Είσαι θεά

Υποκλίνομαι στην απόλυτη θεά. Respect.

Η είδηση πρέπει να είναι 2-3 ημερών αλλά σήμερα κατάφερα να γράψω κάτι σχετικό. Η αστυνομία Κύπρου, αυτά τα κυπριακής προελεύσεως (και παραγωγής) λαγωνικά, αυτά τα διαμάντια των τμημάτων ασφαλείας (παγκοσμίως μιλούμε), έδειξαν και πάλι τις τεράστιες τους ικανότητες. Αυτά τα τσακάλια που για να γίνουν μπάτσοι πρέπει να παρακαθίσουν και να περάσουν τις πιο δύσκολες εξετάσεις που μπορείτε να φανταστείτε.

Έχω φίλο (μπάτσο) που μου εκμυστηρεύτηκε όταν έκατσε τις εν λόγω εξετάσεις ότι «ε φίλε εν έσιει έτσι πράμα. Εν σάννα τζαι εξετάζουν σε για να τσεκάρουν αν είσαι καθυστερημένος ή όϊ. Αν μεν είσαι καθυστερημένος πιάνουν σε. Γιατί μόνο βλάκας έννα κατάφερνε να μεν περάσει». Δεν είναι και η πιο politically correct δήλωση ούτε τζαι είδα τις εξετάσεις αλλά σας την μεταφέρω. Ήρτε δεύτερος τελικά ο παρέας.

Στο θέμα μας λοιπόν. Επήαν έφοδο λοιπόν τα jackals σπίτι μιας 35άρας δικηγόρου από την Λευκωσία. Δεν ξέρω τι πληροφορίες είχαν για την συγκεκριμένη αλλά σίουρα το τι ήβραν τζαι ο λόγος για τον οποίον την εσυλλάβαν τελικά είναι απαράδεχτος. Το 2013. Εντόπισαν μισό γραμμάριο κάνναβης!!!! ΟΟΟΟΟΟΟΟΟ τι αδίκημα. Μισό γραμμάριο ρε εν κανεί για να πιττώσουν 2 άτομα. Έννα έπρεπε να το καπνίσει μόνη της η καημένη.

Αλλά στην οπισθοδρομική Κύπρο του 2013 συνελήφθηκε για μισό γραμμάριο χόρτο! Στην Κύπρο όπου καταναλώνουμε τον ούτσαλιν μας σε ποτό, μια φάουσα τσιάρα την μέρα αλλά αρνούμαστε να αντιληφθούμε ότι τα πιο πάνω είναι πιο βλαβερά από το χόρτο. Και στο άκουσμα μόνο της λέξης κάνναβη οι πάντες σοκάρονται και σκέφτονται ναρκωτικά!!!

Την ίδια νύχτα όμως μπορεί να κάθουνται δίπλα που την έγκυο γυναίκα τους τζαι να καπνίζουν ντουμάνι χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι κάμνουν κάτι λάθος. Όπως δεν αντιλαμβάνονται πόσο κακό κάμνει το παθητικό κάπνισμα αγνοώντας κάθε κανονισμό και σήμανση, αφτένοντας τον όπου σταθούν τζαι όπου βρεθούν. Μεν με παρεξηγάτε. Είπα το τζαι πιο παλιά. Πιο ωραίο πράμα που το τσιαρο με το ποτό εν έσιει. Αλλά σεβασμό στους τρίτους. Βάλεις το σακκάκι σου τζαι φκένεις έξω. Κάμνει μου κακό, ξέρω το τζαι αυτοκτονώ μόνος μου.

Η 35άρα δικηγόρος-θεά λοιπόν μπήκε στην αντεπίθεση. Δεν κώλωσε. Μήνυσε την δημοκρατία διότι της στερεί το δικαίωμα να κάνει χρήση κάνναβης. Θέλει η ίδια να εξουσιάζει το κορμί της όπως αυτή επιθυμεί. Επίσης λέει ότι επιθυμεί να καλλιεργεί μάλιστα κάνναβη για προσωπική χρήση εκμεταλλευόμενη τις ευεργετικές ικανότητες του φυτού. Επιθυμεί επίσης να την καπνίζει για να πολεμήσει το στρές, και τέλος η θεά θέλει να την καπνίζει για θρησκευτικούς σκοπούς! Χαχαχα πολλά καλό.

Πόσες φορές είπα της μάνας μου ή  της γιαγιάς μου να φύουν που μες τα μούτρα μου τζείντο δισκοπότηρο με το ντουμάνι που χρησιμοποιούν τάχα για να σε ευλογήσουν (καπνίσουν whatever). Άτε ολάν ντουμάνι. Τζείνο κάμνει λιγότερο κακό δηλαδή; Τζαι πρέπει να περάσει τζαι μια μέρα τουλάχιστον για να ξεβρομίσει το σπίτι.

Τούτη λοιπόν η τύπισσα πήγε ενάντια στο πουριτανό σύστημα και το πολεμά. Μπράβο της μακάρι να είχαν ούλλοι τόσα αρχίδια. Να πολεμούν για αυτό που πιστεύουν μέσα μάλιστα και στον επαγγελματικό τους κύκλου (δικηγόρος). Ακόμα και όταν αυτό το θέμα στην οπισθοδρομική μας κοινωνία αποτελεί ταμπού. Μακάρι να ήμασταν ούλλοι έτσι. Γιατί είναι τουλάχιστον παράλογο να συλλαμβάνεσαι για κατοχή μισού γραμμάριου μιας ουσίας η οποία είναι ουσιαστικά αποποινικοποιημένη στον δυτικό κόσμο.

Είπα το πολλές φορές τζαι νομίζω συμφωνούμε. Εν τούντα κολλήματα που μας εκρατήσαν πίσω. Τούτος ο συντηρητισμός, ο πουριτανισμός, ο φόβος της αλλαγής και φυσικά η ψεύτικη ηθική του γαμώ την νύχτα του Σαββάτου πουτάνα τζαι πάω την Κυριακή το πρωί εκκλησία. Τούτα ένει που μας οδήγησαν σε αμέτρητες λανθασμένες αποφάσεις οι οποίες στο τέλος της μέρας κατάστρεψαν την χώρα.

Είσαι θεά.  

Λεφτά υπάρχουν

Μα αν δεν κάμνω λάθος έχουμε κρίση έννεν; Νομίζω!

 

Ας δούμε τους δείχτες μισό λεπτό γιατί συγχύστηκα.

 

• Οικονομική ανάπτυξη: -5.6% το τρίτο τρίμηνο και η Τρόικα αναμένει να φτάσει το -7.7% το 2013 και το -4.8 το 2014.
• Δημοσιονομικό Ισοζύγιο: -3.6%/ΑΕΠ το δεκάμηνο του 2013. Αναμένεται να φτάσει το -6.5%/ΑΕΠ στο τέλος της χρονιάς γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να αποζημιώσει τα ταμεία προνοίας αντί να κάτσει στα βραστά της.
• Δημόσιο χρέος: 17.5δις (98%/ΑΕΠ) το πρώτο μισό του χρόνου. Αναμένεται να φτάσει ή να ξεπεράσει το 110%/ΑΕΠ.
• Ανεργία: 17% τον Οκτώβριο. Αναμένεται να αγγίξει και ίσως να ξεπεράσει το 20% το 2014.
• Πληθωρισμός: -0.78% τον Νοέμβριο 2013. Αποπληθωρισμός μάλλον.

 

 

Επιπρόσθετα το τραπεζικό μας σύστημα φέτος κατάφερε και έκλεισε την δεύτερη πιο μεγάλη τράπεζα του τόπου η οποία απορροφήθηκε από την μεγαλύτερη. Το νέο συγκρότημα έχασε τον τελευταίο χρόνο καταθέσεις 13 δισεκατομμυρίων από πώληση λειτουργιών στην Ελλάδα, μετατροπή καταθέσεων σε μετοχές και από εκροές. Ενώ ανακοίνωσε ζημιές 1.9δις το εννιάμηνο του 2013 και ζημιές 1.57δις το 2012.

 

Η συνολική μείωση στην καταθετική βάση ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος της χώρας φτάνει τα 22.84δις τον Οκτώβριο (σύνολο 47.3δις, -33% σε σχέση με Δεκ. 2012).

 

Επιπλέον, η χώρα δέχτηκε 10δις για να διασωθεί (Bail-out) εκ των οποίων μπορεί να χρησιμοποιήσει το 1.5δις (και το έχει ήδη κάνει για το 1δις) για διάσωση του συνεργατισμού ο οποίος είναι πνιγμένος στα κακά δάνεια που θα φτάσουν λογικά το 50% του συνόλου (όπως και της τράπεζας Κύπρου).

 

Τέλος στην αγορά ακινήτων πωλούνται κάτω από 4,000 κομμάτια τον ΧΡΟΝΟ!! Αυτό το στατιστικό δείχνει ότι η αγορά υπέστη μείωση πωλήσεων από το peak του 2007 της τάξεως του 80%!!!!!!!! (21,245 κομμάτια το 2007). Οι τιμές τους από την άλλη (με βάση το RICS Index) έχουν μειωθεί από το τελευταίο τρίμηνο του 2009 κατά 35% στα διαμερίσματα και 26% στα σπίτια παγκύπρια. Με βάση διάφορα ratios (investment yield, House price/Income) αναμένεται περαιτέρω μείωση 30-50% τα επόμενα χρόνια.

 

Η πιο πάνω εικόνα περιγράφει την σημερινή Κύπρο. Σε λίγες μόνο γραμμές.

 

Όσοι δυσκολεύονται να αντιληφθούν τι έγινε μπορούν απλά να δουν τους πιο πάνω αριθμούς. Όσοι βρίσκονται επίσης κλειδωμένοι στα πολιτικά τους γραφεία και είναι τυφλωμένοι και κουφοί από τους κόλακες και τους γλείφτες που τους περιτριγυρίζουν, μπορούν επίσης να ρίξουν μια ματιά στα πιο πάνω.

 

Μαλιστα.

 

Με βάση λοιπόν τα πιο πάνω δεδομένα σε τι προτεραιότητα θα τοποθετούσατε τον οπλικό εξοπλισμό της χώρας; Εγώ μάλλον πολύ χαμηλά. Γιατί με βάση τα πιο πάνω νούμερα μου φαντάζει κάπως δύσκολο (ή ηλίθιο όπως θέλετε χαρακτηρίστε το) να προτείνεται η «επένδυση» πάνω από 150εκ για την Ε.Φ.

 

Μιλούμε για

 

• 120εκ περίπου για αγορά 2 πλοίων τα οποία θα σουλατσάρουν στην Κυπριακή ΑΟΖ και θα τρομοκρατούν τον Τουρκικό στόλο όπως επίσης και κάτι πειρατικά (Μπαρπαρόζα πως το λαλούν) που γυρεφκουν αέριο τζαι πετρόλαο έσσω μας.
• Επίσης 30εκ για την συντήρηση των μαχητικών επιθετικών Ρωσικών ελικοπτέρων ονόματι αλιγάτορες (Ατς αυτά είναι ρε). Τα οποία παρεμπιπτόντως δεν πετούν νύχτα. Α ναι. Τζαι ξεχάσαμε να βάλουμε στο συμβόλαιο να μας στείλουν το manual άρα εν μπορούμε να τα επιδιορθώνουμε μόνοι μας τζαι πρέπει να τα στέλλουμε στους Ρώσους κάθε 5 χρόνια να τα κάμνουν service. Τζαι να τους κοττούμε 30εκ!!!
• Τέλος αγορά μη επανδρωμένων αεροπλάνων, τα λεγόμενα UAVs (Unmanned Aircraft Vehicle System) για να επιθεωρούν ΑΟΖ, πράσινη γραμμή, δάση, και τις γυναίκες των πολιτικών μας μήπως τους κάμουν κέρατο. Κοστίζουν 500,000 – 1,500,000 το ένα χωρίς τα παρελκόμενα τους.

 

 

Κατ΄ ακρίβεια η αγορά των τελευταίων δεν είναι άσχημη ιδέα. Μόνο που από ότι έχω δει το Ινστιτούτο Κύπρου έχει ήδη αναπτύξει αυτή την τεχνολογία και 5 δικά του μη επανδρωμένα αεροσκάφη εξοπλισμένα για αυτόνομες πτήσεις, 1 κέντρο ελέγχου, 1 υπερσύγχρονο σχετικό εργαστήριο στοίχισαν 590,000 σε 4 χρόνια. Έτσι εθκιέβασα τουλάχιστον. Άρα γιατί αγορά ξένων και γιατί αυτή η τιμή που αναφέρεται; Άραγε γιατί;

 

Όταν λοιπόν μιλούμε για οικονομική κρίση και κατάρρευση της οικονομίας γιατί επείγεται η ψήφιση κονδυλίου 160 σχεδόν εκατομμυρίων για αγορά οπλικών συστημάτων;;;;

 

Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι 2 μαούνες που θα κάμνουν βόλτα στην ΑΟΖ μας τζαι θα τρων πετρέλαιο, δεν μπορούν να εκφοβίσουν ούτε το πειρατικό του κάπτεν Τζιμ (πόσο μάλλον τους Τούρκους). Όπως επίσης και στα αρχίδια μου αν δεν ξαναπετάσουν οι Αλιγάτορες. Έτσι τζαι αλλιώς 11 επιθετικά ελικόπτερα εν νομίζω να προσφέρουν κάτι στην αεράμυνα της Κύπρου. Να τους κλάσει η αεροπορία της Τουρκίας έννα εξαφανιστούν.

 

Άρα προς τι η ψήφιση του κονδυλίου; Α; ΜΙΖΕΣ ΜΑΛΑΚΕΣ ΜΙΖΕΣ;;;;; Ακόμα τρώμε μίζες;;;;;

 

Νόμιζα εμάθαμε κάτι που τούτα ούλλα που επάθαμε αλλά δυστυχώς έχω λάθος. Οι ίδιοι μαλάκες εμείναμε. Λογικό αφού οι ίδιοι ΜΑΛΑΚΕΣ μας διοικούν. Και φυσικά για να ψηφίζεις ένα  ΜΑΛΑΚΑ πρέπει να είσαι τζαι εσύ ΜΑΛΑΚΑΣ. Εκτός αν πάεις έξω που την βουλή τζαι σύρνεις τους σιηπεθκιές με το G3....

 

Για όλους τους υπόλοιπους, μας εύχομαι χρόνια πολλά. ΜΑΛΑΚΕΣ.

She’s back with a bang.

Η Αντιγόνη το κανόνι χτύπησε και πάλι στην Ευρώπη. Για άλλη μια φορά κόλλησε στον τοίχο την Τουρκία και την έκανε αφίσα εφηβικού δωματίου. Η Αντιγόνη μαζί με την άλλη βαρετή Ευρωπαϊκή μας τορπιλάκατο την Ελενίτσα Θεοχάρους έχουν ξεκωλωθεί να κολλούν την Τουρκία στον τοίχο. 

Θυμάστε φαντάζομαι την εκπληκτική περσινή Χριστουγεννιάτικηγιορτή που διοργάνωσε η Αντιγόνη; 

Ε βέβαια την θυμάστε. Την θυμάται όλη Ευρώπη. Έμεινε που λένε. Χόρεψαν καλαματιανό, ήπιαν, έφαγαν και φυσικά ας μην ξεχνάμε στόλισαν το special tree. Ένα δέντρο γεμάτο με φωτογραφίες των αγνοουμένων. A special tree from our special one.
 

Ανατρέχοντας στην περσινή γιορτή θυμήθηκα ότι η Αντιγόνη το κανόνι (κορίτσια κανόνια - αγόρια μακαρόνια) στόλισε το special tree σε περίοδο όπου η Κυπριακή δημοκρατία είχε φάει πρόστιμο γιατί είχε αποκρύψει στοιχεία από συγγενείς αγνοουμένων ενώ ήξεραν ότι το άτομο ήταν νεκρό. Φέτος ευτυχώς δεν υπήρχε κάποιο παρόμοιο συμβάν. 

Τέλος πάντων. Μετά από την τεράστια επιτυχία του περσινού event η Αντιγονάρα σκέφτηκε να το επαναλάβει. Πήρε λοιπόν μερικές από τις εξαιρετικές περσινές φωτογραφίες της Κύπρου μας (το θέατρο ας πούμε) αλλά και την περσινή ανεπανάληπτη-υπέροχη φώτο του Δέντρου, πρόσθεσε ακόμα 2-3 νέες και να σου η καρτούλα πρόσκληση. Και αυτή την χρονιά λοιπόν χρησιμοποιώντας τις εξαιρετικές ικανότητες που απέδειξε ότι έχει σε διάφορα software εξειδικευμένα για γραφίστες μας παρουσίασε το εξής εξαίσιο νέο της poster-πρόσκληση. 

Αυτή την φορά όμως, είναι κλάσεις ανώτερο από το περσινό. Εμφανέστατα. Γιατί εκτός των άλλων φέτος διαθέτει και αστεράκια. Α τζαι νάκκο σιονούϊ. Αν δεν το έκανε η ίδια (πολύ το αμφιβάλλω) απέδειξε ότι σίγουρα ξέρει να διαλέγει ικανούς αλλά και ταλαντούχους συνεργάτες.

Οι οποίοι πρέπει να έχουν και την αγγλική σαν μητρική τους γλώσσα. One more Christmas….. with unfulfilled expectations for Cyprus..... Μάλιστα ρε αυτά είναι... Κάτι όπως το γνωστό θρυλικό και διαχρονικό πλέον Λιλλικικο... «This is the first time I come to Poland and I don’t know why»

Τζαι εγω πραγματικά I don’t know why, I don’t know why μας εβάλαν στην Ευρώπη. 

Αφού λοιπόν ανοίξει την εορτή η Αντιγόνη με την σέξι και όποιος αντέξει φωνή της και την σέξι και όποιος αντέξει αγγλική προφορά της, θα ακολουθήσουν τα κάλαντα από την χορωδία του δήμου Στροβόλου. Ταξιδάκι αναψυχής sponsored by Dimotes Strovolou στην πρωτεύουσα της Ευρώπης για να τραγουδήσουν επ’ ευκαιρίας και στην γιορτή της Αντιγόνης. 

Τέλος η γιορτή θα κλείσει με το θρυλικό πλέον στόλισμα του δέντρου, κάτι που έχει γίνει θεσμός σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αφού σκέφτονται το εν λόγω στόλισμα να γίνεται από τα Χριστούγεννα του 2014 στην Place du Luxembourg, γνωστή πλατεία των Βρυξελλών και κλασσικός χώρος μάζωξης των Eurocrats. 

«Ελάτε και στολίστε μαζί μας το Χριστουγεννιάτικο δέντρο»...Σε ακριβή μετάφραση “come and decorate with us the Christmas tree”. Ακόμα και στο Google translate η μετάφραση φαίνεται λιγότερο άμεση από τα Ελληνικά. Δοκιμάστε. 

Μόνο που θωρώ τούντες βλακείες πιάνει με η πελλάρα for one more Christmas..... and I don’t know why.

You’re in the army now

Τόσο καιρό συγκρατήθηκα τζαι εν έγραψα τίποτε για την θητεία μου στον τεράστιο αυτό στρατό που λέγεται Εθνική Φρουρά. Σας έδωσα ανά διαστήματα να καταλάβετε τα αισθήματα που τρέφω για αυτό το μπουρδέλο που θέλουμε να αποκαλούμε στρατό. Αυτό το μπουρδέλο του οποίου η προσφορά στην πατρίδα περιορίζεται στους μισθούς που πληρώνει στους μόνιμους και στις μίζες που τσεπώνουν οι πολιτικοί. Δεν έχει κανένα μα κανένα άλλο λόγο ύπαρξης.

 

Συγκρατήθηκα λοιπόν για καιρό. Πρωτίστως τζιόλας γιατί το army talk δεν μου άρεσκε ούτε καν τον τζαιρό που υπηρετούσα. Αλλά μετά που τρία χρόνια που διατηρώ τούτο το blog αποφάσισα να γράψω τζαι κάτι για τα χειρότερα δυο χρόνια της ζωής μου.

 

Μέχρι την ηλικία του στρατού πρέπει να παραδεχτώ ότι ήμουν κακομαθημένος. Σε μια φούσκα όπου σαν κλασσικό λευκωσιάτικο βουτυρόπαιδο το μόνο που είχα για να αγχωθώ ήταν το σχολείο. Με τις εξόδους μας, με τα αθλητικά μας, με τις γκόμενες μας, με το χαρτζιλίκι μας. Σε φούσκα.

 

Την πρώτη μέρα κατάταξης αφήνεις πίσω την γκόμενα σου με την οποία ήσουν φυρμένος τζαι μπαίνεις σε ένα διαστημόπλοιο που στην προκειμένη είναι το αυτοκίνητο του μπαμπά σου. Αποχωρείς από τον πλανήτη γη και προσγειώνεσαι στον πλανήτη Άρη που ονομάζεται παλαιό ΚΕΝ Πάφου. Τονίζω παλαιό ΚΕΝ Πάφου.

 

Εκεί όπου μαθαίνεις για το καλαμαράκι Pirelli που κάμνει τζαι για κολλάρο σκύλου, για τους φοριαμούς, για τους θαλάμους των 100 ατόμων, για το ομαδικό μπάνιο, για τους θαλαμοφύλακες, τους οπλοβαστους, το ΚΨΜ, το jokey που διερωτάσαι γιατί εν το λαλούν καπέλο. Τζαι στο τέλος της πρώτης μέρας μαθαίνεις τζαι για τους σκατοφύλακες, νούμερο το οποίο βγάζεις την πρώτη σου νύχτα εσύ παρέα με τα σκατά των άλλων (σημαδιακό για το υπόλοιπο της θητείας μου).

 

Οι πρώτοι 5-6 μήνες περνούν γρήγορα. Ταξιδεύεις από το ένα κέντρο εκπαίδευσης (my ass) στο άλλο. Περνούν σχεδόν 5 μήνες τζαι ούτε που καταλάβεις ότι επεράσαν. Μέσα σε τούτους τους πέντε μήνες μεταμορφώθηκες φυσικά από ένα βιλλούι έφηβο σε ένα αποχαυνωμένο, yes sir, άβουλο, χωρίς γνώμη και λαλιά στρατιωτάκι. Το οποίο μάλιστα  προάγεται, μετά από σκληρή εκπαίδευση (my ass), σε υπαξιωματικό. Για όσους δεν γνωρίζουν ο υπαξιωματικός (λοχίας, δεκανέας) δημιουργήθηκε για να έχουν οι μόνιμοι κάποιον να την ταίζουν πιο εύκολα και συχνά. Να μεν έχουν ρε κουμπάρε να ασχολούνται με το κάθε στρατιωτάκι. Να την τρώει ο δεκανέας, λοχίας. 

 

Στο μεσοδιάστημα επίσης αυτών των πέντε μηνών, σε παρατάει και η γκόμενα η οποία είναι πλέον σε άλλο πλανήτη από εσένα. Στον κανονικό. Η καθησυχαστική σκέψη «ρε γαμώτο έθελα την αλλά έννα μεν έβρω άλλη;» είναι όπως το είπα. Απλά καθησυχαστική. Μόνο σκέψη. Γιατί στην ουσία εν πρόκειται να έβρεις. Εν θα έβρεις τζαι έννα μείνεις αγάμητος αλλό ενάμιση χρόνο.

 

Τελειώνει λοιπόν αυτή η περίοδος εκπαίδευσης και εσύ σκέφτεσαι αν περάσει ρε γαμώτο τζαι η υπόλοιπη θητεία μου έτσι γλήορα εννα βρεθώ να σπουδάζω σε χρόνο ρεκόρ. Αμ δε. Τότε μεταφέρεσαι στον πλανήτη όπου ο χρόνος έχει πεθάνει τζαι εκάμαν του τζαι 15 μνημόσυνα. Σε τάγμα πεζικού. Σε φυλάκια. Τζαι όϊ στα κάκκαφα να μπορείς να ξίζεσαι αμέριμνος. Σε φυλάκιο μες την πόλη. Πας τον δρόμο. Να μπορεί ο αθκιασερός μόνιμος να σου κάμνει έφοδο όποτε θέλει.

 

Υπαξιωματικός 6 μηνών λοιπόν. Αρχιφύλακας σε φυλάκιο με παλιούς αλλά και δικούς σου σειράες να προσπαθείς να επιβάλεις τάξη, πειθαρχία και καθαριότητα. Η αποστολή σχεδόν αδύνατη.

 

Και κάπως έτσι μέσα σε λίγους μήνες πριν φτάσει καν να μπει το πρώτο καλοκαίρι μεταμορφώνεσαι από βουτυρόπαιδο της Λευκωσίας σε κάτι άλλο. Σε ένα άτομο που αν σου το σύστηναν ένα μόλις χρόνο πριν θα αρνήσουν να τον κάμεις παρέα. Σε ένα άτομο αργόσχολο, τεμπέλη, μισόχοντρο, ανεκπαίδευτο, βαριεστημένο, με βρωμισμένες μασχάλες. Ένα άτομο το οποίο επισκέπτεται το σπίτι του μια στις δέκα μέρες, έχει αποξενωθεί με τους καλούς παλιούς του φίλους και πλέον έχει δική του διάλεκτο.

 

Ένα άτομο που έβγαζε 8-10 ώρες σκοπιά την μέρα και μπορούσε να κοιμηθεί παντού. Από φαρδύς πλατύς στο πάτωμα της λερωμένης σκοπιάς, μέχρι καθιστός στο κάγκελο. Αδύνατο αν το σκεφτείς τώρα. Αλλά από την άλλη προσπάθα να περάσεις ένα τρίωρο (12:00-15:00) μέσα στο κατακαλόκαιρο στους 42 βαθμούς πάνω σε μια ταράτσα να σου πω εγώ.

 

Πλέον η μόνη σου έννοια είναι πως να γελάσεις του μόνιμου. Να φροντίσεις η τουαλέτα να μεννεν σκατωμένη, οι μαϊρισσες να μεννεν λαθκιασμένες, ο σκοπός την ώρα που έννα έρτει η έφοδος να ένει ξύπνιος, να κάψεις τα κουτιά με το delivery την νύχτα, το πρωί να σηκωστούν ούλλοι στην ώρα τους τζαι να μεν πιάσουν κανένα σκαστό. Αν οποιοδήποτε από τα παραπάνω πάει λάθος τότε τιμωρείται ο υπαίτιος αλλά τζαι εσύ σαν αρχιφύλακας. Εξαιρετικά.

 

Μπαίνει το καλοκαίρι, βγαίνει το καλοκαίρι, απολύεται η πάνω σου σειρά τζαι τζαμέ που σκέφτεσαι άτε ρε ήρταν οι νέοι μου. Έννα πνάσει η ψυσιή μου....

ΜΠΟΥΜ... Πέφτει σαν πόμπα. Μετάθεση σε λόχο διοικήσεως εκτός Λευκωσίας. Σκέφτεσαι ρε γαμώ την τύχη μου. Τωρά που ήρταν οι νέοι τζαι ήταν να γύρω πίσω. Πόση τύχη; Τωρά που εν θα έφκαλλα πλέον πολύ σκοπιά, τωρά που έννα έφκαινα εξόδους πας την ράσιη των νέων. Ίσια τωρά Γαμώ το. Αλλά τέλος πάντων. Πόσο άσσιημος μπορεί να εν ένας λόχος διοικήσεως; Μεγάλο βούκκο βάλε μεγάλο λο μεν πεις. Οποιοδήποτε τάγμα ή λόχος μπορεί να γίνει όσο κακός όσο και ο μόνιμος που το διοικεί. Τζαι έδωκα πας σε πελλόν.

 

Κατά αρχή σε τούντους λόχους δεν υπάρχει παλιός. Είναι ούλλοι 13 μηνών τζαι πάνω. Άρα ούλλοι με λία λόγια εν νέοι. Ο λοχαγός μας ένα φρενοκομείο κινητό. Αποφάσισε ότι το στρατόπεδο χρειαζόταν ανακαίνιση. Έτσι μέσα σε οκτώ μήνες που πέρασα στον λόχο, 13 άτομα (αν θυμούμαι καλά) κτίζαμε: Ένα υπόστεγο για τα καύσιμα, υπόστεγο για εντευκτήριο, ανακαινίσαμε τα γραφεία του λόχου, μια μικρή γέφυρα με κορμούς πάνω από ένα ξεραμένο παραπόταμο, και έμεινα στην μέση της κατασκευής του αρχιφυλακίου πύλης (βασικά ενός σπιτιού περίπου 70 τετραγωνικών)!!!!

 

Εγώ λοιπόν ο άσχετος με τις κατασκευές έγινα με την καθοδήγηση των πιο έμπειρων μάστρος. Επίσης σαν υπαξιωματικός που ήμουν έπρεπε να έχω και υπό την επίβλεψη μου τους χώρους ευθύνης του λόχου. Οι οποίοι για μεγάλη μου τύχη περιλάμβαναν και τα αποχωρητήρια ολόκληρου του στρατοπέδου (για  περίπου 100 στρατιώτες). Κάθε πρωί με μια ομάδα αναλάμβανα το ξεσκάτισμα της μέρας. Καθαρισμός τουαλετών- μπάνιων.

 

Άρχιζες φυσικά με ξεβούλωμα (πομπάρισμα) με τον φλόκκο τυχών βουλωμένων τούρκικων τουαλετών, πράξη η οποία σχεδόν πάντα κατέληγε σε πιτσίλισμα με σκατόνερο. Επίσης καθαρισμός διαδρόμων νιπτήρων και γενικών χώρων αποχωρητηρίων. Τζαμέ διερωτάσαι πόσο ζώο μπορεί να εν κάποιος για να σιέσει μέσα στον νιπτήρα ή στην μέση του διαδρόμου!!!

 

Μέσα σε όλη αυτή την παράνοια και την καθημερινότητα μεταξύ οικοδομών και σκατών ο λοχαγός αποφάσισε να αναλάβει ο λόχος ακόμα μια σκοπιά, επιπρόσθετα αυτής που ήδη είχε. Έτσι για να μην έχουμε πολλούς εξοδούχους. Αποτέλεσμα ήταν και πάλι το σπίτι να το βλέπουμε μια φορά την εβδομάδα τζαι τζείνη απλά έθελες να πέσεις να τζοιμηθείς να σου περάσει η κούραση που το καθημερινό 12ωρο κτίσιμο (ναι και απόγευμα) τζαι να τριφτείς καλά  μες το μπάνιο να φύει που πάνω σου η σκατίλα. Μόνη διέξοδος μέσα στο στρατόπεδο; Η χωριάτικη Ζιβανία και το V.S.O.P τα οποία έμαθα να τιμώ δεόντως, κάθε νύχτα σχεδόν.

 

Κάπως έτσι λοιπόν πέρασαν 19 μήνες. Οι περισσότεροι φίλοι μου, ειδικά τον δεύτερο τους χρόνο σαν παλιοί διασκέδαζαν. 3-4 φορές την εβδομάδα εξοδούχοι, ποτά ξενύχτια γκόμενες!! Γκόμενα τι ήταν τούτο;

 

Κάπου εκεί λοιπόν τον Απρίλη αν δεν κάμνω λάθος έρκεται επιτέλους μετάθεση. Μετάθεση πίσω σε τάγμα πεζικού για τους τελευταίους 5 μήνες της θητείας μου. Ας είναι είπα. Πλέον δεν με απασχολούν οι εξόδοι. Συνήθισα 2 χρόνια να μεν πιέννω σπίτι. Το μόνο που θέλω τωρά σκέφτηκα ένει να μπω σε ένα φυλάκιο, με κάμποσους νέους να διατάσω, να μεν θωρώ συχνά μόνιμους να ηρεμήσω. Να πιάσω με την ησυχία μου τζαι την άδεια μου.  

 

Είχα πλέον φτάσει στα όρια μου. Οι γονείς μου ανησυχούσαν. Από μικρός ήμουν ήσυχος και γενικά κάπως κλεισμένος στον εαυτό μου αλλά το κακό είχε παραγίνει. Είχα φτάσει πλέον σε οριακό σημείο. Δεν μιλούσα, δεν εκφραζόμουν και απλά έκαμνα υπομονή. Εκ των υστέρων όταν σκέφτουμαι τούτη την περίοδο διερωτούμαι που σκατά ήβρα τόση υπομονή.

 

Ήρτε λοιπόν η μετάθεση μου τζαι πάω αρχιφύλακας σε φυλάκιο και πάλε εντός Λευκωσίας. Για κακή μου τύχη όμως, στο συγκεκριμένο φυλάκιο είχε δολοφονηθεί εθνοφρουρός 3 χρόνια πριν!!! Τύχη βουνό. Λοχαγός εν ένας στρατόκαυλος της ευελπίδων με τον οποίο ξεκινούμε λάθος από την αρχή. Πάω εγώ να του ζητήσω την πρώτη εβδομάδα διευκολύνσεις γιατί είχα 20 μέρες άδεια και θα πήγαινα και για σπουδές τον Σεπτέμβρη. Η απάντηση ήταν εσύ είσαι αρχιφύλακας στο φυλάκιο στο οποίο πέθανε ο τελευταίος εθνοφρουρός. Εσύ ή θα έχεις το φυλάκιο σούζα ή θα γυρεύεις άδεια να σβήσεις την φυλακή που θα σου βάλω!!!!

 

Έτσι και έγινε λοιπόν. Λόγω της προϊστορίας του φυλακίου οι έφοδοι εσωτερικοί και εξωτερικοί ήταν σχεδόν καθημερινοί. Ο λοχαγός αγχωμένος και ο ίδιος που είχε μια καυτή πατάτα μέσα στην παλάμη του περνούσε πολύ ώρα εκεί. Έκαμνε έφοδο Σάββατο, Κυριακή, απογεύματα, πρωί, νύχτα. Όταν ήταν υπηρεσία αλλά τζαι όταν δεν ήταν. Σαν ήταν για παράδειγμα σε νυχτερινή έξοδο περνούσε τζαι τον γύρο του που το αγαπημένο του φυλάκιο να δει τι κάμνει τζαι ο αγαπημένος του υπαξιωματικός ο Critic. Οι καμπάνες έρκουνταν η μια μετά την άλλη, κράτηση φυλακή και κλεισμένος σε ένα φυλάκιο για εβδομάδες χωρίς να πάω σπίτι. Τζαι τούτα ούλλα την άνοιξη πριν απολυθώ. Τι σκατά έκαμα τζαι αξίζω έτσι τύχη;

 

Μέχρι τότε είχα δείξει απίστευτη υπομονή. Για δύο χρόνια έσκαζα έσκαζα έσκαζα. Έφκαλλα σκοπιές, έκτιζα, καθάριζα σκατά αλλά δεν μιλούσα. Είχα φτάσει όμως στα όρια μου προ πολλού τζαι τον τελευταίο μάλιστα μήνα τα είχα ξεπεράσει. Κάπου εκεί λοιπόν γύρω στον Ιούνιο, 2.5 μήνες πριν την απόλυση μου άρχισα να τα χάνω. Δεν μιλούσα με κανένα. Ήμουν πλήρως απομονωμένος, έκαμνα μόνος μου σενάρια με τον εαυτό μου, με φανταστικές συζητήσεις με τον λοχαγό. Ήμουν κοντά στην έκρηξη η οποία ήρθε ένα πρωινό Κυριακής.

 

Εγώ σούζα από τις 6. Να ξυπνήσω τους νέους να καθαρίσουν να στρώσουν και άλλα γνωστά ωραία. Γίνονται όλα όπως πρέπει μέχρι τις 7 παρά. Ενώ λοιπόν το φυλάκιο είναι γυαλί και εγώ ξυρίζομαι ακούω την γνωστή φωνή. Πριν πάει σπίτι που έξω πέρασε τον περίπατο του ο μαλάκας. Προφανώς και λίγο με τα ποτά του. Παρουσιάζομαι εγώ με τους αφρούς. Είχε εντοπίσει έναν νέο ο οποίος διέφυγε της προσοχής μου και αποκοιμήθηκε στον καναπέ αφού τελείωσε φυσικά τις εργασίες που του έβαλα.

 

Ξεκίνησε το κήρυγμα. Άκουα άκουα άκουα έτοιμος να εκραγώ. Κάπου εκεί είπε την μαγική λέξη. Ενώ είχε περίπου 10 μέρες να πάω σπίτι, περίμενα με αγωνία την επομένη που ήμουν εξοδούχος. Διανυχτέρευση Δευτέρα.

 

Μόλις είπε όμως τις εξής τέσσερις λέξεις (πάρε 5 μέρες κράτηση) θόλωσα. Έσφιξα τις γροθιές, άρχισα να κλαίω από νεύρα, και κινήθηκα απειλητικά εναντίον του. Ο ίδιος νιώθοντας ότι ξεπέρασε τα όρια προσπάθησε με τα λόγια να με καθησυχάσει. Εγώ δεν συγκρατούμουν πλέον με τίποτε. Ηφαίστειο. Είπα είπα είπα και ευτυχώς ο λοχαγός χεσμένος, πριν προλάβω να τον χτυπήσω έφυγε, ταίζοντας μου 5+5 μέρες φυλακή από το παράθυρο του αυτοκινήτου του. Το μουνί (Excuse my French).

 

Εγώ πλέον είχα ξεφύγει. Παίρνω Κυριακή πρωί πρωί τον Criticoπαπά τηλέφωνο, τον οποίον παρεμπιπτόντως ελάχιστα είχα ενοχλήσει μέχρι τότε τα τελευταία δύο χρόνια. Του αναφέρω με πάσα σοβαρότητα ότι την επόμενη φορά που θα έρτει στο φυλάκιο ο λοχαγός θα τον εκτελέσω. Τέλος. Εννοώντας κάθε λέξη.

 

Έγινε χαμός. Τροχάδην οι γονείς στο στρατόπεδο, πανικόβλητος ο διοικητής, εξαφανισμένος ο λοχαγός και απόσπαση ο Critic όσο πιο μακριά γίνεται. Σε κέντρο εκπαίδευσης. Αυτή είναι η Ε.Φ. Στείλτε αυτόν που σάλταρε να εκπαιδεύσει νέους!!!! Ηλίθιοι.

 

Εκπαιδευτής νεοσύλλεκτων λοιπόν, με τροχάδια, ασκήσεις και εκπαιδεύσεις μες το κατακαλόκαιρο. Και φυσικά ούτε κατά διάνοια να πάρω αυτές τις 20 μέρες άδεια. Πρέπει να είμαι ο μόνος στρατιώτης που απολύθηκε και του χρωστά ακόμα μέρες η υπηρεσία. Στα αρχίδια μου όμως. Είχα επιτέλους κερδίσει σεβασμό και ήμουν χαρούμενος. Ετρώαν μου μέρες, έπρεπε να είμαι στες παραλίες να προετοιμάζομαι για τις σπουδές, αλλά δεν είχα κανένα πρόβλημα να πηγαίνω τροχάδι τζαι να κάμνω εκπαιδεύσεις. Γιατί επιτέλους για πρώτη φορά μέσα σε δύο χρόνια τούτο που έκαμνα είχε κάποια σημασία. Δεν ασχολούμουν ούτε με κτίσιμο, ούτε με σκατά ούτε με κομπλεξικούς.

 

Αν λοιπόν διερωτάστε γιατί δεν αντέχω την εφεδρεία και γιατί τρέφω τόσο πολύ μίσος για την Ε.Φ. μόλις σας έχω πει.

 

Παρόλα αυτά δεν θεωρώ τον εαυτό μου άτυχο. Γιατί έκτισα χαρακτήρα. Και το γαμήσι του στρατού διαγράφηκε ευτυχώς από τα υπέροχα χρόνια σπουδών που ακολούθησαν, όπου γνώρισα φοβερά άτομα και πέρασα υπέροχα.

 

Αλλά κάθε φορά όμως που περνώ την πύλη, ερκουνται μου στον νου ούλλα τα πιο πάνω. Μισώ τον στρατό, μισώ την εφεδρεία, και δεν πρόκειται να την δεχτώ ούτε να ησυχάσω ώσπου πάω. Δοκίμασα για αρκετά χρόνια αλλά δεν.

 

Fuck them

Το πιο αηδιαστικό μου ποστ

Η απόλυτη κατάντια αυτής της χώρας την έφερε στο σημείο η τύχη της να κρέμεται στα χέρια του Νικολάκη και του Μάριον. Οι διεκδικητές του θρόνου του ΔΗΚΑ (ΔΗμοσίο ΚΑμπαρέ) κρατούν στα χέρια τους το μέλλον του Κυπριακού λαού. Ναι σε αυτό το σημείο φτάσαμε και λυπούμαι πραγματικά αυτούς που θα παν να ψηφίσουν. Όσοι όμως θα παν οφείλουν να ξέρουν ότι αυτή τους η ψήφος είναι άκρως σημαντική για την επιβίωση όλων μας.

Η απόλυτη προσήλωση και εφαρμογή του μνημονίου είναι επιβεβλημένη και η μόνη λύση αν θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει αυτό το ηλίθιο κράτος στο οποίο ζούμε. Η συγκυβέρνηση ΔΗΚΑ-ΔΗΣΥ και η πλειοψηφία στην βουλή είναι απαραίτητη για την ψήφιση των μνημονικών νομοσχεδίων. Δυστυχώς από τους δύο (Μάριον-Νικολάκης) αυτός που αναμένεται να διατηρήσει το κόμμα του στην κυβέρνηση και να ψηφίσει όλα αυτά που πρέπει είναι ο Μάριον.

Ναι αυτός ο λιγνιασμένος συμφεροντολόγος καιροσκόπος ο οποίος ενδιαφέρεται μόνο για το καλό το δικό του και όχι του τόπου. Το καλό το δικό του την δεδομένη στιγμή λέει ότι πρέπει να μείνει εντός κυβέρνησης και αυτό θα πράξει ανεξαρτήτως αν δηλώνει διάφορα όπως όχι στις ιδιωτικοποιήσεις. Νομίζω όλοι ξέρουμε ότι την στιγμή που πρέπει θα κάνει στροφή 180 μοιρών και θα πράξει αυτό που τον συμφέρει, να είναι δηλαδή συγκυβέρνηση. Δαμέ άντεξε 4 χρόνια με τον Αχάπαρο.

Ο Νικόλας από την άλλη εν Τασσούι. Ανεξαρτήτως τι δηλώνει την δεδομένη στιγμή ο ίδιος αλλά και η Αναστασία θα έρτουν σε ρήξη με τον Αναστασιάδη sooner rather than later που λένε και οι Εγγλέζοι. Για ένα απλό λόγο. Εν θέλει η οικογένεια ούτε ζωγραφιστό να τον δει. Όπως επίσης δεν επιθυμούν λύση κάτι που (θεωρητικά τουλάχιστον) θέλει ο Αναστασιάδης. Άρα η ρήξη θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη εαν εκλεγεί ο Νικολάκης. 

Για αυτό τον απλό λόγο και το ξέρω ακούεται πολλά αηδιαστικό....Ναι εγώ αν ήμουν μέλος αυτού του Δημόσιου Καμπαρέ που λέγεται ΔΗΚΟ θα ψήφιζα Κάρογιαν στις εσωκομματικές εκλογές....

Μπλιαξ Μπλιαξ Μπλιαξ

Why do I suck?

Διάφοροι μου γράφουν: Ποιος είσαι ρε εσύ που έννα κρίνεις; Με ποιο δικαίωμα; Γιατί είσαι Critic; Είσαι τόσο τέλειος νομίζεις εσύ για να κατακρίνεις ούλλους τους άλλους.

 

Η απάντηση είναι φυσικά και όχι. Δεν χρειάζεται να είσαι άψογος για να αποκτήσεις το δικαίωμα να ασκήσεις κριτική. Κριτική μπορεί να ασκήσει ο καθένας.

 

Αλλά για να μεν αφήσω παραπονεμένους ορισμένους αποφάσισα να κρίνω και τον εαυτό μου. Θα το κάμω γιατί δεν έχω κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσω τα μειονεκτήματα μου τζαι να σας τα απαριθμήσω (αρκετά τουλάχιστον). Πολλά μάλιστα προσπαθώ να τα δουλέψω τζιόλας, άλλα με επιτυχία, άλλα όχι. Τζαι να σας πω γιατί δεν έχω κανενα πρόβλημα να σας απαριθμήσω τα θέματα μου; Απλά γιατί αντίθετα με άλλους, δεν είμαι κομπλεξικός. Και αυτό είναι το μοναδικό πλεονέκτημα που θα αναφέρω σε αυτό το ποστ. Το θέμα μας ένει τα μειονεκτήματα.

 

Ξεκινώ

 

Είμαι όπως σας ανάλυσα και σε προηγούμενο ποστ ειμαι εσωστρεφής. Αυτό τα τελευταία χρόνια το πολεμώ τζαι όσοι δεν με ξέρουν που παλιά μπορεί τζαι να μεν  το διακρίνουν. Εξακολουθεί όμως να μου προκαλεί τεράστια ανησυχία, σε αρκετά καθημερινά πράγματα. Όπως περιέγραψα και στο παλιό μου ποστ:

 

«Ο εσωστρεφής τρομάζει με την ιδέα ακόμα και των πιο απλών πραγμάτων. Ο εσωστρεφής δυσκολεύεται αφάνταστα να παρουσιαστεί σε ένα πάρτι μόνος. Ο εσωστρεφής τρομάζει με την ιδέα ενός group meeting στην δουλειά. Ο εσωστρεφής τρομάζει με ένα conference call. Ο εσωστρεφής τρομάζει να μπει μόνος σε ένα νέο χώρο που είναι άγνωστος για αυτόν (ακόμα και σε κατάστημα). Ο εσωστρεφής νιώθει απίστευτη πίεση ακόμα και στην απλή ερώτηση της πωλήτριας «χρειάζεστε βοήθεια»; Ο εσωστρεφής τρομάζει να σηκώσει το τηλέφωνο και να κάνει συζήτηση με ένα άγνωστο. Ο εσωστρεφής τρομάζει να πάει σε interview. Ο εσωστρεφής νιώθει άβολα όταν βρίσκεται one on one σε ένα αυτοκίνητο γιατί θα πρέπει να μιλά συνέχεια με τον συνοδηγό του, ακόμα και αν αυτό το άτομο το ξέρει καλά. Ο εσωστρεφής σε μια ανοιχτή συζήτηση όπου δεν ξέρει καλά τους συνομιλητές του δεν θα λάβει ποτέ μέρος έστω και αν ξέρει τις απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που τίθενται. Ο εσωστρεφής δεν σήκωσε ποτέ (ποτέ όμως) το χέρι στην τάξη».

 

Επίσης

 

Έχω πρόβλημα προφορικής έκφρασης. Όχι στην καθημερινή κουβεντούλα. Κυρίως σε κάποια προφορική αντιπαράθεση, κάποια παρουσίαση στην δουλειά, μια συζήτηση σε conference κτλ. Για αυτό άρχισα να γράφω (Τζαι εν γράφω μόνο στο blog μου). Δουλειές οι οποίες περιλαμβάνουν διαπροσωπική επαφή και ρητορεία είναι ακατάλληλες για μένα. Αν πρέπει να γίνω μάχιμος δικηγόρος ή διαφημιστής για να ζήσω μάλλον θα πεθάνω από την πείνα.

 

Έχω απίστευτό stage fright. Μια από τις πιο δύσκολες μέρες της ζωής μου ήταν ο γάμος μου. Από τότε υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι ποτέ ξανά δεν θα γίνω το κέντρο της προσοχής. Δεν μου αρέσκει, δεν περνώ καλά και δεν πρόκειται να το κάμω ξανά. Εν μιλώ συγκεκριμένα για γάμο φυσικά αλλά για παναυρι γενικότερα. Που τότε ούτε πάρτι γενεθλίων δεν έκαμα.

 

Είμαι νευρικός. Ήρεμος φαινομενικά αλλά ενίοτε με εκρήξεις θυμού οι οποίες ευτυχώς δεν επηρεάζουν σωματικά άλλα άτομα (χειροδικία). Οι εκρήξεις όμως καταλήγουν σε σπασμένα στον τοίχο κινητά, τρύπες σε πόρτες και άλλα ωραία. Η μη έκφραση των συναισθημάτων και προβληματισμών μου κτίζεται σαν βουνό και μετά γίνεται έκρηξη. Προσπαθώ να το δουλέψω με την σκέψη. Εν ασήμαντο τούτο μεν νευριάζεις ρε βλάκα, εν ασήμαντο τούτο μεν νευριάζεις ρε βλάκα.

 

Μιας τζαι ανάφερα το. Έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων. Κυρίως συναισθημάτων. Δεν είπα ποτέ σε κανένα σε αγαπώ και ακόμα χειρότερα στις δύσκολες στιγμές των άλλων φαίνομαι αναίσθητος και αδιάφορος ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαι. Δυστυχώς... Τούτο εν σοβαρό...

 

Έχω κολλήματα και είμαι πεισματάρης. Με εκνευρίζει το norm αν και φαινομενικά είμαι ΤΟ norm. Έχω σχεδόν πάντα αντίθετη άποψη σε αθλητικά, οικονομικά, διασκέδαση, οικογένεια κτλ. Ούλλους αρέσκει τους η μάππα εμένα το μπάσκετ, ούλλοι θέλουν να αγοράσουν ακίνητο εγώ εν θέλω, ούλλοι θέλουν να φορούν καλά ρούχα εγώ θέλω να φορώ μονόχρωμα t-shirts. Ακόμα επιμένω να μου αρέσκει η ίδια μουσική που άκουα έφηβος, οι φίλοι μου εν πάνω κάτω οι ίδιοι με τότε, τζαι φακκά μου το Λονδίνο που αρέσκει σε ούλλους. Εν αλλάσσω γνώμη με τίποτε, όποιος μου εφακκαν στα 15 μου ακόμα φακκά μου τζαι εν πρόκειται να υποκύψω γιατί μετά θεωρώ με μαλάκα.

Παράδειγμα. Αποφάσισα ότι φακκά μου τζαι φτάνει πλέον με την εφεδρεία. Φτάνει. Εν μπορώ πλέον να το δεχτώ. Επροσπάθησα.  Άλλοι περνούν καλά εγώ εν μπορώ. Τέλος. Εν θα ξαναπάω ας με συλλάβουν.

 

Ζω με πρόγραμμα τζαι άμαν φκω που τούτο πρέπει να επιστρέψω σε σύντομο χρονικό διάστημα. Σε ταξίδι μετά την 3-4 μέρα ανεξαρτήτως του πόσο καλά περνώ θέλω να πάω πίσω. Επίσης οτιδήποτε με φκάλει που το καθημερινό μου πρόγραμμά με εκνευρίζει. Πολλά λια πράματα τα θεωρώ αρκετά σημαντικά για να με φκάλουν που την πορεία μου.

 

Αγχώνομαι. Δείχνω αναίσθητος (τάχα Cool) αλλά δεν είμαι. Αγχώνομαι. Απλά έχω ζεν φάτσα.

 

Γίνομαι απίστευτα τεμπέλης ανά περιόδους. Συγκεκριμένα στην εφηβεία ήμουν τόσο τεμπέλης τζαι αναίσθητος που η μάνα μου έκλαιε. Νόμιζε ότι θα περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μεταξύ κρεβατιού και καναπέ. Πλέον κτυπά με ανά περιόδους. Δεν μπορώ να δουλέψω, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτε απλά θέλω να ξαπλώνω τζαι να χάνω την ώρα μου. Τωρά περνώ μια τέτοια φάση. Μη παραγωγικός στην δουλειά, μη παραγωγικός σπίτι, μη παραγωγικός γενικά. Στο σπίτι έχω να κάμω 3 δουλειές, έσιει 6 μήνες τζαι αναβάλλω το. Των 2 ωρών δουλειές μεν φανταστείτε τίποτε δύσκολο.

 

 

Δεν πειραματίζομαι εύκολα (και δεν εννοώ σεξουαλικώς). Αρέσκουν μου συγκεκριμένα πράματα, συγκεκριμένοι χώροι, συγκεκριμένα φαγιά, συγκεκριμένα ποτά κτλ. Σε εκνευριστικό μερικές φορές βαθμό, πλήρης απόρριψης οτιδήποτε διαφορετικού που εν θα μου γεμώσει το μάτι. Χωρίς πολλές φορές να υπάρχει βάσιμη δικαιολογία παρά μόνο η «τούτα εν μασκαραλίκκια»

 

Είμαι απαισιόδοξος. Κατ’ επέκταση συντηρητικός στις επενδύσεις μου. Τούτο εφκήκε μου σε καλό τωρά στην κρίση αλλά σε περιόδους ακμής χάνονται ευκαιρίες. Πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία.

 

Δεν έχω ταλέντο στις γλώσσες. Ελληνικά, Αγγλικά και μετά χέσε μέσα. Ξέρω άτομα (φίλους) που μιλούν 5 γλώσσες. Εγώ δοκίμασα να μάθω γαλλικά αλλά καμία τύχη.

 

Τούτα μου έρκουνται...Είμαι σίουρος ότι έχω τζαι άλλα που πιθανόν να μεν αναγνωρίζω τζαι θωρούν τα οι άλλοι.

 

Α να πω επίσης ότι είμαι καλός ηθοποιός. Πολλά που τούτα χώνω τα αλλά το έμπειρο μάτι μπορεί να τα δει.

 

Αυτά.

 

Κατά τα άλλα είμαι εύκολο τζαι καλό παιδί!!!

Τα…. πόρτικα τα λόγια τα μεγάλα

Έχουμε μπουχτίσει στην Κύπρο με τα λόγια τα μεγάλα και τους ψευτο-παλικαρισμούς. Τα λεγόμενα παλικάρκα της φατζής. Τους κορτωμένους πετεινούς  που εκστομίζουν μεγάλα λόγια για να ενθουσιάσουν τα πλήθη τα οποία με την σειρά τους επευφημούν. Επευφημούν δεχόμενα με λαγνεία τις εκσπερματώσεις των πρώτων οι οποίοι δεν μπορούν να συγκρατηθούν στο άκουσμα και μόνο της ίδιας τους της φωνής.

 

Μια ομίχλη υπάρχει μονίμως πάνω από το νησί. Μια ομίχλη αποτελούμενη από πυκνό μεθάνιο αποτέλεσμα της αχαλίνωτης κλανιάς των πολιτικών τζαι της συνοπαρτζιάς τους. Επίσης η αχαλίνωτη εκσπερμάτωση έχει μετατρέψει τον κάθε τοίχο αυτής της χώρας σε σπριτζ και σαγρέ αναλόγως προτίμησης.

 

Μια συμβουλή μετά την καταστροφή. Φάουσα να φκάλετε ρε βόρτοι.

 

Επιτροπή θεσμών my klaniaris dirty ass…. Τι σας μάζεψε ρε ούλλους τζαμε το Συλουρούι για να ξεσπαθώσετε για τον Βγενόπουλο; Εμείς εν θέλουμε να ξεσπαθώσετε με ατάκες. Εμείς θέλουμε έργα. Θέλουμε τιμωρίες. Όποτε όμως ακούμε τούντα μεγάλα λόγια έρκουνται μας θύμησες χρηματιστηρίου, Κυπριακού και τόσα άλλα.

 

Η κυρία Άντρη Αντωνιάδου, διαχειρίστρια της Λαϊκής, πρέπει να παραδεχτώ ότι πέρασε απαρατήρητη ως τώρα. Όπως άλλωστε πρέπει. Low profile. Δεν μου πέρασε καν που τον νου να σας πω την αλήθκεια να μπω στην διαδικασία να κοιτάξω ποια ένει. Μετά όμως από τις κλανιές που ένιωσε την ανάγκη να ξεπορδίσει και την συστημένη απάντηση Βγενόπουλου μπήκα στην διαδικασία.

 

«Είπε ότι η Λαϊκή τράπεζα ήταν ένας μεγάλος κουκουμάς, που πολλοί τον είδαν σαν ευκαιρία για να υλοποιήσουν τα όνειρά τους».... Θα μου πείτε εν ήταν. Ναι μπορεί να ήταν αλλά είπαμε σοβαρότητα και μηδέν άσκοποι χαρακτηρισμοί... το χειρότερο όμως ήταν το

«τα στελέχη της Λαϊκής δεν κατείχαν τις απαραίτητες γνώσεις και εμπειρία για τις θέσεις που κατείχαν». Δεν νομίζω αυτό να ευσταθεί. Άλλωστε τα μέλη του συμβουλίου περνούν πρώτα από screening. Φάνηκε δαμέ ότι μάλλον φκάλει χολή η Αντωνιάδου.

 

Λογικό ήταν λοιπόν να έρτει συστημένη απάντηση από τον Βγενόπουλο όποίος εν αφήνει τίποτε να πέσει. «Στην ομάδα των στελεχών της Λαϊκής, που προήρχοντο από υψηλόβαθμες θέσεις της Eurobank, της Πειραιώς, της HSBC, της UBS, της Deutsche Bank κτλ., η κ. Αντωνιάδη δεν θα είχε καμία τύχη να συμπεριληφθεί ούτε καν στο δεύτερο επίπεδο της ιεραρχίας. Άλλωστε το 2010 είχε κάνει interview με τον κ. Μπουλούτα και τον κ. Κουννή, προκειμένου να προσληφθεί στη Λαϊκή και είχε απορριφθεί».....ΣΛΑΚ ούλλη δική σου Άντρη.... Για να προσέχεις τι λαλείς...

 

Τζαι τζαμέ λοιπόν που η Αντωνιάδη περνούσε απαρατήρητη έβαλε με στην διαδικασία να την κοιτάξω. Μάλιστα ήβρα τζαι το CV της το οποίο πρέπει να πω ότι δεν με ενθουσίασε καθόλου.

 

Καταρχήν η δομή του.... Εν το πιο άκυρο overloaded cv που είδα. Δεν μπορείς να θεωρείσαι επαγγελματίας με χρόνια υπηρεσίας σε διευθυντικές θέσεις και να παρουσιάζεις αυτό το cv. Ο σκοπός του βιογραφικού δεν είναι να πεις την ιστορία της ζωής σου και όλα τα καθήκοντα που είχες στην καριέρα σου. Σκοπός είναι μέσα σε 1 το πολύ 2 σελίδες επιγραμματικά να παραθέσεις τις γνώσεις και την καριέρα σου. Κανένας δεν χρειάζεται να μάθει όλα τα καθήκοντα ενός γενικού διευθυντή τράπεζας από το βιογραφικό σου. Είναι γνωστά.

 

Στο σωστό βιογραφικό μπαίνει με αυτή την σειρά. Τα στοιχεία σου, σχολείο, πανεπιστήμιο, επαγγελματικά πτυχία, γλώσσες, γνώσεις ηλεκτρονικού υπολογιστή και καριέρα και τέλος ενδιαφέροντα. Σε bullet point form και σε 1 το πολύ 2 σελίδες. Τα υπόλοιπα τα αναπτύσσεις και τα αναλύεις στην συνέντευξη που θα σου γίνει. Κανένας δεν σε προσλαμβάνει από το cv.

 

Γιατί όμως η κ. Αντωνιάδου δεν ξέρει να κάνει cv; Γιατί προφανώς δεν πήγε πανεπιστήμιο ή γιατί δεν ξέρει να μπει στο ιντερνετ να διαβάσει τουλάχιστον πως είναι ο σωστός τρόπος σύνταξης του. Δεν βλέπω κάποιο πανεπιστήμιο στο cv της πάντως... Κάτι Corporate social responsibility στο Albers school of business μάλλον για μηνιαία training sessions μου φαίνουνται που κάμνουν τα πανεπιστήμια για να φκάλουν λίρες. Έχει certified οκ. Εν μου λαλεί πολλά εμένα πάντως τούτο. Ούτε τα πτυχία ΕΠΕΥ της κεφαλαιαγοράς λαλούν μου πολλά.

 

Ήταν όμως στην HSBC Κύπρου διευθύντρια θα μου πείτε. Ήταν ναι όντως. Πρέπει όμως να μιλήσουμε και για το μέγεθος και τα προϊόντα που προσέφερε η συγκεκριμένη τράπεζα για βγάλουμε περισσότερα και καλύτερα συμπεράσματα. Που καταλήγω; Ότι εμένα εν με ενθουσίασε το βιογραφικό της. Καθόλου μάλιστα. Τζαι το κακό για την ίδια ένει ότι αν δεν έμπαινε στον πειρασμό να πει πελλάρες τζαι να σύρει ατάκες κανένας εν θα ασχολείτουν με τούτο. Σέρβιρε όμως την μπάλα στον βγενόπουλο τζαι τζείνος έβαλε goal. Ναι όντως. Με τούτα που είδα ως τωρά εν θα την επροσλάμβανα μάλλον στην ηγετική μου πυραμίδα αν ήμουν ο Gran Papas μιας μεγάλης τράπεζας.

 

Τζαι ήρτε μετά ο άλλος, ο ωραίος, ο Ρίκκος (ο brain που το pinky & the brain) με ακόμα πιο δυνατές ατάκες. «η Λαϊκή ήταν σαν τράπεζα που λειτουργούσε στην Αλβανία ή σε τριτοκοσμικές χώρες». Τι λαλείς ρε; Είσαι σοβαρός. Καταρχήν την Αλβανία γιατί την βάλεις στο στόμα σου; Ή το άλλο; «για να κλέψεις μια τράπεζα πρέπει πρώτα να την αποκτήσεις»...Τι λε ρε Ρίκκο;; Εδίκασες τον δηλαδή ήδη τζαι εν το καταλάβαμεν;;;;;

 

Εφκήκαν επίσης Δαμιανού (Ακέλ), Σαμψών (ΔΗΣΥ), Νικολαίδης (ΕΔΕΚ) και φυσικά ο πρωταθλητής της κλανιάς Πορδίκης και ξεσπάθωσαν. Μάλιστα ο τελευταίος αποκάλεσε τον Βγενό διδάκτωρ της παρανομίας.

 

Μα αφού ένει παγαπόντης ο Βγενόπουλος θα μου πείτε; Φυσικά και είναι. Αφού εγάμησε μας τα κωλά; Φυσικά και μας τα πήδηξε. Αλλά ο Βγενόπουλος αγαπητοί μου βουλευτές, δικηγόροι, και γενικοί εισαγγελείς είναι πιο έξυπνος που ούλλους εσας. ΜΑΖΙ.

 

Κάμνει σας γιάομα. Δαμε εβάλαν του 4 οικονομολόγους να τον ανακρίνουν στην τηλεόραση τζαι επήρε τους τζαι έφερε τους ούλλους 350 φορές. Κάπως έτσι από απλός αθλητής ξιφασκίας και δικηγόρος έγινε ο πιο δυνατός άνθρωπος στην Ελλάδα, πολυεκατομμυριούχος και όχι μόνο.

 

Αν θέλετε λοιπόν να του πιάσετε το πόδι, που πολύ αμφιβάλλω αν θα τα καταφέρετε τελικά, συνεργαστείτε χωρίς φανφάρες και άλλες παπαριές. Βάρτε ούλλοι μαζί το λίγο μυαλουδάκι που έχετε, συνεργαστείτε χωρίς λαϊκισμούς άμπα τζαι καταφέρετε να τον πιάσετε μέσα. Αμφιβάλλω. Γιατί δυστυχώς εν πιο έξυπνος τζαι πανούργος που ουλλους σας. Μας.