Ραδιομαραθώνιος

Έσιει χρόνια που νιώθω ότι ο ραδιομαραθώνιος γίνεται απλά για να γίνεται. Έσιει τζαιρό που πιστεύκω ότι πραγματοποιείται απλά για προώθηση προσωπικών αλλά και εταιρικών συμφερόντων. Κάθε χρόνο στα φώτα τροχαίας τόσοι υπάλληλοι της Λαϊκής να στέκουν μες στην πυρά, τα νερά, το καυσαέριο τζαι να μεζεύκουν λεφτά. Εκδηλώσεις στο προεδρικό μες τους δρόμους σε πάρκα παντού. Έσιει τζαιρό που ακούω τα συνθήματα τους τζαι σηκώνουνται οι τρίσιες της κελλές μου (οι οποίες by the way ακόμα εν καμπόσες τζαι είμαι πολλά χαρούμενος).

Μόνο η αγάπη μπορεί, πτήση αγάπης, απολογισμός αγάπης, παιδιά με ειδικές ικανότητες και άλλες τέτοιες μπαρούφες που λένε και στο Greece. Καταρχήν το σκεπτικό μου λέει ότι δεν μπορείς να αποκαλείς όλους αυτούς τους ανθρώπους παιδιά. Γιατί παιδιά; Και τι σημαίνει ειδικές ικανότητες. Τι ικανότητες ρε; Οι άνθρωποι έχουν αναπηρία. Είναι απλό. Δεν χρειάζεται να το ωραιοποιείς με τούτη την εκτός πραγματικότητας λέξη-μαλακία. Όσο τζαι αν το ωραιοποιήσεις δεν αλλάζει κάτι.

Όπως δεν αλλάζει και το γεγονός ότι τούτοι οι άνθρωποι είναι αποκλεισμένοι από την Κυπριακή κοινωνία για 362 μέρες τον χρόνο τζαι θυμούμαστε τους κάθε Οκτώβρη. Κλεισμένοι μέσα σε σπίτια, κλινικές ακόμα και σε γεροκομεία άμπα τζαι δει τους ο κόσμος. Οι οικογένειες τους, όσες μπορούν και θέλουν να τους συντηρούν τους έχουν κλειδωμένους στο σπίτι, σε τέσσερις τοίχους. Όχι όλες σίγουρα, άλλα πολλές ντρέπονται για τον αδελφό, αδελφή, παιδί τους που έχει πρόβλημα.

Και δεν κατακρίνω αυτές τις οικογένειες. Κατακρίνω την κοινωνία και τους φορείς οι οποίοι δεν έχουν καταφέρει ακόμα να εντάξουν αυτούς τους ανθρώπους. Στο κάτω κάτω αυτές οι οικογένειες είναι επιφορτισμένες με την φροντίδα ενός ατόμου το οποίο δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος/η, εφόρου ζωής. Γιατί πρέπει να έχουν απέναντί τους και την κοινωνία η οποία όταν έρθει αντιμέτωπη με έναν άνθρωπο με αναπηρία στον δρόμο ή σε μια κοινωνική εστίαση θα τον κοιτάξει και μια, και δύο, και τρεις φορές. Θα σχολιάσει επίσης, μπορεί και να γελάσει. Και δεν μιλώ μόνο για άτομα με νοητική αναπηρία αλλά γενικά για άτομα με οποιαδήποτε αναπηρία.

Η Κυπριακή κοινωνία είναι ανώριμη, πουριτανή σε σημείο ηλιθιότητας. Δεν αποδέχεται το διαφορετικό είτε αυτό λέγεται αναπηρία, είτε σεξουαλικός προσανατολισμός είτε χρώμα δέρματος. Οι ίδιοι άνθρωποι που το πρωί παρκάρουν σε θέση στάθμευσης αναπήρων (σαν μαλάκες που είναι) προσφέρουν το απόγευμα ένα πεντάευρω εισφορά στον ραδιομαραθώνιο, κάνουν παιδιαρίστικές δηλώσεις περί αγάπης στην τηλεόραση και κοιμούνται ήσυχα την νύχτα νιώθοντας φιλάνθρωποι.

Σκεφτουμαι τα τούτα ούλλα κάθε χρόνο έτσι τζαιρό νιώθοντας ότι η όλη εκδήλωση έκαμε τον κύκλο της. Πλέον γίνεται για να προωθηθούν τα συμφέροντα που είπαμε πιο πάνω. Για δείξει και καλά το κοινωνικό του πρόσωπο το ΡΙΚ και η Λαϊκή, για να βγει ο κάθε πολιτικός να κάμει το κομμάτι του στην tv τζαι για να φκει τζαι η Ελση Χριστόφκια με πεζούνια πας τους ώμους της να κάμνει τον ταχυδακτυλουργό στους κήπους του προεδρικού.

Άρα τι λαλώ; Ότι εν τελείως άσκοπη τούτη η εκδήλωση; Ε μα γαμώτο εν μπορώ να πω έτσι πράμα και απόδειξη εν τούτο

Οι εισφορές στα ιδρύματα συνδέσμους και ειδικά σχολεία που γίνονται από λεφτά του ραδιομαραθωνίου. Που θα έβρισκαν τα πιο πάνω ποσά οι εν λόγω οργανισμοί αν δεν υπήρχε αυτός ο θεσμός; Δεν ξέρω. Μπορεί τζαι μεν τα βρίσκαν.

Τούτα σκέφτουμαι τζαι είμαι προβληματισμένος. Τζαι σήμερα σκέφτουμαι το πιο έντονα μετά που μια φίλη μου έστειλε την εξής ανακοίνωση  της Παγκύπριας Οργάνωσης Τυφλών η οποία εισηγείται να καταργηθεί ο ραδιομαραθώνιος. Τελείως όμως.

Η ανακοίνωση πιστοποιεί ότι ο κόσμος που έχει κάποια αναπηρία όντως αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση με δυσπιστία. Λένε ξεκάθαρα ότι «η φιλοσοφία του ραδιομαραθωνίου βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την θεμελιώδη αρχή της ισοτιμίας δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, όπως αυτή κατοχυρώνεται σε όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και νομοθεσίες»..

Μμμ σκέφτηκα συμφωνώ. Όπως συμφωνώ και με το ακόλουθο συμπέρασμα ότι δηλαδή ο «ραδιομαραθώνιος προσβάλλει τα άτομα με αναπηρία ως ισότιμα υποκείμενα κοινωνικών δικαιωμάτων διότι εμπορευματοποιεί την αναπηρία και επενδύει σε λογικές κοινωνικού οίκτου και ελέους»... Αυτό το προϊόν λένε έχει «κριθεί ως παρωχημένο και ακατάλληλο σε όλες τις προηγμένες χώρες του πλανήτη και εξακολουθεί στη χώρα μας να «πωλείται» ως αποκλειστικό και μοναδικό!»

Καταλήγει η ανακοίνωση ότι «Οι συνταγές του κοινωνικού οίκτου και του επικοινωνούμενου δήθεν θαυμασμού για τα άτομα με αναπηρία δεν αποτελούν δείκτη κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά συντηρητισμού και οπισθοδρόμησης. Τα άτομα με αναπηρία δεν διεκδικούν κοινωνικό οίκτο ή προσφωνήσεις ψευτο-θαυμασμού, διεκδικούν πολιτικές ισότιμης κοινωνικής ένταξης».

Να σας πω την αλήθκεια θκιεβάζοντας το πιο πάνω ένιωσα λιότερο μαλάκας για την άποψη μου για τον ραδιομαραθώνιο. Το πρόβλημα όμως που με βασανίζει είναι ότι ανάμεσα στα τόσα σκάρτα του ο ραδιομαραθώνιος μαζεύκει όντως λεφτά. Λεφτά που θέλω να πιστεύκω ότι χρησιμοποιούνται για καλό σκοπό. Αν σταματήσει, αυτά τα χρήματα δεν θα λείψουν από αυτά τα ιδρύματα; Δυστυχώς στην ανακοίνωση της η οργάνωση τυφλών δεν προτείνει κάτι επί τούτου. Θα μου πείτε ότι όταν καταφέρεις να εντάξεις όλους αυτούς τους ανθρώπους στο κοινωνικό σύνολο τότε δεν θα χρειάζεσαι πλέον τόσα λεφτά για την φροντίδα τους σε ιδρύματα. Μάλλον αυτή είναι η όλη ιδέα.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι τα τελευταία 20 χρόνια η πολιτεία αλλά και οι φορείς που διοργανώνουν αυτό τον έρανο δεν έχουν κάμει τίποτε για να αλλάξουν την νοοτροπία του κόσμου. Σίγουρα οι παπαριές και η ατακολογίες περί αγάπης δεν βοηθούν. Και αποτελούν όπως τονίζει και η πιο πάνω ανακοίνωση  δείκτη συντηρητισμού και οπισθοδρόμησης. Με  λίγα λόγια ανθρώπους βόρτους που μέσα στην άγνοια και την ημιμάθεια τους νομίζουν ότι είναι ευαίσθητοι και φιλάνθρωποι. Η άγνοια των διοργανωτών όμως αποτελεί δικαιολογία;

Όχι.