Η επανάσταση του Single Malt

Ξέρετε τι νευριάζω με τους μιτσιούς σήμερα; Που εγίναν τόσο φλώροι. Μυγιάγκιχτοι, μαμμόθρεφτοι, κομπιουτεράκηδες, σμαρτοτηλεφωνάκηδες, χέστηδες και άχρηστοι στα αθλητικά. Καλοί όμως σε άλλα πράματα που εμείς είχαμε μεσάνυχτα. 

Τούτοι ας πούμε παίζουν στα δάχτυλα τους οτιδήποτε ηλεκτρονικό. Από την άλλη, η πρώτη επαφή που είχαμε εμείς οι 35άρηδες (πάνω κάτω) ήταν μια πράσινη οθόνη με μια γραμμή που αναβόσβηνε περιμένοντας σε με αγωνία να γράψεις κάτι. Στην ουσία όμως χέστηκες για την γραμμή που αναβόσβηνε. Ακόμα τζαι το παιχνίδι του φίλου σου να ήθελες να κάμεις copy έπρεπε να γράψεις ένα σιδηρόδρομο από αστεράκια, άνω κάτω τελείες, κάθετες γραμμές και άλλα παρόμοια ακαταλαβίστικά. Για αυτό χέστηκες και προτιμούσες την μάππα, μπάσκετ στην γειτονιά. Η οποία φυσικά περιλάμβανε και τουλάχιστόν μια  μηνιαία παρεξήγηση, η οποία κατέληγε σε ξύλο και πολλές φωνές όταν επέστρεφες σπίτι καταφατσελλωμένος. Ωραία πράγματα.

Τούτοι οι φλώροι όμως τι κάμνουν; Χάσκουν στην ουσία. Άμαν τους θωρώ έτσι αποχαυνωμένους να βαστούν τζείντο κινητό έτσι έρκεται μου να τους δώκω μια πας τα ζινίσςια να γυρίσει ο κόσμος τους. Έπιασε με τούτη η πελλάρα το περασμένο Σάββατο. Είχα περάσει ένα ωραίο απογευματάκι στην πόλη όπου καταναλώσαμε τις μπύρες μας με την Κούλλα (Criticoulla) και κάτι φίλους. Στην συνέχεια φάγαμε το σουβλάκι μας τζαι σαν αθκιασεροί, άτεκνοι, κουρούπεττοι που είμαστε είπαμε να περάσουμε που την πλατεία φανερωμένης πριν πάμε σπίτι.

Ξέρετε την αποκαλούμενη και πλατεία του Μανώλη! Την ίδια πλατεία που ο Ιωνάς Νικολάου, αυτός ο τεράστιος πολιτικός, αποκάλεσε τα Εξάρχεια της Λευκωσίας. Ξέρετε την πλατεία που ήθελε να καθαρίσει από τους αναρχικούς ο τραόπαπας πριν 2-3 χρόνια. Αναρχικοί των οποίων η πιο ακραία πράξη ήταν κανένα graffiti στον τοίχο της εκκλησίας του τράγου. Ε τζαι καμιά μπύρα χαμέ, καμιά κιθαρούα, άτε τζαι καμιά περιστασιακή ψιλή. Τωρά όμως που νοίκιασε τα καταστήματα ο τράγος για να κατεβαίνουν οι τάχα και οι δήθεν στην παλιά πόλη δεν τον πείραξε που η πλατεία του μετατράπηκε σε Αγιά Νάπα. Τέλος πάντων άλλο το θέμα.

Πάρτι στην πλατεία λοιπόν με μουσική. Πάμε με την Κούλλα (Criticoulla) και κάτι φίλους για να γελάσουμε. Να γελάσουμε με το συνονθύλευμα των ψευτο-αναρχικών και των τάχα στην ίδια πλατεία. Με μουσική από άθλια μέχρι άθλια, οργάνωση του αντρικού μορίου (κοινώς του πούτσου), ατμόσφαιρα και παλμό ανύπαρκτο και πολλούς γελοίους έφηβους και καλά αναρχικούς και καλά ρόκ και καλά αντίσταση. Με μια λέξη. Κωμωδία. 

Εμείς τι κάναμε στα 15-16 μας; Στα άχαρα 90s; Την εποχή της άνθισης του μέταλ αλλά και του legendary grunge era. Η εποχή της μαυρίλας, της ψυχοπλάκωσης και του είμαι και πολύ dark άμα λάχει να ούμε. Φορούσαμε μαύρα, είχαμε μακριά μαλλιά και το παίζαμε και καλά αναρχικοί μεταλλάδες. Πηγαίναμε πικαντίλλι τζαι underground (οι πιο παλιοί Μύθο), κάτω reckless τζαι νομίζαμε ότι ήμασταν και καλά βαθιά μέσα στην μεταλλιά και την Νταρκίλλα. Μαλακίες. Εκ των υστέρων μαλακίες. Γιατί χρυσέ μου Critic βουτημένος στην αναρχία τζαι στο μέταλ εν είσαι άμαν σε ταίζει τζαι ποτίζει σε η μάμμα σου τζαι μια χαρά την έσιεις.

   

Αλλά γαμώτο. Όσο φλώροι τζαι αν ήμασταν στην ουσία τζαι εμείς, τους νέους τωρά εν τους τζίζουμεν. Στην εποχή μας τουλάχιστον τα gadgets δεν υπήρχαν τζαι το χαρτζιλίκι ήταν περιορισμένο. Δηλαδή έθελες να γοράσεις τσιγάρα ας πούμε στα 16 σου; Έθελες φυσικά να πιάσεις Marlboro κότσινα ή Camel αλλά ουσιαστικά εβάστας μόνο για Rothmans. Να μεν σου πω ότι σε κλειστή παρέα (που εν σας εθωρούσαν οι γκόμενες) εγοράζετε τζαι Crown των 50 σέντ. Αναρχία της δεκάρας δηλαδή.

Αλλά τούτο που είδα στην Φανερωμένη το Σάββατο έν ήταν καν αναρχία της δεκάρας. Ήταν αναρχία του πούτσου. Γελοιότητα. Να σας πω γιατί.

Καταρχήν το ντύσιμο. Το αναρχικό ντύσιμο γλυκά μου παιδάκια είναι μεν μαύρο και ροκ αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τρώεις τρία κάρτα για να το πετύχεις. ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Επίσης ο αναρχικός-ροκάς-μεταλλάς εν χτενίζεται. Τα μαλλιά του εν μακριά, ατημέλητα, και εννοείται χωρίς τζελάκι των 30 ευρώ.

Επίσης ο αναρχικός-ροκάς-μεταλλάς εν χωρέυκει το you can leave your hat on. Μα σας παρακαλώ. Καταρχήν γιατί το έπαιζαν; Μα σας παρακαλώ!!!!!

Επίσης γλυκά μου παιδάκια πρέπει να τονίσω ότι αναρχία κάμνεις με συγκεκριμένα αλκοολούχα ποτά. Αν είσαι αναρχοκουμμούνι ας πούμε τότε τα ποτά της προτίμησης σου είναι τσίπουρο (ζιβάνα στην Κύπρο), ούζο, φτηνή μπύρα (Μύθος στην Ελλάδα Κεο στην Κύπρο), και φτηνό κρασί. Πιθανότατα Λοέλ στο χάρτινο.

Αν είσαι και καλά ροκ και μεταλλάς τότε το ποτό σου είναι πιο συγκεκριμένο. Αν τύχει τζαι βρεθείς με 5 μπακίρες στην πούγκα σου αγοράζεις Jack Daniels. Αν όχι τότε ότι πιάννεις ότι bourbon μπορεί να αγοράσει η πούγκα σου. Στην τελική αν μεν βαστάς πιάννεις ένα J&B που πάει τζαι εύκολα κάτω. Αν δεν βρεθείς όμως με λίρες στην πούγκα σου τότε πάεις για μπύρα. ΚΕΟ ή Carlsberg φυσικά τενεκκούι μισάλιτρο. Αν θέλεις να σε πιάσει τζιόλας γοράζεις τζαι μια φτηνή πότσα τεκίλα για στύλωμα. Αν βαστάτε καμιά μπακίρα παραπάνω τότε αντικαθιστάς την τεκίλα με το Jagermeister για στύλωμα. Rock καταστάσεις.

Αυτά. Οποιαδήποτε παράκληση από τα πιο πάνω σε καθιστά ανίδεο αναρχικό, ή ανίδεο ροκά. Για παράδειγμα γλυκά μου παιδάκια.

Αναρχία με leffe μπύρα εν καμνεις. Τι σκατά σκέφτεστε; Leffe; Σοβαρά Leffe; Καταρχήν αναρχία με οποιαδήποτε μπύρα σε μπουκάλι 33cl εν γίνεται. Τι να προλάβεις να πιεις; Πόσο μάλλον leffe που την πληρώνεις τζαι 2 ευρώ. Τι εγίναν οι ΚΕΟ ή οι Carlsberg οι μισάλιτρες;;;;;

Επίσης αγαπητά μου παιδάκια. Αναρχία με Γεροβασιλείου κρασί των 16 ευρώ στο ράφι εν γίνεται. Γαμώ την ιστορία μου γαμώ. Το Γεροβασιλείου φίλε μου εν το πίνεις καν την νύχτα μόνος σου με την γενέκα σου χωρίς να υπάρχει κάποιο occasion. Τζιέφκεις το. Επιλέγεις κάτι πιο φτηνό. Εσείς όμως στυλώνετε το μπροστά που την εκκλησιά της Φανερωμένης σάννα τζαι εν τοππουζόκρασο του χωρκού του τζυρού σας. ΛΟΕΛ είπαμε χάρτενο τι εν καταλάβετε;

Τέλος όμως τζείνο που με σκότωσε ήταν άλλο. Σταυροπόδι η παρέα των μεταλλάδων με τις Iron Maiden και τις Sex Pistols τις φανέλλες και το αντίστοιχο μαλλί και ύφος. Και κλασσικά το ουίσκι στην μέση to share. Ως εδώ καλά. Αλλά γαμώ την ιστορία μου Anarchy in the UK με Single Malt whisky εν κάμνεις αγαπητά μου παιδάκια. Εν καμνεις. Anarchy in the UK κάμνεις με φτηνή μπύρα.

Τζαι Αμερικάνικες μεταλλιές ακούεις πίνοντας Jack. Ο Slash εν Jack Daniels που έπινε ξαπλωμένος στο πάτωμα με το τσιγάρο στο στόμα. Ο James εν για το Jack Daniels που επήε σε κλινική αποτοξίνωσης, για να το ξεπεράσει. Σε καμία περίπτωση οι πιο πάνω δεν επίναν Glenfiddich 12άρι Single Malt των 25 ευρώ!!!!! Ποτέ των ποτών. Ίντα πάλε καλά που ήταν 12άρι. Εσείς με την φόρα που επήρετε μπορεί να σας έβρουμε να στυλώνετε τζαι κανένα 21νάρι καμιά ημέρα. Στο κάτω κάτω ο μαλάκας ο Σκοτσέζος εν εκάθετουν 12 χρόνια να το γλέπει να ωριμάζει για να το στυλώνετε εσείς οι αμπάλατοι σαν τζιλλιέστε χαμέ.  

Αγαπητά μου παιδάκια. Όταν κλέβουμε την κάβα του παπάκη μας σε καμία περίπτωση δεν παίρνουμε τα πιο πάνω ποτά. Σκατά αναρχία κάμνουμε με τα πιο πάνω. Θωρεί σας τζαι ο κόσμος τζαι περιπαίζει σας.

Η Αναρχία του Single Malt whisky. Χαχα. Μα εν τζαιν να ζιώ με τα βουνά να σας παρατζέλλω ρε παιδάκια.