Όχι πια άλλα δάκρια

Πιθανότατα πολλοί από εσάς διαβάζοντας το πιο κάτω θα πείτε καλά ρε εσύ είσαι τέλλια γάρος τζαι μαλάκας ρε. Αλλά τι να κάμω ρε παιδιά. Εφκάλαμε νάμι. Τι πρέπει να κάμω για να αποφύγω τόσους γάμους τζαι βαφτίσια. Αυτόν τον μήνα έχω σύνολο 7 γάμους και 1 βάφτιση. Λόγω ηλικίας (early thirties) είμαι καινούργιος σε αυτό το νέο φρούτο που λέγεται βαφτίσια. Η παρέα γενικά τα τελευταία χρόνια άρχισε να γεννοβολά. Άρα στην απόγνωση των γάμων τώρα προστέθηκαν και οι σπόροι. Οι οποίοι ξεπετάγονται με απίστευτη ταχύτητα και συχνότητα τον τελευταίο χρόνο. Και όλο μαθαίνω και για καινούργιους που έρχονται. Δεν λέω χαίρομαι. Να τους ζήσουν να μεγαλώσουν να τους χαίρονται. Αλλά εγώ τι φταίω;

Τώρα που κατάφερα να συνηθίσω τους γάμους πρέπει υποχρεωτικά να αρχίσω να μπαίνω και στο βαφτίσια mode. Τώρα που έμαθα απέξω και νεκατωτά το χαλί, την ταπετσαρία, τις κουρτίνες και το φαί του Hilton και του Hilton Park πρέπει να αρχίσω να μαθαίνω και το Eleon το Rancho και άλλα διάφορα μικρότερα venues που ταιριάζουν περισσότερο σε βάφτιση. Το χειρότερο όμως είναι ότι πρέπει να προσαρμόζω ανάλογα και την συμπεριφορά μου. Γιατί όπως και να το κάνουμε άλλο είναι να λένε «Α ήπιε τα μαννά του ο Critic τζαι ούλο ασκισιμάρες κάμνει» σε γάμο και άλλο να το λένε σε βαφτίσια. Τουλάχιστο ο γάμος είναι πάρτι. Τα βαφτίσια τι είναι; Που κατατάσσονται;

Δεν λέω εκτιμώ ότι κάποιος φίλος θέλει να μοιραστεί αυτή την στιγμή μαζί μου εγώ όμως που δεν έχω μωρό μπορώ; Ε δεν μπορώ. Ξεκινώντας από την εκκλησία. Τι το βουττάς τζαι βασανίζεις το ρε τράγο το μωρό τζαι επλάνταξε που το κλάμα τζαι έκαμεν μας την κκελλέ κολώκα πρωί πρωί. Λυπήθου το μωρό λυπήθου μας τζαι εμάς που έχουμε hang over που τον γάμο την προηγούμενη. Τζαι άτε πες η εκκλησία 45 λεπτά πάει. Βάλεις τις ωτοασπίδες χαμογελάς τζαι κουτσοπερνάς. Το πάρτι μετά όμως ρε παιδιά πως το χειρίζεσαι; Πείτε μου.

Γιατί πρώτα πρέπει να περάσεις να μιλήσεις του μωρού. Να του πεις «μάνα μου τζαι ταλαιπώρησαν σε σήμερα αλλά τι καλό που ήσουν τζαι εν εκλαψες πολλά» και άλλα παρόμοια. Φυσικά το μωρό μετά το μαρτύριο που πέρασε θωρεί σε με ύφος κουρασμένο εξαντλημένο και αν μπορούσε να μιλήσει πιθανότατα θα έλεγε «Μαλάκα εν σε ξέρω φύε που δαμέ τζαι πε της χαζοχαρούμενης της μάνας μου να με βάλει να πέσω γιατί εν αντέχω άλλο σήμερα».

Μετά ακολουθεί το επόμενο μαρτύριο. Εκτός από το εν λόγω μωρό στο πάρτι υπάρχουν ακόμα 345 μωρά τα οποία τρέχουν, φωνάζουν, χτυπούν, σου μιλούν και περιμένουν απάντηση, και ότι άλλο κάνουν 345 μωρά μαζεμένα. Βάλε και στην εξίσωση τον κλόουν και την μουσική χαρωπά τα δυο μου χέρια τα κτυπώ και είσαι κομπλέ.
Θέλετε και άλλα; Βάλτε επίσης στην εξίσωση ότι είσαι ο μόνος που πίνει μαζί με 2-3 άλλους singles και 2-3 άλλους απελπισμένους παπάδες αλκοόλ και είσαι μέσα. Α ναι ξέχασα. Επίσης είσαι εξόριστος στην άκρη της αυλής μαζί με τις τσουκνίδες γιατί είσαι χτιτζιάρης τζαι καπνίζεις. Εσύ και οι 5-6 που ανέφερα πιο πάνω.

Συμπέρασμα. Αν δεν κάμεις δικό σου μωρό αυτή την κατάσταση δεν την ανέχεσαι. Εν μπορείς ρε κουμπάρε όσο και να αγαπάς τους φίλους που σε κάλεσαν. Άρα αυτή η νέα εξέλιξη με τα βαφτίσια με οδηγεί στα άκρα. Πρώτη φορά νομίζω είπα καλύτερα να είχα πάει έφεδρος παρά δαμέ.
Ξέρετε όμως τι εκτιμώ; Που ένας φίλος που βαφτίζει το δεύτερο του μωρό σε λίγους μήνες μου είπε. «Μαλάκα εν θα σας καλέσω στην βάφτιση του δεύτερου να μεν σας ταλαιπωρώ». Θέκιου φιλούι μου το εκτιμώ αφάνταστα.

Ακούγομαι υπερβολικός. Δεν νομίζω. Αν δεν έχεις παιδί δικό σου (που δεν το βλέπω) όλα τα πιο πάνω σου φαίνονται εξωγήινα και πολύ μα πάρα πολύ κουραστικά. Πείτε μου αν έχω άδικο.