Καληνύχτα

Τούτο το I told you so εν πολλά εκνευριστικό σωστά; Σωστά. Δείχνει συνήθως άνθρωπο υπερόπτη, ξερόλα, κοινώς βίλλο με το συμπάθκιο. Αλλά εν μπορώ να συγκρατηθώ. Γιατί τα πράματα στην οικονομία μας ήταν ξεκάθαρα εξαρχής αλλά τα αγνοούσαμε επιδειχτικά για μικροπολιτικά και προσωπικά συμφέροντα. Είπαμε τα τόσες φορές έννεν;. Ε ακόμα μια τωρά που ήρτε τζαι η Τρόικα.

Το 2010 όταν ακόμα δεν είχαμε πλήρως αντιληφθεί που οδηγήτουν η κατάσταση και «η κρίση δεν θα μας άγγιζε» πίστευα ότι η οικονομία μας θα καταρρεύσει. Πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι εν εζύγισα σωστά την κατάσταση. Γιατί τωρά νομίζω ότι όχι μόνο θα καταρρεύσει αλλά θα πεινάσουμε. Θα εξελιχθούμε όπως την Ελλάδα.

Άμαν ακούω κάτι γελοίους όπως τους αρχί-συντεχνιακούς κυβερνητικούς να μιλούν τωρά που ήρτε η Τρόικα σκέφτουμε θεέ μου τι βλάκες. Τι βλάκες. Οδήγησαν την χώρα στον γκρεμό απλά τζαι μόνο για να σώσουν το Εφάπαξ τους τζαι την σύνταξη τους. Αρνήθηκαν οποιαδήποτε μέτρα που θα επηρέαζαν την ΑΤΑ γιατί αυτοί είναι στην ψηλότερη κλίμακα τζαι έτσι θα έχαναν αρκετά. Επίσης αρνήθηκαν μικρές μειώσεις σε συντάξεις και μισθούς γιατί αυτοί είναι στην ψηλότερη κλίμακα τζαι υποχρεωτικά θα επηρεάζονταν ποσοστικά περισσότερο. Αρνήθηκαν επίσης φορολόγηση του Εφάπαξ γιατί σε κάτι χρονάκια θα φκουν στην σύνταξη όπως επίσης αρνήθηκαν την εναλλαξιμότητα γιατί θα δυσαρεστούσαν τα κόμματα και τις κομματικές προσλήψεις του δημοσίου.

Τωρά όμως θα φάμε σκατά. 15% μειώσεις μισθών, αποκοπή του 13^ου , σίγουρη φορολόγηση του Εφάπαξ, παγοποίηση (κανονική αυτή την φορά) προσλήψεων-προαγωγών, εναλλαξιμότητα και μείωση συντάξεων. Για αρχή. Πως νιώθουν τωρά ούλλοι οι κυβερνητικοί που υποστήριζαν και πίστευαν την ΠΑΣΥΔΥ τα τελευταία τρία χρόνια και εξαπατήθηκαν από τους τάχα συναδέλφους τους; Νιώθουν καλά; Εγώ πάντως αν ήμουν στην θέση τους θα ήθελα να τους λιντσάρω.

Τζαι να μεν ακούσω πάλε τα γνωστά φταίν μόνο οι τράπεζες. Εν πα να φταίει τζαι ο Χατζηπετρής εν παίζει ρόλο. Ρόλο παίζει τι λένε οι αγορές. Αν οι αγορές σου λένε ότι πρέπει να μειώσεις το κόστος της κρατικής μηχανής σου τότε εσύ πρέπει να το μειώσεις είτε νομίζεις ότι εν σωστό είτε όχι. Αλλιώς μινίσκεις κλειδωμένος που τες αγορές τζαι θκιακονάς που τους Ρώσους τζαι τους Κινέζους τζαι τελικά έρκεται η Τρόικα τζαι τραβά σου μιαν τζαιν ούλλη δική σου. Εν τόσο απλό.

Ίση ευθύνη όμως με το σύστημα του κυβερνητικού φαγοποτιού έχουν και οι τράπεζες. Οι τράπεζες οι οποίες εκάμαν σοβαρότατα στρατηγικά λάθη τα τελευταία χρόνια. Λάθη που ήταν εμφανέστατα από το 2010. Τόσο εύκολο ήταν να διακρίνεις την κατάρρευση τους που μιλούσα με ένα φίλο που δουλεύει στο Λονδίνο και προσπαθούσαμε να ποντάρουμε σε αυτό. Είτε αγοράζοντας τα γνωστά Credit Default Swaps (συμβόλαιο ασφάλειας για τίτλους και ομόλογα) ή με ακάλυπτη ανοιχτή πώληση (short sell) δηλαδή να πουλήσεις τίτλο που δεν κατέχεις πληρώνοντας ουσιαστικά κάτι για τον δανεισμό του. Ο φίλος που είναι μέσα στο παζάρι το διερεύνησε αλλά δυστυχώς τέτοια συμβόλαια και υπηρεσίες δεν προσφέρονταν από καμία επενδυτική τράπεζα του εξωτερικού για τις δικές μας τράπεζες. Πολλά μιτσιά η αγορά για να ασχοληθούν. Έτσι εχάσαμε την ευκαιρία. Τωρά ήταν να καταρρέουν ούλλα τζαι εγώ έννα έπινα Pina Colada (γιαξ). Αντί αυτού πίνω τον γενικώς.

Το στοίχημα λοιπόν για την πτώση των μετοχικών τίτλων των τραπεζών ήταν επίσης ξεκάθαρο τζαι το συζητούσαμε τζαι τούτο που το 2010. Ήταν που τότε ξεκάθαρα τα πράματα. Σε ένα ποστ τον Οκτώβρη του 2010 συζητούσαμε ότι οι τράπεζες χώνουν τα πραγματικά υπερήμερα δάνεια τους με διάφορα λογιστικά τρικς και περιόδους χάριτος με αποτέλεσμα να δείχνουν κέρδη. Τα κέρδη τούτα στην τελική αποδείχτηκαν αμελητέα σε σχέση με το ποσό που χρειάζονται τώρα για ανακεφαλαιοποίηση. Επίσης στο τέλος η πρόβλεψη ήταν ότι τα πορτφόλιο των τραπεζών αλλά και κατ’ επέκταση οι τιμές των ακινήτων θα κατέρρεαν.

Τωρά ήρτε η Τρόικα τζαι είπε ότι το σύστημα που χρησιμοποιείται για τα υπερήμερα δάνεια με εξασφαλίσεις ακινήτων είναι λανθασμένο. Θα γίνει επανεκτίμηση των ακινήτων (εξασφάλισης) θα μπουν νέες τιμές και τέλος θα έχουμε μια πραγματική εικόνα για το ποσό των υπερήμερων δανείων. Αποτέλεσμα θα είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να εκτιναχθεί μέχρι και τα 10δις (σε σχέση με τα 3δις που έλεγαν οι δικοί μας) ενώ οι τιμές των ακινήτων θα κατρακυλήσουν.

Ακόμα τα πιο πάνω θα συνοδευτούν και από αυξημένες προβλέψεις στα πορτφόλιος δανείων των branches της Λαικής, Κύπρου και Ελληνικής στην Ελλάδα. Κανένας όμως από όλες αυτές τις διάνοιες που διοικούσαν αυτές τις τράπεζες τόσα χρόνια δεν σκέφτηκε να γίνουν θυγατρικές έτσι ώστε να γίνει το bailout τους από την Ελλάδα!!!! Εγκληματικό.

Ούλλα τούτα μπορούσες να τα δεις και να τα προβλέψεις εάν απλά έκαμνες τον κόπο να μπεις στην ιστοσελίδα του υπουργείου οικονομικών και μελετούσες τα στατιστικά του κράτους. Επίσης όσο αφορά τις τράπεζες, έναν φίλο τραπεζικό να είχες, 5-10 πράματα θα τα μάθαινες αν είχες την περιέργεια να ενημερωθείς πως γίνεται το τραπεζικό σύστημα παγκοσμίως να καταρρέει τζαι οι δικές μας να κάμνουν κέρδη.

Το μέλλον;

Οι τράπεζες θα κρατικοποιηθούν και θα παγώσουν την ρευστότητα στην αγορά για πολλά χρόνια. Οι τιμές των ακινήτων θα πέσουν, οι αξίες των εξασφαλίσεων θα πέσουν και κατ’ επέκταση τα υπερήμερα δάνεια θα αυξάνονται με αποτέλεσμα η ρευστότητα να μειώνεται ακόμα περισσότερο.

Ένα 25-30% των καταναλωτών (κυβερνητικοί, ημικρατικοί και τραπεζικοί) θα υποστούν σοβαρές μειώσεις στους μισθούς τους. Η αγοραστική τους δύναμη θα μειωθεί όπως και η κατανάλωση τους. Οι εταιρείες οι οποίες θα υποστούν μειώσεις στους τζίρους τους και δεν θα έχουν πλέον πρόσβαση ούτε στην παγοποιημένη ρευστότητα των τραπεζών θα βαρούν λουκέτο η μια μετά την άλλη. Η ανεργία θα εκτοξευθεί (πιθανόν πάνω από το 15%) με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο η κυβέρνηση μέσω του ανεργιακού επιδόματος αλλά και η κατανάλωση η οποία θα μειώνεται ακόμα περισσότερο δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο. Τα πιο πάνω θα ωθούν την οικονομία σε περισσότερη ύφεση με ρυθμούς -3% και περισσότερο.

Παράλληλα οι αυξήσεις φόρων και ΦΠΑ από την Τρόικα θα αυξάνουν ακόμα περισσότερο τον πληθωρισμό ο οποίος σε συνδυασμό με την ανεργία και την αρνητική ανάπτυξη της οικονομίας θα δημιουργήσουν μια κατάσταση η οποία ονομάζεται stagflation. Που αμαν φτάσεις τζαι μπεις μετά εν πολλά δύσκολο να φκεις.

Μόνη σωτηρία το αέριο πλέον γιατί εν θωρώ κάτι άλλο θετικό. Δυστυχώς νομίζω ότι η κρίση θα μας χτυπήσει αλύπητα τζαι πολλά σκληρά. Θα χάσουμε πολλοί τις δουλειές μας και εύχομαι ότι ο θεσμός της οικογένειας που είναι ακόμα δυνατός στην Κύπρο θα μας βοηθήσει κάπως. Αυτό θα έχει ως φυσικό επακόλουθο το redistribution of income με την θεωρεία «έχουμε ένα χωραφούι-διαμέρισμα-γραφείο-μετοχές πούλα το να περάσουμε». Αποτέλεσμα να περάσει και πάλι ο πλούτος από την χαμηλή και μεσαία τάξη στην ανώτερη.

Δυστυχώς όταν μπορούσαμε να πάρουμε μέτρα αγνοήσαμε κάθε υπόδειξη. Αν παίρναμε τα ανώδυνα τότε μέτρα θα μπορούσαμε να περιορίσουμε την κρίση στις τράπεζες και η οικονομία μας θα επηρεαζόταν μόνο από την μειωμένη ρευστότητα. Υπαίτιοι και πάλι οι πολιτικοί και η αβουλία τους για μέτρα, τα παρακλάδια τους οι συντεχνίες αλλά και οι σπόνσορές τους οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι τραπεζίτες. Δημιούργησαν ένα τέρας το οποίο έππεσε τζαι έσπασε τα μούτρα του. Φταίμε επίσης τζαι εμείς οι οποίοι είμαστε μέρος αυτού του συστήματος τζαι ενώ μας φωνάζουν να ξυπνήσουμε μαλακιζούμαστε τζαι εν θωρούμε παρακάτω που την μούττη μας.

Συγχαρητήρια λοιπόν σε ούλλους. Τωρά όμως που ξυπνήσαν πολλοί, εν αργά. Τωρά καληνύχτα. Το πηγάδι εν έσιει πάτο τζαι όπως είπα πιο πάνω δυστυχώς νομίζω ότι πολλοί θα πεινάσουν. Εκτός αν κάμει κινήσεις ματ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η κομισιόν. Χλωμό όμως.

Πριν δύο χρόνια εσιέζαν με πολλοί ότι είμαι υπερβολικός και Κασσάνδρα. Δεν ήμουν. Ελπίζω τωρά να αποδειχτεί ότι είμαι γιατί χρειάζουμαι την δουλειά μου όπως ούλλοι άλλωστε.

Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε..Πάλε

Κλάψε κλάψε κλάσε κλάσε εφυρτήκαμεν εν πάει άλλο. Οι μαύρες επέτειοι του πραξικοπήματος τζαι της εισβολής. Την άποψη μου για τες επετείους είπα σας την πολλές φορές. Αλλά μέρες που ένει εν μπορώ να συγκρατηθώ. Οι γνωστές φωτογραφίες σε όλες τις εφημερίδες και τα γνωστά βίντεο σε ούλλα τα κανάλια. Οι βομβαρδισμοί, ο τούρκος τυλιγμένος την σημαία του να εισβάλει σε ένα σπίτι, τα λεωφορεία με τους αιχμαλώτους φτάνουν στην ξενοδοχειακή, η μαυροφορεμένη γριά-γιαγιά πλένει ρούχα στην σκάφη ενώ ταΐζει το εγγόνι που μια κονσέρβα, τα τσατίρκα, ο Μακάριος να περπατά στο καμένο προεδρικό κτλ κτλ κτλ.

Σατσι ρε πιον. Το αποτέλεσμα που εθέλετε εκαταφέρετε το. Η γενιά η δική μου, η μεταπολεμική, που μεγάλωσε με Σπύρο Κυπριανού για πρόεδρο τζαι με το λιμανάκι της Κερύνειας στο τετράδιο του δημοτικού έμαθε ιστορία. Έμαθε ότι είμαστε κρίμα, εν ούλλες οι μεγάλες δυνάμεις εναντίον μας, είμαστε μια ζωή αδικημένοι, χρωστούν μας ούλλοι, ο Μακάριος ήταν ο πιο κουλ πρόεδρος παπάς ever, οι Τούρτζοι εν εχθροί μας τζαι να ψοφήσουν να παν στα ανάθεμα, εμείς είμαστε Έλληνες κτλ κτλ.

Οκ εμπεδώσαμε το. Εγίναμε 35 χρονών αλλά σιγά σιγά εμάθαμεν τα. Εμάς τους γεννημένους στα mid-late 70s early 80s εκερδίσετε μας. Εκάμετε μας μαννούς άβουλους, πολιτικά πορωμένους τριάντα-σαραντάρηδες. Τους νεότερους αποξενώσετε τους εντελώς. Γράφουν σας κανονικά. Τζαι έχουν επίσης γραμμένα στα παπάρια τους  τζαι τες επετείους σας τζαι τες εισβολές τζαι το λιμανάκι τζαι το Πελλαπαϊς τζαι ούλλα. Εν τους κάμνει διαφορά αν ένει 15 του Ιούλη, 20 του Ιούλη ή παραμονή των Χριστουγέννων.

Άρα ποιος ο σκοπός να συνεχίζετε το παραμύθι τζαι το δράμα; Έννεν τζαιρός τα κανάλια να ασχοληθούν με κάτι άλλο στες 20 του Ιούλη; Έννεν τζαιρός ο αρχιεπίσκοπος με τον πρόεδρο να μεν ενώσουν τες δυνάμεις τους τζαι να κάμουν δεήσεις για επιστροφή στες πατρογονικές μας εστίες; Έννε τζαιρός να σιγήσουν οι μαλακισμένες οι σειρήνες που παίζουν τζαι λαώνουν μας μες τα μαύρα μεσάνυχα  κάθε επέτειο; Εν μας κανεί η πυρά δηλαδή;

Πότε έννα βρεθεί ένας να πεί ναι ρε κανεί με την σειρήνα. Ρε boys ας παραδεχτούμε ότι ήταν μαννή η ιδέα εξαρχής. Ήταν πας την φόρτιση της στιγμής, ένα χρόνο μετά την εισβολή, μες τον πόνο τζαι την μιζέρια ακόμα, είπαμε μιαν ιδέα-μαλακία τζαι εφαρμόσαμε την. Ε μα μια ιδέα μαλακία που την συνεχίζεις για 38 χρόνια τι ένει; Ξεπερνά πλέον την μαλακία τζαι πάει ψηλά στην στρατόσφαιρα. Μπαίνει σε άλλη διάσταση πλέον. Ένα πλάσμα ας φκει τζαι να πει ας την σταματήσουμε σιορ. Έσιε τζαι άλλα αθλήματα να ασχοληθούμε πέραν του αυνανισμού.

Είπα σας ξανά νομίζω την ιστορία με την αλλοδαπή συμφοιτήτρια φιλενάδα που είχα στο πανεπιστήμιο η οποία έκαμε το λάθος να επισκεφτεί την μαρτυρική νήσο και τον Cypriot lover Critic στις 19 του Ιούλη. Η πρώτη της νύχτα περιλάμβανε ένα κυπριακό καλωσόρισμα με ποτό και διασκέδαση μέχρι τις τέσσερις το πρωί, αλλά φυσικά και ένα ερωτικό session όπου ο critic ξεδίπλωσε το ταλέντο του και της υπενθύμισε τι λεβέντες είμαστε εμείς οι Κυπραίοι. Μετά λοιπόν που η αλλοδαπή συμφοιτήτρια ξάπλωνε και προσπαθούσε να αποκοιμηθεί στην στιβαρή, αντρική αλλά και ταυτόχρονα φιλόξενη κυπριακή αγκαλιά του critic και ενώ αναλογιζόταν πόσο τυχερή είναι (καλά κατούρα τζαι λίο ρε) έγινε το κακό.

Ιιιιιιιιιι Ιιιιιιιιι Ιιιιιιιι. Αντελωσσιάστην, επετάχτην πάνω, πρέπει να της έφιεν τζαι τίποτε. Ε άτε εξήγα της μετά. Ναι μάνα μου παίζουμε τες κάθε χρόνο. Ναι για να θυμούμαστε. Για να μεν ξεχνούμε μάλλον. Παίζουμε τες κάθε χρόνο τζαι παίζουμεν τον γενικά.

Νομίζετε εδέχτηκε το; Νομίζετε εκατάλαβε την λογική; Γιατί να θέλετε να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας, κάθε χρόνο, με ένα τέτοιο σκληρό τρόπο (σειρήνες πολέμου) μια τέτοια φρικτή εμπειρία με ρωτά. Επείδή γλυκιά μου είμαστε Ηλίθιοι. Για αυτό. Δεν μπορώ να βρώ κάποια άλλη εξήγηση.

Κάθε χρόνο που τες ακούω σκέφτουμαι το ίδιο πράμα. Πότε θα βρεθεί ένας άνθρωπος να πει κανεί με τούντη βλακεία; Πότε έννα βρεθεί μια εφημερίδα που εννα βάλει την είδηση για την μαύρη επέτειο στην τρίτη σελίδα αντί στην πρώτη; Πότε έννα προχωρήσουμε τζαι να παρετήσουμε το κλάμα; Αφού όσο τζαι να το πολεμά πλέον το πολιτικό μας σύστημα αλλά και τα ΜΜΕ εν δουλεύκει. Δεν ενδιαφέρει πλέον τον κόσμο. Καθόλου μάλιστα. Το κυπριακό επέθανε τζαι εσείς ακόμα έσιετε το πας τον αναπνευστήρα τζαι μάσιεστε να το ζωντανέψετε με αφιερώματα, σειρήνες, ευχέλαια, μνημόσυνα τζαι δεήσεις. Λογικό γιατί που τούτο ζείτε. Εν τζαι ξέρετε τζαι τίποτε άλλο. Εμείς όμως οι υπόλοιποι έννεν τζαιρός να τους κόψουμε την φόρα; Ξεκινώντας φυσικά που τες σειρήνες;

Φτάνει σειρήνες.

Θανάτωση καρχαριών για πλάκα

Οι δηλώσεις του Λοίζου Λοιζίδη, διευθυντή του τμήματος Αλιείας, σχετικά με την θανάτωση καρχαριών για να χαριεντίζουνται οι τουρίστες μου προκάλεσαν μια τεράστια αηδία.

 

Πιστεύω ότι οφείλουμε όλοι εμείς οι «κανονικοί τζαι οϊ βόρτοι» πολίτες αυτής της χώρας να πολεμήσουμε αυτή την απαίσια κερδοσκοπική συνήθεια.

 

Η σελίδα του τμήματος Αλιείας είναι αυτή   

 

και τα τηλέφωνα επικοινωνίας αυτά

πάρτε ένα τηλέφωνο ή επικοινωνήστε μαζί τους να τους πείτε την γνώμη σας...

Ξύπνα Βασίλη

Γιατί φταίνε πάντα οι άλλοι στην Κύπρο; Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον το νέο σκάνδαλο που ταλανίζει την οικονομία μας, το σκάνδαλο με τα αξιόγραφα των Τραπεζών Κύπρου και Λαϊκής.

Οι εξελίξεις λένε ότι οι επενδυτές ίσως υποστούν κούρεμα της επένδυσης τους ακόμα και 100%, τώρα που η Τρόϊκα έχει τον έλεγχο και των τραπεζών αφού είναι ουσιαστικά πλέον κρατικές. Οι επενδυτές που είχαν επενδύσει σε αξιόγραφα ενισχυμένου κεφαλαίου ήταν μέχρι τώρα αντιμέτωποι με τρεις επιλογές που τους είχαν παρουσιάσει οι τράπεζες.

Να κουρευτεί κατά 50% η επένδυσή τους και να πάρουν πίσω τα μισά λεφτά. Δεύτερο να μετατρέψουν ολόκληρο το ποσό σε μετοχές της τράπεζας και τέλος να μην κάνουν τίποτα και φυσικά να μην λάβουν τόκο. Και εκεί που νόμιζαν ότι ως εδώ ήταν, ότι ήταν να μου φαν εφάν μου το, έρχονται τώρα αντιμέτωποι με την πιθανότητα να χάσουν όλα τα λεφτά τους.

Οι ευθύνες τεράστιες από τις τράπεζες. Κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι η παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών από άτομα τα οποία δεν κατέχουν την εν λόγω άδεια. Αυτή παρέχεται μέσω του πτυχίου ΕΠΕΥ και είναι μια εκ των 6 αδειών που πρέπει να κατέχει κάποιος ο οποίος συναλλάσσεται επενδυτικά προϊόντα. Τα εν λόγω πτυχία αποκτώνται μετά από κυβερνητικές εξετάσεις. Οι γνωστές ως εξετάσεις ων χρηματιστών.

Για μένα η κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Οι τράπεζες προωθούσαν προϊόντα ομολόγων στους καταθέτες τους, προς αντικατάσταση των προθεσμιακών τους καταθέσεων με αντίτιμο ένα ψηλότερο επιτόκιο. Αυτά τα προϊόντα προωθούνταν από ανειδίκευτους υπαλλήλους των τραπεζών οι οποίοι είχαν τόση σχέση με επενδυτικά προϊόντα όση εγώ με την τέχνη. Πιάστο αφκό τζαι ξιούριστο δηλαδή. Εδώ υπάρχει θέμα. Παρείχαν τραπεζικοί υπάλληλοι συμβουλευτικές υπηρεσίες σε επενδυτές χωρίς να κατέχουν την απαραίτητη άδεια.

Όμως ο κάθε επενδυτής, παρά το γεγονός ότι υπήρξε όντως μια ξεκάθαρη απάτη εκ μέρους των τραπεζών, καλό θα ήταν να κάνει και μια αυτοκριτική. Γιατί δεν γίνεται πάντα να φταίνε οι άλλοι. Κάποια ευθύνη έχει και ο επενδυτής ο οποίος τυφλά τοποθετεί τις οικονομίες του σε αμφιβόλου ποιότητας αξιόγραφα. Γιατί μπορεί οι υπάλληλοι που προωθούσαν αυτά τα προϊόντα να μην απαριθμούσαν τους κινδύνους που εμπεριείχε η εν λόγω επένδυση, τα προσπέκτους όμως των αξιόγραφων ήταν ξεκάθαρα. Και δεν χρειαζόταν να είσαι ο Σόρος για τα καταλάβεις.

Και το λέω αυτό γιατί μετά από ερώτηση του Criticοπαπά πριν 2-3 χρόνια αν θα έπρεπε να επενδύσουμε στα αξιόγραφα μελετήσαμε το προσπέκτους. Μετά από 3 λεπτά απορρίψαμε την επιλογή. Γιατί αν ξόδευες έστω και 3 λεπτά για να διαβάσεις που στο διάολο θα επένδυες τις οικονομίες μιας ζωής τότε θα έβλεπες ότι

1. η τράπεζα είχε το δικαίωμα να μην αποπληρώσει στα πέντε χρόνια το κεφάλαιο αλλά να το κάνει rollover όσο θέλει
2. τα αξιόγραφα θα εμπορεύονταν στο ΧΑΚ το οποίο δεν έχει ρευστότητα στην δευτερεύουσα αγορά ομολόγων άρα δεν θα είχες την δυνατότητα να τα πουλήσεις έστω και αν ήθελες.
3. η τράπεζα είχε το δικαίωμα να παγοποιήσει τους τόκους
4. και το σημαντικότερο είναι μετατρέψιμα αξιόγραφα. Το λέει στο όνομα. Δεν είναι κατάθεση. Είναι αξιόγραφο μετατρέψιμο σε μετοχές κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις.

Είπαμε δεν πρέπει να είσαι ό Σόρος για να αντιληφθείς ότι η πιο πάνω επένδυση εμπεριέχει ρίσκο. Στο κάτω κάτω 7% απόδοση δίνει. High risk high return. Έτσι πάει. Εν τζαι έσιει κανένα που έννα σου δώκει τίποτε μούχτιν. Αν σου προσφέρει η τράπεζα επιτόκιο 7% αντί για 4.25% τότε κάποιος λόγος υπάρχει.

Άρα οι επενδυτές είναι καιρός να ξυπνήσουν. Επιτήδειοι θα υπάρχουν πάντα και σκοπός τους θα είναι να μας ρουφήσουν όσα μπορούν παραπάνω. Και όταν έχουν να κάνουν μάλιστα με ένα λαό ο οποίος ξεκάθαρα πλέον τυφλώνεται από το πάθος του για το εύκολο και γρήγορο κέρδος τότε η δουλειά τους γίνεται ευκολότερη.

Γιατί όταν η απληστία σε οδήγησε το 1999 να ακούσεις κάποιο 25αρη χρηματιστή (χωρίς πτυχίο) και να εναποθέσεις όλες σου τις οικονομίες για παράδειγμα στην Lemeco τότε ποιος φταίει; Ο 25αρης χρηματιστής οξά εσύ που κάθεσαι τζαι ακούεις του κάθε μαλάκα.

Επίσης όταν σε πείσει η τράπεζα ότι ένα προϊόν που λέγεται μετατρέψιμο αξιόγραφο ενισχυμένου κεφαλαίου είναι το ίδιο με μια τραπεζική κατάθεση και εσύ τοποθετείς όλα σου τα λεφτά χωρίς καν να ξοδέψεις 5 λεπτά να διαβάσεις τους όρους τότε ποιος φταίει; Ο τραπεζικός οξά εσύ που κάθεσαι τζαι ακούεις του κάθε μαλάκα;

Οι ευθύνες των αρχών αλλά κυρίως των τραπεζών είναι μεγάλες. Οι προσωπικές ευθύνες όμως των επενδυτών που για ακόμη μια φορά πιάστηκαν κοροΐδα εμπιστευόμενοι τον κάθε άσχετο είναι ακόμη πιο μεγάλες. Γιατί τα δεδομένα ήταν εκεί μπροστά τους και αυτοί καθαρά από απληστία τα αγνόησαν ή τα προσπέρασαν. Χρειάζεται και κάποια αυτοκριτική. Δεν γίνεται πάντα να φταίνε οι άλλοι. Φταίνε οι άλλοι αλλά φταίμε και εμείς.

Ξύπνα Βασίληηηη…

Η μάστιγα με τα βαφτίσια

Στα είκοσι και κάτι χρόνια ξεκινούν δειλά δειλά στην ζωή ενός νεοκύπριου οι γάμοι. Στους πρώτους που θα πας θα νιώθεις όντως την φόρτιση της στιγμής, το άγχος και την χαρά του ζευγαριού, τον ενθουσιασμό ή τα νεύρα των γονιών. Γελάς με το βίντεο/slideshow του ζευγαριού, χορεύεις λαϊκά στην πίστα έστω και αν τα μισάς, φορείς κοστούμι και γραβάτα.

 

Όταν μπεις όμως για τα καλά στα τριάντα, τους έχεις πλέον φάει τους γάμους με το κουταλάκι. Έχεις επισκεφτεί σχεδόν όλες τις αίθουσες ξενοδοχείων της ελεύθερης Κύπρου, έχεις δοκιμάσει όλα τα μπουφέ, έχεις ακούσει όλους τους DJs. Δεν φορείς πλέον ούτε με πόμπες γραβάτα, πολλές φορές ακόμα τους γράφεις κανονικά και κατεβαίνεις με το τζιν και την φανέλα έτσι για να τους πεις σαν μεν με καλέσετε. Έχεις πια απηυδήσει, το βίντεο/slideshow δεν το παρακολουθείς καν, το μπουφέ και τις γνωστές σάλτσες τις έχεις αηδιάσει και δεν πίνεις πλέον για να περάσεις καλά αλλά για να μεν παιχτείς.

 

Μπαίνει κάθε χρόνο ο Μάιος και σκέφτεσαι γαμώ την ιστορία μου γαμώ πέρκι εν έχω πολλούς γάμους φέτος. Πέρκι ρε τζαι καταφέρω να πάω πούποτε να παραθερίσω με την Κούλλα (Criticoulla). Γιατί τα περισσότερα καλοκαίρια τα τελευταία χρόνια περνάς τις διακοπές σου το πολύ μέχρι πιο κάτω λόγω έλλειψης ρευστού. Ε μα ρε πούστη είπαμε 1-2 γάμοι χωνεύονται αλλά δέκα και δεκαπέντε το τετράμηνο πάει πολλά. Και φυσικά κοστίζει μια περιουσία.

 

Εκεί όμως που πατάς τα mid 30s και σκέφτεσαι ότι ξεμπέρδεψες με τους περισσότερους και έμειναν μόνο κάτι ηρωικοί εργένηδες τσουπ έρχεται η δεύτερη μάστιγα. Τα βαφτίσια/ κοινωνικό γεγονός. Και οοοοοο ναι είναι χειρότερα. Πολύ χειρότερα.

 

Εγώ θυμούμαι μικρός, όταν βαφτίσαμε την Criticoαδελφή, μαζευτήκαμε μετά την εκκλησία στο σπίτι η στενή οικογένεια, οι νονοί και 5-6 άλλοι καλοί φίλοι των γονέων. Βγήκαν οι μπύρες τα ουίσκι και παραγγείλαμε Amore Pizza. By the way όποιος δεν την δοκίμασε είναι πολύ μικρός μάλλον σε ηλικία, και έχασε πράγματι την καλύτερη pizzeria που πέρασε από το νησί. Άσχετο.

Έτσι που λέτε καμιά δεκαπενταριά άτομα καλοί φίλοι, εμείς οι μικροί μπασκετάκι στο  γκαράζ και οι μεγάλοι ποτό, Pizza και κουβέντα. Ωραία και σεμνά. Αν και εγώ ήμουν μικρός τότε (δημοτικό ακόμα) θυμάμαι έντονα την συγκεκριμένη καλοκαιρινή νύχτα. Τόσο ωραία περάσαμε.

 

Από τότε μέχρι τώρα μάλλον κάτι άλλαξε. Γιατί από την βεράντα τους καλούς φίλους και τον πασιαμά περάσαμε στις αίθουσες των ξενοδοχείων, στα τεράστια πάρτι και στους event planners. Τι έγινε ρε γαμώτο; Γιατί;

 

Πότε μεταμορφώθηκε αυτή η μέρα που παραδοσιακά ήταν για τον στενό κύκλο σε ένα κοινωνικό event των 100 και 150 ατόμων; Δεν μας χέζετε λέω εγώ. Γιατί άτε πες στον γάμο κουτσά στραβά και βαριεστημένος να είσαι θα πιεις 2-3-10 ποτά θα περάσει η νύχτα. Αλλά στα βαφτίσια; Τι κάμνεις στα βαφτίσια; 60 γονείς, 30 μωρά, και 30 καημένοι άτεκνοι σε ένα χώρο. Τα μωρά περιφέρονται και ουρλιάζουν και γενικά τα πάντα σου προκαλούν κατάθληψη. Από την απίστευτη φασαρία, μέχρι την κουβέντα στο τραπέζι που περιλαμβάνει σχεδόν πάντα γάλα, κρεμούδες και σκατά (κακκάκια λέγονται όταν τα χέζει μωρό). Πότε έγινε ρε η βάφτιση το κοινωνικό γεγονός της καλοκαιρινής σαιζόν στην βλακονησίδα; Πότε;

 

Δεν είμαι όμως κανένας μαλάκας (Μμμ τούτο παίζει λίο). Όταν ένας καλός φίλος βαφτίζει το παιδί του μπορεί για σένα να είναι κάπως αδιάφορο αλλά για αυτόν είναι σημαντικό. Και εσύ σαν φίλος που είσαι το αντιλαμβάνεσαι. Θα πάς να του ευχηθείς και μετά θα κάτσεις μαζί του να φάεις και να διασκεδάσεις. Αλλά μαζί του. Όχι μαζί του και με την υπόλοιπη Λευκωσία.

 

Αντιθέτως όμως όταν σε παίρνει ο παρέας από το πανεπιστήμιο τον οποίο βλέπεις πλέον 2 φορές τον χρόνο και σε καλεί στα βαφτίσια του δεύτερου του γιου τι κάνεις; Ειλικρινά τι κάνεις;

Τι φταίω εγώ ρε φίλε εν με λυπάσαι; Γιατί με αναγκάζεις να μπω σε τούντη δοκιμασία; Να περάσω δηλαδή την νύχτα/ απόγευμα  μου με 100 άσχετους/ ημίγνωστούς και 20 μωρά που ουρλιάζουν σε ένα εστιατόριο/ ξενοδοχείο που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα επισκεπτόμουν; Γιατί; Πότε τα βαφτίσια πέρασαν σε τούντο στάδιο;

 

Και όμως υπάρχουν μερικοί που είναι όντως διαφορετικοί. Συναντήθηκα πριν κανένα μήνα με ένα φίλο με τον οποίο τα τελευταία χρόνια έχουμε ψιλοχαθεί. Βλεπόμαστε 3-4 φορές τον χρόνο αλλά είμαστε ακόμα καλοί φίλοι.

 

«Πως πάει ρε η κοράντζα καλά;» τον ρωτώ;

«Μια χαρά φίλε μου» απαντάει. «Εν έσιει έτσι πράμα πρέπει να το ζήσεις για να το καταλάβεις» (classic κουβέντα) «Μάλιστα βαφτίζουμε την σε κανένα μήνα άλλα ρε φίλε εν θα σας καλέσω. Που να σας τραβώ τωρά σε έτσι πελλάρες»

«Μπράβο ρε ήρωα μου. Μπράβο. Αν ήταν ούλλοι σαν εσένα εν θα ήταν ημι-κατεχόμενη η Κύπρος μας (άσχετο)».

 

Έτσι πρέπει ρε. Κάλεσε ο άνθρωπος 10 στενούς του φίλους και ακόμα τόσους συγγενείς, να βαφτίσουν την κοράτζα του, να φαν να πιούν τζαι να διασκεδάσουν. Χωρίς δεξιώσεις, χωρίς μπουφέ, χωρίς δωράκια, χωρίς event planners, χωρίς αίθουσες ξενοδοχείου, γενικά χωρίς μαλακίες.

 

Πότε εγιναν ρε τα βαφτίσια κοινωνικό event; Το χειρότερο του είδους; Φτάνει τελείωσε. Πλέον για τις βαφτίσεις του ευρύτερου (και όχι του στενού) κοινωνικού μου κύκλου θα είμαι κωλυόμενος. Έννα απλώνω τραχανά.

Είμαι Ηλίθιος

Ένας λαός χαρακτηρίζεται πάντα από τους ηγέτες τους οποίους εκλέγει. Σωστά; Αν ναι τότε πρέπει να είμαστε ένας λαός ηλιθίων. Σωστά; Αν δεν το αναγνωρίζετε τότε υπάρχει πρόβλημα. Εν σαννα τζαι πάεις για αποτοξίνωση από το αλκοόλ γιατί ρουφάς μια πότσα κοννιάκκι στο κάτσιμο σου κάθε μέρα τζαι εσύ υποστηρίζεις ότι είσαι social drinker. Παπαριές είσαι αλκοολικός τζαι αν δεν το παραδεχτείς εν μπορείς να προχωρήσεις τζαι κανένας εν μπορεί να σε βοηθήσει.

Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωσή μας. Αν δεν παραδεχτούμε ότι είμαστε ηλίθιοι τότε δεν μπορεί κανένας να μας βοηθήσει. Και τώρα είναι η μεγάλη μας ευκαιρία. Τωρά που έρκεται η Τρόικα για να μας επιβάλει τα αυτονόητα τζαι να σώσει την οικονομία μας.

Γιατί εμείς νομίζαμε ότι μπορούμε να ζούμε για μια ζωή πλουσιοπάροχα πάνω από τις δυνατότητες μας, με τα ταξίδια μας, τα εξοχικά μας, τα SUV μας τα τεράστια, τις πόλο τις φανέλες μας (μεγάλο κόλλημα με τις Πόλο) κτλ κτλ. Ε φίλοι μου εν γίνεται να ζούμεν έτσι. Έννα μου πείτε μα εν τζαιν ούλλοι έτσι. Σωστό αλλά στην Κύπρο η μεσαία τάξη είναι ένα τεράστιο ποσοστό, μεγαλύτερο από πολλές άλλες χώρες. Πιο προηγμένες από εμάς μάλιστα. Και ζει πλουσιοπάροχα εις βάρος του κράτους αλλά και του ίδιου της του εαυτού αφού ροκανίζει την μελλοντική της ευμάρεια για να απολαύσει όσα μπορεί τώρα. Χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι στο μέλλον εν θα έσιει να φάει.

Άρα ετοιμαστείτε και για λίγη φτώχια. Δεν είναι κακό. Σφίγγουν οι κώλοι δεν βλάπτει. Αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα διαφορετικά. Τα βλέπεις στην πραγματική τους διάσταση.

Ήρτε ο τζαιρός λοιπόν να παραδεχτούμε τζαι εμείς τα λάθη μας. Να καταλάβουμε ότι έννεν δυνατό να δουλεύκω ως τες 2:30 για παράδειγμα τζαι να πιάνω 3,000 τον μήνα. Ε εν γίνεται φιλούι μου. Η εν γίνεται να νομίζω ότι αποφεύγω να πάρω μια απόφαση για το Κυπριακό για 40 χρόνια αλλά έννα μείνουν τα πράματα όπως ένει. Ε εν θα μείνουν φιλούι μου. Η εν γίνεται να νομίζω ότι το οικόπεδο μου στα Λατσιά πάει 300,000 τζαι αν το πουλήσω έννα σαστώ τζαι εγώ τζαι η οικογένεια μου. Ε εν παει τόσα φίλε μου τζαι δούλεψε να φκάλεις καμιά λίρα τζαι αϊστες μαλακίες.

Τούτη την νοοτροπία επεράσαν μας την οι πολιτικοί μας στην Κύπρο τζαι εκάμαν μας να πιστέψουμε ότι η ζωή εν τόσο απλή. Εν έννενι. Η ζωή εν δύσκολη τζαι τα λεφτά φκαίνουν δύσκολά. Τζαι η Κύπρος δεν μπορεί να λειτουργεί αντίθετα από όλα τα οικονομικά μοντέλα. Αλλά ούτε τζαι γίνεται να ζούμε για πάντα εις βάρος των άλλων είτε με Λιβανέζικα, είτε με Σέρβικα είτε με Ρωσικά λεφτά.

Όϊ τα λεφτά πρέπει να τα παράξεις για να ζήσεις. Άμαν παράγουν οι άλλοι τζαι εσύ λειτουργείς πάντα σαν ένας μεσάζων τότε απλά είσαι μια πατρόνα. Η έκφραση είμαστε μια οικονομία υπηρεσιών είναι απλά ένας ευγενικός τρόπος να πεις ναι είμαι μια πατρόνα. Μια πατρόνα η οποία θα κανονίσει την σεξουαλική πράξη μεταξύ πελάτη τζαι πουτάνας. Αλλά σε κάποια φάση η πουτάνα ξυπνά τζαι βρίσκει τον πελάτη μόνη της. Εν σε χρειάζεται πλέον. Τζαι τότε εσύ, η πατρόνα, μένεις χωρίς δουλειά πασιά, άσχημη τζαι με κακό βιογραφικό. Κάτι όπως την Κύπρο δηλαδή.

Ποια η λύση. Να αντιληφθείς το πρόβλημα. Να πούμε ναι ρε είμαστε ηλίθιοι. Δεν λειτουργούν έτσι οι οικονομίες. Να παραδεχτείς ναι η επιλογή να ψηφίσω Χριστόφια ήταν μια ηλιθιότητα. Η επιλογή να ψηφίσω Τάσσο ήταν μια ηλιθιότητα αφού κατάστρεψε και την τελευταία ελπίδα λύσης. Η επιλογή να φκάλω τον γέρο για δεύτερη πενταετία ήταν μια ηλιθιότητα γιατί απογείωσε την διαφθορά, την κλεψιά και διόγκωσε τον δημόσιο τομέα και την κομματοκρατία. Να παραδεχτούμε ότι ναι είμαστε ηλίθιοι τζαι έννεν έτσι που λειτουργούν τα σοβαρά κράτη τζαι οι σοβαροί λαοί. Το οικοδόμημα μας εν στραβο. Πρέπει να το ισιώσουμε πριν πέσει.

Εγώ προσωπικά είμαι χαρούμενος που ήρθε η Τρόϊκα. Γιατί επιτέλους θα μπουν τα πράγματα σε μια σειρά. Θα μου πείτε τζείνοι εν κάμνουν λάθη; Κάμνουν τζαι μάλιστα πολλά. Το καλό για εμάς όμως είναι ότι τα μεγάλα λάθη τους τα επιβαρύνθηκαν άλλοι λαοί όπως η Ελλάδα. Άρα νομίζω πλέον είναι πιο προσεκτικοί.

Τζαι τούτο εφάνηκε στην σύνοδο της Πέμπτης. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν είναι σημαντικότατες αλλά ας μην τους δώσουμε και περισσότερη βαρύτητα από ότι τους αξίζει. Close but no cigar. Υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος για μια Ευρωπαϊκή οικονομική εξυγίανση. Ο δανεισμός των τραπεζών απευθείας από τα ταμία χωρίς την συμμετοχή του κράτους αλλά και η αγορά κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (όταν και αν τελικά συμφωνηθεί) είναι απλά μια αρχή. Αυτοί αντιλήφθηκαν τα λάθη τους εμείς;

Ας φωνάξουμε λοιπόν δυνατά όλοι μαζί. Είμαστε ΗΛΙΘΙΟΙ τζαι προχωρούμε.

Υ.Γ. Ίσως πρέπει να κάμει και η αστυνομία Κύπρου την αυτοκριτική της μαζί μας; Τότε ίσως μπορέσουν και αυτοί να διορθώσουν ορισμένα πράγματα. Ας αντιληφθούν ότι δεν γίνεται να ανατινάζονται καθημερινά πρακτορεία, να ληστεύουν τράπεζες, να δολοφονούν κόσμο και εμείς να μην μπορούμε να κάνουμε απολύτως ΤΙΠΟΤΕ. Ε κάποιος λόγος πρέπει να υπάρχει.