Τέλος

Δευτέρα 10/01/2011. Η πιο μίζερη μέρα της χρονιάς που μόλις μας μπήκε. Η πιο μίζερη μέρα ίσως του χρόνου. Η μέρα που καταλαβαίνεις ότι τα αστεία τελείωσαν. Κανεί. Πίσω στην δουλειά, πίσω στην μιζέρια. Πίσω σπίτι καναπέ τηλεόραση.

Οι περισσότεροι θα μου πείτε ότι η περίοδος των Χριστουγέννων είναι μια γιορτή για τα παιδιά. Μια περίοδος του χρόνου που θα δεχτείς και θα προσφέρεις αγάπη και χαρά. Ναι οκ δεν διαφωνώ. Εγώ όμως το βλέπω λίγο διαφορετικά. Πάντα με ενθουσίαζε αυτή η περίοδος αλλά όχι για τα χαζοχαρούμενα τραγουδάκια πιμπιρι πομπο τον Ρουντολφ και τους άλλους κερατάδες που παρουσιάζονταν τις γιορτές. Με ενθουσίαζε γιατί είναι αυτή περίοδος του χρόνου όπου ζωντανεύει η Λευκωσία. Κλείνουν τα σχολεία έρχονται φοιτητές οι εργαζόμενοι παίρνουν άδεια και γενικά υπάρχει μια κάποια κινητικότητα στην πόλη φάντασμα.

Αυτή την περίοδο του χρόνου ξεκίνησα να την εκτιμώ πολύ σαν φοιτητής. Σαν καλό βουτυρόπαιδο και εγώ επέστρεφα στην Κύπρο τα Χριστούγεννα από το εξωτερικό για 15 μέρες παρακμής. Η περίοδος όπου η παλιοπαρέα οι φίλοι και ταλαιπωρημένοι φοιτητές από όλες τις άκρες του πλανήτη θα συναντιόμασταν ξανά για 2 εβδομάδες ξεφαντώματος. 2 εβδομάδες όπου θα τρώαμε τα πλευρά μας, θα πίναμε τα πλευρά μας δεν θα κοιμόμασταν πριν τις 6 κάθε νύχτα και φυσικά όλη μέρα η μόνη ασχολία μας θα ήταν που θα πάμε την νύχτα. Τέλεια. Όχι πως είχαμε δηλαδή κάποια έλλειψη εκεί όπου σπουδάζαμε αλλά παναίρι να γίνεται.
Εκ των υστέρων φυσικά σκέφτομαι καλά ρε μαλάκα με τα λεφτά που έτρωες 15 μέρες Κύπρο έφκαλες ένα ταξιδάκι όπου ήθελες στην Ευρώπη αντί για διακοπές στην βλακονησίδα. Τι να κάμουμε τόσο καταλαβαίναμε τότε.

Αυτές οι μέρες ήταν λοιπόν όντως εξαιρετικές. Γιατί ήταν όλοι σε party mode. Πήγαινες σε όλα τα ξενέρωτα κατά τα άλλα clubs και εκεί που ήσουν συνηθισμένος στην στάση κολώνα με ποτό όλα άλλαζαν αυτές τις 2 βδομάδες. Όλοι μεθυσμένοι χορός γλέντι και το πιο σημαντικό για εμάς τα 20χρονα λαγωνικά οι γυναίκες ήταν και αυτές σε party mode.

Οι ίδιες Λευκωσιάτισες που ξίνιζαν την φάτσα τους από συνήθειο αποφεύγοντας κάθε επαφή οποιουδήποτε τύπου ήταν αυτές τις 15 μέρες έτοιμες για όλα. Δεν τις πείραζε τι θα πει ο κόσμος που έκαναν σεξ χωρίς δεσμεύσεις. Δεν τις πείραζε που αυτός που πέρασαν ένα βράδυ μαζί του δεν είχε το σωστό προφίλ για να τις περιμένει στην εκκλησία ντυμένος πιγκουίνος με ανθοδέσμη στο χέρι. Εδιούσαν του τζαι άφτεννε. Όλα αυτά επιτρέπονταν για 2 βδομάδες στην Κύπρο όπως επιτρέπονταν και στην πόλη που σπούδαζαν μακριά από τα βλέμματα της πουριτανής Κυπριακής κοινωνίας που έννα σου φκάλει το όνομα.

Για αυτό μου άρεσε αυτή η εποχή. Για όλα τα πιο πάνω. Αλλά και τώρα στα 30 και κάτι μου πάλι με ενθουσιάζει. Και αυτό γιατί ακόμα δεν έχω παιδί αλλά ούτε και θέλω και γιατί η όρεξη μου για ποτά και ξενύχτια είναι η ίδια που ήταν και πριν 15 χρόνια. Βάλε στην εξίσωση την επιστροφή και όλης της παλιοπαρέας των highflyers από το εξωτερικό όπου κάνουν καριέρες και που καταλήγουμε. Σε ποτά και ξενύχτια όπως τον παλιό καλό καιρό. Επιστροφή στα early 20s μας απλά με περισσότερα λεφτά για ξόδεμα. Τέλεια εν έσιει λάθος. Το μόνο που βγάζουμε πλέον από την εξίσωση είναι το κυνήγι. Τζίνο εκόπηκε έσιει τζαιρό.

Τα ίδια λοιπόν έκαμα τζαι φέτος. Έφαα ώσπου να σπάσω ήπια ώσπου να κατουρήσω πάνω μου έφαα τα σκατά που τρώεις η ώρα 6 το πρωί μεθυσμένος τζαι νομίζεις ότι τρώεις χαβιάρι και είδα φίλους που βλέπω κάθε 5-6 μήνες ξεχωριστά, όλους μαζί. Και το πιο ωραίο; Όλοι τους με την ίδια διάθεση που είχαν τότε. Αυτά σου κάνει η ξενιτιά. Πέρασα τέλεια έστω και αν έμεινα Κύπρο. Άλλωστε με καλή παρέα και ποτό ως τζαι στην Πάφο καλά περνάς. Χαλάλι η άδεια που έβαλα.

Σήμερα όμως Δεύτερα 10-01-2011 τελείωσαν όλα. Πίσω στην δουλειά πίσω στην μιζέρια στην ρουτίνα. Μπροστά μας απλώνεται ο Φεβράρης της Λευκωσίας. Όποιος δεν έζησε Φεβράρη στην Κύπρο δεν αντιλαμβάνεται τι θα πει μιζέρια. Όλη η Κύπρος, (ειδικά οι άνω των 30) κλειδωμένη σπίτι και έτοιμη να ξεμυτίσει μόνο άμαν ανοίξει ο τζαιρός. Καλό Μάρτη πιον δηλαδή τζαι τζείνο παίζεται.
Μπήκαμε λοιπόν στην περίοδο της μιζέριας. Την περίοδο που καταλαβαίνεις γιατί τελικά έπρεπε ίσως να δοκιμάσεις ρε βλάκα να έβρεις μια δουλεία εξωτερικό τότε. Φυσικά έτσι δεν θα γνώριζα την Κούλλα (Criticoula) άρα είναι σίγουρα και αυτό μια παρηγοριά.

Αυτά λοιπόν σας εύχομαι να απολαύσετε την πιο σκατά μέρα του χρόνου. Αυτή που σηματοδοτεί την έναρξη της περιόδου της χειμερίας νάρκης. Φορέστε τρικά ανάψετε το τζάκι τζαι καλό Απρίλη πιον.