Ευκαιρίες καριέρας

Αυτή την βδομάδα θα ξεκινήσω με οικονομικά. Φυσικά δεν έχω και τίποτα καλό να πω. Πάλι την κατάντια μας θα αναλύσω και πάλι θα καταλήξω στο συμπέρασμα ότι ακολουθούμε το highway to hell έτσι όπως ακριβώς το χάραξε η μαμά Ελλάς και εμείς οδηγούμε σε αυτό καλοταϊσμένοι, χορτάτοι αλλά και πάντα πεινασμένοι για περισσότερα.

Πριν οκτώ μήνες και συγκεκριμένα στις 18 Νοεμβρίου σε ένα πόστ μου έκανα λόγο για το ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων. Λέγαμε τότε ότι δανείζονταν για δεκαετίες όλες οι κυβερνήσεις μας από το ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων με αποτέλεσμα να το φτζερώσουν. Έγραψα τότε ότι αν υπολογίσει κανείς και αυτό το ποσόν στους λογαριασμούς της κυβέρνησης τότε φτάνει στο συμπέρασμα ότι το χρέος μας δεν είναι στο 60%/ΑΕΠ όπως λογιστικά παρουσιάζεται τώρα αλλά ουσιαστικά είναι άνω του 100%/ΑΕΠ. Φυσικά δεν ανακάλυψα εγώ την τασιηνόπιττα. Όλοι το ξέρουν αυτό το στατιστικό αλλά αποφεύγουν να το λένε γιατί όλες μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις έχουν χεσμένη την φωλιά τους. Αυτό που δεν ήταν γνωστό όμως είναι το ακριβές μέγεθος του προβλήματος.

Αναλογιστική έκθεση για τις συντάξεις του δημόσιου και ευρύτερου δημοσίου τομέα που παρέδωσε πρόσφατα στο υπουργείο Οικονομικών ο οίκος Muhanna δείχνει ότι το χρέος στο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων ανέρχεται στα €15.2δις. Μιλάμε δηλαδή για 85%/ΑΕΠ (15.2/17.5). Το χρέος που παρουσιάζουμε την δεδομένη στιγμή (officially) είναι 60%/ΑΕΠ δηλαδή 10.5 δις. Τώρα όμως μας λέτε ότι ουσιαστικά αυτό το χρέος είναι 140%/ΑΕΠ. Η Ελλάδα το 2010 είχε χρέος 142.8%/ΑΕΠ. How about that shit!!!!!!

Με όλα αυτά που γίνονται λοιπόν αγχώθηκα κάπως. Κάτι οι συνεχείς υποβαθμίσεις της οικονομίας μας, κάτι οι τράπεζες μας που είναι στο χείλος της χρεοκοπίας, κάτι η σκατά πορεία του τουρισμού κάτι τα σκατά που μας περιτριγυρίζουν γενικώς με έβαλαν σε σκέψεις. Ίσως είναι άραγε καιρός να ψάξουμε για νέα δουλειά; Κάτι πιο σίγουρο από αυτό που έχω δηλαδή. Για να δούμε λοιπόν. Από που να αρχίσω άραγε; Από ποιους ξέρουμε φυσικά και ποιος είναι ο μπαμπάς τους. Αφού έτσι πάει το σύστημα γιατί να το κλωτσήσω.

Ξεκινούμε την έρευνα φυσικά από τον Criticoula’s dad. Συνταξιούχος είναι όμως και δεν νομίζω να μπορεί να βοηθήσει σε κάτι. Με το ζόρι παίρνει σύνταξη ο ίδιος τι να κάνει και αυτός. Πάμε παρακάτω.

Ο δικός μου ο παπάς; Μμμμμ καλά. Πε αλλό να με τον Καψούλη. Δαμέ στρατιώτης ήμουν τζαι άφηκε με 18 μήνες φυλάκια να φκαίνω μια στες δέκα. Εκαταφέραν μάλιστα οι μόνιμοι τζαι εφάν μου τζαι 23 μέρες άδεια. Πέτε μου ρε please άλλον μαννόν που έπαθεν έτσι πράμα. Εν έσιει έννεν; Όι φυσικά.
Το πολλίν να με πιάσει στην δουλειά του. Been there done that. Παρακάτω.

Μπαμπάδες κολλητών. Δύο κυβερνητικοί, δύο έμπορες, ένας καθηγητής, δύο συνταξιούχοι, ένας εκατομμυριούχος, ένας δικηγόρος. Ίσως οι δύο να μπορούν να βοηθήσουν. Πάντως το σίγουρο είναι ότι ούτε καθηγητής είμαι ούτε δικηγόρος. Και είναι επίσης πλέον εμφανέστατο, με τις μαλακίες που γράφω, ότι ούτε κυβερνητικός είμαι. Λαλείτε να γίνω τζαι σικκιμέ; Αν μπορώ φυσικά. Δαμέ να μου πεις στον στρατό εν εκατάφερες να φκαίνεις έννα μου γινείς τζαι κυβερνητικός. Are you a baby re???

Μπορούμε σαν εναλλακτική όμως να πιάσουμε και τους λοιπούς συγγενείς και φίλους να γλείψουμε να δούμε τι θα γίνει. Αλλά δεν μπορώ ρε γαμώτο. Αν ήταν να έγλειφα προφανώς εν θα μου ετρώαν τζαι τες 23 μέρες άδεια. Πας τούντα PR είμαι τέλλια μούλος ανυπόθετος. Άρα παρέτα.

Ποιο είναι το πιο απλό; Ολάν έννα γινώ συγκάτοικος της Μολέσκη. Δουλεύκει. Έτσι εκατάλαβα.

Υ.γ. Ήθελα να το πω αλλά αμέλησα και μου το θύμισε ο φίλος Μιχάλης στο σχόλιο του. Ναι. Συμφωνώ ότι η υπόθεση Μολέσκη μυρίζει ρουσφέτι. Τι μυρίζει δηλαδή που εν σάννα τζαι άνοιξε σουβλατζίδικο δίπλα που το σπίτι σου.
Αλλά κύριοι του Πολίτη εν νομίζετε ότι λαϊκίζετε και υπερβάλλετε κάπως όταν στο πρωτοσέλιδο σας έχετε φωτογραφία την Μελίνα αγκαλιά cheek to cheek με τον Καγιάρα; Σοβαρά!!! Είναι όπως το άλλο σας άρθρο με τίτλο πάρτι με ναρκωτικά όταν συνέλαβε η αστυνομία 4 άτομα με «τσιγάρο»
Είπαμε ότι είσαστε σοβαρή εφημερίδα. Προσπαθήστε περισσότερο και αποβάλετε επιτέλους το σύνδρομο του Κύπριου δημοσιογράφου που ασχολείται με παπαριές.