Λίγο πριν τες διακοπές

Ηρτε η ώρα μας ρε παιθκιά. Έννα πάω τζαι εγώ διακοπές ξεκινώντας που τούτο το σαββατοκύριακο. Θαλασσούα εΝτός Κύπρου. Που όπως είπαμε τζαι πιο παλιά μπορεί να μου κοστίσει παραπάνω που αν επήεννα εξωτερικό.. Τέλος πάντων... Έννα είμαι προσεκτικός.

 

Τόσες μέρες ήμουν Λευκωσία τζαι δουλειά. Ιούλη τζαι Αύγουστο. Εν έγραψα τίποτε όμως στο blog γιατί βασικά εν είχα τίποτε να γράψω. Ούτε τωρά έχω. Πόσες φορές να τους ξιτιμάσω. Εκουράστηκα τζαι εγώ ο ίδιος.

 

Να κάμω ακόμα μια εξαίρεση όμως γιατί είδα κάτι σήμερα που με ενθουσίασε. Γυρεύει αγοραστή η MIG για το Hilton και το κοστολογεί στα 50εκ. Ούλλα μέσα. Έτοιμο for business...... Μαααα περίμενε όμως.... Το Hilton έννεν τζείνο που εν απέναντι που τζείντο στρατόπεδο που ήταν να γίνει ξενοδοχείο; Α ναι ρε. Τζείνο πού ήρτε ο εμίρης του Κατάρ τζαι ήταν έτοιμος να δώσει 50εκ (σε πρώτο στάδιο) για να κτίσει υπερπολυτελές θέρετρο. Η συμφωνία ήταν να δώσει η κυβέρνηση το οικόπεδο να κάμει το Κατάρ την επένδυση (βασικά να το κτίσει) τζαι να το έχουν που 50-50%.

 

Η επένδυση σκάλωσε όταν η κυβέρνηση (Αχριστόφια) με τα τεράστια οικονομικά μυαλά που είχε στις τάξεις της επέμενε να υπερτιμάει την γη που θα παραχωρούσε. Αρχικά μάλιστα μιλούσε για 100εκ!!!!!!!!!!!!!! Μετά έβαλε νερό στο κρασί της και την υπερεκτίμησε για 50εκ!!!!!!!!!!!! Φυσικά οι αράπηδες είπαν μας اللعنة عليك .....τζαι εγυρίσαν μας ράσιη. Γιατί όσα λεφτά τζαι να βαστάς, μπορεί να είσαι διατεθειμένος να πετάξεις ορισμένα αλλά όι τζαι να σε περνούν τζαι για τέλλια μαλάκα. Έτσι λοιπόν χάθηκε ακόμα μια τεράστια επένδυση της κυβέρνησης Χριστόφια (γνωστός και ως king Αχάπαρος IV)….  

 

Αλλά περίμενε ρε. Εν είπαμε ότί το οικόπεδο εν απέναντι που το Hilton; Τζαι όπως το υπολογίζω του Hilton το οικόπεδο μπορεί να εν τζαι νάκκο πιο μεγάλο...Τζαι έτοιμη επιχείρηση. Τζαι κοστολογούν το ίσια ίσια με τους χογλακόροτσους του οικοπέδου απέναντι. Με βάση τούτο κάποιος που τους 2 πρέπει να εν νάκκο άχρηστος. Ή η MIG που πουλά το Hilton σε έτσι «εξευτελιστικά χαμηλή» τιμή, ή οι οικονομικοί εγκέφαλοι της κυβέρνησης Αχριστόφκια. Που εν αφήκαν τους εκτιμητές να κάμουν μια αντικειμενική σωστή εκτίμηση για το οικόπεδο τζαι ελαλούσαν μαλακίες. Να το κοστολογήσουν δηλαδή στα 6-7 εκατομμύρια που εν η πραγματική του αξία. Άτε στα 9-10 να σπάσει η πέτρα. Το πολύ. Ήταν να σώσουν την Κύπρο βλέπετε με μια επένδυση. Βασικά εγυρεύκαν cash για να φκάλουν την πενταετία τους χωρίς να υπογράψουν μνημόνιο. Οι ΜΑΛΑΚΕΣ.

 

Άτε σταματώ γιατί έννα νευριάσω πάλε. Τζαι είπαμε πρέπει να είμαι σε διάθεση διακοπών.

 

Πριν κλείσω να σας πω ότι εχάρηκα πολλά την Λευκωσία ούλλο τον Αύγουστο. Εξαιρετικά. Η καλύτερη της περίοδος. Την εποχή που ούλλοι γυρίζουν τζαι τσαλαπαντούνται στες παραλίες τζαι τες θάλασσες εσύ απολαμβάνεις την μισοάδεια πόλη.

 

Έκαμε τζαι ωραίο καλοτζαίρι φέτος. Σε γενικές γραμμές είσιε γλυκασιά την νύχτα (εκτός που 4-5 μέρες πύρουλλου) τζαι ήταν ότι έπρεπε για ποτάκι. Κάθε νύχτα όμως α; Κοντό, σάνταλα τζαι εκτύπησα ρέστα φέτος. 6 στες 7 νύχτες της εβδομάδας έξω. Αυτά είναι. Είπαμε οι υποχρεώσεις εν λίες. Η δουλειά παραπαίει τζαι είμαι σε γενικές γραμμές αθκιασερός. Εβαρέθηκε με τζαι η Κούλλα (Criticoulla). Νομίζω ότι είμαι 18. Γυμναστική καθημερινά, σπίτι, μπάνιο, έξω φαί, ποτό. Είπα σας. Σάννα τζαι είμαι 18. Στες επόμενες γενικές μου αναλύσεις σε 2-3 μήνες εν θα τους πω να ΜΕΝ μου ελέγξουν τα ένζυμα του συκωτιού. Έννα σπάσει το πλάσμα σιόρ. Εσταμάτησα να αγχώνομαι. Ποιος τους γαμεί.

 

Αυτά λοιπόν. Σας χαιρετώ. Καλά να περάσω και καλή επιστροφή σε όλους σας στην δουλειά. Μπουουχαχαχαχα....

 

 

Υ.γ. Τζαι κάτι που είδα τζαι είπα να βάλω. Άσχετο αλλά εφύρτηκα του γέλιου 

 

 

Εεεε όϊ τζαι έτσι ρε!!!!!

Πριν 1-2 χρόνια όταν τύγχεννε  να συζητούμε με φίλους τζαι συγγενείς τι νομίζω ότι πρέπει κάποιος να κάμει με τα λεφτά του, η γνώμη η δική μου ήταν πάντα μακριά που την Λαϊκή τζαι την τράπεζα Κύπρου γιατί έννα χρεοκοπήσουν. Οι παραπάνω με θεωρούσαν υπερβολικό. Εγώ ήμουν όμως «τόσο υπερβολικός» που αποφάσισα ότι οικονομίες είχα 10 χρόνια που δουλευκα να τες φύω μακριά που την Κύπρο τζαι τους άχρηστους. Ευτυχώς μερικά κοντινά μου πρόσωπα εφύαν επίσης τες οικονομίες τους που τα δύο πιο πάνω τραπεζικά μπουρδέλα αλλά δυστυχώς δεν τα επήραν έξω.

 

Η κλασσική ερώτηση που μου εκάμναν ήταν «καλά αν τα φύουμε που τις Κύπρου τζαι Λαική που μπορούμε να τα πάρουμε εντός Κύπρου»; Οι πρώτες επιλογές που τους ελάλουν ήταν Barclays, RCB, Societe Generale και Εμπορική Τράπεζα Κύπρου (τότε θυγατρική της Credit Agricole). Μπορεί και USB.

 

Μακριά από Πειραιώς, Άλφα και γενικώς τις Ελληνικές τράπεζες γιατί τότε ακόμα δεν είχαν ανακεφαλαιοποιηθεί τζαι γενικότερα εκρέμουνταν που ένα σχοινί. Και φυσικά μακριά από Κύπρου και Λαϊκή. Τούτο ήταν δεδομένο.  

 

Οι περισσότεροι, τες 4 επιλογές που τους εδύουν επροσπερνούσαν τες σάννα τζαι εν τες είπα. Για κάποιο παράξενο λόγο (τον οποίο ακόμα προσπαθώ να εξηγήσω) αν δεν είναι Κυπριακών ή Ελληνικών συμφερόντων η τράπεζα δεν την εμπιστεύονταν. Δεν μιλούσαμε όμως για 4 κώλο τράπεζες. Μιλούσαμε φυσικά για 1 Αγγλική γνωστή τζαι στην κουτσή Μαρία με operations στην Κύπρο, 1 καθαρά Ελληνική-Κυπριακή, θυγατρική όμως Γαλλικού τραπεζικού κολοσσού (Credit Agricole), 1 Γαλλική στο όνομα με Λιβανέζικα κεφάλαια που πίσω της και τέλος μια θυγατρική Ρωσικού τραπεζικού κολοσσού (VTB). Όμως όχι. ο Κυπραίος αν δεν πάει στο ταμείο να τον εξυπηρετήσει ο Κυπραίος τραπεζικός με το κοντομάνικο πουκάμισο μες το παντελόνι συνδυασμένο με πλατιά γραβάτα εν νιώθει καλά.

 

Άρα αφού προσπερνούσαν τες πρώτες εισηγήσεις μου, επήαινα υποχρεωτικά στις τράπεζες δεύτερης επιλογής. Ελάλουν Ελληνική και Συνεργατική. Η Ελληνική τότε δεν αντιμετώπιζε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Η έκθεση τους σε Ελληνικά ομόλογα ήταν αμελητέα και η έκθεση τους στο Κυπριακό κτηματικό bubble δανείων επίσης δεν ήταν σε επικίνδυνα ψηλά επίπεδα. Εξού τζαι τωρά βλέπουμε ότι προσπαθεί να ανακεφαλαιοποιηθεί μόνη της χωρίς βοήθεια από την κυβέρνηση. Για τα συνεργατικά όμως πρέπει να παραδεχτώ ότι έπεσα έξω.

 

Τα συνεργατικά λειτουργούν κάτω που ένα ξεχωριστό μοντέλο. Το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς είναι σαντανομένο (με τους καταθέτες) τζαι εν λογοδοτούν στην κεντρική. Άρα η τήρηση δειχτών επάρκειας κτλ εν τηρείται στο φούλ ή κανένας ουσιαστικά ένι ξέρει αν τηρούνται. Σε γενικές γραμμές πάντα εδιούσαν μου την εντύπωση μιας μαύρης τρύπας. Τζαι ελάλουν το τούτο σε όσους με ερωτούσαν «λαλείς να τα βάλω σε συνεργατικό που εν πιο σέϊφ». Εν ήμουν πρέπει να παραδεχτώ πολλά αντίθετος. Ήμουν φυσικά προσεκτικός τζαι ετόνιζα «κάτω που 100,000 όμως» αλλά ποττέ πρέπει να παραδεχτώ εν επίστευκα ότι η μαύρη τρύπα του συνεργατικού θα ήταν η τρύπα του όζοντος. Τζαι το πιο εντυπωσιακό ένει ότι τα συνεργατικά κατάφεραν τόσα χρόνια να κρύφουν την τρύπα του όζοντος κάτω που το χαλί. Όντως εντυπωσιακό.

 

Με την κοινοποίηση των αποτελεσμάτων για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια πρέπει να σας πω ότι εσσιοκκαρίστηκα. Πολλά. Με τίποτε εν επερίμενα έτσι ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ. Δηλαδή πάντα νόμιζα ότι τα συνεργατικά είχαν σοβαρά λειτουργικά προβλήματα, δεν ήταν ευέλικτα και πιθανώς να είχαν περισσότερα «κακα» δάνεια που τες τράπεζες λόγω του «κοινωνικού (και καλά) προφίλ» τους. Τούτα όμως πίστευα (λανθασμένα) ότι καλύπτονταν σε μεγάλο βαθμό που τες πολλές διεσπαρμένες μικρές καταθέσεις. ΑΜ ΔΕ.

 

Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο μέσος όρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων (Non performing Loans) έφτασε στο τέλος του 2012 σε μέσο όρο στο 38%!!!!!!!!!!!!! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Σε ορισμένα μάλιστα συνεργατικά, το ποσοστό φτάνει το 70%!!!!! Τζαι το χειρότερο ένει ότι στα 16 συνεργατικά της Πάφου ο μέσος όρος είναι 63%!!!!! 63% σε μια ολόκληρη επαρχεία!!!! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ...

 

Μιλούμε για νούμερα τα οποία δεν υπάρχουν ανά το παγκόσμιο. Σε έτσι περίπτωση η ανακεφαλαιοποίηση μιας τέτοιας τράπεζας είναι ουσιαστικά αδύνατη. Η λύση είναι καθαρά η διάσπαση της σε επικερδή και μη κομμάτια, η σύσταση μια νέας τράπεζας με τούτα τα κομμάτια (π.χ. Επαγγελματικά συνεργατικά ΑΗΚ CYTA κτλ) και το κλείσιμο ή πώληση σε τιμή ευκαιρίας των υπολοίπων (Bad Bank). Η ανακεφαλαιοποίηση ενός τραπεζικού ιδρύματος με τέτοια κακά δεδομένα (πόσον μάλλον 18 διαφορετικών) είναι στην πράξη αδύνατη. Ειδικά κάτω που την μορφή την οποία προσπαθούν τωρά να πλασάρουν ως λύση.

 

Το 1.5 δις κεφαλαίου που προνοείται κάτω από το μνημόνιο για κεφάλαιο είναι απλά πολύ λίγο με 38% μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Άρα παιθκιά όποιος έσιει λεφτά σε συνεργατικά ότι δικαιούται τον μήνα αλλά τζαι συγκεντρωτικά σε cash τωρά που μειώθηκαν κάπως οι περιορισμοί τραβάτε τα. Ανοίξετε λογαριασμό προθεσμίας σε άλλη τράπεζα τζαι βάλετε τα κάθε μήνα.

 

Αλλά η πιθανή κατάρρευση του συνεργατισμού θα φέρει μάλλον και το τέλος του Κυπριακού τραπεζικού συστήματος σε 1-2 χρόνια. Όταν δηλαδή καταλάβουν όλοι ότι δεν σώζεται το καράβι. Καλό είναι λοιπόν όποιος μπορεί μέχρι τότε να έχει ήδη στείλει όσα παραπάνω λεφτά μπορεί στο εξωτερικό. Πέντε πέντε χιλιάδες. Όποιος θέλει ας τα αφήσει Κύπρο τζαι να παίξει τον καπετάνιο σε καράβι που βυθίζεται. Ηρωικό. Φαίνεται ακραίο το σενάριο; Όπως εφαίνετουν τζαι τουτο ακραίο φαντάζομαι τον Μάιο του 2012.

 

Το πιο εκπληκτικό όμως της όλης υπόθεσης είναι ότι οι ξιμαρισιές οι Κυπραίοι οι πολιτικοί ακόμα προσπαθούν να σώσουν το μπουρδέλο που δημιούργησαν. Εφάν εσπάσαν που τα συνεργατικά. Εφάν τον ούτσαλίν τους. Ειδικά που κάτι συνεργατικά ορεινά, χωρίς ιδιαίτερο έλεγχο και σοβαρό board...Πιιιι... Εδώκαν τους πας τα αυτιά.

 

Επιάνναν χαμηλότοκα δάνεια με το καπάλιν. Ο ειδικός και κοινωνικός χαρακτήρας των συνεργατικών τούτο σημαίνει; Να μπορεί να διά χαμηλότοκα δάνεια αβέρτα σε πολιτικούς and friends για να σπονσάρουν την κάθε τους επιθυμία. Αηδία ρε αηδία πραγματικά. Τζαι μετά που φκαίνουν τούτα τα αποτελέσματα ακόμα έχουν τα μούτρα να μιλούν. Απίστευτο πραγματικά.

 

Ο Λευτέρης Χριστοφόρου είπε ότι «ένας όρος από μόνος του δεν μπορεί να αποδώσει την πραγματικότητα. Όταν μιλάμε για μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι αυτά που έχουν καθυστερήσει για δύο ή τρεις δόσεις και είναι βασικά προσωρινά μη εξυπηρετούμενα». Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού θα πω εγώ ρε Λευτεράκη.

 

Και η πρόταση «ότι με μία αναδιάρθρωση όλων αυτών των μη εξυπηρετούμενων δανείων, οι επηρεαζόμενοι θα μπορέσουν να επανέλθουν και να πληρώνουν μικρότερες δόσεις στο πλαίσιο μίας παράλληλης θέσπισης περιόδου χάριτος» είναι απλά όπως λένε στην Αγγλία wishful thinking. Ειδικά όταν (όπως παραδέχεσαι άλλωστε εσύ) «τα δάνεια στον συνεργατισμό μπορεί να είναι του ύψους λίγων χιλιάδων ευρώ και είναι πολλά».

 

Εγώ ένα θα πω. Σκεφτείτε πόσο πιο δύσκολο και χρονοβόρο είναι να εντοπίσεις και να αναδιαρθρώσεις ένα Non performing δανειακό χαρτοφυλάκιο του επιπέδου του 38%, με μεγάλη διασπορά και πολλά και μικρά μικρά δάνεια. Ίσως αν είχες τον απαιτούμενο χρόνο να ήταν καλύτερα. Δεν τον έχεις όμως. Άρα εγώ νομίζω εν χειρότερα αν ο σκοπός ένει να διατηρήσεις τον οργανισμό ως μια οντότητα τζαι όχι να τον πουλήσεις. Που υποτίθεται ότι τούτος εν ο σκοπός τους.   

 

Μόνο ο Παπαδόπουλος (ο πρίγκιψ) είπε κάτι σωστό και ζωγράφισε το μέλλον, για όσους θέλουν φυσικά να το δουν. «Οφείλουμε να σημειώσουμε την ανησυχία μας για το γεγονός ότι η προοπτική να πωληθεί ο Συνεργατισμός από την κυβέρνηση παραμένει. Η ανησυχία παραμένει καθώς η κυβέρνηση θα πρέπει να κρατά στα χέρια της ένα χρέος της τάξης του ενάμισι δισεκατομμυρίου ευρώ πλέον τόκους για τα επόμενα πέντε χρόνια. Άρα θα έχει κίνητρο να ανακτήσει αυτά τα χρήματα με την πώληση του συνεργατισμού. Άρα θα πρέπει να ξεκαθαρίσει σε μας το πώς θα διασφαλίσουμε το ότι ο συνεργατισμός θα επιστρέψει στα μέλη του».

 

Επίσης είπε «τα μέλη θα πρέπει να επιστρέψουν το ενάμισι δισεκατομμύριο ευρώ, συν 10% τόκο για κάθε χρόνο που θα παραμένει η στήριξη του κράτους. Στα πέντε χρόνια θα πρέπει να επιστραφούν πέραν των 2.2 δις και θα πρέπει να δούμε ακριβώς με ποιο τρόπο θα μαζευτούν αυτά τα χρήματα και ελπίζω να είναι αυτός ο στόχος εφικτός».

 

Το ανησυχητικό για μένα τελευταίως είναι ότι βρίσκω πολλά πιο λογικά τα όσα λαλεί ο Νικολάκης. Πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ; Τελικά αποδείχτηκε για ακόμη μια φορά ότι άμαν εν καλοταϊσμένο το πλάσμα εν λιότερο επικίνδυνο. Αποδείχτηκε τζαι με την κυβέρνηση Χριστόφκια που εδώκαν με τα μούτρα απού φάει φάει να μεν λείψουν. Ελέιψαν όμως.

Γράφει ο Δημήτρης Γεωργιάδης του Πολίτη

«Έχουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας δικηγόρο, πρόεδρο της Βουλής δικηγόρο (μόνο όσον αφορά το κομμάτι της συνταξιοδότησης), ερευνητική επιτροπή για θέματα οικονομίας με ΜΟΝΟ δικηγόρους, και τώρα θα διοικήσουν οι δικηγόροι (του ενός ή του άλλου στρατοπέδου δεν έχει σημασία) και το 50% του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος».

«Έτσι και σε λίγα χρόνια θα λέμε τι βλάκας ήμουν, που δεν μπορούσα να αντιληφθώ ένα τόσο απλό πράγμα. Ότι δεν μπορεί ένα ολόκληρο κράτος, η κυβέρνηση, η Βουλή, οι τράπεζες... τα πάντα να διοικούνται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ από δικηγόρους».

χαχα Πόσο σύμφωνο με βρίσκει.... Οϊ πως οι οικονομολόγοι μας αποδείχτηκαν ουάο στην Κύπρο αλλά καλύτερα παρά δικηγόρους. Θυμούμουν ότι είχα γράψει τζαι εγώ κάτι παρόμοιο παλιά για τους δικηγόρους τζαι ήβρα το τούτο   

Καλά περάσαμεν

Ξέρετε.... Τωρά μες την μιζέρια τζαι την κακοκεφκιά που ζούμε έρκουνται μου κάτι αναλαμπές. Σκέφτουμαι ρε γαμώτο μα εν πολλά καλά που περάσαμε εμείς. Εμείς οι 35άρηδες. Φυσικά πολλά καλύτερα που εμάς επεράσαν οι 45άρηδες να μεν σας πω τζαι οι 50άρηδες. 

Έχω σχέση τωρά με κάτι απόφοιτους πανεπιστημίων στα 24-25 τους, άνεργους που μηνίσκουν σπίτι τους με τους γονιούς τους τζαι μάλλον έτσι έννα συνεχίσουν να κάμνουν για πολλά ακόμα χρόνια. Θωρώ τους που πιάνουν 250-300 ευρώ τον μήνα για να κάμνουν μια part time δουλειά την οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να την κάμνουν τζαι με απολυτήριο δημοτικού. Τζαι θωρώ τους που εχάσαν κάθε ίχνος κινήτρου. Εν σε τούντη μίζερη κατάσταση για πάνω που ένα χρόνο τζαι κάπου εσυνηθίσαν το τζιόλας.

Εν τους πειράζει να συγκατοικούν τζαι να θωρούν παπά μαμά αδέλφια συνέχεια. Εν τους πειράζει η έξοδος τους να ένα πιππίλλιμα καφέ για τρεις ώρες κάθε νύχτα. Εν τους πειράζει να τζιέφκουν τα τσιάρα γιατί εν ακριβά. Εν τους πειράζει να κάμνουν κάτι που εν τους γεμίζει. Εν τους αγχώνει που ξυπνούν κάθε μέρα η ώρα 12 το μεσημέρι. Εν τους πειράζει που κάμνουν σεξ μες το αυτοκίνητο. Τζαι εν τους πειράζει που το αυτοκίνητο έννε καν δικό τους. Μάλλον πειράζει τους όμως αλλά τι να κάμουν.

Εχάσαν κάθε ελπίδα για να έβρουν δουλειά τζαι παραπαίουν επιπλέοντας σε μια κατάσταση που μου θυμίζει κάπως τον τζαιρό του στρατού. Καταλάβεις ότι είσαι χωμένος μες τα σκατά αλλά σιγά σιγά συνηθίζεις το. Εν σε αγχώνει. Έτσι τζαι τούντα παιδιά. Μπαίνουν σε λήθαργο. Σιγά σιγά σταματούν τζιόλας να γυρεύκουν κάτι καλύτερο. Ποιο το αποτέλεσμα. Καταστροφικό. Η απόλυτη μαλθακίαση. Φταίει τζαι η κωλοκατάσταση τζαι η ανεργία αλλά φταίν τζαι οι ίδιοι.

Τούτη εν η πρώτη γενιά που καταλάβει που πρώτο σιέρι τζαι που την αρχή τέλλια μάλιστα ότι εσπούδασε κάτι λάθος. Ή εν η πρώτη γενιά στην ιστορία της Κύπρου που σκέφτεται ότι ήταν λάθος που εσπούδασε. Τα δεδομένα που υπήρχαν πριν παν για σπουδές αλλάξαν σε μια πενταετία που την γη ως τον ουρανό.

Δύσκολο να το χωνέψεις. Δύσκολο να χωνέψεις ότι ο παπάς σου έδωκε τα μαννά του να σε στείλει Αγγλία-Αμερική για το τίποτε. Για να αναγκαστείς στο τέλος να μάθεις τέγνη. Δύσκολο όντως. Εσύ εφαντάζεσουν τον εαυτό σου με κοστούμι τζαι τελικά να πρέπει να βάλεις φόρμα. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα σε κάθε πρόβλημα εν η αναγνώριση της ύπαρξης του. Να αντιληφθείς ότι δεν πρόκειται να προσληφθείς σε white collar job position αλλά σε blue collar job position. Ή απλά να φύεις που την χώρα. Όσο εν γλήορα. Πριν μαλθακώσεις τέλλια. Γιατί η απραξία φέρνει μαλάκυνση.

Σκέφτουμαι λοιπόν τουντα παιθκιά σε σχέση με εμάς. Εμείς ήρταμε Κύπρο λίο πριν την ένταξη στην Ευρωπαϊκή ένωση. Τζαι οι λίο πιο μεγάλοι που εμάς ήταν τυχεροί να έρτουν πριν το 99. Εζήσαμε με εξαίρεση 2-3 χρόνια (μετά το βούττημα του χρηματιστηρίου) μια εποχή απίστευτης ευμάρειας. Όπου ο κάθε απόφοιτος πανεπιστημίου έρκετουν πίσω τζαι εργοδοτείτουν σχεδόν άμεσα σε μια εταιρεία η οποία πρόσφερε κάτι σχετικό με τις σπουδές του. Μπορεί να μεν ήταν η καλύτερη δουλειά στον κόσμο τζαι να μεν ήταν ούλλοι happy αλλά γαμώτο αν ήταν ούλλοι happy στες δουλειές τους έννα τες αποκαλούσαμε hobby. Τα λεφτά συνήθως που εδίούσαν ήταν ικανοποιητικά, σε ορισμένες περιπτώσεις πολλά, τζαι σε άλλες περιπτώσεις πιο μεμονωμένες πάρα πολλά.

Εκ των υστέρων, αν τζαι τότε φάνταζε δεδομένο, αντιλαμβάνεσαι ότι τούτη η κατάσταση ήταν fucking amazing. Στα 23-24 σου να βρεθείς στην χώρα σου με δουλειά και με λεφτά ικανοποιητικά για να ζήσεις. Αν μάλιστα θέλεις να μείνεις τζαι με τους γονιούς σου 2-3 χρόνια τότε είσαι βασιλιάς.

Εγώ θυμούμαι ήρτα Κύπρο τζαι σε 7 μήνες είχα ήδη εργοδοτηθεί στην δουλειά που ζητούσα. Άρεσκε μου τζαι τα λεφτά ήταν καλά. Έφυα χωρίς δεύτερη σκέψη που σπίτι, συγκατοίκησα με φίλο τζαι ήταν fucking amazing όπως είπα πιο πάνω. Η γενιά της ανεμελιάς.

Έτσι μου φαίνεται τωρά. Χωρίς έννιες (πλην εργασίας) τζαι με πολλή όρεξη για καλοπέραση. Τζαι είχες τζαι τα λεφτά για να το κάμεις. Να φκείς, να πιεις, να μεθύσεις, να γκομενιάσεις, να πάεις τα ταξίθκια σου άμαν θέλεις. Τζαι οι φίλοι σου ήταν στο ίδιο μήκος κύματος. Τζαι το πιο σημαντικό....ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ οικονομικά. Όπως είπα τζαι πριν. Fucking amazing.

Εγώ γενικά σαν άτομο εν φτεροπετώ. Εν κάμνω πέλλοαγορές, εν είμαι show-off. Τζαι καθ’ όλη την διάρκεια τούτων των 10 και βάλε χρόνων ήμουν χαρούμενος τζαι συνειδητοποιημένα μάλιστα. Μεν σας ξεγελά το ύφος του blog μου. Εν είμαι γενικά έτσι. Εκνευρίζουν με τζείνα που πρέπει να με εκνευρίζουν αλλά εν γίνουμαι μίζερος. Ήμουν happy γιατί ήμουν σε οκ δουλειά, με ικανοποιητικά λεφτά, με καλή γκόμενα (πλέον γυναίκα), με καλούς φίλους τζαι περνούσα καλά. Τζαι έξερα το ότι επερνούσα καλά. Τζαι σκέφτουμουν πολλές φορές... Μα ρε γαμώτο εν δυνατό να εν τόσο εύκολα. Οι γονιοί μας εγαμηθήκαν. Εν δυνατόν να εν τόσο εύκολα;

Ε τελικά εφάνηκε ότι έννενι. Το 3% ανεργία της Κύπρου εννεν κάτι που μπορούσε να πιένει για πάντα. Τζαι εν μπορεί μια χώρα όπως την Κύπρο που οι κάτοικοι της  εκυκλοφορούσαν πας τον γάρο ως πριν 60 χρόνια να μετατραπεί σε Λουξεμβούργο με αποκλειστικά white collar workers. Δυστυχώς. Τζαι δυστυχώς ειδικά για τζείνους που εν εζήσαν τα πιο πάνω ανέμελα χρόνια. 

Που δαμέ τζαι να πάει όμως έννα σφίξουν τα ζωνάρκα. Έννα δούμε τον νόστο. Αλλά εγώ προσωπικά έννα θυμούμαι νοσταλγικά τούντη δεκαπενταετία (μαζί με τες σπουδές μου) τζαι έννα λαλώ fucking amazing. Να μεν είμαστε τζαι αχάριστοι.