Κούλα (Criticoula) τζαι μάχουμαι να έβρω ποια πλευρά βολεφκει παραπάνω να γυρίσω. Ουφ επίε τζαι η άσκηση με τόσο φαΐ.

Μεγάλη Παρασκευή. Επιτάφιος μαύρα στις εικόνες και άλλα ωραία. Ευκαιρία για ξάπλες και τηλεόραση. Χάσκοντα δεν περνά όμως εύκολα η ώρα. Τι να κάμω τι να κάμω;;;; Πέντε η ώρα. Μπαίνω στο αυτοκίνητο, εγκαταλείπω την Κούλα (Criticoula), παίρνω και την μπάλα μου και πάω για σουτάκια. Μόνος. Εν βαρκεσαι με ρωτά η κυρία;. Βεβαίως και όχι απαντώ. Ακόμα 2 ώρες πάνω κάτω να κρούσουμεν τα χοιρινά και τα αρνίσια σουβλάκια της προηγούμενης. Τελειώνω μπανιαρίζομαι και πάμε για επίσκεψη. Ούλλοι στον επιτάφιο εμείς πάλε μες την αντίθεση. Εμαείρεψεν η κουμέρα (πόσο μου αρέσκει να την φωνάζω έτσι!!!). Εφάμεν ήπιαμε εξαναήπιαμε εμιλήσαμεν εγελάσαμε. Κατά τις 1 πάω για ένα τελευταίο γύρο στο ψυγείο της κουμέρας.
«Α κουμέρα μα πίνει κανένας αλλός μπίρα οξά εν κρασί που πίνετε εσείς;»
«Οι κουμπαρε εμέις εν κρασί που πίνουμε»
«Α μάλιστα. Ε έλειψεν η μια που τες δύο εξάδες που έφερα τζαι είμαι ήδη στην δεύτερη πύρα από την εξάδα number 2»
«Χαλάλι σου κουμπάρε»
2 η ώρα ταξί (που να οδηγήσω), σπίτι και ύπνο.

Σάββατο της αναστάσεως. Ξυπνούμε το μεσημέρι και πάμε για φαγητό στην μήτηρ critic. Τέσσερις η ώρα. Μου χτυπά τηλέφωνο ο φίλος από την Λεμεσό που κατέβηκε στην χώρα και θέλει να βρεθούμε. Μου τηλεφωνεί επίσης και ο απηυδισμένος πατέρας των δύο υιών (ο έναν μόλις λίγων ημερών). «Μαλάκα έχω 2 ώρες off. Τζοιμούναται τζαι οι τρείς. Τζαι οι δύο γιοι τζαι η εξαντλημένη μάνα». Τηλεφωνώ και εγώ στον τρίτο κουρκούτζελο και καταλήγουμε στην παλιά Λευκωσία για μπύρες (πάλε). Γίνεται 7 η ώρα και ξεκινούν τα τηλέφωνα. Από την μια η εξαντλημένη μάνα να φωνάζει του απηυδισμένου πατέρα ότι ξύπνησαν τα μωρά έλα επιτέλους σπίτι και από την άλλη η Κούλα (Criticoula) να ζητά την παρουσία μου στο σπίτι γιατί έχουμε καλεσμένους.

10 η ώρα. Μαζεμένοι όλοι οι καλοί χριστιανοί στο σπίτι τρώμε ένα λιτό γεύμα πριν την ανάσταση. Μπριζόλες χοιρινές, σαλάτα με ρόκα και συκώτι (o yeah) και πουρέ συνοδευόμενα όλα από ροζέ κρασί. Λιτά και χριστιανικά. Μετά καναπές και Life of Brian . Έτσι για την περίσταση. Όπως είπα και στο προηγούμενο πόστ η καλύτερη πασχαλινή ταινία όλων των εποχών. Πολύ μπροστά. Να δω ποιο κανάλι κυπριακό (η και Ελληνικό) θα έχει τα αρχίδια να την δείξει.
12 η ώρα Μπαμ μπουμ μπαμ μπουμ φωνές κακό αυτοκίνητα φασαρία όλη η Κύπρος στους δρόμους. Εμείς στον καναπέ. Εγώ το γύρισα από το κρασί και πάλι στην μπύρα. Τρείς η ώρα. Φεύγουν οι καλεσμένοι και πάω για ύπνο.

Κυριακή του Πάσχα. Γαμώτο πάλε ήπια εψές. 2 η ώρα και πάμε προς το Πασχαλινό τραπέζι. Ε ας τηρήσουμε και ένα έθιμο τα γέριμα, ας εν τζαι με σούβλα αντί για οβελία. Για ποτό ούτε κουβέντα. Κόακολα κουμπάρε. Τρώμε, φεύγουμε, πλαγιάζουμε στον καναπέ και στις 7 ξυπνά και πάλι ο αθλητής μέσα μου. Παίρνω και πάλι την μπάλα μου και πάω για το αυτοκίνητο. Πάω για σουτάκια ανακοινώνω στην Κούλα (Criticoula).
«Κυριακή του Πάσχα; Εν είσαι καθόλου καλά εσύ γιε μου»
«Ε τι να καμω. Έξερες το εν τζαι εγέλασα σου».
Δέκα η ώρα. Λουμένος γυαλισμενος παρφουραρισμένος και απλωμένος στον καναπέ μου εν έχω όρεξη ούτε για φαί ούτε για ποτό. Μόνο για ύπνο. Εξαντλήθηκα.

Δευτέρα του Πάσχα. Ξυπνούμε μεσημέρι. Μέχρι τις 7 που είμαστε καλεσμένοι για barbeque έχουμε χρόνο για καμία δουλειά. Πάμε για δουλειά. Στις 8 (κλασσικά η Κούλα (Criticoula άργησε καμιά ωρούα) καταλήγουμε για barbeque. Το ένα φέρνει το άλλο. Το μπέικον (pancetta) στο κάρβουνο συνοδεύεται από λουκάνικα σε ψωμάκι και Γερμανική μπύρα. Tωρά η Γερμανική μπύρα πως καταλήγει σε Cuba Libre (Rum-Coke-Lime) μεν με ρωτάτε. Εκατάληξε πάντως. 6 μπύρες τζαι αλλό τόσα ρούμια μετά βρίσκομαι και πάλι στο ταξί πρωινές ώρες για το σπίτι. Πέφτουμε στο κρεβάτι. Έξω άρχισε να χαράζει.

Τρίτη μεσημέρι. Τι έμεινε; Τίποτε απολύτως τέλος οι διακοπές. Σπίτι καναπέ και αναμονή να ξημερώσει η Τετάρτη να πάμε δουλειά. Καλά περάσαμε πάντως. Ωραία και χριστιανικά. Όπως πρέπει.