Ring any Bells???

Μου έστειλαν ένα άρθρο από την ιστοσελίδα του BBC το οποίο όσο το διάβαζα παρά το ότι γραφόταν για την Ιρλανδία μου φαινόταν γραμμένο ραμμένο για την Κύπρο. Ειδικά μετά την νέα διαβάθμιση της οικονομίας μας αλλά και των τραπεζών μας από τον οίκο Moody’s την Παρασκευή η οποία πέρασε και πάλι στο ντούκου αφού τα μέσα ενημέρωσης μας προτιμούν να προβάλλουν και να ασχολούνται με τους 25 Παλαιστίνιους που διαδηλώνουν στήνοντας τσαντίρια στην Πύλα.

Είναι επίσης πιο σημαντικό νέο φυσικά η δυσαρέσκεια των 25 Παλαιστίνιων οι οποίοι είχαν παραπάνω ανέσεις στο γαουροπουλιό του τζιρού τους, από τις διαδηλώσεις των Τουρκοκυπρίων. Δεν θα μπω όμως σε αυτή την διαδικασία πάλι. Βουλώστε ρε μαλάκες τζιάλλο τα αυτιά σας και ασχοληθείτε με την προεκλογική σας. Δεν γίνεται τίποτε μεν ανησυχείτε.

Το άρθρο λοιπόν έλεγε πολλά και ωραία, τα οποία βλέπω να έρχονται πάνω μας με φόρα έστω και με καθυστέρηση. Πόσο μπορούν να κρατούν οι τράπεζες τεχνικά τις τιμές των ακινήτων στα ύψη; Άποψη μου όχι για πολύ. Ήδη το κάνουν εδώ και δύο χρόνια. Θα μου πείτε καλά ρε βλάκα τι ξέρεις εσύ παραπάνω που τους οικονομικούς αναλυτές και τους πολιτικούς; Τίποτε. Επαναλαμβάνω. Άποψη μου. Διαβάστε λοιπόν την κατάσταση στην Ιρλανδία η οποία να θυμίσω κατάρρευσε ουσιαστικά γιατί το τραπεζικό της σύστημα ήταν δυσθεώρητα μεγάλο σε σχέση με την οικονομία της αλλά και επειδή κατέρρευσε η οικοδομική αγορά. Μην ανησυχείτε όμως οποιαδήποτε ομοιότητα με την Κύπρο είναι απλά τυχαία.

Έβαλα απλά μερικά ωραία αποσπάσματα γιατί είναι μεγάλο. Enjoy:

“It was in the middle of the boom in 2006, it was the age of the taxi driver with a portfolio of apartments in Bulgaria (just like Pambos in CY), of the super-developers who criss-crossed Ireland in their shiny new helicopters” (just like Tsentas in CY).
“An age of glad, confident mornings when the ghosts of emigration and unemployment had been sent packing. The government was telling us the good times would go on and on (just like Stavrakis in CY). In the words of Prime Minister Bertie Ahern, "the boom just got boomier." Looking back now it is easy to conclude that it was an age of madness”.
“When a few economists warned that the economy was heading for a hard landing, he (the Prime Minister) asked aloud why such "cribbers and moaners" simply did not go and take their own life.

Και η πτώση γιατί ότι ανεβαίνει κατεβαίνει. Ακόμα και το παλαμάρι του Γκουσγκούνη.

“Ireland is a nation in the grip of a moral hangover, wondering how such an age of recklessness had come about and why it had been allowed to last so long”.
“House prices have collapsed. Unemployment has doubled in the last decade and with it has come a rise in the rate of suicide”.
“This week in Dublin a government minister admitted to me: "We got it wrong. We allowed the economy to overheat."
“It will not be reflected in a radical shift in people's politics from right to left, but it could deliver something that has been almost entirely missing in Ireland since the foundation of the state in 1922. A real and widespread tradition of dissent, people who will hold their leaders to account on a continuing basis and never, ever again believe that good times last forever”.

Το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό για μένα. Να καταλάβουμε ότι κανένας μα κανένας πολιτικός δεν δουλεύει για το συμφέρον της χώρας του αλλά για το συμφέρον το δικό του και της παράταξής του. Παγκόσμιο φαινόμενο, αλλά και Κυπριακό απόδειξη του οποίου είναι η στροφή του Νίκου Αναστασιάδη τον τελευταίο χρόνο. Η κατάρρευση και του τελευταίου πύργου αξιοπρέπειας στην πολιτική σκηνή της Κύπρου.

Αποχή. Αποχή και πάλι αποχή. Δεν αξίζετε ρε άχρηστοι την ψήφο μας. Αϊσιχτίρ.

Υ.Γ. Άσχετο.
Εξαιρετικό βιβλίο για bubbles and crashes είναι το Irrational Exuberance, από τον Robert J. Shiller. Εξαιρετικό. Μιλά αποκλειστικά για την ψυχολογία της μάζας κατά την διάρκεια αυτών των περιόδων. Δεν είναι βαρετό οικονομικό βιβλίο αλλά ένα βιβλίο που περιγράφει την ψυχολογίας της αγοράς και κάθε σελίδα που γυρίζεις λες μαλάκα έσιει δίκαιο. Μαλάκα έσιει δίκαιο.