Θυμάστε στο σχολείο τους διάφορους
χαρακτήρες ανθρώπων. Εν πολλά ενδιαφέρον το πως εξελίχτηκαν στην ζωή τους μετά.
Υπήρχαν οι cool που
ούλλοι εθέλαν να κάμουν παρέα μαζί τους τζαι ούλλες να φκουν μαζί τους. Υπήρχαν
επίσης τα λέσσια. Που εφκαλλαν το άχτι τζαι το κόμπλεξ τους δέρνοντας,
καπνίζοντας και άλλα γνωστά. Υπήρχαν οι αθλητές, υπήρχαν οι μεταλλάδες, υπήρχαν
τα σπάσματα, υπήρχαν οι technology geeks κτλ.
Υπήρχαν όμως και οι άλλοι. Οι
άοσμοι. Τζείνοι που τους άρεσκε λίο το μέταλ τζαι το ροκ γιατί στα 90s τζείνα
ακούαν οι κουλ αλλά στην ουσία οι ίδιοι εξέραν μόνο τους Μετάλλικα. Επίσης άρεσκε τους
το μπάσκετ γιατί στα 90s ήταν της μόδας αλλά εν τζαι επαίζαν τζαι
πολλά καλό. Εφκαίναν τζαι λίον έξω, είχαν μέσα μέσα τζαι καμιά γκόμενα αλλά όι
πολλά συχνα. Εν ήταν σπάσματα, ήταν μέτριοι προς καλοί μαθητές, σε καμία
περίπτωση άριστοι (δεν ήταν τόσο έξυπνοι) και σε καμία περίπτωση κούσποι (δεν
ήταν τόσο βλάκες ή cool). Εκάμναν παρέα σχεδόν με ούλλους (ή επροσπαθούσαν). Εσύ
σαν έφηβος θα μπορούσες για μια περίοδο να κάμεις λίγη παρέα μαζί τους.
Βρίσκονταν εκεί around πάντα
αλλά ποτέ δεν προσπάθησες να γίνουν οι κολλητοί σου, γιατί.... Απλά εν είχαν κάτι...
Ακόμα τζαι τότε στα 14-15
ασχολούνταν με θέματα για τα οποία εσύ δεν ενδιαφερόσουν ιδιαίτερα. Ήταν
γραμμένοι σε κόμματα, επιθυμούσαν να εκλεγούν πάντα στο μαθητικό συμβούλιο,
επηαίναν σε εκδρομές και κατασκηνώσεις με το κόμμα κτλ κτλ.
Στον στρατό τούτοι πάντα φανέρωναν
το πραγματικό τους πρόσωπο. Καταλάμβανες πλέον ότι they have a hidden agenda.
Κανονίζονταν πάντα σε διαβιβάσεις, ΟΑΣ, υγειονομία, γραφεία, οδηγοί
διοικητών και σε άλλες παρόμοιες μάχιμες θέσεις. Στον στρατό κατάλαβες σιγά
σιγά τι μαλάκες είναι. Ναι στον στρατό όταν σε ρωτούσαν οι σειράες σου «ρε μα
τούτος ήταν παρέας σου στο σχολείο» εσύ απάντας με πειστικότητα. «Όχι φυσικά, μόνο
συμμαθητές φίλοι ποτέ».
Στο πανεπιστήμιο ήταν τούτοι που
εβρίσκαν πάντα το τηλέφωνο σου τζαι εθυμούνταν σε μια φορά τον χρόνο για να
πάεις να ψηφίσεις στες φοιτητικές εκλογές. «Έλα ρε φίλε για να μεν φκουν οι
Κούμμουνοι, οι φασίστες κτλ κτλ». Ήταν τούτοι που κανονίζαν λεωφορεία να σε
πάρουν που την κωλόπολη της Αγγλίας, Ελλάδας που ζούσες στο εκλογικό κέντρο
δωρεάν. Εσύ απαντούσες (για όσο καιρό τους εδίας σημασία) ότι «μαλάκα έχω τόσα
ωραία πράματα να κάμω στον ελεύθερο μου χρόνο στο πανεπιστήμιο που χλωμό το
βλέπω να ψηφίσω». Πραγματικά τόσα ωραία πράγματα
Ήταν όμως τούτοι που πλεον στο
πανεπιστήμιο ανακάλυψαν τον σκοπό της ζωής τους. Να γίνουν πολιτικοί.
Στην επιστροφή στην Κύπρο έγιναν
τούτοι που ξεκινούν βοηθώντας σαν εθελοντές μέχρι τελικής πτώσεως το κόμμα τους
στις βουλευτικές-προεδρικές. Όταν μεγαλώσουν λίγο ξεκινούν περιοδείες σε καφενέδες,
σωματεία λέσχες και σπίτια, τοκκάροντας τον κάθε άσχετο για να τους ψηφίσει για
δημοτικούς συμβούλους. Και τέλος αν είναι αρκετά efficient στα πιο
πάνω μπορεί να βάλουν και να εκλεγούν και βουλευτές.
Αυτοί λοιπόν οι γλοιώδεις,
μισοέξυπνοι, μισοβλάκες, χωρίς ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, χωρίς ιδιαίτερα χαρίσματα, χωρίς ιδιαίτερες γενικές
γνώσεις, μέτριοι αθλητές, μέτριοι μουσικοί, τους οποίους εβαρκέσουν στο
σχολείο, στον στρατό, στο πανεπιστήμιο είναι τώρα οι νέοι πολιτικοί της Κύπρου.
Ναι αυτοί οι ΜΕΤΡΙΟΙ. Αυτό
αντιλαμβάνομαι σιγά σιγά όσο μεγαλώνω. Αυτοί οι μέτριοι θα είναι οι επόμενοι
που θα αντικαταστήσουν τους γηραιότερους μέτριους (προς κάκιστους).
Τούτοι που εβαρκέσουν, εσνόμπαρες
θα διοικούν την Κύπρο. Απλά γιατί κανένας έξυπνος, δημοφιλής, με πολλά ενδιαφέρονταν
και πάνω από όλα αξιοπρέπεια δεν θα δεχτεί να περάσει από την πιο πάνω
διαδικασία για να εκλεγεί.
Για αυτό τούτη η χώρα πάει του
πούτσου. Γιατί η μηχανή ανάδειξης πολιτικών προσελκύει ΜΟΝΟ τους πιο πάνω. Για
αυτό δεν έχουμε σωτηρία.
Για αυτό τζαι ψηφίζουν στην βουλή
μαλακίες παίζοντας με την κατάρρευση της χώρας για προσωπικά συμφέροντα. Γιατί
έτσι τους εμάθαν να κάμνουν τόσα χρόνια.