Η Κύπρος μας

Οκ είμαι μουρμούρης. Για αυτόν άλλωστε τον λόγο και το blog λέγεται critic. Είμαι όμως μόνο διαδικτυακός μουρμούρης. Νομίζω τουλάχιστον. Στα κανονικά μου εν παρπατώ τζαι να σαλαβατώ ασταμάτητα όπως κάμνω δαμέσα. Είμαι πιο easy going. Τέλος πάντων. Είπα να ξεκινήσω έτσι για να γράψω και κάτι καλό, έτσι για αλλαγή.

Σαν Cyprus critic σιέζω τζαι γρίζω τα πουσλίκια αυτής της χώρας. Και σκέφτομαι πολλές φορές τι ωραία που θα ήταν αν τελικά το πολεμούσα περισσότερο και έπαιρνα δουλειά στην Αγγλία. Η αν πολεμούσα την βαριεστιμάρα μου και καθόμουν τις γαμημένες τις εξετάσεις για την κομισιόν. Θα περνούσα άραγε καλύτερα Λονδίνο η Βρυξέλλες;

Σίγουρα θα ήμουν πιο ευκατάστατος. Όπως σίγουρα θα είχα και περισσότερες επιλογές. Τι εστιατόρια, τι μπαρ, συναυλίες, εκδρομές σε όλη την κεντρική Ευρώπη με το αυτοκίνητο τα σαββατοκύριακα. Ωραία θα ήταν. Είναι όμως αρκετά αυτά;

Νομίζω πως όχι. Και φτάνει ένα ταξιδάκι στην Αγγλία τον Αύγουστο για να το διαπιστώσεις. Ρε φίλε έχει χρόνια να βιώσω το καλοκαίρι της γηραιάς Αλβιώνας. Τι μιζέρια ρε γαμώτο. Δεκέμβρης της Κύπρου. Μα ρε φίλε να μην μπορώ να κάτσω έξω ούτε τον Άυγουστο την νύχτα. Να είμαι εγγλέζα και να φορώ σαντάλια γιατί μου είπαν ότι τώρα είναι καλοκαίρι αλλά ουσιαστικά να φακκούν οι μασέλλες μου που την κρυάδα; Να γυρίζω με τις ομπρέλες παραμάσχαλα μπας και μας κατουρήσει πάλι. Και τι; Να περιμένω 10 μήνες στην μαυρίλα του Αγγλικού χειμώνα για αυτό; Για αυτό το καλοκαίρι;

Όχι ρε φίλε ευχαριστώ δεν θα πάρω. Καλύτερα στους σαράντα βαθμούς με τις διακοπές ρεύματος και τα λιγότερα (πολύ λιγότερα) λεφτά. Εν πειράζει περνούμε και με λιγότερες επιλογές και χωρίς road trips στο Άμστερνταμ και στο Άαχεν.

Περνούμε ακόμα και με τον ανίκανο για πρόεδρο της δημοκρατίας και με το ΔΝΤ στα πόδια μας. Για το τελευταίο δεν ξέρω φυσικά. Μπορεί τελικά να αναγκαστούμε να μεταναστεύσουμε.